Στην ΚΕ της Πέμπτης οι αποφάσεις για έκτακτο ή διαρκές συνέδριο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Η Π.Γ του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να συγκληθεί την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015 στις 10:00 πμ στο CINE Κεραμεικός, όπου υποτίθεται οι θα αποφασιστούν οι  διαδικασίες δια την επίλυση των διαφορών.  Στη σημερινή συνεδρίαση της ΠΓ η πλειοψηφία των μελών της επέμεινε στην πρόταση για συντεταγμένες διαδικασίες και Έκτακτο Συνέδριο τον Σεπτέμβρη (δηλαδή, ιδρυτικό συνέδριο του "κρατικού" ΣΥΡΙΖΑ), ενώ κατόπιν αιτήματος για άμεση απόφαση, κατατέθηκαν προτάσεις για δημοψήφισμα ή Διαρκές Συνέδριο (δηλαδή, συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ  του προγράμματος της Θεσσαλονίκης) τις επόμενες μέρες. Την τελική απόφαση θα λάβει η ΚΕ. Όποια και να είναι η απόφαση της ΚΕ, η διάσπαση/διάλυση είναι δεδομένη αφού οι διαφορές είναι αγεφύρωτες, Απλώς αναμένονται να συμφωνηθούν και οι τυπικοί όρου που διεκπεραιωθεί  το διαζύγιο ανάμεσα στους μηχανισμούς του.

Παραθέτουμε δήλωση 3 μέλων της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ:

κείμενο συλλογής υπογραφών: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε έντρομοι/ες και αγανακτισμένοι μια διαδικασία έντονου στιγματισμού στην ελληνική κοινωνία των «υπερασπιστών της εναλλακτικής λύσης» ή της «δραχμής», όπως απαξιωτικά τους αποκαλούν. Σύμφωνα με τα κανάλια, όποιος/α υπερασπίζεται μια λύση εκτός του ευρώ σχεδόν ανήκει σε εγκληματική οργάνωση ή διαπράττει ιδιώνυμο ποινικό αδίκημα. Η ελευθερία έκφρασης και πολιτικής γνώμης, ακόμη και η ίδια η άσκηση κυβερνητικής πολιτικής πέρα από τα όρια του ευρώ, παρουσιάζεται σχεδόν ως εσχάτη προδοσία, την ίδια στιγμή όπου συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο : η χώρα συντρίβεται και ταπεινώνεται στο όνομα της δογματικής παραμονής στο ευρώ.

Η ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

της Ελένης Πορτάλιου

Η ηρωϊδα του μυθιστορήματος και θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά συμπυκνώνει όλα τα σουσούμια του ψωροφαντασμένου μικροαστισμού, που ανάγει - αυτογελοιοποιούμενος - την περιφρόνηση σε όσους θεωρεί basse classe και την αντιγραφή της συμπεριφοράς των πλουσίων, σε διαβατήριο κοινωνικής ανόδου. 74 χρόνια μετά αποδεικνύεται ότι ο τύπος ανθρώπου που ενσαρκώνει η Μαντάμ Σουσού κακώς αποδόθηκε σε γυναικείο πρόσωπο - βλέπετε η φεμινιστική προσέγγιση ήταν τότε περιθωριακή. Σήμερα, εκατοντάδες άρρενες του δημόσιου βίου, βουλευτές, πολιτευτές και δημοσιογράφοι σουσουδίζουν ασύστολα από τα τηλεπαράθυρα των καναλιών και το βήμα της Βουλής, συναγωνιζόμενοι σε απαξιωτικές κατηγορίες για τους «συνωμότες της δραχμής».

Κατερίνα Σαββαΐδου: Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Η Γενική Γραμματέας Εσόδων, δηλαδή ο υπ. αριθμ. 1 αρμόδιος στη χώρα για την είσπραξη φόρων, ήταν ανώτατο στέλεχος στην PwC στα 4 χρόνια που αυτή έστηνε σχήματα φοροαποφυγής για τις μεγαλύτερες ελληνικές πολυεθνικές. Για τη θέση της Γ.Γ. την πρότεινε ο υπουργός Οικονομικών, ο πρώην εργοδότης του οποίου επίσης εμπλέκεται στα LuxLeaks. Και αυτό δεν είναι παρά η άκρη του μίτου της διαπλοκής μεταξύ PwC και δημοσίου

η συνέχεια εδώ:

Κατερίνα Σαββαΐδου: Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Πού ’σαι Παπαδόπουλε;

Για τον ημιεπίσημο ιστορικό της Ν.Δ. και πρόεδρο της επιστημονικής επιτροπής του Ιδρύματος της Βουλής, Ευάνθη Χατζηβασιλείου, η σχέση της χούντας με τις ΗΠΑ συνιστά ατεκμηρίωτο «στερεότυπο»...

Απόσπασμα από το κείμενο του "ιού": Μια χούντα, μα ποια χούντα;

...Μέχρι εδώ, θα μπορούσε κανείς να μείνει με την εντύπωση πως οι παραπάνω θετικές επαναξιολογήσεις της δικτατορίας του 1967-1974 παραμένουν υπόθεση μιας ζύμωσης δεξιόστροφης μεν, αλλά περιορισμένης στα ακαδημαϊκά γκέτο. Οπως είπαμε, ωστόσο, και στην αρχή του κειμένου, στους μνημονιακούς καιρούς μας τα θεωρητικά αυτά σχήματα συμβαδίζουν χρονικά με την πραγματική απαξίωση των αντιπροσωπευτικών θεσμών αλλά και με συγκεκριμένες εισηγήσεις για τη δυναμική «υπέρβαση» αυτών των τελευταίων.

Δεν αναφερόμαστε μόνο στους κύκλους της επίσημης ακροδεξιάς, που εδώ και μία πενταετία επικαλείται όλο και πιο ανοιχτά το φάντασμα του Παπαδόπουλου. Δύο παραδείγματα από τον «μεσαίο χώρο» είναι, νομίζουμε, αρκετά αποκαλυπτικά:

Πολίτες και αυτονομία

του Ανδρέα Καρίτζη

Η πολιτική ζωή της χώρας έχει εισέλθει στη σφαίρα της επίσημης πλέον σύγχρονης απολυταρχίας. Υπό την ανοιχτή απειλή του «ξαφνικού θανάτου» η Βουλή νομοθετεί τα περίφημα «προαπαιτούμενα» σε πλήρη διάσταση με τη βούληση του ελληνικού λαού και της πλειοψηφίας της. Μόνο έτσι κερδίζεται η «εμπιστοσύνη» της σύγχρονης απολυταρχίας και απομειώνεται ο κίνδυνος του «ξαφνικού θανάτου».

Αν η Βουλή και η κυβέρνηση «πείσουν» ότι είναι σε θέση να περιφρονούν τη δημοκρατία και τις ανάγκες της κοινωνίας, τότε ίσως καταφέρει η χώρα να μπει σε ένα τρίτο μνημόνιο για να συνεχιστεί η καταστροφή της. Δηλαδή, ίσως μας κάνουν τη χάρη να μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε την αργή και βασανιστική μετατόπιση της χώρας μας σε μια τριτοκοσμική θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Εικόνες από την εκδήλωση του iskra.gr

(κλικ στην φωτογραφία για τις επόμενες)