Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα χέρι - χέρι με τους εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ!....

Η συγκέντρωση στο πεδίον του Άρεως της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ ήταν από τις χειρότερες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατεία απομονωμένη από τους εργαζόμενους εισπράττει τους καρπούς της πολιτικής της εξάρτησης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και ενώ η δική μας Αριστερά θα έπρεπε να στέκεται κριτικά και να αναδεικνύει τον χειραγωγητικό ρόλο που έχουν οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων, συμπορεύεται μαζί τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα...  Στην χθεσινή συγκέντρωση στο πεδίον του Άρεως - όπως εξάλλου ανακοινώθηκε και από τα μεγάφωνα - παρευρέθηκαν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας και ο Φ. Κουβέλης. Το γεγονός ότι ο άλλος ...μισός ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην συγκέντρωση στο Μουσείο δεν σώζει την κατάσταση, αλλά την περιπλέκει ακόμα πιο πολύ.

Ο ΣΥΝασπισμός μετά την αποχώρηση της Α.Π. και την εκλογή νέων καθοδηγητικών οργάνων από το συνέδριό του, έχει χάσει εντελώς τον μπούσουλα! Με κομμένη την ...ΑΝΑΣΑ παρακολουθούμε αυτές τις εξελίξεις. Αναμένουμε απ' όλους εκείνους που θεωρούσαν ότι η Α.Π. ήταν τα βαρίδια στα πόδια του Αλέξη που δεν τον άφηναν να βαδίσει ...αριστερά, πώς θα εξηγήσουν πως βρέθηκε χθες να τρέχει από πίσω τον Φ. Κουβέλη και να συναγωνίζεται ποιός να συμπορευτεί καλύτερα με τους πασόκους εργατοπατέρες. Μέχρι όμως να λάβουμε απάντηση σε αυτό το ερώτημα, σας αφήνουμε να απολαύσετε μερικές σκηνές από την μεγαλειώδη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ  και ΣΥΝ/Ανανεωτική Πτέρυγα.

Οι άλλες συγκεντρώσεις, τόσο του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, όσο και η συγκέντρωση των σωματείων που διαχωρίζονται από τις πολιτικές της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και στηρίζεται από τις δυνάμεις της υπόλοιπης αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου (Εικόνες από την ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ της 29ης Ιουνίου 2010), παρ όλο που μπορούν να χαρακτηριστούν αξιοπρεπείς, ήταν σαφώς μικρότερες από τις αντίστοιχες που έγιναν στις 5/5. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει ως Αριστερούς γιατί ο κόσμος δεν συμμετείχε μαζικά σ' αυτό το συλλαλητήριο. Και να αναρωτηθούμε μήπως "στραβά αρμενίζουμε"...

Για την απεργιακή συγκέντρωση στο λιμάνι του Πειραιά

(Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: Gatouleas)

Μια δύσκολη απεργιακή κινητοποίηση διεξάγεται στο λιμάνι του Πειραιά.

Η κυβέρνηση προσπαθεί με ένα συνδυασμό προπαγανδιστικής λάσπης και αστυνομικού κράτους να σπάσει μια σημαντική μάχη του κινήματος.

Μερικές πληροφορίες εν συντομία…

1) Ναι… η δυνάμεις κατοχής του Χρυσοχοΐδη «κέρδισαν» την πρωινή μάχη. Τρία (τουλάχιστον) πλοία απέπλευσαν το πρωί..

2) Όχι… το λιμάνι δεν λειτούργησε. Η «διπλή» περιφρούρηση από μπάτσους και απεργούς απέτρεψε να «φορτώσουν» τα πλοία. Είναι ζήτημα να είχαν από 20 επιβάτες το καθένα.

3) Ναι… αυτοί που κάνουν τις απεργιακές φρουρές είναι φοιτητές και «συμπαραστάτες». Τα πληρώματα «δηλώνουν» πως δεν εργάζονται. Αυτή, όμως, είναι μία πάγια τακτική του κινήματος για να «σπάει» την περίφημη black list των εφοπλιστών. Αν είσαι εν ενεργεία ναυτικός και δηλώσεις «απεργός», δεν υπάρχει περίπτωση στον αιώνα των άπαντα να ξαναμπαρκάρεις. Γι` αυτό ΣΕ ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ με τα πληρώματα επιστρατεύονται συνταξιούχοι, κυρίως, ναυτικοί και φοιτητές για να υλοποιήσουν τις απεργίες.. Γι` αυτό μην τσιμπάτε από τα κανάλια..

4) Ναι… η απεργία έχει επιπτώσεις και «σε εμάς»! Είναι «βαρύ» να χάνεις μια-δυο μέρες από τις λιγοστές διακοπές σου, αλλά … basta! Αν είναι έτσι να μην ξαναπεργήσει κανένας. Γιατροί και ασθενείς, σχολεία και παιδικοί σταθμοί κόντρα σε εργαζόμενους γονείς που «δεν έχουν που να αφήσουν τα παιδιά τους», ΔΕΗ και νοικοκυριά, σκουπιδιάρηδες και καθαριότητα, μεταφορές και καθημερινότητα… Αν είχαν δύναμη τα σωματεία σερβιτόρων, ιδιωτικών υπάλληλων ή τηλεπικοινωνιών θα είχαμε το STAR να ξεφωνίζει που «δεν μπορούμε να ξεσκάσουμε ένα σαββατόβραδο μιας και οι μπάρμεν απεργούν» ή για τις διακοπές στα κινητά.

5) Όχι… το ΣΥΡΙΖΑ-Μέτωπο-και-λοιπές-δημοκρατικές-δυνάμεις είναι άφαντο από τον Πειραιά. Ούτε ένα μικρό μπλοκ συμπαράστασης… Ούτε ένας από τους δυο του βουλευτές Πειραιά… Βρε ούτε μια ανακοίνωση για το ξεκάρφωμα. Φαίνεται η «ενότητα» δεν αφορά τη μάχη ενάντια στα μέτρα, αλλά μια συμφωνία κορυφής για να πουλάμε μούρη (τάχα μου-τάχα μου). Σύντροφοι, η ενότητα ΧΤΙΖΕΤΑΙ. Με αυτές τις συμπεριφορές, απλά, επιβεβαιώνεις τους ισχυρισμούς του ΚΚΕ πως η ενότητα σου είναι υποκριτική, κάλπικη.. μια ενότητα ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ και όχι δράσης...

η συνέχεια εδώ: Για την απεργιακή συγκέντρωση στο λιμάνι του Πειραιά

Εικόνες από την ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ της 29ης Ιουνίου 2010

Τι μαγειρεύεται στην αριστερά;

"Την τελευταία περίοδο επιταχύνθηκε το στριφογύρισμα της κουτάλας στην κατσαρόλα της αριστεράς. Δεν είναι μόνο η ίδρυση του νέου κόμματος ΔΗΑΡΙ από φρέσκα και άφθαρτα πρόσωπα της αριστεράς. Σημαντικές εξελίξεις παρατηρούνται στην Ανταρσυα. Διαγραφές είχαμε στο ΚΚΕ. Μετατοπίσεις είχαμε στον μετασυνεδριακό Συνασπισμό. Μορφοποιήσεις είχαμε στο μετασυγκεντρωσιακό Μέτωπο Α-A.

Η Ανταρσυα μοιάζει να παραιτήθηκε από την οικοδόμηση του τρίτου αντικαπιταλιστικού πόλου της αριστεράς. Το ΝΑΡ επιχειρεί την πιο πολιτική προσέγγιση της ζωής του, απογοητεύοντας θερμούς οπαδούς του (και οργανωμένο κομμάτι του), αλλά και επαναφέροντας αποστρατευμένους που προ ετών ξενέρωσαν από τον κινηματισμό και τον φοιτητικό ιδεοληπτικό συνδικαλισμό των ασπρομάλληδων. Οι δημόσιες παρεμβάσεις του ΝΑΡ για πρώτη φορά δεν ξεκόβουν οριζοντίως και καθέτως από την «ρεφορμιστική αριστερά», ενώ οι εξελίξεις στον Συριζα και η διαφοροποίηση του Μετώπου Α-Α υπογραμμίζουν πως ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να πετύχουν κάτι ως χώρος."

Απόσπασμα από το κείμενο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ". Ολόκληρη η δημοσίευση εδώ: "Τι μαγειρεύεται στην αριστερά;"

Στο κατώφλι μιας σκοτεινής εποχής

Αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ (Κυριακή, 27 Ιουνίου 2010)

Του

Δήμου Τσακνιά

Eχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο χαρακτήρα της παρούσης κρίσης. Ανεξάρτητα απ΄ τις εκδηλώσεις της, ως κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή δημοσιονομική κρίση ή κρίση χρέους κ.ο.κ., στην αριστερά συμφωνούμε γενικά ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη κυκλική κρίση, αλλά βρισκόμαστε στη δίνη μιας δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Το χαρακτηριστικό των δομικών κρίσεων είναι ότι οι αντιθέσεις που σωρεύτηκαν είναι τέτοιες που δεν μπορούν να ξεπεραστούν στη διάρκεια ενός κύκλου. Γι΄ αυτό και διαρκούν περισσότερο, είναι πιο μακρόχρονες. Κυρίως όμως δεν μπορούν να ξεπεραστούν στο πλαίσιο και στη βάση της υπάρχουσας διάρθρωσης.

Όταν το 2008 ξέσπασε η κρίση, αρκετοί στην αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ την εξέλαβαν ως προαναγγελία γρήγορου θανάτου του καπιταλισμού και ζητούσαν όχι μόνο το κεφάλι του επί πίνακι αλλά και τα κεφάλια όσων ήταν πιο συγκρατημένοι σε τέτοιες εκτιμήσεις (μεταξύ των οποίων και το δικό μου -ως υπεύθυνου της επιτροπής προγράμματος).

Αυτό όμως που σίγουρα επιβεβαίωσε και επιβεβαιώνει με πολύ έντονο και εκκωφαντικό τρόπο η παρούσα κρίση είναι ότι οι αναπτυγμένες αλλά και οι μέσου επιπέδου καπιταλιστικές οικονομίες, όπως η ελληνική, έχουν εξαντλήσει για το προβλέψιμο μέλλον την ικανότητά τους να επιβιώνουν χωρίς να συμπιέζουν διαρκώς το επίπεδο και τις συνθήκες ζωής και εργασίας των πληθυσμών τους. Χωρίς να περιορίζουν δραστικά τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών τους.

Πληθαίνουν οι φωνές για την ενότητα της Αριστεράς και την ανάγκη κοινής δράσης

Η πρωτοβουλία της ΚΟΕ να απευθύνει μια πρόταση – πρόσκληση σε κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς πυροδότησε πολλές συζητήσεις και επανέφερε το αίτημα της κοινής δράσης και της ενότητας της Αριστεράς. Η εφημερίδα «Δρόμος» θεωρεί ως θετική την πρώτη σύσκεψη που οργανώθηκε από αυτή την πρωτοβουλία και παρουσιάζει συνοπτικά τις απόψεις των συμμετεχόντων. Επίσης προαναγγέλλει ότι σε επόμενα φύλλα της θα δημοσιεύσει αναλυτικά αυτές τις απόψεις.

Αντίθετα το ΠΡΙΝ (27/Ιούνη/2010) σε σχόλιό του με τίτλο «Δυστοκία στην πρωτοβουλία της ΚΟΕ» εκτιμά ότι στην συνάντηση που έγινε την Πέμπτη (24/6) «Δυστυχώς, η ανυπαρξία πολιτικού πλαισίου από μεριάς των διοργανωτών καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και τη δυστοκία στην διαδικασία. Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι οι οργανώσεις που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρότειναν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο πάλης για συζήτηση, που συμπεριλαμβάνει την παύση πληρωμών και τη διαγραφή του δημόσιου χρέους…»