(μια απάντηση στο άρθρο του Βασίλη Στόλη με τον τίτλο “Αποχαιρέτα τον ΣΥΝασπισμό που χάνεις”)
Το κείμενο του Β. Στόλη συνιστά μια εμπρακτη διάψευση του τίτλου του γιατί πρώτα απ' όλα αναπαράγει την μικροπολιτική και την διγλωσσία, όπως αυτές συγκροτούν τη κατεστημένη εκφώνηση του πολιτικού λόγου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και των μηχανισμών του. Γράφτηκε για να “εκθέσει” τον Δ. Στρατούλη, τον Π. Λαφαζάνη και την Σ. Παπαδόγιαννη, για κάποιες παλαιότερες δηλώσεις τους με τις οποίες χαρακτήριζαν “πλήγμα για το κόμμα” την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, και οι οποίες είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά όγκο των ζητημάτων που εγείρονται μπροστά στο συνέδριο της επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες μέρες. Ο Βασίλης Στόλης τους καταλογίζει ότι στενοχωρήθηκαν γιατί έφυγε από το κόμμα εκείνη η τάση η οποία “λειτούργησε σαν κόμμα μέσα στο κόμμα, προσπαθώντας διακαώς να αλλοιώσει τα εναλλακτικά χαρακτηριστικά που απέκτησε ο Συνασπισμός με αρχή το 2000, και την στροφή του προς τα κινήματα και την μαζική πολιτική, κι άρα προς την Αριστερά.” Εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά.
- Μόνον η “Ανανανεωτική πτέρυγα” ήταν αυτή που λειτουργούσε ως “κόμμα μέσα στο κόμμα” στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ή μήπως όλες οι τάσεις λειτουργούσαν ως κόμματα και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν μια ιδιόμορφη ομοσπονδία/συνασπισμός αυτών των κομμάτων;
- Ποιά στροφή προς “τα κινήματα και την μαζική πολιτική” έκανε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μετά το 6ο συνέδριό του; Πριν από το 6ο Συνέδριο η “ανανεωτική πρέρυγα” ήταν η αιτία για το χάσμα ανάμεσα στις διακηρύξεις και την πολιτική πρακτική του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, η οποία εμπόδιζε τα μέλη του ΣΥΝ να δραστηριοποιούνται στα μαζικά κινήματα; Μα από την ίδρυσή του ως “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας”, δεν είχε αυτούς τους προσδιορισμούς – τους οποίους επικαλείται ως νέα ταυτότητα ο Β. Στόλης - ως προμετωπίδα στο όνομά του και στις διακηρύξεις του; Μήπως, μόλις αποχώρησε η “Ανανεωτική πτέρυγα” τα πράγματα άλλαξαν και τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ξεχύθηκαν στους μαζικούς χώρους και τα κινήματα και έκαναν πράξη την “μαζική πολιτική”;