Τρία κείμενα για την κυπριακή κρίση

...Το όχι δεν αποτυπώνει μόνο μια αντίδραση αποτυπώνει και ένα συγκυριακό «εθνικό συγχρονισμό» ο οποίος διαμόρφωσε μια ισορροπία μεταξύ πολλών συντελεστών. Το κύριο δεν είναι το όχι αλλά η μορφή του κυπριακού συγχρονισμού . Αυτή η μορφή θα επικρατήσει ως «αντιμνημονιακή» φαντασίωση . Η ιδιοσυγκρασιακή ταύτιση εργαζομένων, συνταξιούχων της Κύπρου με τα μεσοπρόθεσμα συμφέροντα των ξένων επενδυτών ,προκάλεσε το όχι. Χωρίς αυτές τις ιδιομορφίες τέτοιο όχι δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Και αυτό που θα επικρατήσει είναι η εικόνα μιας «εθνικής» ανάτασης...

Όλόκληρο το κείμενο εδώ: To όχι και το όχι της KPMG

Νέο 74 για την Κύπρο αλλά και για την ...Ελλάδα!

Ποιός θα είναι ο νέος
Καραμανλής;

Τότε ο πόλεμος ανάμεσα στους καπιταλιστές γινόταν με όπλα, σήμερα γίνεται με το χρήμα. Ο νέος “Σαμψών”, με το αποτυχημένο πραξικόπημα του Eurogroup  στην Κύπρο, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Η δίνη αυτής της σύγκρουσης θα φέρει την νέα μεταπολίτευση στην Ελλάδα. Οι μέρες της Κυβέρνησης του Σαμαρά είναι μετρημένες.

Το συμβάν της Κύπρου, το οποίο πυροδοτήθηκε από τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, ανοίγει ρωγμές στο πολιτικό σκηνικό μέσα από τις οποίες ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να αναδειχθεί ως ρυθμιστικός παράγοντας. Διάδοχη λύση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν οδηγηθεί σε πλήρη χρεωκοπία το πολιτικό σύστημα. Το στοίχημα της Αριστεράς είναι σήμερα κατά πόσο μπορεί να οξύνει τις  αυτές τις αντιθέσεις και αποσταθεροποιήσει ακόμα παραπέρα το πολιτικό σύστημα.

142 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο “Τhe City and the Grassroots” του Manuel Castells,

Η “Παρισινή Κομμούνα” και η σύγχρονη αριστερά...
και άλλο ένα απόσπασμα για το ίδιο θέμα, από το βιβλίο του Alain Badiou “Η κομμουνιστική υπόθεση”

Η “Παρισινή Κομμούνα” και η σύγχρονη αριστερά... (ΙΙ)

Χρήσιμα διδάγματα από τις εξελίξεις στην Κύπρο για το “κόμμα της δραχμής”

Ο “αδύναμος κρίκος” στην ΕΕ αναδεικνύεται τελικά ότι είναι η Κύπρος. Η τελευταία απόφαση του Eurogroup αποκαλύπτει το χαρακτήρα των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων και αναδεικνύει ότι το ευρώ δεν είναι ταμπού για τα επιτελεία της ΕΕ. Δεν διστάζουν να εξωθήσουν μια χώρα της ΕΕ στην έξοδο από την ΟΝΕ ακολουθώντας τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του Γερμανικού κεφάλαιου με την απαίτηση το κόστος εξόδου από την κρίση να βαρύνει την αστική τάξη της Κύπρου και το ρώσικο κεφάλαιο που είναι επενδεδυμένο στο τραπεζικό της σύστημα.

Πως τέθηκε σε εφαρμογή το “ΣΧΕΔΙΟ Β”

Πριν τρία χρόνια...

Τι δείχνει η τελευταία δημοσκόπηση της PUBLIC ISSUE

Ο ΣΥΡΙΖΑ όλο και περισσότερο κατοχυρώνεται ως ο πολιτικός εκφραστής του ενός πόλου της ταξικής πόλωσης, αναδεικνύεται αξιόπιστος ως αξιωματική αντιπολίτευση και ο Α. Τσίπρας προηγείται πλέον του πρωθυπουργού σε δημοτικότητα:

Η ξεφτίλα της συναλλαγής μεταξύ των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει όρια!

(Πριν ριζοσπαστικοποιήσετε το κίνημα και την κοινωνία,

μάθετε πως  ...“ριζοσπαστικοποιείται” ένα ρεπορτάζ )

Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί στο πως η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί προϊόν αδιαφανούς και υπόγειας συναλλαγής μεταξύ των μηχανισμών που κληρονόμησε από τον ΣΥΝ και οι οποίοι ενισχύθηκαν με την προσέλευση και αρκετών προθύμων από τις λοιπές συνιστώσες.

Αποτέλεσμα μιας τέτοιας συναλλαγής ήταν παρέμβαση του Α. Τσίπρα στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, όπου υποχώρησε στους εκβιασμούς του Αριστερού Ρεύματος/Αριστερής Πλατφόρμας και εμπόδισε το σώμα να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα εκλέγει τα όργανά του. Ήταν το 1ο σημαντικό βήμα για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα διευρυμένο ΣΥΝασπισμό...

“Δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι”. Αυτό ακριβώς συνέβη μετά την 1η Πανελλαδική. Οι φραξιονιστές επέκτειναν την δράση τους. Έβαλαν ως επόμενο στόχο την κατάληψη θέσεων στα ενδιάμεσα όργανα. Κανείς δεν είχε αντιληφθεί την σημασία αυτής της επιμονής, δεδομένου ότι αυτά τα όργανα θα είχαν μικρή θητεία μέχρι να γίνει το 1ο Συνέδριο. Όμως οι φραξιονιστές αλλού στοχεύουν: Στην αναβολή του Συνεδρίου μετά το καλοκαίρι, γιατί εκτιμούν ότι σήμερα ο συσχετισμός είναι εναντίον τους.

Οι πομπές του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) και η αλλοίωση των συσχετισμών στην ΟΙΥΕ δεν κρύβονται...

(αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους αγωνίζονται για την “ενότητα” της Αριστεράς...)

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Απάντηση και μάλιστα με συγκεκριμένα στοιχεία στη συνήθη επίθεση του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) για τα πρόσφατα αποτελέσματα στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, όπου πρώτευσε η Αυτόνομη Παρέμβαση, δίνει η συνδικαλιστική παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Όπως τονίζει, "καλά θα κάνει η ΔΑΣ να σταματήσει να αναπαράγει τη γνωστή 'πιπίλα' περί συνεργασίας της Αυτόνομης Παρέμβασης με την εργοδοσία στον χώρο των τροφίμων", καθώς φαίνεται να αγνοεί το ρητό «δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου» και επιχειρεί να κρύψει τις αμαρτίες της:

1. Κρύβει ότι πιάστηκε να έχει βάλει να διπλοψηφίσουν πάνω από 300 άτομα στο επιχειρησιακό σωματείο της Carrefour - Μαρινόπουλος (εμφανίζει 1.354 ψηφίσαντες).

Ο «ανεκτικός φασισμός» του κ. συμβούλου

Αναδημοσίευση από την "Εφημερίδα των Συντακτών"

Του Δημήτρη Ψαρρά

Να υπερασπιστεί τον Ιωάννη Κωτούλα έσπευσε χθες το πρωί από το twitter ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Είχε προηγηθεί αποκάλυψη της «Αυγής», με αποσπάσματα βιβλίου του κ. Κωτούλα στα οποία, σύμφωνα με την εφημερίδα, το στέλεχος αυτό της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται «υμνητής του Χίτλερ».

Γεγονός είναι ότι το εν λόγω στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος ανήκει στον στενό πυρήνα των προσωπικών επιρροών του κ. Σαμαρά μέσα στη Νέα Δημοκρατία και έχει αποσπαστεί στο γραφείο του υπουργού αναπληρωτή Εσωτερικών Χαρ. Αθανασίου. Ο κ. Κωτούλας είναι εκπαιδευτικός και η πολιτική δραστηριότητά του κυμαίνεται στον χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και εθνικόφρονος Ακροδεξιάς (εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», περιοδικό «Patria», ΛΑΟΣ κ.λπ.).

Πού πάει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Αναδημοσίευση από το "ashtonhar"

ΚΑΠΕΛΛΩΜΑΤΑ ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟ ...

Την περασμένη βδομάδα βγήκαν κάμποσες συνεντεύξεις του Αλ.Αλαβάνου σε διάφορες εφημερίδες (πχ Χωνί) όπου στην αναμετάδοση πέρασε ότι ετοιμάζει 'κόμμα της δραχμής' σε συνεργασία και με 'μεγάλο τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ' . (πχ newsbeast , dailynews) .


Το γραφείο τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έβγαλε ανακοίνωση για το θέμα καθώς μπήκε βέτο από συγκεκριμένη οργάνωση, την ΑΡΑΝ (Χρειάζεται να σημειωθεί πάντως πως στο γρ.τύπου δεν μετέχουν από δική τους επιλογή και δικούς τους λόγους σφοι από ΑΡΑΣ, Αριστερή Συσπείρωση, Κομμουνιστική Ανανέωση και ΕΚΚΕ). Όμως το ΝΑΡ θεώρησε σκόπιμο να φερθεί ως παιδονόμος, γιατί μόνο έτσι μπορεί να δει κάποιος αντικειμενικός παρατηρητής την απόφαση μιας οργάνωσης ενός μετώπου να απαντήσει για λογαριασμό του μετώπου ..

ΝΑΡ: σχετικά με δημοσιεύματα για εκλογικά μορφώματα

Mάλιστα η ανακοίνωση είναι τόσο γενική που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το οτιδήποτε (*), ενώ στις τέσσερις παραγράφους της, αν δε δει κανείς την υπογραφή στην αρχή & στο τέλος δε θα πάρει χαμπάρι ότι πρόκειται για ανακοίνωση οργάνωσης που μετέχει στο μέτωπο και όχι ανακοίνωση του μετώπου ...

Κοινώς μιλάμε για χοντρό καπέλωμα..

η συνέχεια [εδώ]

Η κυβέρνηση παραδέχεται την “χρεοκοπία” της...

Τα ευρώ που θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία από το ξεπούλημα των Υπουργείων είναι ασήμαντα ποσά μπροστά στα δυσθεώρατα μεγέθη του δημόσιου χρέους.

Η σημασία αυτής της κίνησης έχει κυρίως συμβολικό χαρακτήρα. Εντάσσεται στην πολιτική πρακτική της κυβέρνησης - η οποία έχει γίνει ορατή τον τελευταίο καιρό - και συνοψίζεται στην φράση: “Μετά από εμάς το χάος”.

Εμπνευστής αυτής της πολιτικής είναι ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος πάνω της οικοδόμησε την συναίνεση στις πολιτικές των μνημονίων και ανέλαβε την “εθνική ευθύνη” για την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Τώρα παρέλαβε την σκυτάλη ο Αντώνης Σαμαράς:

- Είναι τόσο τραγικά τα πράγματα που είμαστε αναγκασμένοι να ξεπουλήσουμε ακόμα και το “σπίτι” του ίδιου του κράτους!

Αν δεν μπορούν τα αφεντικά, μπορούμε εμείς!

Ή πώς να σώσουμε το παραγωγικό δυναμικό


Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Για να βγει από την κρίση του ο καπιταλισμός δεν καταβροχθίζει μόνο ανθρώπινες ζωές. Τρώει, επιπλέον, από τις ίδιες του τις σάρκες, καταστρέφει πάγιο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο όμως αυτό, συμβαίνει να είναι, ταυτοχρόνως, και τα μέσα παραγωγής, τα εργαλεία, οι μηχανές, οι υποδομές, από την χρήση των οποίων ζουν και αναπαράγονται οι εργαζόμενες τάξεις (και το σύνολο του πληθυσμού). Η τάξη των κεφαλαιοκρατών, κρατώντας στα χέρια της την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, θεωρεί δικαίωμά της να τα καταστρέφει, και όντως τα καταστρέφει, όταν αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως κεφάλαιο, δηλαδή όταν δεν αποφέρουν το επιθυμητό κέρδος. Καταστρέφει έτσι και τους υλικούς όρους συντήρησης και αναπαραγωγής των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων που οδηγούνται αυτές οι ίδιες πλέον σε καταστροφή. Η ανθρωπιστική κρίση απορρέει από το δικαίωμα της τάξης των κεφαλαιοκρατών να καταστρέφουν τις υλικές προϋποθέσεις της ζωής μας όταν αυτές δεν λειτουργούν ικανοποιητικά ως κεφάλαιο.