Αριστερό «μόρφωμα» βουβών ψηφοφόρων;

(αναδημοσίευση από την ΑΥΓΗ,11/11/2009)

Του Θανάση Καρτερού

Να μείνει ως έχει, να παραμείνει συμμαχία, να προχωρήσει ένα βήμα μπρος, να κάνει ένα βήμα πίσω, να αποκτήσει μέλη, να απαλλαγεί από τη γραφειοκρατία. Πολλά και διάφορα ακούγονται για τον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό και χρειάζεται ο σχετικά άσχετος ειδικό οδηγό για να καταλάβει τι λέει ο καθένας, τι εννοεί και τι επιδιώκει. Διότι αυτά τα τρία, πολύ συχνά, δεν ταυτίζονται καθόλου. Όταν, για παράδειγμα, ακούει ο σχετικά άσχετος να λέγεται ότι «ναι, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ενιαίο κόμμα, αλλά τότε θα εφαρμοστεί η δημοκρατία από κάτω μέχρι πάνω», ψυλλιάζεται ότι κάποια απειλή αιωρείται. Η δημοκρατία ως απειλή; Για ποιους, με ποιο σκοπό;

Τέλος πάντων. Καλά είναι όμως να μην παραβλέπουν οι προβληματιζόμενοι τα αυτονόητα. Όπως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κατάκτηση, ενσωματώνει ελπίδες, έχει το δικό του brand name στην κοινωνία, έχει αποδώσει πολιτικά και εκλογικά. Έχει προκαλέσει προσδοκίες και με τις προσδοκίες δεν είναι σοφό να παίζει κανείς, ιδιαίτερα στην πολιτική. Η δύναμή του έγκειται στη διαφορετικότητα όσων τον απαρτίζουν και εμφανίζει ήδη την κλασική συμμαχική εξίσωση: Η επιρροή του ξεπερνάει κατά πολύ το άθροισμα από τις όποιες επιρροές έχουν οι συνιστώσες του. Ως εκ τούτου εμφανίζεται το φυσικό φαινόμενο που ταράζει πολλούς: Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνάει τις συνιστώσες του, ακόμα και την ισχυρότερη.

Τα κρίσιμα σημεία στα οργανωτικά ζητήματα και τα πολιτικά προαπαιτούμενα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ. Και το φάντασμα του «ευρωκομουνισμού»;

του Κώστα Παπουλή-Γέρου

(αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της "Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά")

Τα οργανωτικά ζητήματα

Ας ξεκινήσουμε με μια σημαντική διαπίστωση : Από τα κείμενα που κυκλοφορούν και ορισμένα ζητούν υπογραφές, μόνο 2 δεν συμφωνήθηκαν σ’ επίπεδο κορυφής : Το wiki στην ιστοσελίδα της ΠΑΣΑς και το κείμενο ανοικτής συνέλευσης του Γκίνη. Δικαιούμαστε λοιπόν να πούμε : Γιατί να συνταχθούμε με κείμενα που ποτέ δεν τέθηκαν σε δημόσια συζήτηση, ή δεν ζητήσανε τη γνώμη των απλών μελών του ΣΥΡΙΖΑ; Έρχομαι όμως στις ουσιαστικές; διαφορές των κειμένων και κυρίως στα βασικά ζητήματα που τα περισσότερα αναδεικνύονται και στο κείμενο της Γ.Σ. του Γκίνη.

1) Η όσμωση και ο ενιαίος φορέας

Για να υπάρξει όσμωση κι ενιαίος φορέας πρέπει να συγκροτηθούν οργανώσεις ΣΥΡΙΖΑ, που αυτές θα εκλέξουν εκπροσώπους τους στα κεντρικά όργανα. Όλοι δηλαδή είναι μέλη ΣΥΡΙΖΑ κι από εκεί πέρα συγκροτούνται συνιστώσες ή τάσεις. Συνεπώς δεν υπάρχουν ανένταχτοι στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι ποσοστώσεις με το 1/3, 1/3,1/3 και οι αποφάσεις με πλειοψηφία 2/3 , πέρα από το ότι δημιουργούν δικαίωμα βέτο στο ΣΥΝ, θεωρούν τους «ανένταχτους» συνιστώσα. Με αυτόν τον τρόπο δεν δημιουργούνται κοινά σώματα και οργανώσεις, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών και όχι των μελών. Άρα οποιαδήποτε πρόταση για τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών και όχι των συνιστωσών δεν μπορεί να έχει τα μέσα του το 1/3,1/3,1/3 αλλά να διαμορφώνει κοινά σώματα και οργανώσεις.

Αριστερή Ανακύκλωση

Σήμερα, Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009 και ώρα 7.00 μμ. Στο FLORAL (ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ 80) O Περικλής Κοροβέσης παρουσιάζει το νέο του βιβλίο «Αριστερή Ανακύκλωση» από την ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Βένιος Αγγελόπουλος - καθηγητής Μαθηματικών στο ΕΜΠ, Ευθύμης Παπαδημητρίου - καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Μιχάλης Πρωτοψάλτης – εκδότης.

Κρίση των μηχανισμών ενημέρωσης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο...

Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί στην μη ενημέρωση για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ που ελέγχει Κουμουνδούρου. Ακόμα και ο «ριζοσπάστης» έχει πληρέστερη και πιο αντικειμενική ενημέρωση από την ΑΥΓΗ.  Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικές δημοσιεύσεις του:

Αντιδράσεις για τις θέσεις και τη στάση του ΣΥΝ

Διαγκωνισμοί για το χαρακτήρα της «συμμαχίας»

Το πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί με πρωτοβουλίες που απαιτούν να κάνει καλύτερα την δουλειά του το Γραφείο Τύπου ή τα ίδια όργανα του ΣΥΡΙΖΑ να συντάσσουν δελτία τύπου. Δυστυχώς το υλικό που υπάρχει είναι …άχρηστο! Στην πραγματικότητα δεν γίνεται κανένας πολιτικός διάλογος και καμία δημόσια αντιπαράθεση. Όλα τα ζητήματα συζητιούνται στα ηγετικά κλιμάκια πίσω από κλειστές κουρτίνες και εντάσσονται σε κινήσεις τακτικών ελιγμών και μεθόδων αιφνιδιασμού στη μάχη χωρίς αρχές που γίνεται ανάμεσα στους μηχανισμούς. Είναι ενδεικτικός ό τίτλος και το περιεχόμενο του δημοσιεύματος του ΒΗΜΑτος για τις μεγάλες δυνατότητες εκμετάλλευσης που παρέχει αυτή κατάσταση στα ΜΜΕ:

Ya Basta, σύντροφε Τσίπρα

Αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Με μεγάλη ενόχληση διαβάσαμε στην «Αυγή» της 4ης Νοεμβρίου τμήματα της εισήγησης του Αλέξη Τσίπρα στην Π.Γ. του ΣΥΝ. Τόσο το περιεχόμενο όσο και το ύφος της εν λόγω τοποθέτησης απέχουν παρασάγγας από τον τρόπο που έχουμε μάθει να συζητάμε μεταξύ μας, η πλειονότητα των συνιστωσών, των ανένταχτων και των μελών του ΣΥΝ στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Η τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα διακρίνεται από ένα κράμα αλαζονείας και «συνδικαλισμού» που εντείνει τις τεχνητές πολώσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, χαράζει ψευδείς διαχωριστικές, συσκοτίζει την ογκώδη πολιτική αμηχανία που χαρακτηρίζει το χώρο την τελευταία περίοδο και, οπωσδήποτε, στρεβλώνει το κομβικό (μάλλον υπαρξιακό) ζήτημα της οργανωτικής ανασυγκρότησης του.

Αποκλειστικό: Η κόκκινη κάρτα του ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησε!

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":

Δυστυχώς δεν πρόκειται για την ίδια κόκκινη κάρτα που ύψωσε ο Αλέκος στη Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο. Πρόκειται για την κόκκινη κάρτα που έδειξε στον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης με την τοποθέτησή του στην Π.Γ του ΣΥΝ στις 3/11, και που επαναλήφθηκε στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ στις 6/11. Έτσι φτιάχνεται ένα διπλό ταμπλό, κατάλληλο για μαγικές ντρίμπλες: Από τη μια το κείμενο Φλαμπουράρη με τα μέλη δι’ αντιπροσώπους και την αναγωγή της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ σε …σώμα. Από την άλλη η επιθετική τοποθέτηση της ηγεσίας του ΣΥΝ, απαξιωτική για το εγχείρημα, απαξιωτική για τη γραμματεία, απαξιωτική για τις συνιστώσες και τους ανένταχτους που επιδιώκουν συγκρότηση και προχωρήματα.