Μαζί τους πνίξαμε

Η ελληνική κυβέρνηση ήθελε νεκρούς στα σύνορα. 

Η ελληνική κοινωνία το ανέχτηκε.

Αναδημοσίευση από το "INFOWAR"

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Οργή και αποτροπιασμό προκαλεί, λένε, ο πνιγμός παιδιών στο Αιγαίο που έπεσαν στα χέρια του ελληνικού λιμενικού σώματος.

Ας αφήσουν όμως τα κροκοδείλια δάκρυα όσοι τώρα θρηνούν για τα πτώματα των παιδιών που ξεβράζει η θάλασσα.

Η κυβέρνηση είχε δείξει με κάθε ευκαιρία ότι θέλει θύματα στα σύνορα.

Δεν ήταν μόνο ο σύμβουλος του υπουργού Υγείας και στέλεχος της ΝΔ, Θάνος Πλεύρης, που έλεγε ότι «φύλαξη συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός αν δεν υπάρχουν νεκροί».

Συμβάν, πολιτικό υποκείμενο και κράτος στον Μπαντιού

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Δημήτρη Βεργέτη

Το «βελούδινο διαζύγιο» της πολιτικής από τη φιλοσοφία υπήρξε μια μάστιγα στην ιστορία του μαρξισμού, τροφοδοτούμενη από τον θρίαμβο του σταλινισμού και των ευπρεπισμένων μεταλλάξεών του. Ο Μπαντιού είναι ο στοχαστής που επανασυνέδεσε την πολιτική με τη φιλοσοφία, εισάγοντας στην πολιτική τη βαθμίδα του υποκειμένου, σε ρήξη με τον στρουκτουραλισμό και τις ιδεολογίες της συνείδησης. Η πρωτότυπη σύμπραξή τους μέσω του υποκειμένου επιτρέπει να χαρτογραφήσουμε ένα νέο, συμβαντικό χώρο επαναδιατύπωσης των πολιτικών χειραφέτησης. Το θρυλούμενο τέλος της πολιτικής, είτε ως κυνικό μοτίβο είτε ως μελαγχολία της απορρόφησης του πολιτικού στον διαχειριστικό πραγματισμό, αποδεικνύεται πλέον ατελέσφορος εξορκισμός στην αφύπνιση της ιστορίας και στην απρόβλεπτη ανάδυση της ρηξιγενούς τοπικής του συμβάντος, εκεί όπου η πραγματικότητα αδυνατεί να τιθασεύσει το πραγματικό των κοινωνικών συγκρούσεων.

Η Αττική, πεδίο κοινωνικού και οικολογικού μετασχηματισμού

Του Πάνου Τότσικα(*)

Στην Ελλάδα, πραγματοποιείται τις τελευταίες δεκαετίες ένας βαθύς κοινωνικός και οικολογικός μετασχηματισμός. Η διακηρυγμένη στρατηγική της δεκαετίας του ’80 για αποκέντρωση και περιφερειακή ανάπτυξη έχει εκ των πραγμάτων εγκαταληφθεί. Στην Αθήνα, τη πρωτεύουσα της χώρας, συγκεντρώνεται ο μισός σχεδόν πληθυσμός της χώρας και ο μεγαλύτερος όγκος των οικονομικών δραστηριοτήτων. Η αποβιομηχάνιση έχει οδηγήσει είτε στο κλείσιμο ενός σημαντικού αριθμού εργοστασίων στην περιφέρεια της χώρας είτε στη μεταφορά τους σε γειτονικές βαλκανικές χώρες. Ήδη το πραγματικό ποσοστό ανεργίας ξεπερνά το 30 % του θεωρητικά ενεργού πληθυσμού της χώρας και το 60% των νέων.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...

 Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Στα προ­εόρ­τια των ε­κλο­γών για την το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση, α­νοί­γει πά­λι το ζή­τη­μα της δο­μι­κής λει­τουρ­γίας του ε­νιαίου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η η­γε­σία του κόμ­μα­τος φαί­νε­ται ό­τι κλί­νει στην α­πό­φα­ση να «βά­ψει» με ροζ χρώ­μα ό­σο δυ­να­τόν με­γα­λύ­τε­ρο τμή­μα του χάρ­τη της ε­πι­κρά­τειας, ά­σχε­τα αν μέ­σα στο ροζ φι­γου­ρά­ρουν έ­ντο­να οι πρά­σι­νοι κόκ­κοι. Πρέ­πει λοι­πόν να α­να­ρω­τη­θού­με πού ο­φεί­λε­ται αυ­τή η ε­κλο­γι­κή τα­κτι­κή και ποιες πο­λι­τι­κές ε­ξυ­πη­ρε­τεί. Επαρ­κείς α­πα­ντή­σεις μπο­ρούν να δο­θούν μέ­σα α­πό μια πο­λι­τι­κή α­νά­γνω­ση των φυ­σιο­γνω­μι­κών χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών του νέ­ου και συγ­χρό­νως τό­σο πα­λιού ε­νιαίου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Θα στηρίξει η Κουμουνδρούρου για πρόεδρο του ΤΕΕ τον Χρήστο Σπίρτζη;

“Το πρότυπο του ΤΕΕ με την Χρήστο Σπρίτζη, που θριάμβευσε, εφαρμόζεται και στον ΔΣΑ, με υποψήφιο τον Βασίλη Αλεξανδρή. Θα έχουμε υποψηφίους στο συνδυασμό του. Το καλό παράδειγμα της εκλογής της Λ.Καραβία στο ΤΕΕ πρέπει να επαναληφθεί.”

( Ανδρέας Λοβέρδος, το Σάββατο 18-1-2014 )  

Πρόσφατα πέρασε στην βουλή με εισήγηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη μια τροποποίηση για το ρόλο του ΤΕΕ προς το χειρότερο. Αποκαλυπτική ήταν η ομιλία της Θεανώ Φωτίου στην Βουλή για τον χαρακτήρα αυτών των ρυθμίσεων (Η ομιλία της Θεανώ Φωτίου στη Βουλή για το Ν/Σ του ΤΕΕ ) Όμως, η στιγμή που έγινε αυτή η ρύθμιση είχε και έναν άλλο λόγο, την “προικοδότηση” από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στον προσωπικό του φίλο Χ. Σπίρτζη για να κρατήσει την προεδρία του ΤΕΕ. Όπως γράφει το “ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ”:

Έντονες ήταν το Σαββατοκύριακο η παρασκηνιακές συσκέψεις για την ισχυροποίηση της υποψηφιότητας του όψιμου αντιμνημονιακού κ. Χρήστου Σπρίτζη (Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ) για τη θέση του προέδρου του ΤΕΕ.

Λόγοι διαφωνίας…

 
(ένα σχόλιο στο κείμενο του Α. Μπαλτά "Λόγοι διαφωνίας")

Η «διαφωνία» και ο «διάλογος» είναι πολιτικές πρακτικές που αποτυπώνουν μορφές επικοινωνίας ανάμεσα στα υποκείμενα που συμμετέχουν σε αυτές. Υπερκαθορίζονται όμως από τον γενικότερο χαρακτήρα των σχέσεων (ενότητας και αντιθέσεων) που υφίστανται ανάμεσα σε αυτά τα υποκείμενα. Δεν έχουν τον αφηρημένο  και αυθύπαρκτο χαρακτήρα, τον οποίο τους αποδίδει «αξιωματικά» ο Α. Μπαλτάς . Γιαυτό, το «λειτουργικό νόημα» το οποίο προσπαθεί να προσδιορίσει στο κείμενό του στην έννοια της «διαφωνίας», δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο εκτός από «κώδικας ηθικής» που επιχειρεί να διακρίνει την «γνήσια» διαφωνία από την «πλαστή».

Στην πραγματικότητα όμως η προβολή και η έκφραση της διαφωνίας καθώς και ο σχετικός διάλογος  δεν μπορούν να υποταχθούν στον «κώδικα ηθικής» του Α. Μπαλτά γιατί οι κυρίαρχες πολιτικές πρακτικές διαχείρισης των «διαφωνιών» δεν αποβλέπουν στην γόνιμη «επίλυσή» τους, αλλά αντίθετα στο ακόμα μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα και στην προβολή της «διαφορετικότητάς» τους. Αυτό συμβαίνει γιατί ο «διάλογος» απευθύνεται ως μορφή επικοινωνίας προς τρίτους: Ο «αποδέκτης» του διαλόγου είναι το «κοινό» , αυτό  προσπαθεί να προσεταιριστεί μέσα απ’  τον «διάλογο», η μια άποψη ενάντια  στην άλλη.