ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Η άλλη μισή αλήθεια για τον ...Πολύφημο

Τον τελευταίο καιρό γίνονται αρκετές συζητήσεις για το βιβλίο του Θ. Καρτερού με τον τίτλο "Ο σύντροφος Πολύφημος και η μισή αλήθεια”, το οποίο παρουσιάστηκε την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου στο Κέντρο Λόγου και Τέχνης των εκδόσεων Καστανιώτη. Στα πλαίσια αυτών των συζητήσεων λάβαμε μια επιστολή από τους “οπαδούς του Οδυσσέα”, την οποία και δημοσιεύουμε:

Ο Οδυσσέας κάτω από την κοιλιά του προβάτου...
Ο Πολύφημος είχε ένα μεγάλο κουσούρι. Ήταν μονόφθαλμος. Το δεύτερο μάτι, αν και απέχει μόνο μερικά εκατοστά από το πρώτο, κάνει εκείνο το ποιοτικό άλμα στη όραση, το οποίο μας επιτρέπει να βλέπουμε τον κόσμο σε περισσότερες διαστάσεις. Ίσως γι αυτό ο Πολύφημος παρέμεινε ορθολογιστής και δεν απέκτησε ποτέ διαλεκτική σκέψη: Δεν μπορούσε να δει τα μηνύματα που έρχονται από το μέλλον. Όμως, από τον Πολύφημο έλειπε και το τρίτο μάτι της δημιουργικής φαντασίας, το οποίο πολλές φορές είναι πιο χρήσιμο και από τα δυο άλλα μάτια. Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του απέδρασαν κρεμασμένοι κάτω από τις κοιλιές των προβάτων εκμεταλλευόμενοι αυτή ακριβώς την αδυναμία του. Παρά την βοήθεια που του προσέφερε ο σύντροφος Τ -  όπως επισημαίνει ο Α. Αλαβάνος εδώ: “Ο σύντροφος Τ. και η αλήθεια του” -  τελικά δεν μπόρεσε να αλλάξει το πεπρωμένο του.
Η υποκειμενική “αλήθεια” του περιορίζεται στην εμπειρία από το παρελθόν και είναι χρήσιμη μόνον για την αναπαραγωγή αυτού του παρελθόντος. Δεν οδηγεί σε υπερβάσεις. Δεν εμπεριέχει ρίσκα και αντιφάσεις. Ούτε ανατρεπτικό όραμα. Το βλέμμα του και η καρδιά του δεν αναζήτησε το άγνωστο που κρύβεται πέρα τον ορίζοντα της Θρινακίας, όπου έζησε όλη την ζωή του βόσκοντας πρόβατα. Ήταν προβλέψιμος στην συμπεριφορά του: Αν ζούσε σήμερα, θα έγραφε τα παιδιά του στην ΚΝΕ για να έχει ήσυχο το κεφάλι του.
Όλη του η ζωή ήταν μια στιγμή στην ιστορία της Περιπέτειας. Ένα ακόμα περιστατικό που επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του Οδυσσέα. Είναι όμως Παρελθόν. Σήμερα το Καράβι έχει σαλπάρει από την Θρινακία και αναζητάει Νέους Τόπους...

Οπαδοί του "Οδυσσέα”

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

...Στα χνάρια του Ζακοτό(1), σκέφτηκα την ισότητα ως μια προϋπόθεση από την οποία θα πρέπει να ξεκινάμε. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: κατ’ αρχάς, πρέπει να παίρνουμε την ισότητα ως αφετηρία και όχι ως στόχο· κατά δεύτερον, το θέμα δεν είναι να διακηρύσσουμε αφηρημένα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, είναι να υποθέτουμε την ύπαρξη μιας ίσης ικανότητας, μιας ικανότητας που δεν είναι κτήμα καμίας καθορισμένης ομάδας, και να επιζητούμε να την επαληθεύσουμε. Δεν πρόκειται για μια απλή αφηρημένη υπόθεση. Μπορούμε εύκολα να επαληθεύσουμε την αναγκαιότητά της. Καμία αυθεντία δεν λειτουργεί εάν δεν υπάρχει μια ελάχιστη ισότητα που να την καθιστά αποτελεσματική: πρέπει κανείς να κατανοεί την εντολή του κυρίου για να την εκτελέσει, πρέπει να κατέχει την ίδια γλώσσα με τον καθηγητή για να παρακολουθήσει το μάθημά του. Και πρέπει να υποθέτουμε αυτή την ικανότητα, εάν θέλουμε να διακρίνουμε μια πολιτική κοινότητα από μια αγέλη που την καθοδηγεί ο ποιμένας της. Τούτο σημαίνει πως η σχέση ισότητας και η σχέση ανισότητας παντού διαπλέκονται η μία με την άλλη. Στην τάξη που αποκαλώ αστυνομική, η ισότητα χρησιμεύει για τη λειτουργία της ανισότητας. Το πολιτικό ερώτημα είναι αν είναι δυνατόν να αυτονομηθούν ετούτες οι μορφές ισότητας, να αυξήσουμε την εμβέλειά τους, να συγκροτήσουμε γι’ αυτές έναν κόσμο που να τους προσιδιάζει. Το σημαντικό σημείο είναι ότι αυτή η αύξηση της ισότητας καθορίζει μια δυναμική που αντιτίθεται στο στρατηγικό σχήμα των μέσων και των σκοπών. Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας...

(Περισσότερα γι' αυτό το θέμα, σε ένα παλαιότερο δημοσίευμά μας, εδώ: Ζακ Ρανσιέρ: Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας)

Αυτό το απόσπασμα διαλέξαμε ως εισαγωγικό σημείωμα για την κοπιαστική δουλεία που διεκπεραίωσε η ιστοσελίδα “ΣΥΡΙΖΑ ΕΥΔΑΠ” και ανάρτησε εδώ: ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

(1) Βλ. Ζ. Ρανσιέρ, Ο αδαής δάσκαλος. Πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης, μτφ. Δ. Μπουνάνου, Αθήνα, Νήσος, 2008.

Θεωρία και αριστερή πράξη

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"
Του Μιχάλη Σιάχου

Όσο προχωρά η κρίση, όσο σφίγγει η θηλιά στο λαιμό τής ήδη κλονισμένης κοινωνίας, τόσο πληθαίνουν και τα ερωτήματα για το εντυπωσιακό έλλειμμα της Αριστεράς η οποία, αντί να «τρυγά» τη διάχυτη οργή και απόγνωση, επιμένει πεισματικά στην ομφαλοσκόπηση, αποπνέοντας παλιοχρονίτικη μούχλα, παρά τις προσπάθειες παρφουμαρίσματος.
Πολλές οι αναλύσεις θεωρητικών και «θεωρητικών», πολλές οι προσεγγίσεις, πολλές οι αιτίες, διαχρονικά, για το έλλειμμα της Αριστεράς, το οποίο δείχνει να ακολουθεί πορεία αντίστοιχη με το ελληνικό χρέος. Σαν να έχει επιβληθεί και στα ενδοαριστερά ειωθότα εδώ και δεκαετίες -και οικειοθελώς εν προκειμένω- ένα άγραφο Μνημόνιο που ορίζει το επιτρεπτό πλαίσιο κίνησης της Αριστεράς και το οποίο τηρείται με θρησκευτική προσήλωση.
Έχοντας, λοιπόν, για πολλοστή φορά τον τελευταίο καιρό αυτή τη συζήτηση με συναδέλφους, ίσως και με λίγο απολίτικη ή του συρμού διάθεση, ένας μου είπε με… νόημα: «Κοίτα ρε συ τόσους αριστερούς γύρω σου που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στο “καινούργιο” και πες μου αν μπορούν να εμπνεύσουν».
Η παραπάνω σκέψη, όσο και αν ακούγεται της τηλεοπτικής μοδός και του συρμού, κρύβει, τελικά, μια μεγάλη αλήθεια. Κάποτε, στα δύσκολα ή «πέτρινα» χρόνια ο αριστερός ήταν κατ’ αρχήν άνθρωπος που με την εντιμότητά του, τη συμπεριφορά του, την εν γένει στάση ζωής του, έδινε το παράδειγμα. Αποδείκνυε, με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση, ότι «οι αριστεροί είναι άνθρωποι από άλλη πάστα».
Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, και κυρίως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού -με ό,τι αυτό σήμαινε- τι έχει αλλάξει σε αυτό το επίπεδο; Μήπως πολλοί αριστεροί έδωσαν εξετάσεις ως πρωτοκλασάτα στελέχη σε μεγάλες επιχειρήσεις και από θέσεις ευθύνης έδειξαν προς τους υφισταμένους τους – εργαζόμενους το πιο κυνικό διευθυντικό πρόσωπο που υπηρετεί με στοχοπροσήλωση τον πιο σκληρό καπιταλισμό; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι θετική και το παραπάνω παράδειγμα αποτελεί μόνο ένα μικρό πεδίο εφαρμογής της «αριστεροσύνης» ουκ ολίγων… αριστερών.
Πολλοί δε απ’ αυτούς –προσφάτως ανανήψαντες- επιχειρούν σήμερα να πρωταγωνιστήσουν στη διαμόρφωση της Αριστεράς που έχει ανάγκη η κοινωνία και που η πραγματικότητα, επιτακτικά, επιβάλλει. Μπορούν, όμως, να συμβάλλουν σε κάτι τέτοιο; Μπορούν να πείσουν, μπορούν να εμπνεύσουν, μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα; Τα ερωτήματα, μάλλον, ρητορικά είναι…
Ουδείς από αυτούς, όσο καλά και αν κατέχει τα θεωρητικά εργαλεία του μαρξισμού, μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά του καινούργιου και του χρήσιμου… Ο αριστερός που δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, όσο «μούρη» και αν είναι, αποτελεί βαρίδι, τουλάχιστον, για να βρεθεί πάλι σε ρόλο ηγετικό.
Και οι καθημερινοί άνθρωποι της δουλειάς ανέκαθεν και δικαιολογημένα ήταν πολύ πιο αυστηροί με τους αριστερούς και κυρίως με τους «αριστερούς».

Η αντίδραση των πολιτών "χάλασε" την φιέστα με τον Πρόεδρο



Η κοινή ανοιχτή επιστολή, τα ψηφίσματα και η άμεση αντίδραση στην είδηση της έλευσης του Κ.Παπούλια στις εξορύξεις της ΕΛΜΙΝ, ακύρωσαν την προσπάθεια των διοργανωτών, να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά την εκδήλωση, για να νομιμοποιήσουν μια ληστρική και παράνομη δραστηριότητα. Στα ΜΜΕ - τοπικά και κεντρικά- παρουσιάστηκε η παράσταση των πολιτών και η σύντομη συνάντησή τους με τον Πρόεδρο, ενώ τα κείμενα διαμαρτυρίας κυκλοφόρησαν ευρύτατα στο διαδίκτυο και τον τοπικό τύπο. Τέλος χαρακτηριστικό είναι ότι ο Κ.Παπούλιας, μην επιθυμώντας ίσως να χρεωθεί την "υπόθαλψη" της ΕΛΜΙΝ, στο χαιρετισμό του, τόνισε ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι αυστηρή προτεραιότητα.

Ενδεικτικά για την παρουσίαση της εκδήλωσης:



Διαδηλώσεις αποδοκιμασίας για τον ερχομό στην Αθήνα του Ντομινίκ Στρος Καν

Πραγματοποιήθηκε νωρίς το απόγευμα την Τρίτη 7/12 συγκέντρωση ενάντια στον ερχομό του Ντομινίκ Στρος Καν στη χώρα μας από το ΚΚΕ στο Σύνταγμα και αργότερα διαδήλωση από την πλατεία Κλαυθμώνος προς στο Σύνταγμα από συντονιστικό των πρωτοβαθμίων σωματείων και οργανώσεων της Αριστεράς. Οι δύο συγκεντρώσεις ήταν ισοδύναμες σε πλήθος και επαναλήφθηκε για μια ακόμα φορά η επιβολή υγειονομικής ζώνης προστασίας του ΚΚΕ, όταν πλησίασε προς το Σύνταγμα η πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυνάμεις των ΜΑΤ απουσίαζαν μπροστά από το Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας και από άλλα ανάλογα πόστα κατά την διάρκεια της εκδήλωσης του ΚΚΕ, αφού την περιφρούρηση του χώρου είχαν αναλάβει δυνάμεις του ΚΚΕ. Μόλις όμως έφτασε η πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος, τότε οι δυνάμεις καταστολής ανέλαβαν και πάλι τις θέσεις τους...
Οι διαδηλώσεις δεν είχαν τον παλμό και το μέγεθος των διαδηλώσεων που έγιναν την προηγούμενη μέρα κατά την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Επίσης, ο μέρος όρος της ηλικίας των διαδηλωτών ήταν σαφώς μεγαλύτερος από διαδηλωτών της προηγούμενης μέρας. Εικόνες από την πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος και την συνάντηση της με τις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, στο παρακάτω video:

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Πως το MEGA παραποίησε το βίντεο

Από την ιστοσελίδα "Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου"

Όταν το MEGA παρουσίασε το βίντεο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, "φρόντισε" κατάλληλα τον ήχο. Έτσι ενώ στο αυθεντικό ακούγεται μόνο ένας συναγερμός, στο βίντεο που παρουσίασε το MEGA προσέθεσε ήχους απο σπασίματα βιτρινών, φωνές απο πλήθος που φωνάζει "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει", και ήχους απο κρότου λάμψης. Το βίντεο του MEGA ξεκινάει απο το 0.24 του αυθεντικού και βέβαι έχουν σβηστεί οι ομιλιες απο τις κοπέλες που τραβάνε το βίντεο.
Αυτός είναι ο τρόπος που τα μεγάλα ΜΜΕ μαγειρεύουν τις ειδήσεις.
Τί είπατε; τι έκανε το ΕΣΡ; .. καλά εσείς;.



Μαχητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα

Στην Αθήνα διοργανώθηκαν χθες, 6 Δεκέμβη δύο ξεχωριστές πορείες από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.Κήρυξη Παναττικής στάσης εργασίας από τις 12.00 μέχρι τις 15.00 το μεσημέρι είχε αποφασίσει με ψήφισμα το 34ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, το οποίο καλούσε τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο που πραγματοποιείται στην Αθήνα στις 12.00 το μεσημέρι στα Προπύλαια. Η στάση της ΑΔΕΔΥ απλά διευκόλυνε να κλείσουν τα σχολεία και να κατέβουν οι μαθητές στην πορεία. Οι μαθητές βέβαια κατέβηκαν, όμως τους εργαζόμενους στο δημόσιο δεν τους είδαμε να κατεβαίνουν στην συγκέντρωση αυτή, ούτε βέβαια την άλλη συγκέντρωση που είχαν οργανώσει στις 4μ.μ. πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς. Όμως δεν κατέβηκαν και οι καθηγητές, παρά ελάχιστοι μαζί με τους μαθητές τους. Πιο πολλοί κατέβηκαν ως γονείς που ανησυχούσαν για τα παιδιά τους...
Βέβαια η Κυβέρνηση είχε λάβει όλα τα μέτρα για να περιορίσει την προσέλευση του κόσμου. Είχε ανακοινώσει ότι το κέντρο θα είναι αποκλεισμένο και θα απαγορεύεται η προσέλευση οχημάτων από τις 10.00π.μ. Στην πρωινή διαδήλωση η Αστυνομία ήταν κάπως συγκρατημένοι απέναντι στους μαθητές που ήταν διατεθειμένοι να συγκρουστούν μαζί της και δεν απαντούσε με τόσο άμεσο και σκληρό τρόπο. Στην απογευματινή τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Όλη η πορεία έγινε με συνοδεία των δυνάμεων καταστολής από τα πεζοδρόμια. Η Αστυνομία μάλιστα φρόντισε με την επίθεση που έκανε στα Προπύλαια να ξεκινήσει η πορεία ακριβώς στην ώρα που είχε εξαγγελθεί η συγκέντρωση, δηλαδή την 4.00 μ.μ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην προλάβουν καν να συνταχτούν τα μπλοκ των κομματικών οργανώσεων, αφού δεν είχαν προλάβει να έρθουν καν τα πανό. Γι αυτό τον λόγο ήταν μια μαζική πορεία που έχει ελάχιστα πανό. Η Σταδίου γεμάτη κόσμο και από την Κλαυθμώνος ως το Σύνταγμα και να μην φαίνεται στον ορίζοντα ούτε ένα πανό, είναι ένα θέαμα δύσκολα το βρίσκεις σε άλλες πορείες. Ήταν μια νεολαιίστικη διαδήλωση στην οποία ο κόσμος ήταν αγανακτισμένος και είχε μαζικά διάθεση να συγκρουστεί με τις δυνάμεις καταστολής. Δεν θύμιζε τίποτα από τις γνωστές “συγκρούσεις” που επαναλαμβάνονται εθιμοτυπικά δε πολλές άλλες πορείες που ένα κομμάτι της πορείας επιχειρεί μια “σύγκρουση” με τις δυνάμεις καταστολής στα “λουλουδάδικα” και όλοι περιμένουν να ξαναδούν το γνωστό έργο να επαναλαμβάνεται για μια ακόμα φορά... Ας ελπίζουμε ότι στις 15 Δεκέμβρη θα δούμε και τους εργαζόμενους να βγαίνουν στο δρόμο, όπως βγήκε χθες η νεολαία.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Ο Μ. Λίμποβιτς και η Μ.Χάρνεκερ προσκεκλημένοι του Ινστιτούτου «Ν. Πουλαντζάς» στην Αθήνα

Από την "Αυγή"

Το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς» φιλοξενεί στην Ελλάδα δύο διακεκριμένους ακαδημαϊκούς, τον Μάικλ Λίμποβιτς και τη Μάρτα Χάρνεκερ. Ο Μ. Λίμποβιτς είναι Καναδός, μαρξιστής οικονομολόγος, ομότιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Σάιμον Φρέιζερ του Καναδά και συνεργάτης του Διεθνούς Κέντρου Μιράντα της Βενεζουέλας. Η Μ. Χάρνεκερ είναι κοινωνιολόγος, συγγραφέας, σύμβουλος της κυβέρνησης της Βενεζουέλας και από τις πλέον εξέχουσες ερευνήτριες της διαδικασίας κοινωνικού μετασχηματισμού της Λατινικής Αμερικής. Μαθήτρια του Λουί Αλτουσέρ στις αρχές της δεκαετίας του 1960, έχει μεταφράσει έργα του στα ισπανικά. Μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ εξορίστηκε από τη Χιλή. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα βιβλία της Βασικές έννοιες του ιστορικού υλισμού και Πραγματοποιώντας το αδύνατο. Η Αριστερά στο κατώφλι του 21ου αιώνα.
Την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου (7.00 μ.μ.) στο Ινστιτούτο Goethe Αθηνών (Ομήρου 14-16), ο Μάικλ Λίμποβιτς θα μιλήσει, στο πλαίσιο της 4ης ετήσιας διάλεξης στη μνήμη του Νίκου Πουλαντζά, με θέμα «Χτίζοντας το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα: η λογική του κράτους». Τον ομιλητή και το έργο του θα παρουσιάσει ο Γιάννης Μηλιός, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας (ΕΜΠ). Η εκδήλωση γίνεται με την ευγενική υποστήριξη του Ινστιτούτου GOETHE και του Δικτύου transform!europe.
Την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου (7.00 μ.μ.), στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ) η Μάρτα Χάρνεκερ θα μιλήσει με θέμα: «Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα: Η περίπτωση της Λατινικής Αμερικής». Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται με την Αυτόνομη κίνηση Μεταπτυχιακών Παντείου «Manifesto» και το Δίκτυο transform!europe.
Και στις δύο εκδηλώσεις θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση. Πληροφορίες, Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», 210-3217745

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Στενές επαφές τρίτου τύπου...

το εξωγήινο βακτηρίδιο της NASA
Κι όμως, η ενότητα της Αριστεράς έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο απ' ότι φανταζόμαστε! Μη σας ξεγελά η αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ και άλλα παρόμοια φαινόμενα. Ο ΣΥΝασπισμός και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήδη έχουν αρχίσει να συγκλίνουν σε κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες. Ας δούμε τι δηλώνει ο Δ.Σ., μέλος του ΠΓ του ΣΥΝασπισμού, για την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, η οποία αποτελεί την αιχμή της πολιτικής παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον εργατικό χώρο: “η διεύρυνση, η ενίσχυση και η δημοκρατική λειτουργία του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ για τη συγκρότηση ενός νέου ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.” ( από το άρθρο “Αναγκαία όσο ποτέ η αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η συμπόρευση των αριστερών δυνάμεων” που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “δρόμος”)
Στην πραγματικότητα η σύναψη σχέσης ανάμεσα στον ΣΥΝασπισμό και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει γίνει μέσω του “ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ”. Πρωτεργάτες από την μια μεριά είναι η ομάδα του Π. Λαφαζάνη και από την άλλη η ΑΡΑΝ. Θα μας δοθούν αρκετές ευκαιρίες στο προσεχές μέλλον να παρουσιάσουμε περισσότερα στοιχεία να για αυτό το προξενιό που πιθανόν να καταλήξει σε ...γάμο.
Σήμερα δημοσιεύουμε επιστολή του σ. Θανάση Π. μέλους του ΣΥΝ, με την οποία σχολιάζει την πρόταση που κατέθεσε το “Αριστερό Ρεύμα” στην πρόσφατη ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού. Τα σχόλια οι υπογραμμίσεις και ότι άλλο είναι βαμμένο με το κίτρινο χρώμα είναι δικό του. Εμείς περιοριζόμαστε μόνον στο να σας επιστήσουμε την προσοχή, αν διαβάσετε το κείμενο, να έχετε στο μυαλό σας αυτά που προαναφέραμε παραπάνω:

Με τον ...μαρκαδόρο του Θανάση Π.
Σ Υ Ν Α Σ Π Ι Σ Μ Ο Σ
ΣΥΜΒΟΛΗ(ενώ ήταν αντιπαραθετικό) ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΠΕ ΤΟΥ ΣΥΝ
ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΤΟΠΙΟ.

  1. ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Τα εκλογικά αποτελέσματα στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές έδειξαν ότι το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να συγκρατήσει τη λαϊκή δυσφορία, η οποία διογκώνεται καθημερινά λόγω της πρωτόγνωρης επίθεσης που δέχονται από κυβέρνηση και τρόικα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και το λαϊκό εισόδημα.
Στις πρόσφατες εκλογές ο δικομματισμός είχε σοβαρές απώλειες λόγω της συνολικής ανόδου της Αριστεράς και του μεγάλου ποσοστού της αποχής, των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό ώστε να δρομολογηθούν άμεσες πολιτικές εξελίξεις, σε προοδευτική κατεύθυνση.
Οι συνδυασμοί της αριστεράς έφτασαν πανελλαδικά αθροιστικά στο 23%, λόγω κυρίως της σημαντικής ανόδου του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η άθροιση των δυνάμεων μιας κατακερματισμένης Αριστεράς, (για το ΜΕΤΩΠΟ κουβέντα!!) παρότι σήμερα φαίνεται ως πολιτικά αυθαίρετη πράξη, επιβεβαιώνει την πολιτική εκτίμηση, πως, εάν κατορθώσει να συμπαραταχθεί, με τη δυναμική που θα δημιουργήσει, μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

«…παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Τα απεχθανόταν φοβερά ο μακαρίτης»

ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ – Κίνηση πολιτών Μοσχάτου 


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2010, στις 7.30 μμ στο ΚΑΠΗ Μοσχάτου (Χαλκίδη 21, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης) η «Μεσοποταμία – Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου» θα παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στη ζωή, το έργο και την εποχή του ποιητή και ζωγράφου Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, εμβληματικής φυσιογνωμίας της ρωσικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας και του Οκτώβρη. Τίτλος: «…παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Τα απεχθανόταν φοβερά ο μακαρίτης» (από το γράμμα της αυτοκτονίας του).

Με θέμα «Ο Μαγιακόβσκι του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου» θα μιλήσει η ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Σόνια Ιλίνσκαγια, ενώ στη σχέση του με τον κυβοφουτουρισμό θα αναφερθεί η εικαστικός Σοφία Αλεξανδρίδου.

Οι ηθοποιοί Βασιλική Ρούσου και Μελέτης Γεωργιάδης θα διαβάσουν ποιήματα του. Το εικαστικό μέρος (video-art) έχει επιμεληθεί η Σοφία Αλεξανδρίδου. Οργάνωση, επιλογή ποιημάτων και επιμέλεια: Αμαλία Βασιλακάκη.

Το αφιέρωμα κλείνει με μια παρέμβαση λόγου, εικόνας και μουσικής με τίτλο «Γιατί αυτοκτόνησε ο Μαγιακόβσκι;» Ιδέα, κείμενο και αφήγηση: Νάντια Βαλαβάνη. Αφήγηση και τραγούδι: Μπενέτα Οικονόμου. Πιάνο: Κατερίνα Καραμπάτσα. Video-art: Περικλής Αντωνίου και Έλσα Τριβιζάκη. Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Σκλάβος.

Θα ακολουθήσει συζήτηση. Σας περιμένουμε!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Από την εφημερίδα "ΔΡΑΣΗ"

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ
ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ. ΕΜΕΙΣ, ΟΜΩΣ, ΜΟΝΟ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΜΕ!

Ο Δεκέμβρης '08 έδειξε ότι πάντα υπάρχει άλλος δρόμος από την καταθλιπτική κυριαρχία των αστικών «μονόδρομων»: η εξέγερση, η αυτοοργάνωση, η μάχη της ανατροπής όλων όσων δολοφονούν τη ζωή μας.
Δύο χρόνια μετά από το «προοίμιο των εξεγέρσεων της κρίσης» αναζητούμε εναγώνια το δρόμο που θα ξαναβγάλει στο προσκήνιο την οργή αλλά και τη θέληση για μια άλλη ζωή, σαρώνοντας κυβερνήσεις, αφεντικά, κρατικούς και υπερεθνικούς μηχανισμούς.

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

ΣΥΡΙΖΑ: "ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει"

Σε τι διαφέρουν οι τότε δηλώσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου
από τις πρόσφατες  αποφάσεις της  ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού;

Δεν πρέπει να υποτιμάμε τις εκλογικές διαδικασίες της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.Οι ενωτικές προσπάθειες τις Αριστεράς στη χώρα μας, αναζητούν την επιβεβαίωσή τους και την επικύρωσή τους στους αστικούς θεσμούς της αστικής δημοκρατίας και όχι στο μαζικό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε σαν ένα κοινό εκλογικό σχήμα κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς. Χωρίς ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα, θα ήταν δύσκολο να ανοίξει ένα δρόμο ενάντια στον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση της αριστεράς. Ως εγχείρημα εμπεριείχε σπέρματα υπέρβασης, τα οποία ποτέ δεν γονιμοποιήθηκαν να γεννήσουν την νέα Αριστερά του 21ου αιώνα. Και ο θάνατός του επικυρώθηκε στις πρόσφατες εκλογές διαδικασίες. Τον ίδιο ακριβώς δρόμο ακολουθεί και ο “μικρός ΣΥΡΙΖΑ”, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η πολιτική της συγκρότηση σήμερα είναι προφανές ότι περνάει μέσα από εκλογικό αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών γιατί στοχεύει πρώτιστα στο πως να διαχειριστεί το υψηλό ποσοστό ψήφων που συγκέντρωσε, σε σχέση με τον αριθμό των οργανωμένων μελών της.

Σε ένα παλαιότερο κείμενό μας σχετικά με το τι καινούργιο έφερνε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, γράφαμε:“ Τι καινούργιο μπορεί να γεννήσει μια αριστερά, που η στάση της απέναντι σε οποιοδήποτε ζήτημα που αναδεικνύει η συγκυρία, είναι γνωστή εκ των προτέρων ή μπορεί εύκολα να προβλεφθεί από τον οποιονδήποτε, μέχρι την πιο μικρή της λεπτομέρεια; Τίποτα απολύτως! Η τομή που έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανέδειξε νέα στοιχεία, εντοπίζεται στην “απρόβλεπτη” συμμετοχή των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Τα ρίσκα που πήραν αυτές οι δυνάμεις ήταν μεγάλα, γι αυτό δέχτηκαν και τους μεγαλύτερους κλυδωνισμούς από το αβέβαιο και τολμηρό άλμα προς τα εμπρός. Μια κοινή εκλογή κάθοδος της ΑΚΟΑ με τον ΣΥΝ θα φαινόταν απλά ως ένα φυσικό και “προβλέψιμο” συμβάν, που δεν θα μπορούσε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της αριστεράς. Μάλιστα, ήδη είχε καθυστερήσει να γίνει, αφού είναι αρκετοί αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται τον χαρακτήρα των πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα στην ΑΚΟΑ και τον ΣΥΝ και θεωρούν αδικαιολόγητη την ύπαρξή τους ως διακριτών πολιτικών οργανισμών.

Δυστυχώς σήμερα στην μετεκλογική συγκυρία, το πως θα κινηθούν και τι θα προτείνουν τα διάφορα πολιτικά μορφώματα της Αριστεράς είναι πράγματα εντελώς προβλέψιμα, σε τόσο μεγάλο βαθμό που έχουν καταντήσει πλέον να είναι ανιαρές οι συζητήσεις για παρόμοια θέματα: Θεωρούμε ότι κανένας πολιτικός χώρος δεν έχει την τόλμη και το θάρρος να ξεφύγει από τις μεγαλοπολιτικές και τους μικροσυσχετισμούς που προσδιορίζουν το παρελθόν και το παρόν της Αριστεράς και να προχωρήσει στις αναγκαίες τομές που είναι απαραίτητες για το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Το πρόβλημα δεν είναι ότι λείπουν “μεγάλα πολιτικά” σχέδια. Απ' αυτά έχουμε μπουχτίσει... Στα “μικρά” και στα “καθημερινά” ζητήματα κρίνονται πολύ περισσότερα απ' αυτά που φανταζόμαστε!

Το κριτήριο της πράξης είναι αυτό που αποδεικνύει στην πολιτική – και όχι μόνο - τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις των δρώντων υποκειμένων και όχι οι διακηρύξεις και οι κριτικές που ασκούν σε ότι βρίσκεται γύρω τους. Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε πράγματι μια “λυδία λίθος” που έκρινε ποίος είναι συνεπής ως προς τις διακηρύξεις του, που αποκαλύπτει τους πραγματικούς λόγους της επένδυσης του σε αυτό το εγχείρημα, αλλά και τις προθέσεις του για το μέλλον.

Η “λυδία λίθος” λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρίσκεται στην “μάχη των μαχών” που δόθηκε για το εκλογικό κατέβασμα στην περιφέρεια της Αττικής και οδήγησε σε δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια. Ούτε στα διακριτά “πολιτικά σχέδια” που υπαινίσσονται τα ψηφοδέλτια του Μητρόπουλου και του Αλαβάνου. Βρίσκεται στην στάση που κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ψηφοδέλτιο της Δ. Σπανούδη στην Στερεά Ελλάδα. Εκεί καταγράφεται με τον πιο καθαρό τρόπο το μέγεθος των διαφορών ανάμεσα σε πολιτικές πρακτικές και αντιλήψεις που δεν μπορούν να συνυπάρχουν πλέον. Εκεί σύσσωμη η ηγεσία του  ΣΥΝασπιμού (η παρέα του Τσίπρα χέρι - χέρι με την παρέα του Λαφαζάνη) διάλεξε να εναντιωθεί σε ότι πραγματικά κινείται, αντιστέκεται και προσπαθεί να συγκροτηθεί απ' τα κάτω μόνο και μόνο για να συμμαχήσει με τους παραγοντίσκους του πολιτικού περιθωρίου του ΠΑΣΟΚ και να έχει ανοιχτές τις πόρτες προς συνδιαχειριστικές πρακτικές που ήταν βουτηγμένος την προηγούμενη περίοδο ο ΣΥΝασπισμός. Είναι αποκαλυπτικό ότι στην εκλογική κάθοδο του ψηφοδελτίου του “Αυτοδιοικητικού κινήματος περιφέρειας Στερεάς” δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν με τον τρόπο που το έκανε αυτό ο ΣΥΝασπισμός, όλοι οι πολιτικοί χώροι από τους Οικολόγους και την “Δημοκρατική Αριστερά” ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρ όλες τις πολιτικές διαφορές που είχαν ή και κριτικές που άσκησαν, υπήρξε κριτική στήριξη του ψηφοδέλτιου από δυνάμεις που προέρχονται απ' όλους αυτούς τους πολιτικούς χώρους.

Όποιος σήμερα θέλει να συνεχίσει την κοινή πορεία με την Κουμουνδούρου, μέσα από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά αναγνωρίζει την ήττα αυτού του εγχειρήματος και επιστέφει στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου, με πολύ χειρότερους όμως όρους. Αξίζει να επισημάνουμε ότι το εμπόδιο για αυτές τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η “Ανανεωτική πτέρυγα” του ΣΥΝασπισμού, η οποία είχε στοχοποιηθεί από την Κουμουνδούρου αλλά και από πολλές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ως το εξιλαστήριο θύμα. Και οι εξελίξεις το επιβεβαίωσαν με το ποιο πανηγυρικό τρόπο: Είσαι πολιτικά αφερέγγυος, όταν κατεβαίνεις με πατενταρισμένους ΠΑΣΟΚους και προσπαθείς να συμμαχήσεις με πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα είσαι σε πόλεμο με πρώην συντρόφους σου που έχουν ακριβώς την ίδια πολιτική στόχευση. Άντε να εξηγήσεις στην κοινωνία γιατί ο Μητρόπουλος είναι καλύτερος από τον Κουβέλη...

Πριν ένα χρόνο περίπου γράφαμε για τις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ: Το εγχείρημα αυτό δεν κινδυνεύει σήμερα να ακυρωθεί από τον Λ. Κύρκο και τους πολιτικούς του φίλους οι οποίοι δεν απόκτησαν ποτέ καμία σχέση μαζί του, αλλά από την πολιτική ανικανότητα του «αριστερού ρεύματος», την τυχοδιωκτική πολιτική της ομάδας Τσίπρα και των "μισθοφόρων" της εντός και εκτός ΣΥΝασπισμού. Πρακτικά έχει αρχίσει ήδη να υπονομεύεται από την εποχή που η Κουμουνδούρου απέκτησε με την βοήθεια των στηριγμάτων της εκτός του ΣΥΝ, τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνέχεια ανέτρεψαν την συγκρότηση του ως αυτόνομου πολιτικού οργανισμού με μέλη και δημοκρατικές διαδικασίες.

Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Όπως κατάντησαν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν καταστρέψει το μέλλον του. Δεν υπάρχει σημείο επιστροφής. Θα συνεχίσουμε βεβαίως να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του εγχειρήματος, κυρίως για το γέλιο που προκαλεί η συνέχιση της μικροπολιτικής, του παραγοντισμού και των μικροσυσχετισμών σε συνθήκες αποσάθρωσης και ήττας. Εξάλλου, το “νέο” δεν πρόκειται να γεννηθεί στην Αριστερά, αν δεν καταστραφεί το “παλιό” με τους τρόπους και τις μορφές που υπάρχει σήμερα. Και αυτή η καταστροφή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα...

ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ