Μετά την συνεδρίαση της Π.Γ του ΣΥΝ, από την οποία αποχώρησε η Ανανεωτική Πτέρυγα καταγγέλλοντας τον πρόεδρο του κόμματος, η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Είναι προφανές ότι η Α.Π. δεν θέλει συνέδριο επειδή εκτιμά ότι δεν έχει την πλειοψηφία. Δεν πρόκειται όμως για ένα οργανωτικό ζήτημα αλλά για μια πολιτική ήττα που καταγράφεται πρακτικά στην πλήρη αδυναμία της Α.Π. να αποκτήσει έστω και ένα σύμμαχο στον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η μόνη ορατή συμμαχία που μπορεί κάνει είναι εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανόν να συμμαχήσει στις προσεχείς δημοτικές εκλογές με δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ ή από τους οικολόγους πράσινους …
Οι αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΝ οξύνονται για το μέλλον του εγχείρηματος του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάσταση χειροτερεύει γιατί μετά την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η αυτονόμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ από τον στενό οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΝασπισμού είναι δεδομένη. Η κατάσταση γίνεται δυσμενέστερη για τις πολιτικές επιδιώξεις της Κουμουνδούρου, γιατί όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερα μέλη του ΣΥΝασπισμού αποστασιοποιούνται και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Το σύνθημα «ισχυρός ΣΥΝασπισμός σημαίνει και ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ» δεν το πιστεύει κανένας πλέον.
Έφτασε λοιπόν η ώρα που οι σ. του ΣΥΝασπισμού άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν και ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά ανάμεσα στον ΣΥΝασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτά τα χαρακτηριστικά όταν μερικές φορές κυριαρχούν οδηγούν σε πολιτικά αδιέξοδα. Θα πρέπει λοιπόν να αποφασίσουν που θα δώσουν προτεραιότητα, όταν εκδηλώνεται αυτός ο ανταγωνισμός: Σε ένα «ισχυρό» ΣΥΝ ή σε ένα «ισχυρό» ΣΥΡΙΖΑ;
Σήμερα, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, η προτεραιότητα για ένα ισχυρό ΣΥΝασπισμό σημαίνει αναγκαστική συνύπαρξη με την Ανανεωτική Πτέρυγα και διάλυση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Για να επιτευχθεί λοιπόν αυτή η συνύπαρξη, θα πρέπει να την επιθυμούν όλα τα μέρη. Όμως η Ανανεωτική Πτέρυγα δεν την αποδέχεται, εφόσον δεν έχει εξασφαλίσει και την πολιτική ηγεμονία. Η στάση της είναι αποκαλυπτική, ιδιαίτερα μετά τις βουλευτικές εκλογές που σημείωσε μια σημαντική νίκη. Με όπλο κυρίως τον συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, διεκδικεί να έχει το πάνω χέρι στον ΣΥΝασπισμό και να εγκαταλειφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτά τα δεδομένα, η διάσπαση του ΣΥΝασπισμού, χωρίς την ταυτόχρονη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανώς πολιτική αυτοκτονία για όποιον επιχειρήσει κάτι τέτοιο, διότι θα σήμαινε πρακτικά την τριχοτόμηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ποίος όμως σήμερα στον ΣΥΝασπισμό είναι διατεθειμένος να κάνει τις αναγκαίες υπερβάσεις, που θα οδηγήσουν σε νέες ανασυνθέσεις και θα προχωρήσει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ άλλο ένα βήμα μπροστά;