Το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου περιέρχεται στο ΤΑΙΠΕΔ για την αποπληρωμή του χρέους

 Αναδημοσίευση από το 'iskra.gr"

της Ελένης Πορτάλιου

Tο δημόσιο χρέος που προέκυψε λόγω της ανάληψης από τα κράτη των χρεών των τραπεζών είναι η βασιλική οδός υφαρπαγής της περιουσίας του δημοσίου και εξαθλίωσης της εργασίας. Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία της στρατηγικής του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να βρεθεί ανέτοιμος στην αναμενόμενη σύγκρουση με την ΕΕ , την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, σπαταλώντας το λαϊκό κεφάλαιο του 27% σε πολιτικούς τακτικισμούς, που οδήγησαν μεν στην κυβέρνηση χωρίς όμως τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια προβλήματα της χώρας σε συνθήκες ασφυκτικής πίεσης από τους λεγόμενους θεσμούς.

Τούτων δεδομένων, η περιουσία του δημοσίου είναι το μεγάλο θύμα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Η εκποίηση της αποδίδεται με τον ουδέτερο όρο των μεταρρυθμίσεων και αφορά σε γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις χωρίς καν το όφελος του πενιχρού τιμήματος που πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους, το οποίο απομειώνεται ελάχιστα.

Να αποσυρθεί το άρθρο 24 παράγραφος 2 του νόμου "ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ"

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

Δελτίο Τύπου 13/3/2015

Με το άρθρο 24 παρ. 2 σε άσχετο νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που αφορά σε ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών, όχι μόνο δεν καταργείται το ΤΑΙΠΕΔ αλλά αντίθετα η ΕΤΑΔ ΑΕ - στην οποία ανήκουν όλα τα ακίνητα του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών Ακινήτων και η περιουσία του ΕΟΤ - απορροφάται από το ΤΑΙΠΕΔ. Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 3986/2011 του ΤΑΙΠΕΔ, όπως ισχύει σήμερα, προβλέπεται η αξιοποίηση, συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης, των ακινήτων που περιέρχονται στο ΤΑΙΠΕΔ προκειμένου το αντίτιμο να δοθεί στην εξόφληση του χρέους. Στο ίδιο άρθρο 24 παρ. 1 καταργείται μεν η Παράκτιο Μέτωπο ΑΕ αλλά όλο σχεδόν το παράκτιο μέτωπο Σαρωνικού έχει περιέλθει με την παράγραφο 2 στο ΤΑΙΠΕΔ, καθώς ανήκει στην ΕΤΑΔ ΑΕ.

ΟΝΕ: Οι “Ηνωμένες πολιτείες της Γερμανίας”

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Στοιχείο της καθημερινότητας αποτελούν πλέον οι έκδηλες ανησυχίες για τις προθέσεις της Γερμανικής κυβέρνησης και για το που θα οδηγήσει την χώρα η σύγκρουση που διεξάγεται ανάμεσα στην Ελληνική κυβέρνηση και τους “θεσμούς” της ΕΕ. Όμως η πολιτική του Γερμανικού κράτους δεν είναι νέα, χαρακτηρίζεται από συνέχεια, η οποία εγγράφεται εντός της ιστορίας της ΕΕ. Ένα εργαλείο για να ανιχνεύσουμε τον χαρακτήρα αυτής της σύγκρουσης προσφέρουν μερικά ιστορικά αναφορικά, χρήσιμα στο να κατανοήσουμε πως συγκροτείται η συνέχεια της πολιτικής του Γερμανικού κράτους.

Οι ακρογωνιαίοι λίθοι αυτής της πολιτικής εφαρμόστηκαν στο παρελθόν, απέδωσαν τα αναμενόμενα για το Γερμανικό κράτος, και σήμερα ως “υποδείγματα” προσδιορίζουν τα πλαίσια εντός των οποίων κινούνται οι πολιτικές πρωτοβουλίες του, καθοριστικές για το παρόν και το μέλλον της ΕΕ.

Ένα πράγμα που λησμονούν συχνά οι αναλυτές για τα ζητήματα της Ευρωζώνης είναι η θέση του Γερμανικού κράτους για το ευρώ. Το Γερμανικό κράτος δεν ήταν υπέρ της νομισματικής ενοποίησης. Η νομισματική ενοποίηση προέκυψε ως αντάλλαγμα-εκβιασμός για την ενοποίηση της Γερμανίας από τον Μιτεράν προς τον Γερμανό καγκελάριο. Αυτή η υπενθύμιση επανέρχεται πρόσφατα στην επικαιρότητα από γερμανικά μέσα ενημέρωσης (Deutsche Welle: Καθιέρωση του ευρώ σε αντάλλαγμα της γερμανικής ενοποίησης;)

Τα επόμενα χρόνια, το γερμανικό κράτος κατάφερε να ανατρέψει αυτόν τον συμβιβασμό, μετατρέποντας το ευρώ σε “κρατικό νόμισμά” του. Σήμερα η διάκριση ανάμεσα στο “μάρκο” και στο “ευρώ” είναι τόσο αληθής όσο και η διάκριση ανάμεσα στην “τρόικα” και τους “θεσμούς”. Στην αναλήθεια αυτών των διακρίσεων καταγράφεται η ηγεμονία της Γερμανικής κρατικής πολιτικής.

Για το "πολυτεχνείο" ρε γαμώτο!...

 

Η Ε. Πορτάλιου και ο Κ. Χατζημιχάλης συζητούν για την κρίση χρέους και υφαρπαγή δημόσιας περιουσίας

Συζητούν η Ελένη Πορτάλιου και ο Κωστής Χατζημιχάλης στον 105,5 στο κόκκινο, τη συζήτηση συντονίζει ο Σωτήρης Κοσκολέτος

(Κυριακή 7-3-1015)

Το χρέος δεν είναι τόσο δημόσιο...

Στις 18 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση του Ινστιτούτου Πέτερσον για τα Διεθνή Οικονομικά, στην οποία παρουσιάστηκε κατά κύριο μια εκτενέστατη μελέτη της συμβουλευτικής McKinsey για το παγκόσμιο χρέος και την χαμηλή απομόχλευσή του, στην οποία συμμετείχε και ο επικεφαλής οικονομολόγος του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Η  McKinsey είναι μια από τις μεγαλύτερες συμβουλευτικές στον κόσμο σε κράτη και μεγάλες επιχειρήσεις. Η μελέτη είναι αποκαλυπτική, αλλά σχεδόν αποσιωπήθηκε από πολλά μεγάλα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη, πιθανολογώ ότι δεν απασχόλησε και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, σταυροφόρους της ηθικής του χρέους.

VIDEO: η ιδρυτική συνέλευση της πρωτοβουλίας "Διαγραφή του Χρέους Τώρα"

Η εμπιστοσύνη στο “σκληρό” ευρώ είναι μεγαλύτερη από την εμπιστοσύνη σε μια “σκληρή” κυβέρνηση;

Το φαινόμενο της απόσυρσης καταθέσεων από τις τράπεζες τόσο από επιχειρήσεις όσο και από ιδιώτες με μικρές ή μεγάλες καταθέσεις που παρουσιάστηκε τα προηγούμενα χρόνια, συνεχίστηκε μετά τις πρόσφατες εκλογές και εντάθηκε τις ημέρες που γινόταν η διαπραγμάτευση για την παράταση της δανειακής σύμβασης. Πρόκειται για μια μαζική πρακτική, κοινή σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες πολιτικές πεποιθήσεις και πολιτικές τους δραστηριότητες. Ο κίνδυνος να βρεθούν τα ΑΤΜ την επόμενη μέρα των διαπραγματεύσεων κλειστά ήταν ένα από τα βασικά χαρτιά εκβιασμού της ελληνικής κυβέρνησης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις τελευταίες δημοσκοπήσεις για να καταδείξει ότι οι χειρισμοί της απολαμβάνουν την “εμπιστοσύνη” της ελληνικής κοινωνίας. Είναι έτσι τα πράγματα; Είναι χρήσιμο πρώτα απ' όλα να κάνουμε μια διάκριση: Είναι τελείως διαφορετικό το ζήτημα της μέτρησης της “εμπιστοσύνης” , όταν εξάγεται από μια πρακτική (όπως η συμμετοχή σε μια δημοσκόπηση) η οποία κυριαρχείται από ένα ιδεολογικό πλαίσιο “ανάθεσης”, από μετρήσεις που προκύπτουν μέσω άλλων πρακτικών, οι οποίες απαιτούν μορφές ενεργής συμμετοχής του πολίτη. Τέτοιες είναι για παράδειγμα  το να συμμετέχει κανείς σε ένα συλλαλητήριο, να μην αποσύρει τις καταθέσεις του από τις τράπεζες αν δεν έχει κάποια ειδική ανάγκη, να πληρώσει έγκαιρα τους φόρους κλπ, κλπ, όπου μπορεί  να μετρηθεί το ποσοστό της συμμετοχής  των πολιτών στις συγκεκριμένες δράσεις στις οποίες εγκαλούνται από την κυβέρνηση.

Μερικές σκέψεις του Γ. Βαρουφάκη για ένα σύστημα bitcoin στην ευρωζώνη

Tο ψηφιακό νόμισμα bitcoin, ανεξάρτητα από τις κριτικές που δέχεται (όπως εδώ: Bitcoin, νομίσματα, χρυσός: Τι είναι το καθένα και ποιο είναι φούσκα;), ήδη έχει αποκτήσει μια υλική υπόσταση στο χώρο των συναλλαγών με το τραπεζικό σύστημα αλλά και κρατικούς μηχανισμούς (για παράδειγμα μια ματιά εδώ: E-GOVLINK). Για να ξεφύγουμε λίγο πέρα από τις συζητήσεις στο γνωστό δίλημμα δραχμή ή ευρώ, παραπέμπουμε σε ένα άρθρο του Γ.Βαρουφάκη που δημοσίευσε πριν ένα χρόνο στο blog του:

BITCOIN: A flawed currency blueprint with a potentially useful application for the Eurozone

Μια χώρα που είναι στο ευρώ δύναται να συνάψει δανειακές συμβάσεις από άλλες χώρες εκτός ΟΝΕ;

Δημοσιεύουμε απόσπασμα από συνέντευξη Κ. Βεργόπουλου στην Άννα Λιάτσου, που δημοσιεύτηκε στο RBTH (19 Φεβρουαρίου 2015 ) που απαντά σε αυτό το ερώτημα

ΕΡ: Ο Σιλουάνοφ, υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας, είπε ότι η Ρωσία, αν ζητήσει η Ελλάδα κάποια λεφτά από τη Ρωσία, θα το σκεφτεί. Θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει λεφτά από τη Ρωσία;

ΑΠ: Πολιτικά, το θέμα είναι ότι με το Σύμφωνο Σταθερότητας που έχουν υπογράψει το 1998, οι Γερμανοί απαγορεύουν στις ευρωπαϊκές χώρες να δανείζονται από χώρες εκτός Ευρώπης. Όπως συνέβη και με την Κύπρο. Η Κύπρος επιχείρησε να δανειστεί από τη Ρωσία και δεν τα κατάφερε. Αλλά, να σας πω κάτι; Υπάρχουν τρόποι. Αν θέλει η ελληνική κυβέρνηση να παρακάμψει αυτό το πρόβλημα, αυτό το εμπόδιο. Δεν επιτρέπουν να αγοράζει ομόλογα χώρα μη ευρωπαϊκή, αλλά αν συνάψει δάνεια και σύμβαση απευθείας, μπορεί να τη κάνει με τη Ρωσία. Αυτό είναι διαφορετικό αλλά καταλήγει να είναι το ίδιο. Μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τη Ρωσία.

Ορντινάτσες της ιδιοτέλειας

«Πολλά τα δεινά κούδεν ανθρώπου δεινότερον πέλει»

Σοφοκλής

του Χάρη Ναξάκη

Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα μετακινείται με ένα παμπάλαιο σκαραβαίο αξίας 1900 δολαρίων και από τα 12500 δολάρια, που είναι ο μηνιαίος μισθός του, κρατάει για τον εαυτό του μόνο τα 1250 δολάρια διότι όπως λέει «τι να κάνω όλο αυτό το ποσό; Οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα». Αν η παραπάνω είδηση είναι ο θρίαμβος της ανιδιοτέλειας και της λιτής ζωής η επόμενη είναι το αποκορύφωμα του ιδιοτελούς ατομικισμού. Βουλευτές του Σύριζα, κυρίως από την επαρχία, ζήτησαν από την πρόεδρο της βουλής να μην καταργηθεί η χρήση των βουλευτικών αυτοκινήτων και να μην κοπεί ο ένας από τους δυο αστυνομικούς φρουρούς. Δεν έχουν δικό τους αυτοκίνητο;

Να κάνουμε “χαβάλα” το τραπεζικό σύστημα;

Από την εποχή που εμφανίστηκε το νόμισμα, οι αγοροπωλησίες εμπορευμάτων γινόντουσαν με την άμεση καταβολή της αντίστοιχης τιμής τους σε νόμισμα, δηλαδή όπως γίνεται και σήμερα, όταν πάμε στο περίπτερο να πάρουμε ένα πακέτο τσιγάρα. Τον 13ο αιώνα εμφανίστηκε στην Αφρική η “Hawala”, ένα διαφορετικό σύστημα “άυλου χρήματος” για τις ανάγκες των καραβανιών που διακινούσαν εμπορεύματα χωρίς όμως να χρειάζεται να κουβαλούν και νομίσματα για τις συναλλαγές τους, το οποίο βασίζεται στην απόλυτη πίστη μεταξύ των συναλλασσομένων. Μερικούς αιώνες αργότερα αυτό το σύστημα  αναπαράχθηκε στην δύση με την μορφή της “επιταγής” και αναπτύχθηκε το τραπεζικό σύστημα. Οι τράπεζες όμως δεν είναι μια ανακάλυψη της δύσης. Η “Havala” υπάρχει ακόμα στην παραδοσιακή της μορφή σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, αλλά και έχει υποστεί διάφορους εκσυγχρονισμούς (όπως αυτοί που παρουσιάζονται από ένα εκπρόσωπο του ΔΝΤ εδώ: The Hawala System ). Αποτέλεσε όμως την βάση της διαμόρφωσης ενός διαφορετικού τραπεζικού συστήματος στον κόσμο του Ισλάμ, το οποίο δεν στηρίζεται στον “τόκο”. Γι' αυτό το ζήτημα παρουσιάζουμε ένα ενημερωτικό κείμενο του Dr. Saleh Jallad:

Ισλαμικό Τραπεζικό Σύστημα

(Τραπεζικό Σύστημα Χωρίς Τόκο)

Συγκριτική Ανάλυση

Το Ισλάμ για τους περισσότερους μουσουλμάνους αποτελεί ένα ολοκληρωμένο οικονομικό σύστημα στο οποίο η πνευματική και υλική ευημερία του ατόμου και της κοινωνίας είναι συνυφασμένες. Στο διάβα των αιώνων, η ανάπτυξη ενός Ισλαμικού οικονομικού μοντέλου βασισμένου στις αρχές της ελεύθερης αγοράς υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στην ικανότητα του Ισλάμ να υπερβεί γεωγραφικούς, πολιτικούς και εθνικούς φραγμούς.