Η άλλη μισή αλήθεια για τον ...Πολύφημο

Τον τελευταίο καιρό γίνονται αρκετές συζητήσεις για το βιβλίο του Θ. Καρτερού με τον τίτλο "Ο σύντροφος Πολύφημος και η μισή αλήθεια”, το οποίο παρουσιάστηκε την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου στο Κέντρο Λόγου και Τέχνης των εκδόσεων Καστανιώτη. Στα πλαίσια αυτών των συζητήσεων λάβαμε μια επιστολή από τους “οπαδούς του Οδυσσέα”, την οποία και δημοσιεύουμε:

Ο Οδυσσέας κάτω από την κοιλιά του προβάτου...

Ο Πολύφημος είχε ένα μεγάλο κουσούρι. Ήταν μονόφθαλμος. Το δεύτερο μάτι, αν και απέχει μόνο μερικά εκατοστά από το πρώτο, κάνει εκείνο το ποιοτικό άλμα στη όραση, το οποίο μας επιτρέπει να βλέπουμε τον κόσμο σε περισσότερες διαστάσεις. Ίσως γι αυτό ο Πολύφημος παρέμεινε ορθολογιστής και δεν απέκτησε ποτέ διαλεκτική σκέψη: Δεν μπορούσε να δει τα μηνύματα που έρχονται από το μέλλον. Όμως, από τον Πολύφημο έλειπε και το τρίτο μάτι της δημιουργικής φαντασίας, το οποίο πολλές φορές είναι πιο χρήσιμο και από τα δυο άλλα μάτια. Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του απέδρασαν κρεμασμένοι κάτω από τις κοιλιές των προβάτων εκμεταλλευόμενοι αυτή ακριβώς την αδυναμία του. Παρά την βοήθεια που του προσέφερε ο σύντροφος Τ -  όπως επισημαίνει ο Α. Αλαβάνος εδώ: “Ο σύντροφος Τ. και η αλήθεια του” -  τελικά δεν μπόρεσε να αλλάξει το πεπρωμένο του.

Η υποκειμενική “αλήθεια” του περιορίζεται στην εμπειρία από το παρελθόν και είναι χρήσιμη μόνον για την αναπαραγωγή αυτού του παρελθόντος. Δεν οδηγεί σε υπερβάσεις. Δεν εμπεριέχει ρίσκα και αντιφάσεις. Ούτε ανατρεπτικό όραμα. Το βλέμμα του και η καρδιά του δεν αναζήτησε το άγνωστο που κρύβεται πέρα τον ορίζοντα της Θρινακίας, όπου έζησε όλη την ζωή του βόσκοντας πρόβατα. Ήταν προβλέψιμος στην συμπεριφορά του: Αν ζούσε σήμερα, θα έγραφε τα παιδιά του στην ΚΝΕ για να έχει ήσυχο το κεφάλι του.

Όλη του η ζωή ήταν μια στιγμή στην ιστορία της Περιπέτειας. Ένα ακόμα περιστατικό που επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του Οδυσσέα. Είναι όμως Παρελθόν. Σήμερα το Καράβι έχει σαλπάρει από την Θρινακία και αναζητάει Νέους Τόπους...

Οπαδοί του "Οδυσσέα”

Ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

...Στα χνάρια του Ζακοτό(1), σκέφτηκα την ισότητα ως μια προϋπόθεση από την οποία θα πρέπει να ξεκινάμε. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: κατ’ αρχάς, πρέπει να παίρνουμε την ισότητα ως αφετηρία και όχι ως στόχο· κατά δεύτερον, το θέμα δεν είναι να διακηρύσσουμε αφηρημένα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, είναι να υποθέτουμε την ύπαρξη μιας ίσης ικανότητας, μιας ικανότητας που δεν είναι κτήμα καμίας καθορισμένης ομάδας, και να επιζητούμε να την επαληθεύσουμε. Δεν πρόκειται για μια απλή αφηρημένη υπόθεση. Μπορούμε εύκολα να επαληθεύσουμε την αναγκαιότητά της. Καμία αυθεντία δεν λειτουργεί εάν δεν υπάρχει μια ελάχιστη ισότητα που να την καθιστά αποτελεσματική: πρέπει κανείς να κατανοεί την εντολή του κυρίου για να την εκτελέσει, πρέπει να κατέχει την ίδια γλώσσα με τον καθηγητή για να παρακολουθήσει το μάθημά του. Και πρέπει να υποθέτουμε αυτή την ικανότητα, εάν θέλουμε να διακρίνουμε μια πολιτική κοινότητα από μια αγέλη που την καθοδηγεί ο ποιμένας της. Τούτο σημαίνει πως η σχέση ισότητας και η σχέση ανισότητας παντού διαπλέκονται η μία με την άλλη. Στην τάξη που αποκαλώ αστυνομική, η ισότητα χρησιμεύει για τη λειτουργία της ανισότητας. Το πολιτικό ερώτημα είναι αν είναι δυνατόν να αυτονομηθούν ετούτες οι μορφές ισότητας, να αυξήσουμε την εμβέλειά τους, να συγκροτήσουμε γι’ αυτές έναν κόσμο που να τους προσιδιάζει. Το σημαντικό σημείο είναι ότι αυτή η αύξηση της ισότητας καθορίζει μια δυναμική που αντιτίθεται στο στρατηγικό σχήμα των μέσων και των σκοπών. Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας...

(Περισσότερα γι' αυτό το θέμα, σε ένα παλαιότερο δημοσίευμά μας, εδώ: Ζακ Ρανσιέρ: Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας)

Αυτό το απόσπασμα διαλέξαμε ως εισαγωγικό σημείωμα για την κοπιαστική δουλεία που διεκπεραίωσε η ιστοσελίδα “ΣΥΡΙΖΑ ΕΥΔΑΠ” και ανάρτησε εδώ: ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

(1) Βλ. Ζ. Ρανσιέρ, Ο αδαής δάσκαλος. Πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης, μτφ. Δ. Μπουνάνου, Αθήνα, Νήσος, 2008.

Θεωρία και αριστερή πράξη

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"

Του Μιχάλη Σιάχου

Όσο προχωρά η κρίση, όσο σφίγγει η θηλιά στο λαιμό τής ήδη κλονισμένης κοινωνίας, τόσο πληθαίνουν και τα ερωτήματα για το εντυπωσιακό έλλειμμα της Αριστεράς η οποία, αντί να «τρυγά» τη διάχυτη οργή και απόγνωση, επιμένει πεισματικά στην ομφαλοσκόπηση, αποπνέοντας παλιοχρονίτικη μούχλα, παρά τις προσπάθειες παρφουμαρίσματος.

Πολλές οι αναλύσεις θεωρητικών και «θεωρητικών», πολλές οι προσεγγίσεις, πολλές οι αιτίες, διαχρονικά, για το έλλειμμα της Αριστεράς, το οποίο δείχνει να ακολουθεί πορεία αντίστοιχη με το ελληνικό χρέος. Σαν να έχει επιβληθεί και στα ενδοαριστερά ειωθότα εδώ και δεκαετίες -και οικειοθελώς εν προκειμένω- ένα άγραφο Μνημόνιο που ορίζει το επιτρεπτό πλαίσιο κίνησης της Αριστεράς και το οποίο τηρείται με θρησκευτική προσήλωση.

Έχοντας, λοιπόν, για πολλοστή φορά τον τελευταίο καιρό αυτή τη συζήτηση με συναδέλφους, ίσως και με λίγο απολίτικη ή του συρμού διάθεση, ένας μου είπε με… νόημα: «Κοίτα ρε συ τόσους αριστερούς γύρω σου που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στο “καινούργιο” και πες μου αν μπορούν να εμπνεύσουν».

Η παραπάνω σκέψη, όσο και αν ακούγεται της τηλεοπτικής μοδός και του συρμού, κρύβει, τελικά, μια μεγάλη αλήθεια. Κάποτε, στα δύσκολα ή «πέτρινα» χρόνια ο αριστερός ήταν κατ’ αρχήν άνθρωπος που με την εντιμότητά του, τη συμπεριφορά του, την εν γένει στάση ζωής του, έδινε το παράδειγμα. Αποδείκνυε, με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση, ότι «οι αριστεροί είναι άνθρωποι από άλλη πάστα».

Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, και κυρίως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού -με ό,τι αυτό σήμαινε- τι έχει αλλάξει σε αυτό το επίπεδο; Μήπως πολλοί αριστεροί έδωσαν εξετάσεις ως πρωτοκλασάτα στελέχη σε μεγάλες επιχειρήσεις και από θέσεις ευθύνης έδειξαν προς τους υφισταμένους τους – εργαζόμενους το πιο κυνικό διευθυντικό πρόσωπο που υπηρετεί με στοχοπροσήλωση τον πιο σκληρό καπιταλισμό; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι θετική και το παραπάνω παράδειγμα αποτελεί μόνο ένα μικρό πεδίο εφαρμογής της «αριστεροσύνης» ουκ ολίγων… αριστερών.

Πολλοί δε απ’ αυτούς –προσφάτως ανανήψαντες- επιχειρούν σήμερα να πρωταγωνιστήσουν στη διαμόρφωση της Αριστεράς που έχει ανάγκη η κοινωνία και που η πραγματικότητα, επιτακτικά, επιβάλλει. Μπορούν, όμως, να συμβάλλουν σε κάτι τέτοιο; Μπορούν να πείσουν, μπορούν να εμπνεύσουν, μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα; Τα ερωτήματα, μάλλον, ρητορικά είναι…

Ουδείς από αυτούς, όσο καλά και αν κατέχει τα θεωρητικά εργαλεία του μαρξισμού, μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά του καινούργιου και του χρήσιμου… Ο αριστερός που δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, όσο «μούρη» και αν είναι, αποτελεί βαρίδι, τουλάχιστον, για να βρεθεί πάλι σε ρόλο ηγετικό.

Και οι καθημερινοί άνθρωποι της δουλειάς ανέκαθεν και δικαιολογημένα ήταν πολύ πιο αυστηροί με τους αριστερούς και κυρίως με τους «αριστερούς».

Η αντίδραση των πολιτών "χάλασε" την φιέστα με τον Πρόεδρο

Από την ιστοσελίδα:" Αυτοδιοικητικό κίνημα Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας

Η κοινή ανοιχτή επιστολή, τα ψηφίσματα και η άμεση αντίδραση στην είδηση της έλευσης του Κ.Παπούλια στις εξορύξεις της ΕΛΜΙΝ, ακύρωσαν την προσπάθεια των διοργανωτών, να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά την εκδήλωση, για να νομιμοποιήσουν μια ληστρική και παράνομη δραστηριότητα. Στα ΜΜΕ - τοπικά και κεντρικά- παρουσιάστηκε η παράσταση των πολιτών και η σύντομη συνάντησή τους με τον Πρόεδρο, ενώ τα κείμενα διαμαρτυρίας κυκλοφόρησαν ευρύτατα στο διαδίκτυο και τον τοπικό τύπο. Τέλος χαρακτηριστικό είναι ότι ο Κ.Παπούλιας, μην επιθυμώντας ίσως να χρεωθεί την "υπόθαλψη" της ΕΛΜΙΝ, στο χαιρετισμό του, τόνισε ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι αυστηρή προτεραιότητα.

Ενδεικτικά για την παρουσίαση της εκδήλωσης:

Ο Κάρ. Παπούλιας κοντά στους μεταλλωρύχους της Οίτης
Ενημέρωσαν τον Κ. Παπούλια για τη διαμαρτυρία τους
Εν μέσω καταγγελιών στη Λαμία ο Κάρολος Παπούλιας;
Κ. Παπούλιας: «Ενωμένοι θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα»

Διαδηλώσεις αποδοκιμασίας για τον ερχομό στην Αθήνα του Ντομινίκ Στρος Καν

Πραγματοποιήθηκε νωρίς το απόγευμα την Τρίτη 7/12 συγκέντρωση ενάντια στον ερχομό του Ντομινίκ Στρος Καν στη χώρα μας από το ΚΚΕ στο Σύνταγμα και αργότερα διαδήλωση από την πλατεία Κλαυθμώνος προς στο Σύνταγμα από συντονιστικό των πρωτοβαθμίων σωματείων και οργανώσεων της Αριστεράς. Οι δύο συγκεντρώσεις ήταν ισοδύναμες σε πλήθος και επαναλήφθηκε για μια ακόμα φορά η επιβολή υγειονομικής ζώνης προστασίας του ΚΚΕ, όταν πλησίασε προς το Σύνταγμα η πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυνάμεις των ΜΑΤ απουσίαζαν μπροστά από το Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας και από άλλα ανάλογα πόστα κατά την διάρκεια της εκδήλωσης του ΚΚΕ, αφού την περιφρούρηση του χώρου είχαν αναλάβει δυνάμεις του ΚΚΕ. Μόλις όμως έφτασε η πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος, τότε οι δυνάμεις καταστολής ανέλαβαν και πάλι τις θέσεις τους...

Οι διαδηλώσεις δεν είχαν τον παλμό και το μέγεθος των διαδηλώσεων που έγιναν την προηγούμενη μέρα κατά την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Επίσης, ο μέρος όρος της ηλικίας των διαδηλωτών ήταν σαφώς μεγαλύτερος από διαδηλωτών της προηγούμενης μέρας. Εικόνες από την πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος και την συνάντηση της με τις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, στο παρακάτω video:

Πως το MEGA παραποίησε το βίντεο

Από την ιστοσελίδα "Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου"

Όταν το MEGA παρουσίασε το βίντεο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, "φρόντισε" κατάλληλα τον ήχο. Έτσι ενώ στο αυθεντικό ακούγεται μόνο ένας συναγερμός, στο βίντεο που παρουσίασε το MEGA προσέθεσε ήχους απο σπασίματα βιτρινών, φωνές απο πλήθος που φωνάζει "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει", και ήχους απο κρότου λάμψης. Το βίντεο του MEGA ξεκινάει απο το 0.24 του αυθεντικού και βέβαι έχουν σβηστεί οι ομιλιες απο τις κοπέλες που τραβάνε το βίντεο.

Αυτός είναι ο τρόπος που τα μεγάλα ΜΜΕ μαγειρεύουν τις ειδήσεις.

Τί είπατε; τι έκανε το ΕΣΡ; .. καλά εσείς;.