Ανακοίνωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς

Μεταξύ φαιδρού θεάματος και απέλπιδας προσπάθειας συναίνεσης και υπό την διαρκή και αυστηρή παραίνεση των Βρυξελών ο πρωθυπουργός συναντήθηκε σήμερα με το σύνολο των πολιτικών αρχηγών, εκτός του ΚΚΕ. Παρά όμως, τις προσπάθειες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του και την έντονη στήριξη και προβολή από τα ΜΜΕ, σήμερα ένα χρόνο μετά την έναρξη της πλέον σκληρής, αντιλαϊκής και συνάμα στερούμενης λαϊκής νομιμοποίησης, κυβερνητικής πολιτικής τα τελευταία 40 χρόνια, κανείς πια δεν ενδιαφέρεται για τέτοιου τύπου θεατρινισμούς. Αντίθετα μάλιστα. Όσο περισσότερο εντείνονται οι διεργασίες «διαλόγου» εντός του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος τόσο μεγαλώνει η απαξίωση όλων ανεξαίρετα των συμμετεχόντων στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Τούτες τις μέρες συμβαίνουν πολύ πιο σημαντικά και ενδιαφέροντα πράγματα που τραβούν την προσοχή της νεολαίας και του λαού γενικότερα καθώς μετά το παράδειγμα της πλατείας Ταχρίρ στο Κάιρο ακολουθεί η πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ στην Μαδρίτη για να δείξει τον δρόμο της λαϊκής παρέμβασης και της απαίτησης για δουλειά και δημοκρατία. Σύντομα έρχεται η ώρα της πλατείας Συντάγματος.

Αθήνα, 24/5/2011

Ποιοι θέλουν να χρεοκοπήσει η χώρα και να γυρίσουμε στην δραχμή;

Ποιός θυμάται  σήμερα την Κερατέα;  Η Αριστερά είναι σίγουρο ότι θα την θυμηθεί μετά τις επόμενες εκλογές, όταν θα καταμετράει τα δυσμενή για αυτήν εκλογικά αποτελέσματα στις κάλπες που θα στηθούν εκεί, στα εκλογικά τμήματα...

Η πολιτική συγκυρία - δυστυχώς - προσδιορίζεται από τις ενδοαστικές αντιθέσεις και οι ταξικές συγκρούσεις διεξάγονται κάτω από την ηγεμονία του αστισμού. Το λαϊκό κίνημα και η αριστερά βρίσκονται στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων και δεν μπορούν να βάλουν την δική τους σφραγίδα σε αυτές. Το ΚΚΕ, παρ' όλο ότι σήμερα έχει πιο σωστές προσεγγίσεις για την πολιτική συγκυρία από άλλα κομμάτια της Αριστεράς, δεν μπορεί να μεγαλώσει την επιρροή του στις λαϊκές μάζες γιατί προβάλει ως όραμα για μια άλλη κοινωνία, την επαναφορά του μοντέλου του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, όραμα που έχει χρεοκοπήσει στην συνείδηση τους...

Οι διέξοδοι που προβάλλονται σήμερα στην πολιτική σκηνή και ο διλληματικος τρόπος που τίθενται τα ζητήματα - ναι ή όχι στο Ευρώ και την Ε.Ε. - αφορούν πολιτικές λύσεις που σχετίζονται άμεσα με αντιμαχόμενα συμφέροντα του αστισμού, αφού  δεν συγκροτούν απαιτήσεις μαζικού κινήματος, διακριτού από τις αστικές επιλογές, αυτόνομου από το κράτος και ικανού να διαπραγματευτεί τους όρους επιβολής τους.  Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας- ο κόσμος που ζει από την εργατική του δύναμη - γνωρίζει ότι με τον υπάρχοντα κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό, είτε μείνει η χώρα στο Ευρώ και την ΟΝΕ και την Ε.Ε, είτε φύγει, αυτός θα πληρώσει τα σπασμένα. Γνωρίζει ότι όποια και από τις δύο αυτές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης επιβληθεί, αυτά που έχασε τον τελευταίο χρόνο δεν πρόκειται να τα πάρει πίσω την άλλη μέρα, αλλά θα πρέπει να κάνει και πάλι θυσίες.

Γνωρίζει ότι αυτά που προτείνει η Αριστερά, μπορεί να ικανοποιούν την “εθνική” του υπερηφάνεια, όπως δεν τον απαλλάσσουν από νέες θυσίες. Επίσης, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι ότι όλα αυτά λειτουργούν  προς όφελος όλων εκείνων που είναι ήδη προετοιμασμένοι να συμμετέχουν στην βίαιη και ληστρική αναδιανομή του πλούτου που θα πραγματοποιηθεί, με όποια από τις δύο διλληματικές εκδοχές αν επιβληθεί τελικά εφόσον δεν υπάρξει μαζικό κίνημα που θα ανατρέψει το σημερινό πολιτικό σκηνικό...

Ποιό είναι το κύριο πρόβλημα που έχουν οι ελληνικές τράπεζες σήμερα; Μήπως τα “τοξικά ομόλογα”; Όχι! Είναι ότι κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν επειδή αρκετοί από αυτούς τους“Ελληναράδες” που φωνάζουν να φύγουμε από την Ε.Ε. και την ΟΝΕ, έχουν πάρει τα λεφτά τους και τα έχουν πάει στο εξωτερικό ή τα έχουν κάτω από το προσκεφάλι τους. Και δεν είναι μόνον το "μεγάλο" κεφάλαιο που ακολουθεί αυτές τις πολιτικές, αλλά όλοι οι μικρομεσαίοι και οι εργαζόμενοι που είχαν κάποιες αποταμιεύσεις στις τράπεζες ή είχαν φοβηθεί το χρηματιστήριο και δεν τα είχαν ακουμπήσει εκεί. Απ' ότι φαίνεται, θα αρκούσε να λυθεί το θέμα του χρέους μόνο με το 1/10 των χρημάτων που έχουν "αποσυρθεί" από τις ελληνικές τράπεζες τα τελευταία δύο χρόνια αν πήγαινε στον κρατικό κορβανά. Αυτά όμως δεν μας τα λένε οι αριστεροί “οικονομολόγοι” γιατί ισχυρίζονται ότι δεν διαθέτουν στοιχεία. Και πράγματι δεν είναι τα μόνα στοιχεία που δεν γνωρίζουμε από το τι συμβαίνει στην οικονομία. Εδώ για να πληροφορηθούμε πόσο ακριβώς είναι το χρέος, πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να το υπολογίσουν, και αυτό πάλι είναι στο περίπου...

Όμως, η Αριστερά τυφλωμένη από τις μικροπολιτικές της σκοπιμότητες δεν μπορεί καν να έχει μια κοινή άποψη για το ποιά είναι η κύρια αιτία της αύξησης του χρέους της χώρας. Σε αυτό τουλάχιστον το ζήτημα, θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι πιο απλά απ' ότι τα παρουσιάζουν διάφοροι “αριστεροί” οικονομολόγοι που σερβίρουν μουχλιασμένες “ρώσικες” σαλάτες γαρνιρισμένες με αντιευρωπαϊκά καρότα, που παρέμειναν στα ψυγεία του αγγλοσαξονικού καπιταλισμού από την εποχή που επέλεξε την μη ένταξή του στην ΟΝΕ. Μια ματιά να ρίξουμε στο τι συμβαίνει εδώ, αρκεί να σχηματίσουμε γνώμη για το χρέος της χώρας μας:

Παραβαίνοντας τον 3ο Κανόνα...

Στα “ενθέματα” της κυριακάτικης ΑΥΓΗΣ δημοσιεύτηκε σε μετάφραση Μιχάλη Μάτσα το κείμενο “Εφτά κανόνες για να συμβάλουμε στη διάδοση των ρατσιστικών ιδεών” του Ζακ Ρανσιέρ, το οποίο είχε πρωτοδημοσιευτεί στην εφημερίδα Le Monde στις 21.3.1997.

Από τους επτά κανόνες, εκείνος που όλη σχεδόν η δική μας αριστερά τον εφαρμόζει συστηματικά είναι ο 3ος:“Επαναλάβετε σε κάθε ευκαιρία: υπάρχει πρόβλημα με τους μετανάστες και, για να εξαλείψουμε το ρατσισμό, θα πρέπει να το λύσουμε. Οι ρατσιστές δεν σας ζητάνε τίποτα περισσότερο: να αναγνωρίσετε ότι το πρόβλημά τους είναι πραγματικό και ότι είναι «το» πρόβλημα.”

Όμως, εκτός από τα λάθη της Αριστεράς υπάρχουν και οι σχεδιασμοί του κράτους που βάζουν την σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Για αυτούς τους σχεδιασμούς  και πως εμπλέκονται  οι κρατικοί μηχανισμοί - ιδεολογικοί και κατασταλτικοί – με τις πολιτικές οργανώσεις της άκρας δεξιάς είναι αρκετά διαφωτιστικό το άρθρο του Δ. Ψαρρά “Το πογκρόμ κατά των μεταναστών σχεδιαζόταν ήδη από το 1997”

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Ως πρόλογο για το παρακάτω video, από την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» την Κυριακή 22 Μαΐου στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού:

Εικόνες από την συναυλία στο Ελληνικό (22/05/11)

Εικόνες την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» την Κυριακή 22 Μαΐου στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού.

Ένα νέο τραγουδάκι για το κίνημα "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ"

Ένα στιγμιότυπο από την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» την Κυριακή 22 Μαΐου στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού.

Η ερωτική επιστολή της Δανάης Παναγιωτοπούλου στον Γ. Παπανδρέου

Τον Φλεβάρη η Δανάη Παναγιωτοπούλου έγραψε μια ανοιχτή επιστολή τον Διονύση Σαββόπουλο με αφορμή μια τηλεοπτική συνέντευξή του στον ΑΝΤ1. Αυτή την επιστολή μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: “Ανοιχτή επιστολή στο Διονύση Σαββόπουλο ή μάλλον σε αυτούς που κατά δήλωσή του, τον έχουν δωροδοκήσει, και εξακολουθούν (υποθέτω εγώ) να τον δωροδοκούν”.

Ο Σαββόπουλος τότε απάντησε μέσω του PRESS-GR, το οποίο είχε αναδημοσιεύσει την επιστολή, δηλώνοντας ότι “αναγούλιασε” από την “από την άγνωστη σε ‘μενα - κι ούτε θέλω να τη μάθω - Δανάη Παναγιωτοπούλου”. Η απάντησή του είναι εδώ: “O ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ PRESS-GR...”

Χθες, Κυριακή 22/05/11 στην μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» από τον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού απεύθυνε δημόσια μια ερωτική επιστολή(*) στο Γιώργο Παπανδρέου. Ακούστε την:

Αργότερα θα δημοσιεύσουμε αναλυτική παρουσίαση της εκδήλωσης που έγινε χθες στο "Ελληνικό".

(*) Το τραγούδι του του Βασίλη Νικολαϊδη για μια Μαρία του Εμφυλίου, στο οποίο κάνει αναφορά η Δ. Παναγιωτοπούλου, μπορείτε να το ακούσετε εδώ: “Η ιστορία της Μαρίας”

fuera

Aναδημοσίευση από το blog.costinho.gr

Γαργάρα μέχρι τώρα έχουν κάνει τις διαδηλώσεις στην Ισπανία τα έγκριτα τηλεοπτικά και ιντερνετικά μέσα στη χώρα μας. Τσιμουδιά μέχρι χτες, για να μη μας μπαίνουν ιδέες, μη μας τη βαρέσει και κατασκηνώσουμε κι εμείς στους δρόμους και τις πλατείες, μην αρχίσουμε κι εμείς και επικοινωνούμε ανά δύο, ανά τρεις, ανά χιλιοιδεκατρείς. Βλέπεις, αυτοί εκεί δεν είναι αιγύπτιοι ή λίβυοι για να έχουν τις ιδιαιτερότητες (sic) που κάνουν τις εξεγέρσεις να διαφέρουν απείρως (sic) και τα κινηματικά προτάγματα να μην συγχρονίζονται (sic καi lol). Αυτοί εδώ είναι Μεσόγειοι, αυτοί είναι κοντινοί, αυτοί δεν είναι τριτοκοσμικοί (tres sic), αυτοί είναι σαν εμάς (που δεν είμαστε τριτοκοσμικοί -45 απανωτά lol). Αυτοί το άλλο Σάββατο θα σηκώσουν ευρωπαϊκή κούπα, αλλά δεν φαίνεται να τους καίει και τόσο -όταν ήδη έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια τους. Δεν είναι σαν κι εμάς, που κάθε κέλευσμα για πρωτιά από Ευρώπη μεριά, σημαίνει και επίταξη εθνικής υπομονής προς χάριν του μεγάλου σκοπού, του εθνικού στόχου, μαζί με εξαναγκασμό εθνικής ενότητας. Έστω και για την τρέχουσα βδομάδα, την κάθε βδομάδα που πιθανώς θα λάβει χώρα κι ένα μεγαλείο. Στη θέση του μεγαλείου και του στόχου βάλε ένα χλιδάτο ραπ ζεϊμπέκικο και τις κλωτσιές του Καραγκούνη.

Οι σπανιόλοι, ένα βήμα πριν το ΔΝΤ, βγήκαν στους δρόμους να προλάβουν κάθε "δημοκρατική" διαδικασία και εκλογική νομιμοποίηση των ορέξεων της σοσιαληστικής νομενκλατούρας· να προλάβουν ακόμα και πιθανό δημοψήφισμα (άγνωστη έννοια για την εδώ δημοκρατία). Ή, τουλάχιστον, να το διεκδικήσουν με τους όρους τους, συγχρωτισμένο με τις επιδιώξεις τους και τα πραγματικά ελλείμματα του δικού τους κοινού βίου. Η αντίδραση του ένα-βήμα-πριν-το-ΔΝΤ λαού προφανώς και ενοχλεί επικίνδυνα τους προύχοντες, σε μέσα και έδρανα, ενός λαού που βρίσκεται ένα βήμα μετά το ΔΝΤ (για την ακρίβεια ένα χρόνο μετά, μεταφρασμένο ίσως σε πολλά βήματα), αλλά ακόμα δεν έχει εκφράσει ενιαία και ρητά την αντίδρασή του. Οι εδώ υπήκοοι του μνημονίου είναι απασχολημένοι με το κυνηγητό αναμεταξύ τους· εσχάτως δε, έβαλαν και αλλοδαπούς στο παιχνίδι, πάντα στο ρόλο του κυνηγημένου. Ένας στο χώμα κι οι άλλοι τρων'το πτώμα.

Η Ισπανία στους ρυθμούς της εξέγερσης: «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα»

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα Autonomy against Barbarism

Από την Κυριακή 15 Μαΐου στην Ισπανία, μετά από την διαδήλωση με το σύνθημα «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα», συγκεντρώνονται στην Μαδρίτη και σε πολλές άλλες πόλεις χιλιάδες άτομα χωρίς κανένα πολιτικό χρωματισμό (χωρίς κόμματα), ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί… απλά ο επαναστατημένο λαός, διαφορετικών ηλικιών. Συγκεντρωμένοι ειρηνικά απαιτούν μια συνολική αλλαγή του Συστήματος που βασίζεται στην οικονομία και ελέγχεται από κάποιους πολιτικούς που δεν αντιπροσωπεύουν τους πόθους των μαζών.Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι πολίτες συγκεντρώνονται στις πλατείες των μεγαλύτερων πόλεων. Στην Σολ (η κεντρική πλατεία της Μαδρίτης), έχουν μάλιστα κατασκηνώσει με σκοπό να παραμείνουν εκεί μέχρι τις 22 Μαΐου, μέρα εκλογών για τις περιφερειακές κυβερνήσεις.

Πως ξεκίνησε

Την Κυριακή 15-5 είχε καλεστεί πορεία από την πλατφόρμα “Πραγματική Δημοκρατία Τώρα” στην οποία ανταποκρίθηκαν περίπου 10.000-15.000. Στο τέλος της πορείας ένα κομμάτι των συγκεντρωμένων μπλόκαρε 2 κεντρικούς δρόμους της πόλης. Με αφορμή αυτό, έγιναν και μικρής έκτασης επεισόδια έλαβαν μέρος. Κάηκαν κάδοι απορριμάτων και εκσφενδονίστηκαν κάποια κουτάκια μπύρας και ελάχιστες πέτρες προς αστυνομικούς, όπως φάνηκε από τις συλλήψεις που ακολούθησαν. Συνελήφθησαν 24 άτομα, τα οποία αφέθηκαν ελεύθερα με ελαφρές κατηγορίες (διατάραξη κοινής ειρήνης).

Την Δευτέρα, στις 20.00 είχε καλεστεί ανοιχτή συνέλευση-συγκέντρωση στην πλατεία Σολ στην οποία συμμετείχε περίπου 15.000 κόσμος. Το επόμενο πρωί στις 5 η αστυνομία διέλυσε τον κόσμο που παρέμενε. Καλέστηκε νέα συνέλευση όπου και αποφασίστηκε η ανακατάληψη. Η ανταπόκριση ήταν άμεση. Η αστυνομία δεν κατάφερε να κάμψει το ηθικό των εξεγερμένων οι οποίοι έστησαν ακόμη περισσότερες σκηνές. Η αστυνομία απαγόρευσε τη συγκέντρωση (στην Ισπανία οποιαδήποτε συνάθροιση κόσμου χρειάζεται άδεια) και την επομένη μέρα η εκλογική επιτροπή της Μαδρίτης έκρινε την κατάληψη παράνομη. Ωστόσο η αστυνομία – αν και παρούσα με μεγάλο αριθμό ΜΑΤ – κρατά ιδιαίτερα διακριτική στάση, κυρίως λόγο του αριθμού του κόσμου και του πολιτικού κλίματος. Μέχρι και αυτή τη στιγμή συνεχίζεται η κατάληψη της πλατείας με όλο και περισσότερο κόσμο να συρρέει.

η συνέχεια εδώ: 

Η Ισπανία στους ρυθμούς της εξέγερσης: «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα»

Π.Α.Σ.Κ.Ε. – Ο.Τ.Α.κόβει κάθε επικοινωνία με από το ΠΑΣΟΚ.

Από την ιστοσελίδα της Π.Α.Σ.Κ.Ε. – Ο.Τ.Α.

Π.Α.Σ.Κ.Ε. – Ο.Τ.Α.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Π.Α.Σ.Κ.Ε. – Ο.Τ.Α. πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, πρωτοπόρα σε κάθε κινητοποίηση μάχεται για να προασπίσει τα ανεξάρτητα συμφέροντα των δυνάμεων της εργασίας, για τη βελτίωση του επιπέδου και της ποιότητας της διαβίωσης, για μια κοινωνία αλληλεγγύης και δικαιοσύνης όπου οι δυνάμεις της μισθωτής εργασίας θα έχουν το ρόλο που τους ανήκει.

Ουδέποτε χειραγωγήθηκε και πάντα διατηρούσε την αυτονομία της σε σχέση με τον πολιτικό φορέα. Ουδέποτε λειτούργησε ως ιμάντας κομματικών εντολών, αποδεικνύοντας πολλές φορές στην πράξη την ανεξαρτησία της. Επαφές και επικοινωνία υπάρχει στο πλαίσιο του διαλόγου και της αμφίδρομης πληροφόρησης.

Εδώ και ένα χρόνο σεβόμενοι τους εαυτούς μας και εκφράζοντας τους εργαζόμενους που μας εμπιστεύτηκαν, κάναμε λόγο για την πιο βάρβαρη, την πιο αντιλαϊκή, την πιο αντεργατική πολιτική με την οποία ιστορικά βρέθηκε αντιμέτωπη η εργατική τάξη της χώρας μας.

αντι-καπιταλιστικό ρουσφέτι

του Γιώργου Πρασσά

προς Α.Σ.

μετά τις εκτιμήσεις διεθνώς αποδεκτών αναλυτών, ασχολούμενων με την επιστημονική πρόβλεψη δεδομένων (επιστημονικός σοσιαλισμός, κάτι σαν Καζάκης + Λαπαβίτσας), τις οποίες μπορείς να παρακολουθήσεις ολοκληρωμένα στο  video:

αιτούμαι άμεσα διορισμένη θέση στην ο.τ. (ομάδα τεκμηρίωσης) της π.γ. (πολιτικής γραμματείας) της τ.ε. (τοπικής επιτροπής) του α.β. (αριστερού βήματος) Αχαΐας, στο οποίο συμμετέχεις με κεντρικό - όπως πάντα - ρόλο, προκειμένου να θέσω ολοκληρωμένα σε εφαρμογή συγχρηματοδοτούμενο από την ε.ε. project οριζόντιου εργατικού ελέγχου στον τομέα παραγωγής μελετών και καλλιτεχνικών έργων, που έχω επεξεργαστεί με σ/φους του ευρύτερου μετώπου (αλ.& αλ.), υπό συνθήκες μεσημεριανής μπυροποσίας:

άλλως τε,

και υμείς μαρξισταί είμεθα...

(κάνε κλικ στην εικόνα για να δεις το video)

Φοιτητικές εκλογές 2011 - πρώτα αποτελέσματα

Οι συσχετισμοί στο φοιτητικό χώρο δεν φαίνεται να αλλάζουν ριζικά, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών.

Η ΔΑΠ πανηγυρίζει και δίνει τα δικά της αποτελέσματα:

Μεγάλη νίκη της ΔΑΠ στις φοιτητικές εκλογές 2011… Αποτελέσματα

Σε ανακοίνωση εξέδωσε η Νεολαία του Συνασπισμού ισχυρίζεται ότι "το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών αποτελεί μία μεγάλη ήττα της κυβερνητικής ΠΑΣΠ" και καταλήγει απαντώντας στο δίλημμα "στραβά αρμενίζουμε ή είναι στραβός ο γιαλός", ότι είναι ..."στραβός ο γιαλός":

"Το γεγονός ότι η Αριστερή Ενότητα, όχι απλά διατήρησε τις δυνάμεις της μέσα σε ένα πολύ δύσκολο κλίμα, αλλά σε πολλούς συλλόγους εμφανίζει σημαντική άνοδο, αποτελεί παρακαταθήκη για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας." Αν - όπως ισχυρίζεται η Νεολαία του ΣΥΝ - αυτή την περίοδο  είναι "πολύ δύσκολο το κλίμα" για την αριστερά και ιδιαίτερα για την Νεολαία του ΣΥΝ, τότε δεν υπάρχει ελπίδα στο μέλλον να καλυτερέψει. Καλύτερα λοιπόν να το κλείσουν το μαγαζάκι...

Το ίδιο βέβαια σε μέσες άκρες ισχύει και για τις άλλες αριστερές παρατάξεις στο φοιτητικό χώρο, που λίγο πολύ περίπου βαδίζουν σε παράλληλες πορείες, όσο και αν ισχυρίζονται ότι πράττουν διαφορετικά.

Η δήλωση της ΚΝΕ δεν έχει καμία εκτίμηση για το αποτέλεσμα. Μάλλον τα πράγματα ήρθαν χειρότερα απ' ότι περίμεναν, όπως φαίνεται και από τα αποτελέσματα που δίνουν εδώ: http://ekloges.spoudastes.gr/index.html

ΑΕΙ Σε: 182 από 200 συλλόγους
	2011		2010		Διαφορά
ΨΗΦΙΣΑΝ	69483	-	69212	-	271	-
ΕΓΚΥΡΑ	66353	-	66599	-	-246	-
ΑΚΥΡΑ	3130	-	2613	-	517	-
ΛΕΥΚΑ	1453	2.18%	1237	1.85%	216	0.33%
ΠΚΣ	9429	14.21%	10149	15.23%	-720	-1.02%
ΔΑΠ	23939	36.07%	22111	33.2%	1828	2.87%
ΠΑΣΠ	18944	28.55%	20095	30.17%	-1151	-1.62%
ΕΑΑΚ	6521	9.82%	6575	9.87%	-54	-0.04%
ΑΡ.ΕΝ.	3351	5.05%	3676	5.51%	-325	-0.46%
ΛΟΙΠΑ	2716	4.09%	2756	4.13%	-40	-0.04%

ΤΕΙ Σε: 53 από 72 συλλόγους
	2011		2010		Διαφορά
ΨΗΦΙΣΑΝ	30220	-	28577	-	1643	-
ΕΓΚΥΡΑ	29237	-	27759	-	1478	-
ΑΚΥΡΑ	983	-	818	-	165	-
ΛΕΥΚΑ	333	1.13%	284	1.02%	49	0.11%
ΠΚΣ	3577	12.23%	3739	13.46%	-162	-1.23%
ΔΑΠ	13253	45.32%	11930	42.97%	1323	2.35%
ΠΑΣΠ	10101	34.54%	9837	35.43%	264	-0.88%
ΕΑΑΚ	456	1.55%	440	1.58%	16	-0.02%
ΑΡ.ΕΝ.	461	1.57%	537	1.93%	-76	-0.35%
ΛΟΙΠΑ	1056	3.61%	992	3.57%	64	0.03%

Όμως επανέλθουμε στο θέμα των φοιτητικών εκλογών - γιατί είναι αρκετά αποκαλυπτικό των αδιέξοδων πολιτικών της ριζοσπαστικής αριστεράς στο χώρο της νεολαίας - μετά την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων.

Ο δικηγόρος του Μ. Θεοδωράκη και ο ...Αριστείδης Μπαλτάς

Προσφυγή στο παρελθόν: Αναζητώντας πολιτικές "φιλελευθεροποίησης"

στην "χούντα" του ΔΝΤ και της ΕΕ.... 

Ο Α. Μπαλτάς αντιγράφοντας το στυλ του πολιτικού λόγου του Α. Αλαβάνου, σε ένα κείμενό του που δημοσιεύτηκε στην “ΑΥΓΗ” πριν ένα μήνα με τίτλο “Καθαρές κουβέντες”,  προσπάθησε να τον ξεπεράσει δια της μεθόδου της υπερβολής. Ο Α. Αλαβάνος συνήθως κωδικοποιεί σε σημεία τους συλλογισμούς του, τα οποία απαριθμεί κατά την εκφορά του λόγου του. Σπάνια προσεγγίζει τον αριθμό 10 και ποτέ, απ' όσο γνωρίζουμε, δεν έχει υπερβεί τον αριθμό 12. 

Αντιθέτως ο Α. Μπαλτάς δεν χρησιμοποιεί αυτό το στυλ εκφοράς λόγου, το οποίο ο Μάο Τσε Τουγκ είχε καταγγείλει ότι εκφράζει ένα σχηματικό και αντιδιαλεκτικό τρόπο πολιτικής σκέψης και γιαυτό επισημαίνει ότι θα πρέπει να αποφεύγεται από τα πολιτικά στελέχη στις αναλύσεις τους για την πολιτική συγκυρία. Όμως σε αυτό το κείμενο ο Α. Μπαλτάς εγκαταλείπει τον πρόεδρο Μάο για χάρη του πρώην προέδρου του ΣΥΝ. Αλλάζει λοιπόν στυλ και κωδικοποιεί την σκέψη του για την συγκυρία σε 19 σημεία, αριθμό που ο Α. Αλαβάνος  ουδέποτε έχει προσεγγίσει!...

Τρία σημεία στο κείμενο του Α. Μπαλτά (το 15ο, 16ο και 17ο) αναφέρονται στην πολιτική αξία του “Εθνικού ηγέτη”. Το τελευταίο από αυτά εμπεριέχει και την πολιτική πρότασή: “Με δεδομένο τον υπάρχοντα σήμερα συσχετισμό δυνάμεων, η Αριστερά θα μπορούσε, υπό όρους, να συμμαχήσει με μια τέτοια πολιτική δύναμη (σ.σ. εννοεί τον “εθνικό ηγέτη”) εφόσον υπήρχε.”

Πώς όμως συμβιβάζεται αυτή η θέση του Α. Μπαλτά, με μια άλλη θέση που είχε διατυπώσει μερικούς μήνες πριν στο κείμενό του: Η άνοδος και η πτώση του φαινομένου «Αλέκος Αλαβάνος» στην ΑΥΓΗ (03/10/2010), μόνον ο ίδιος μπορεί να το εξηγήσει... Σε αυτό το παλαιότερο κείμενό του αναφερόταν απαξιωτικά για όλους τους “ηγέτες”: “παραπέμπουν πολύ πέραν της Αριστεράς και μας πηγαίνουν όλο και πιο πίσω στον χρόνο: από τον Ανδρέα Παπανδρέου στον Ελευθέριο Βενιζέλο και από εκεί στον Σόλωνα για να φτάσουμε ενδεχομένως στον Χαμουραμπί ή ίσως ακόμη και στα υψίπεδα του Ολύμπου ή του Θιβέτ.”