Φοβερές και τρομερές αποκαλύψεις του Παπαδημούλη για την πορεία των διαπραγματεύσεων!

του Η. Μακρή

Χθες έκανε τις πρώτες αποκαλύψεις:

Οι πληροφορίες που έχω είναι ότι πάμε προς συμφωνία, μην ακούτε τις φοβέρες και τις απειλές, δεν συμφέρει ούτε τους δανειστές (να μην κλείσει συμφωνία)»

και συμπλήρωσε με ανακούφηση:

«Ευτυχώς δεν σκέφτονται και δεν μιλούν όλοι σαν τον Βόφλγκανγκ Σόιμπλε από την πλευρά των δανειστών»

Σήμερα το πρωί στον ΣΚΑΙ ξεκαθάρισε που στηρίζονται αυτές οι αποκαλύψεις:

«ο κ. Τσίπρας έχει καλή χημεία με την καγκελάριο Μέρκελ».

Όμως, δεν λέει όλη την αλήθεια. Κρύβει και μια η πληροφορία που είδε το φως της δημοσιότητας και είναι εξίσου σημαντική για τις πολιτικές εξελίξεις. Ίσως το κάνει γιατί θεωρεί ότι απειλείται το κύρος του Τσίπρα ως “εθνικού ηγέτη” από άλλους ανταγωνιστές:

«Ο Τσακαλώτος άφησε τη Μέρκελ με το στόμα ανοιχτό!».

Το φαντασιακό της “ρήξης” ως πολιτική απάτη

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(για την ανάγκη της οργάνωσης του “αντάρτικου” στον νεοφιλελευθερισμό)

Η λέξη “ρήξη” είναι μια από τις πιο συνηθισμένες λέξεις της τρέχουσας πολιτικής ορολογίας. Χρησιμοποιείται ως ένας αμφίσημος αξιολογικός προσδιορισμός, ο οποίος στοχεύει να επενδύσει είτε με την ελπίδα, είτε με τον φόβο, την αβεβαιότητα που εμπεριέχουν συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις (όπως μονομερής ενέργεια, στάση πληρωμών, έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ κλπ). Πρόκειται δηλαδή για μια επικοινωνιακή πρακτική στο χώρο της πολιτικής που διαχειρίζεται την “αβεβαιότητα” με ιδεολογικούς όρους και αποβλέπει να οικοδομήσει “σχέσεις εμπιστοσύνης” προς την πολιτική ταυτότητα του υποκειμένου που την χρησιμοποιεί.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η θέση που λαμβάνουμε απέναντι σε διάφορα ζητήματα, δεν προσδιορίζεται κυρίαρχα μέσω της “κατανόησης” αλλά μέσω της “πίστης”. Η “πίστη” είναι στην πραγματικότητα μορφή “ανάθεσης” σε κάτι πέρα από μας που το εμπιστευόμαστε. Ανεξάρτητα αν το συνειδητοποιούμε η όχι, σε κάθε στιγμή της ημέρας εμπιστευόμαστε κάποιον ή κάτι. Για την εμπιστοσύνη θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε μεταφορικά ότι συμβαίνει κάτι ανάλογο με την “εντροπία” στο 2ο θερμοδυναμικό αξίωμα: Η εμπιστοσύνη είναι μια μορφή τεμπελιάς, γιατί η πίστη είναι λιγότερο κοπιαστική από τον έλεγχο.

Οι “σχέσεις εμπιστοσύνης” είναι ένας από τους βασικούς μηχανισμούς των σχέσεων εξουσίας (ιδιαίτερα στον χώρο της πολιτικής), ο οποίος λειτουργεί δια μέσου της ανάθεσης. Οι τεχνικές της εξουσίας αναπαράγουν την “ανάθεση” μέσω πρακτικών που εμπεδώνουν την “απόσταση” ανάμεσα στους εξουσιαστές και τους εξουσιαζόμενους. Ως “απόσταση” ορίζουμε χρονικές διαφορές και ποσοτικούς φραγμούς που επιβάλλονται στην ροές της γνώσης και της πληροφορίας ανάμεσα στην διαδικασία παραγωγής και στην διαδικασία διάθεσή τους. Μέσω αυτών των πρακτικών οι “σχέσεις εμπιστοσύνης” μετασχηματίζονται σε “σχέσεις χειραγώγησης”.

Πέφτουν τα προπύργια του Ραχόι στη Μαδρίτη, Βαλένθια και Βαρκελώνη

Η Άντα Κολάου
γιορτάζει τη νίκη της κινηματικής αριστεράς στο δήμο της Βαρκελώνης

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Αργύρη Παναγόπουλου

Ισπανικές αυτοδιοικητικές εκλογές: Βουτιά Λαϊκού Κόμματος και εισβολή Podemos – Ιστορική νίκη σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη

Η Ισπανία με το Podemos γύρισε προς τ΄αριστερά στις αυτοδιοικητικές εκλογές. To Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι έχασε 2,5 εκατομμύρια ψήφους και έξι από τις δέκα Περιφέρειες – «Αυτονομίες», που κυβερνούσε με απόλυτη πλειοψηφία από το 1995(!), ενώ θα χρειαστεί στις άλλες 4 τη βοήθεια των «Πολιτών», που πήραν μικρότερα από τα αναμενόμενα ποσοστά και ψήφους. Τα κινήματα των πλατειών και των Αγανακτισμένων της Πουέρτα ντελ Σόλ της Μαδρίτης και της Πλατείας Καταλονίας της Βαρκελώνης, χάρις στο Podemos και τα κινηματικά ψηφοδέλτια, μπορεί να πάρουν τον έλεγχο των δήμων των δύο μεγαλύτερων ισπανικών πόλεων, αλλάζοντας σε λιγότερο από ένα χρόνο το σκηνικό που διαμορφώθηκε από τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014 όταν Podemos είχε πάρει 8%. Τέσσερα χρόνια μετά το «Κίνημα της 15ης Μαΐου» του 2011 χιλιάδες ακτιβιστές εισέβαλαν στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια για να αλλάξουν την πολιτική, την Ισπανία και την Ευρώπη. Χιλιάδες σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού λαού θα δώσουν μέσα από τους ισπανικούς θεσμούς τη μάχη για την αλλαγή της κυβέρνησης της Μαδρίτης στις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου, αλλάζοντας τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες στην Ευρώπη.

γραβάτα ή θηλιά;

Με τίτλο – λεζάντα «η γραβάτα που δεσμεύει» οι Financial Times φιλοξενούν στην πρώτη τους σελίδα τη φωτογραφία με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να «φοράει» γραβάτα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα κατά την είσοδό του στη Σύνοδο Κορυφής, στη Ρίγα της Λετονίας, το πρωί της Παρασκευής.

Πορεία αντιεξουσιαστών στη γερμανική πρεσβεία

Πορεία προς τη γερμανική πρεσβεία με βασικό σύνθημα «δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού» ξεκίνησε από την πλατεία Ομονοίας με κατεύθυνση τη γερμανική πρεσβεία, μέσω της Βασ. Σοφίας. Η πορεία μετά γύρισε στον Ευαγγελισμό όπου ολοκληρώθηκε λίγο πριν τις 15.00. Το κάλεσμα είχε γίνει από την αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ, την ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση, το Αντιφασιστικό Μέτωπο Καλλιθέας – Μοσχάτου, την ΑΣΥΝΦ – Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας, την κομμουνιστική ομάδα ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, την αναρχική συλλογικότητα ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ και το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κ* ΒΟΞ.
.

Είναι ο Γιούνκερ ο “σωτήρας” μας;

Αυτό ισχυρίζονται εδώ και μερικές μέρες στον ΣΥΡΙΖΑ μερικοί, με πρώτο και καλύτερο τον Δ. Παπαδημούλη. Αυτό πιθανόν να ισχυριστεί σήμερα και ο Α. Τσίπρας στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η κυρία Μέρκελ απαίτησε και πέτυχε να μην μετάσχει ο κ. Γιούνκερ στη συνάντηση της «τριμερούς» στη Ρίγα, με αποτέλεσμα ο κ. Τσίρπας να τον συναντήσει την επομένη...

Το κύριο άρθρο της αυγής "Κουκιά μετρημένα"  θέτει με καθαρό τρόπο το πραγματικό επίδικο της διαπραγμάτευσης, το οποίο είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε στάση πληρωμών”στις αρχές του Ιούνη:

“Τώρα πλέον τα ψέματα τέλειωσαν. Οι δανειστές γνωρίζουν ότι την 6η Ιουνίου, από την οποία μας χωρίζουν δύο εβδομάδες, η Ελλάδα δεν πρόκειται να καταβάλει τη δόση με δικά της χρήματα, καθώς διαθέτει λεφτά για τις ανάγκες του κράτους, δηλαδή μισθούς, συντάξεις, υγεία κ.λπ., και δεν της περισσεύουν. Κουκιά μετρημένα.

Στάθης: Ο ΡΑΝ ΤΑΝ ΠΛΑΝ του ΣΥΡΙΖΑ...

Αν είναι έτσι, τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας ας βάλουν το χέρι τους μήπως και ο κ. Βαρουφάκης αρχίσει να συναισθάνεται τι λέει όταν μιλάει. Οπως όταν «άδειασε» τον κ. Τσίπρα και τον «έβγαλε ψεύτη» για τα 11,5 δισ. (που ο κ. Πρωθυπουργός είχε πει στη Θεσσαλονίκη ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης). Μπα! εγώ του είχα στείλει e-mail ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται, δήλωνε αυτάρεσκα κι ατάραχος ο κ. Βαρουφάκης στη συνέντευξή του στον κ. Χατζηνικολάου στον «enikos».

Από την άλλη, άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Μπαλαούρας, πάει σε εκπομπή του ΣΚΑΪ κι αφού κανιβαλίζεται με τους οικοδεσπότες του, στο τέλος καλεί τον κ. Αρη Πορτοσάλτε να πάνε για κάνα ουζάκι!!! Να υποθέσω με μεζέ κανέναν άνεργο, κύριε;

(από το κείμενο  Είμαστε «τρομοκρατημένοι»; στον ΕΝΙΚΟ, του Στάθη)

Ο Στάθης δεν έχει το “προφίλ” του κομματόσκυλου που υπερασπίζεται άκριτα τις επιλογές των επιτελείων του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι πετάει στα σύννεφα και δεν έχει επίγνωση της κατάστασης (όπως για παράδειγμα το σκίτσο του που δημοσιεύουμε). Παρ' όλα αυτά, από τις στήλες του “ΈΝΙΚΟΥ” ο Στάθης βρήκε να κατακεραυνώσει τον Βαρουφάκη και τον Μπαλαούρα, υπερασπιζόμενος δήθεν τον ΣΥΡΙΖΑ! Αυτή είναι μια συνήθης μορφή της “δημιουργικής σύγχυσης” των αριστερών που ταυτόχρονα συμπολιτεύονται και αντιπολιτεύονται το κόμμα τους στην εκφορά του λόγου τους από τα ΜΜΕ. Όμως είναι μόνο αυτό;