Η πλειοψηφική ψήφος των βρετανών πολιτών για αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια πράξη καθαρής δημοκρατίας. Εκατομμύρια άνθρωποι αρνήθηκαν να τρομοκρατηθούν, να εκφοβιστούν και απέρριψαν με ανοιχτή περιφρόνηση τους υποτιθέμενους ανωτέρους τους στα μεγάλα κόμματα, τους ηγέτες της επιχειρηματικής ολιγαρχίας, των τραπεζών και των μέσων ενημέρωσης.
Σε μεγάλο βαθμό, αυτή ήταν μια ψήφος ανθρώπων οργισμένων και με πεσμένο ηθικό από την απόλυτη αλαζονεία των απολογητών της εκστρατείας υπέρ της «Παραμονής» και τον κατακερματισμό μιας κοινωνικά δίκαιης πολιτικής ζωής στη Βρετανία. Το τελευταίο προπύργιο των ιστορικών μεταρρυθμίσεων του 1945, το Εθνικό Σύστημα Υγείας, έχει τόσο υπονομευτεί από τους Συντηρητικούς και τα αρπακτικά του ιδιωτικού τομέα που έχουν τη στήριξη των Εργατικών που αγωνίζεται για να μείνει ζωντανό.
Υπήρξε μια προειδοποίηση όταν ο υπουργός Οικονομικών George Osborne, η ενσάρκωση του παλιού καθεστώτος της Βρετανίας και της τραπεζικής μαφίας στην Ευρώπη, απείλησε να κόψει 30 δισεκατομμύρια στερλίνες από τις δημόσιες υπηρεσίες αν οι ψηφοφόροι ψήφιζαν με λάθος τρόπο. Ενας εκβιασμός τεραστίων διαστάσεων.