Εντός, εκτός και επί τα αυτά για το ευρώ

Αναδημοσίευση από το "αριστερό βήμα"
Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Νύξεις και ορισμένες μόνο πλευρές μπορεί να θιγούν σε ένα, δημοσιογραφικό, άρθρο για το ευρώ: εντός ή εκτός; Το θέμα έχει και τεχνικές, νομικές και οικονομικές, διαστάσεις κρίσιμες που μόνο ειδικοί μπορούν να αντιμετωπίσουν.

τo προβολικό θεώρημα του Desargues
για το δίλημμα: ευρώ ή δραχμή

Η κεντρική ιδέα είναι να παραμερίσουμε τις επιθυμίες, την ιδεολογική τοποθέτηση (που ενίοτε γίνεται ιδεοληπτική) και να δούμε όσα συμβαίνουν ενώπιόν μας.

Ας μιλήσουμε με παραδείγματα: Η Βουλγαρία αρνείται να ενταχθεί στο ευρώ με το επιχείρημα ότι το επίπεδο ζωής θα χειροτερέψει εντός της ευρωζώνης. Στην Ελλάδα γίνεται πλέον προφανές ότι η παραμονή στο ευρώ μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στο επίπεδο ζωής της σημερινής, εκτός ευρώ, Βουλγαρίας, πολύ χαμηλότερα από το σημερινό δικό μας. Να βγούμε, λοιπόν, από το ευρώ πριν να «βουλγαροποιηθούμε» εντελώς; Φαίνεται αυτονόητο κι ας λέει η μνημονιακή τρικέφαλη κυβέρνηση ότι αν βγούμε θα είναι πολύ χειρότερα. Πόσο πια;

Ωστόσο η Βουλγαρία παραμένει επί μακρόν φτωχή χώρα αν και εκτός ευρώ. Ούτε άξιες λόγου επενδύσεις γίνονται, παρά το χαμηλό κόστος εργασίας. Τα πλεονεκτήματα που υποτίθεται θα έχει η Ελλάδα αν βγει από το ευρώ (έλεγχος του νομίσματος κλπ)τα έχει επί δεκαετίες η Βουλγαρία αλλά παραμένει φτωχή, φτωχότερη από μας. Το μάλλον προφανές συμπέρασμα είναι ότι το ευρώ, το νόμισμα, δεν είναι ο μόνος ουσιώδης παράγων για την πορεία της χώρας, της δικής μας, της Βουλγαρίας και όποιας άλλης. Τα προσδοκώμενα οφέλη από την έξοδο δεν είναι αυτονόητα. Παίζουν κι άλλοι παράγοντες τουλάχιστον εξ ίσου σημαντικοί. Όπως πχ η θέση και η σχέση που έχει κάθε χώρα με όλες τις υπόλοιπες στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, η γεωπολιτική της αξία, οι παραγωγικές της δυνατότητες και προοπτικές, η πολιτική της ηγεσία και κατά πόσο είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί το εθνικό συμφέρον κλπ. Αν δεν συνυπολογιστούν όλα αυτά και πολλά άλλα (πχ η συγκυρία) θα μοιάζουμε με τον ανίδεο βοσκό που αναρωτιέται «με τον ήλιο τα βγάζω με τον ήλιο τα βάζω, τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε;».

Αλλαγή γραμμής στο "ΠΑΜΕ"!

Η σημερινή συγκέντρωση/πορεία της ΑΔΕΔΥ μπορεί να καταγραφεί ως ένα σημαντικό πολιτικό συμβάν. Αυτό δεν οφείλεται στην μαζικότητα και την μαχητικότητα που είχε ως διαδήλωση, αφού αυτά τα χαρακτηριστικά  της ήταν κατώτερα των περιστάσεων. Οφείλεται στην συμμετοχή του ΠΑΜΕ μετά από πολλά χρόνια σε συγκέντρωση και πορεία που οργανώνεται από την ΑΔΕΔΥ.

Εικόνες από την διαδήλωση και την συμμετοχή του ΠΑΜΕ, εδώ:

Το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης στη Βιομηχανική Μεταλλευτική και η εμπειρία των ανακτημένων εργοστασίων στην Αργεντινή

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Ο ΜΑΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ και ο ERNESTO "LALO" PARET στην εκδήλωση της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής: Αυτοδιαχείριση -- Μπορούμε χωρίς αφεντικά, που έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου, στο Πολυτεχνείο. Ο ΜΑΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ είναι πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική. Ο ERNESTO "LALO" PARET είναι μέλος του κινήματος κατάληψης και αυτοδιαχείρισης των εργοστασίων στην Αργεντινή.

Μετάβαση και ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Του Ρούντι Ρινάλντι.

Με την απόφαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούν οι διεργασίες για τη σύγκληση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του συμμαχικού σχήματος για τη δημιουργία του ενιαίου φορέα, σε μια κρίσιμη περίοδο. Οι σκέψεις που ακολουθούν ας θεωρηθούν μια συμβολή για το εγχείρημα αυτό, με στόχο μια γόνιμη και αποδοτική διεργασία μέσα σε ένα δυναμικό των ανθρώπων της Αριστεράς που βιώνουν με αγωνία και διάθεση για προσφορά, την ταραγμένη πορεία του τόπου.

Ορισμένες βασικές παραδοχές

• Η χώρα, η κοινωνία και ο λαός βρίσκονται προ μιας τεράστιας καταστροφής. Ήδη ένα μεγάλο τμήμα τους ζει την καταστροφή και τη χρεοκοπία, ενώ η άγουσα των εξελίξεων μας οδηγεί με γοργό βήμα σε μια μεγάλων διαστάσεων πανεθνική καταστροφή.

• Η ανάγκη να μπει ένα τέλος σε αυτήν την ολέθρια πορεία, ορίζει μια διαδικασία μετάβασης σε μια άλλη Ελλάδα –που καμιά σχέση δεν θα έχει με την προ του 2008 κατάσταση– και που πρώτο της βήμα θα είναι να σταθεί σε ένα «μετα-τροϊκανό ξέφωτο» (όπως πολύ παραστατικά αναφέρει στο ιδιαίτερης σημασίας άρθρο του ο Λαοκράτης Βάσσης, Αυγή, 28/8) ανατρέποντας μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, δίνοντας τέλος στη δράση του σάπιου πολιτικού κόσμου και του νομικού εποικοδομήματος που το στήριξε, ανοίγοντας ταυτόχρονα διάπλατα τους ορίζοντες για μια παραγωγική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική αναγέννηση - ανασυγκρότηση της χώρας.

Η καθημερινότητα με τον φακό του Λακάν - VOL. Ι

Του Γιώργου Πρασσά

Μετά την καλοκαιρινή μου δίλεπτη ενασχόληση με τα ιερά κείμενα του Λακάν (ενδεικτικά  Ο Ζακ Λακάν, ψυχαναλυτής του 21ου αιώνα), κατέληξα σε απλά συμπεράσματα για την τρέχουσα επικαιρότητα, τα οποία θα παρουσιαστούν (μάλλον) σε (Α/)συνέχειες (προσεχώς)

Α. Η ζήλεια, κινητήρια δύναμη πίσω από τον ελληνικό ρατσισμό!

Πλήρης επιστημονική τεκμηρίωση από το http://to-fresko.blogspot.gr/ :

ΥΓ.

Η σωστή γραμμή :

Για μια άλλη πολιτική

Η δική μας Αριστερά παρακολουθεί τις εξελίξεις και αντιλαμβάνεται τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω της με καθυστέρηση αρκετών δεκαετιών. Μόλις πριν ένα χρόνο το ΚΚΕ συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να αποκαταστήσει πολιτικά (όχι όμως και οργανωτικά) τον Άρη Βελουχιώτη! Η σχέση της πολιτικής με την επαναστατική θεωρία έχει υποκατασταθεί από μια πληθώρα ιδεολογημάτων - κοινοτυπιών που επικαθορίζουν την παραγωγή της πολιτικής γραμμής. Αυτά τα ιδεολογήματα τυφλώνουν με τους προβολείς τους τα πολιτικά υποκείμενα και τους αφαιρούν την ικανότητα πολιτικής ανάλυσης της συγκυρίας, δηλαδή της "συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης" όπως έλεγε ο Λένιν. Η πολιτική "αλήθεια" δεν πηγάζει από αυτή την "συγκεκριμένη ανάλυση", προκύπτει ως μια εφαρμογή της θεωρίας και των αρχών της, ενός δόγματος που συγκροτεί την αλήθεια όλων των αληθειών και χαράζει την πορεία μας προς τον σοσιαλισμό, όπως το υπέρλαμπρο άστρο που καθοδηγούσε τους τρεις μάγους προς την γέννηση του σωτήρα...

Γι' αυτό ακριβώς το λόγο, ένα πολιτικό κείμενο του Λ. Αλτουσέρ "Τι πρέπει ν' αλλάξει στο κομμουνιστικό κόμμα", αν και έχει γραφτεί το 78 για το Γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα, παραμένει επίκαιρο για τα ελληνικά δεδομένα. Βέβαια δεν μπορεί να καλύψει το ζήτημα στις διαστάσεις που έχει λάβει σήμερα, αφού αρκετοί "αριστεροί" έχουν κάνει μερικά σημαντικά βήματα παραπέρα, από την εποχή που έγραψε αυτό το κείμενο ο Λ. Αλτουσέρ. Έχουν υποκαταστήσει το "μαρξιστικό δόγμα" από την αστική επιστήμη της πολιτικής οικονομίας και προσκυνάνε  τώρα τους ειδικούς αυτής της "επιστήμης", όπως προσκυνούσαν παλιότερα τις γνωστές "κομμένες κεφαλές" που διακοσμούσαν ως εικονίσματα τα εγχειρίδια του Μαρξισμού - Λενινισμού. 

Παρουσιάζουμε ένα τμήμα από το κείμενο του Λ. Αλτουσέρ που έχει τον τίτλο: "Η εποχή των επισήμων κοινοτυπιών":