Η Α. Παπαρήγα για τις απολύσεις στις κομματικές επιχειρήσεις του ΚΚΕ

Θα εμπιστευόσασταν στα χέρια της Α. Παπαρήγα τις τύχες των εργαζομένων που πλήττονται από τις πολιτικές του μνημονίου;

Kuhle Wampe: Σε ποιόν ανήκει ο κόσμος

Βραδιά Γραμμοφώνου στο Αιγάλεω

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου

Επιστολή 32 στελεχών ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκη: ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΥΡΙΖΑ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "χρονικά" της Ημαθίας.

Τριανταδύο στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συνέταξαν και έστειλαν επιστολή στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία εκφράζουν τις διαφωνίες τους σχετικά με την απόφαση του σχήματος, και του Τσίπρα προσωπικά θα έλεγα εγώ, να συνεργαστεί με την Κοινωνική Αριστερά του ΠΑΣΟΚ που ως προβεβλημένα στελέχη της φιγουράρουν οι Γ. Ραφτόπουλος και Α. Κοτσακάς.

Τα στελέχη αυτά εκφράζουν τη διαφωνία τους στην συγκρότηση της "μεγάλης Κεντροαριστεράς" χωρίς αυτή να προκύψει μέσα από κοινούς αγώνες και δηλώνουν ότι είναι αντίθετοι και δεν τους εκφράζει η συμπόρευση με ανθρώπους που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ όταν έχουν ταυτίσει την πορεία τους με εργατοκτόνους νόμους και πρακτικές.

Δείτε την επιστολή, έχει ενδιαφέρον...

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 

Αγαπητοί σύντροφοι/σες,
Εμείς, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ από τη Θεσσαλονίκη, σας απευθύνουμε αυτήν την ανοικτή επιστολή, γιατί θέλουμε να θέσουμε τους έντονους και σοβαρούς προβληματισμούς-διαφωνίες μας σε σχέση με το ζήτημα των πολιτικών συνεργασιών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως προέκυψε και μετά την τελευταία επισφράγιση της συνεργασίας με τη λεγόμενη Κοινωνική Αριστερά.

Φαλλογοκεντρισμός, η γεροντική ασθένεια του μοντερνισμού: φλυαρίες (περί) αγανακτισμένων

Αναδημοσίευση από το Nomadic universality

του Άκη Γαβριηλίδη

Ένα κοινό ανάμεσα στο κίνημα των «αγανακτισμένων» και το Δεκέμβρη του 2008 είναι ότι και τα δύο κατηγορήθηκαν για «αφωνία», για το ότι ήταν ασαφή, συγκεχυμένα, χωρίς συγκεκριμένα αιτήματα.

Βέβαια, αυτοί που διατύπωσαν εκάστοτε την κατηγορία δεν συμπίπτουν.

Αυτοί που συμβατικά θα αποκαλούσαμε συντηρητικούς, φιλελεύθερους ή mainstream σχολιαστές, την διατύπωσαν και τις δύο φορές. Εκεί που διέφερε η κατάσταση ήταν στο χώρο που μέχρι τώρα χαρακτηρίζαμε χονδρικά «προοδευτικό»: το Δεκέμβρη, για έλλειψη καθαρότητας παραπονέθηκαν οι προερχόμενοι από την ανανεωτική αριστερά, ενώ τώρα οι προερχόμενοι από τη ριζοσπαστική αριστερά και αναρχία.

Όλοι οι ανωτέρω έχουν άδικο. Οι κατηγορίες δεν ευσταθούν ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση.

Γιατί δεν ευσταθούσαν το Δεκέμβρη, έχω ήδη εξηγήσει στο παρελθόν[1]. Για τα τωρινά, θα το δούμε παρακάτω.

Προς τούτο, θα ήταν χρήσιμο να ξεκινήσουμε ακριβώς από τη σχέση των δύο φαινομένων με τη γλώσσα.

Είναι δηλωτικό ότι και στις δύο περιπτώσεις αναδύθηκε μία καινούρια λέξη για να προσδιορίσει το υποκείμενο της αντίστοιχης δράσης. Τότε ήταν οι κουκουλοφόροι[2], τώρα οι αγανακτισμένοι. Και οι δύο όροι είχαν ήδη μια προϊστορία στο πολιτικό και κοινωνικό λεξιλόγιο, συνδεδεμένη όμως με τη ριζοσπαστική δεξιά. Τώρα αναπλαισιώθηκαν και πήραν καινούριο νόημα.

η συνέχεια εδώ: Φαλλογοκεντρισμός, η γεροντική ασθένεια του μοντερνισμού: φλυαρίες (περί) αγανακτισμένων

Όταν οι μπάτσοι αυτοπροβοκάρονται...

Ασφαλίτες σε δράση. Το παρακάτω video είναι αρκετά αποκαλυπτικό για τους "κουκουλοφόρους" αστυνομικούς:

Πιστεύετε ότι οι δυνάμεις καταστολής είναι τόσο αφελείς που δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο προστασίας για να κρύψουν την πραγματική ταυτότητα των κουκουλοφόρων; Δεν το νομίζουμε! Είναι θέατρο. Ο "αρχηγός" των κουκουλοφόρων με τον ασύρματο στο χέρι είναι ο "πρωταγωνιστής" της παράστασης. "Συμπρωταγωνιστής" η εκπρόσωπος της εργατικής τάξης από το "εργατικό κέντρο"... Πρόκειται για καλοστημένο σχέδιο του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης, που θέλει να επιβεβαιώσει την γραμμή του ΚΚΕ: Τα επεισόδια τα δημιουργούν προβοκάτορες. 

Γιατί άραγε;  Μια κοινωνία που δεν λογαριάζει τους προβοκάτορες δεν χειραγωγείται εύκολα. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι εκτιμά ιδιαίτερα τις μεθόδους χειραγώγησης του λαϊκού παράγοντα που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ, το οποίο προβοκάρει οτιδήποτε δεν βρίσκεται κάτω από τον δικό του έλεγχο. Μιας και το ΚΚΕ από τον "Δεκέμβρη" και μετά έχει γίνει αναξιόπιστο σε αυτά τα ζητήματα, αφού  ακόμα και ο δικός του κόσμος έχει αρχίσει να βαριέται το πολύ το "κύριε ελέησον", αποφάσισε το κράτος να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του. 

Όποιος λοιπόν δεν πιστεύει ή αμφιβάλει για την δράση και την συμμετοχή των προβοκατόρων στις ταραχές,  ιδού οι αποδείξεις!...

χριστουγεννιάτικες ιστορίες

του Γιώργου Πρασσά

1.Υπάκουος ο περήφανος ελ-ληνικός λαός στα κελεύσματα του κράτους (τουλάχιστον μέχρι τις άγιες μέρες)

2. Οικονομικές προτάσεις κυβερνητικών εταίρων:

Οι φασίστες του ΛΑΟΣ είναι στην κυβέρνηση. Που στηρίζουν αυτά τα άτομα την επιτυχία τους; Την στηρίζουν στην εύνοια από τα συστημικά μέσα και από τους κύκλους του βαθέως κράτους. Τι παραπάνω βρίσκουν οι καπιταλιστές για να τους βάλουν στην κυβέρνηση;

 η συνέχεια εδώ:

Στο Νταχάου του ΛΑΟΣ: Η πολιτική οικονομία του άσχετου φασίστα

3. Γιατί να τον πληρώνει ο ΔΟΛ ενώ μπορεί να τον πληρώνει το κράτος;

...Ένα άλλο προσόν του μαραθωνοδρόµου Καψή πέρα του ότι θα μεταμορφώσει «τα κοκόρια σε κότες,» είναι ότι ουδέποτε επιχείρησε η “γραμμή” του να γίνεται αντιληπτή ως τέτοια, αλλά να υπονοείται. Και αν νομίζει κάποιος ότι αυτό είναι εύκολο δεν έχει παρά να τον συγκρίνει με τον αδελφό του Μανόλη Καψή, τηλεδημοσιογράφο του μεγάλου καναλιού και άτυπου εκπρόσωπου αυτής της προηγούμενης μα και της μελλοντικής κυβέρνησης ενός μελλοντικού μάγου...

ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Παντελής Καψής και “τεχνοκρατική απομόνωση”

4. 100 χρόνια τι; (για όσους έχει λείψει ο Άκης Γαβριηλίδης) :

Τη χρονιά που έρχεται, η Θεσσαλονίκη ετοιμάζεται να γιορτάσει τα «εκατό χρόνια από την απελευθέρωσή της». Υπενθυμίζουμε ότι κατά την πρώτη συστηματική απογραφή του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης που έγινε από τις ελληνικές αρχές στις 28 Απριλίου 1913, η  ελληνική κοινότητα βρισκόταν στην τρίτη θέση του συνόλου των 157889 κατοίκων, με 39965 άτομα (25,3%) έναντι 61439 Ισραηλιτών (38,9%), 45867 μουσουλμάνων(29%), 6263 Βουλγάρων(3,9%) και 4364 (2,7%) άλλων εθνικοτήτων. 

Περισσότερα γι' αυτό το ζήτημα εδώ:

Ποιος απελευθερώθηκε το 1912;

5. Η πρωτοφανής διείσδυση της "σκέψης Νώντα" στην Πατρινή νεολαία, σύμφωνα με τον τοπικό τύπο - ο επικίνδυνος πυρήνας νεαρών Ρομά της ΑΚ:

 Ο Πατρινός πιτσιρίκος αντιεξουσιαστής και τα πολλά «γιατί»

ΥΓ: Στο 12% το ΚΚΕ - το σοσιαλιστικό μέλλον έρχεται:

Η “δημιουργική” συμβολή της εργοδοσίας στην εμπέδωση του "μνημονίου"...

Η επίθεση στον κόσμο της εργασίας είναι μια πολιτική που εμπεδώνεται πρώτιστα στους εργασιακούς χώρους από την ίδια την εργοδοσία, η οποία αποκαλύπτει το στυγνό της πρόσωπο κάθε μέρα απέναντι στους εργαζόμενους. Δημοσιεύουμε δύο συνδικαλιστικές ανακοινώσεις που δείχνουν τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα αυτής της επίθεσης καθώς επίσης και τους όρους υποταγής, εκφοβισμού και χειραγώγησης που διαμορφώνονται από την υποταγή του συνδικαλιστικού κινήματος στον εργοδοτικό έλεγχο. Η μία αναφέρεται στην εργοδοσία της εταιρείας security ICTS που δραστηριοποιείται και στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος στήνει εργοδοτικό συνδικαλισμό για να στηρίξει τις απολύσεις εργαζομένων και η άλλη στην Δημοτική Αρχή του Βύρωνα βρήκε την ανοχή και τη στήριξη του προεδρείου του σωματείου των εργαζομένων που αποτελείται από το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΚΕ/ΕΣΠΕ στην επιβολή των αντεργατικών της μέτρων.

ΚΚΕ για "Μακεδονικό Εθνος". Τότε και τώρα

Αποκαλυπτικός για τον εθνικοπατριωτισμό του είναι ο τίτλος της "σπίθας",  του ηλεκτρονικού έντυπου της ομάδα του Π. Λαφαζάνη: ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ!  Παρ' όλο ότι το συγκεκριμένο ηλεκτρονικό μέσο ανήκει στον χώρο του Συνασπισμού,  ο συντάκτης του άρθρου πρώτα δημοσιεύει κείμενο του Περισσού και μετά κείμενο της Κουμουνδούρου, σηματοδοτώντας τις πολιτικές του προτιμήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα. Την επόμενη φορά ελπίζουμε να έχει και καμία εθνικοπατριωτική "τσόντα" σε video με την Λ. Κανέλλη.  Προς το παρόν, ως απάντηση σε αυτές τις απόψεις παραπέμπουμε στο παρακάτω δημοσίευμα από το "βαθύ κόκκινο":

Δεν είναι καινούργιος ο ισχυρισμός του ΚΚΕ που ξανακούσαμε σήμερα από το στόμα της Αλέκας Παπαρήγα, στον real fm ότι «δεν υπάρχει Μακεδονικό έθνος και μ αυτή την ένοια δεν υπάρχει Μακεδονική μειονότητα». Καλό όμως θα ήταν η γ.γ. του ΚΚΕ να μας παραθέσει και τα «επιστημονικά εργαλεία» που σύμφωνα με την ίδια το αποδεικνύουν, όπως επικαλέστηκε στην ίδια συνέντευξη της.

Πρόκειται για μια βαθιά ανιστόρητη άποψη κάτι στο οποίο έχουμε αναφερθεί σε επανειλημμένες αναρτήσεις μας. Χαρακτηριστικά εδώ και εδώ).

Επανερχόμαστε σ’ αυτό το θέμα  και παραθέτουμε ένα κείμενο που έχει δημοσιευτεί στον «Ριζοσπάστη» σε δυο συνέχειες στις 24 και 25 Νοέμβρη του 1932.

Πρόκειται για ένα σημαντικό ντοκουμέντο, που παρουσιάζει καθαρά τις θέσεις των ελλήνων κομμουνιστών του μεσοπολέμου, πάνω στο μακεδονικό ζήτημα. Θέσεις υποστήριξης του μακεδονικού εθνικού κινήματος, που οι κομμουνιστές της χώρας τις πλήρωσαν τότε με φυλακές και εξορίες. Οι νεώτεροι και μη γνωρίζοντες, μπορούν να συγκρίνουν την τότε κομμουνιστική-διεθνιστική γραμμή, του ΚΚΕ, με την  σημερινή του πολιτική.  

 η συνέχεια εδώ: ΚΚΕ για "Μακεδονικό Εθνος". Τότε και τώρα

Λογοκρισία στην “Ελευθεροτυπία”

Η αντιμνημονιακή εφημερίδα λογοκρίνει την διαφορετική άποψη των απλήρωτων συντακτών της εκλιπαρώντας για δάνεια που θα της επιτρέψουν να εφαρμόσει το σκληρότερο μνημόνιο του Τύπου.

Καμαρώστε την!

Λογοκρισία στην “Ελευθεροτυπία”

( Το κείμενο στο οποίο αναφέρεται  στη παραπάνω παραπομπή είναι εδώ: Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ )

Mε αφορμή την ''αραβική άνοιξη''

 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του "Μετώπου Α-Α"

Συζήτηση μεταξύ του Ολιβιέ Μπεζανσενό και του Ζαν-Λυκ Μελανσον στο περιοδικό «Regards/Ματιές» 6/4/2011 [με αφορμή την ‘’αραβική άνοιξη’' *]

 

 

Regards: Τι αλλάζουν οι επαναστάσεις που ξετυλίγονται στον αραβικό κόσμο;

 

Ολ.Μπεζανσενό :

Δείχνουν ότι είναι δυνατόν. Για την αντικαπιταλιστική γενιά που  γεννήθηκε από την αργή αναγέννηση του κοινωνικού κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του’90, οι επαναστάσεις αυτές δείχνουν ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε ένα κόσμο χωρίς επανάσταση. Ο λαός εισβάλλει στην πολιτική σκηνή και παίρνει στα χέρια του το πεπρωμένο του πέρα από τις εκλογικές  «προθεσμίες». Συγκρούεται όχι μόνο με τις δικτατορίες αλλά και με τα ιμπεριαλιστικά και δυτικά συμφέροντα.

Μοχάμεντ Χάσεν Ζουζί-Σεμπί: Να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα της "αραβικής άνοιξης"

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Ηροδότου

Ο Μοχάμεντ Χάσεν Ζουζί-Σεμπί (Mohamed Hassen Zouzi-Chebbi), ποιητής, ερευνητής της έδρας Φιλοσοφίας της UNESCO, διδάσκει Σύγχρονη Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris VIII - Vincennes-a-Saint-Denis. Γεννήθηκε στην όαση της Τοζέρ, στην Τυνησία, και υπήρξε μαθητής του Μισέλ Φουκώ. Διευθύνει τη σειρά ποίησης των εκδόσεων Nouqouch Arabiyya «Arabesques». Στην Ελλάδα, προσκεκλημένος από το Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών και την Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Σπουδών Μέσης Ανατολής, έδωσε, σε συνεργασία με την αναπληρώτρια καθηγήτρια Αραβολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ελένη Κονδύλη, μια διάλεξη τον Ιούλιο του 2010 για την αραβική ποίηση και την ουτοπία.

* Να μιλήσουμε γι’ αυτό που συμβαίνει... Τι είναι η «αραβική άνοιξη»;

Όσο μακριά και αν μπορούσε να φτάσει η ευστοχία αυτής της φτωχής μεταφοράς, η οποία πηγάζει από τη σύγκριση των παραγόντων που επηρεάζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες -το ιδιαίτερο αυτό είδος ζωής- με τα φυσικά φαινόμενα, αξίζει να τη σκεφτούμε, κατά τη γνώμη μου, με μια μεθοδική, ριζική δυσπιστία, αν όχι να αξιώσουμε την ολοκληρωτική, διαρρήδην, απόρριψή της.

Μια τέτοια εκλαϊκευτική «ευκολία» με απωθεί για διάφορους λόγους, από τους οποίους θα αναφέρω μόνο τους βασικούς. Αυτή η επιπόλαιη και μυωπική οροθεσία, δημοσιογραφικό μοτίβο σε όλη τη μιντιακή σφαίρα, αποτελεί ένα είδος «πολιτικής μετεωρολογίας», καθώς χρησιμοποιεί μεταφορικά το λεξιλόγιο, των εποχών, των «πιέσεων» και των «αποσυμπιέσεων» της ατμόσφαιρας και όλα τα είδη των καταστροφών.

Υποθέτουμε, επομένως, ότι πριν την «αραβική άνοιξη» υπήρχαν σκοτεινές εποχές, απροσδιόριστα εκτεινόμενες και λυπηρές, κατά τη διάρκεια των οποίων οι ζώσες δυνάμεις των συλλογικών επιθυμιών μισοκοιμούνταν, αν δεν είχαν πέσει σε λήθαργο.

Αυτός ο τρόπος σκέψης και επεξεργασίας των ερωτημάτων είναι φανερό σύμπτωμα μιας εκτυφλωτικής ανικανότητας να καταλάβουμε τι είναι αυτό που ξαφνικά συμβαίνει, μιας απύθμενης βλακείας να παραγνωριστεί, συνειδητά πολλές φορές, η πολυπλοκότητα και το βάθος των συμβάντων ενός τέτοιου μεγέθους.