Ήρθε η ώρα να ανατινάξουμε το Τραπεζικό Σύστημα

Το τραπεζικό σύστημα που θεωρούμε δεδομένο δεν επιδέχεται διόρθωση. Παράλληλα, δεν χρειάζεται πλέον να βασιζόμαστε σε κανένα ιδιωτικό, κερδοσκοπικό, αποσταθεροποιητικό δίκτυο τραπεζών.

 του Γιάνη Βαρουφάκη

Άρθρο στο News 24/7 (αναδημοσίευση στα ελληνικά από Project Syndicate)

Αυτήν τη φορά η τραπεζική κρίση είναι διαφορετική. Στην πραγματικότητα, είναι χειρότερη από εκείνη που έλαβε χώρα το 2007/8, όταν μπορούσαμε να κατηγορήσουμε για τη διαδοχική κατάρρευση των τραπεζών την εκτεταμένηαπάτη, τις αρπακτικές τακτικές δανεισμού, τη νοσηρή διαπλοκή μεταξύ των οίκων αξιολόγησης και απατεώνων τραπεζιτών για διακίνηση παραγώγων, των οποίων η αξία ήταν δεδομένο πως θα εξαφανιζόταν - για να μην αναφερθώ και στον ρυθμιστικό μηχανισμό που οι πολιτικοί της Wall Street, όπως ο Ρόμπερτ Ρούμπιν, είχαν μόλις πρόσφατα διαλύσει.

Οι σημερινές χρεοκοπίες τραπεζών δεν μπορούν να αποδοθούν σε τίποτα από αυτά. Ναι, η τράπεζα της Silicon Valley είχε την ανοησία να συνδυάσει μια στρατηγική υψηλού επιτοκιακού ρίσκου με μια πελατεία κυρίως ανασφάλιστων καταθετών. Ναι, η Credit Suisse είχε ένα σκοτεινό ιστορικό με εγκληματίες, απατεώνες και διεφθαρμένους πολιτικούς. Ωστόσο, σε αντίθεση με το 2008, κανένας πληροφοριοδότης δεν φιμώθηκε, οι τράπεζες συμμορφώθηκαν (λίγο ή πολύ) με τους ενισχυμένους κανονισμούς που ίσχυσαν μετά το 2008 και τα περιουσιακά τους στοιχεία ήταν σχετικά σταθερά. Επιπλέον, και πάλι σε αντίθεση με το 2008, καμία από τις ρυθμιστικές αρχές στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη δεν μπορούσε να ισχυριστεί αξιόπιστα ότι είχε παραπλανηθεί.

Γράμμα από την Γαλλία

Είναι μια επίθεση που την περιμέναμε, όλος ο κόσμος το ήξερε ότι ο Μακρόν θα το φέρει. Δεν είναι απλά αύξηση του ορίου συντάξεων από τα 62 στα 64, αυτό είναι βέβαια συμβολικό, πρόκειται για ιδιωτικοποίηση του συνταξιοδοτικού όπου η σύνταξη θα εξαρτάται από την εταιρεία που δουλεύει. Ήδη το 25% των πιο φτωχών δεν καταφέρνει να πάρει ποτέ σύνταξη, και ο περισσότερος κόσμος παίρνει μειωμένες συντάξεις 600-700 ευρώ που είναι τίποτα στη Γαλλία (από το κανονικό 1200-1300 το οποίο θα είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί αν πρέπει κανείς να δουλεύει συνεχόμενα χωρίς διακοπές λόγω ανεργίας, στη ζωή του.

 
Κάπως έτσι άρχισε η αντίδραση από τα συνδικάτα που ακόμα και αυτά που είναι συνδεδεμένα με το Σοσιαλιστικό Κόμμα από όπου προέρχεται ο Μακρόν δεν καταφέρνουν πλέον να μιλήσουν μαζί του, ο «Βασιλιάς» έτσι όπως τον αναφέρει εδώ ο κόσμος έχει σπάσει όλες τις σχέσεις με αυτόν τον κόσμο. Τα μεγαλύτερα από αυτά CGT, CFDT, FSU, CGC- UGC, Solidaires βγάζουν από τις 7 Μαρτίου κοινές αποφάσεις για συνεχόμενες απεργίες. Ξέραμε ότι θα αντιδράσουν, ξέραμε ότι θα είναι δύσκολο να το περάσει ο Μακρόν, αυτό που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε είναι ότι επί τις 7 τελευταίες μέρες η πόλη θα κατοικηθεί κανονικά από ανθρώπους οι οποίοι ήταν σαν φυλακισμένοι στα σπίτια τους και εξεγέρθηκαν από αυτή τη φυλακή.

Κρίτων Αρσένης: Πώς φτάσαμε στο έγκλημα στα Τέμπη;

Τι κάνουν οι “ηγεσίες” και τι πράττει η “βάση” της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς;

Οι συζητήσεις για το εκλογικό μέλλον της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς αναζωπυρώθηκαν τις τελευταίες μέρες με αφορμή την εκλογική συνεργασία της ΛΑΕ με το ΜέΡΑ25. Στην πραγματικότητα είναι άνευ αντικειμένου.

Η “βάση” θα κάνει το δικό της έτσι κι αλλιώς, όπως έκανε πάντα…

Στην πραγματικότητα – με πρωτοβουλία της “βάσης” - η εκλογική συνεργασία ΜέΡΑ25 – ΛΑΕ έγινε στις προηγούμενες εκλογές και όχι τώρα.

Ας δούμε τι λένε τα εκλογικά αποτελέσματα των προηγούμενων εκλογών:

Από αυτούς που ψήφισαν ΛΑΕ το 2015 (155.320 ψήφοι), εκείνοι που ψήφισαν το 2019 ΜέΡΑ25 είναι σε αριθμό πολλαπλάσιο από όλους τους ψήφους πήρε η ΛΑΕ στις εκλογές του 2019! Τότε μόνον 15.612 ακολούθησαν την ηγεσία της ΛΑΕ, αρκετές χιλιάδες περισσότεροι ψηφοφόροι από εκείνους που στις εκλογές του 15 είχαν ψηφίσει ΛΑΕ, στράφηκαν προς το ΜέΡΑ25 που τότε εμφανίστηκε πρώτη φορά σε κοινοβουλευτικές εκλογές.

ΜέΡΑ25 : 5η Συνεδρίαση Κεντρικής Επιτροπής - Όλα μπορούν να είναι αλλιώς!

Που πας ρε Καραμήτρο;

(Αναμνήσεις από το ένα παρελθόν δεκαετιών που συνεχίζει να λαθροβιώνει ως παρόν)

Τούτη η χρονιά έχει αρκετές αντιστοιχίες με το 2012. Τότε ήταν μια χρονιά με διπλές εκλογικές αναμετρήσεις, στις οποίες κρίθηκε η κατάρρευση του δικομματισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η δεκαετία που πέρασε χαρακτηρίζεται από τον κυβερνητικό διπολισμό ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ αλλά και ένα ανολοκλήρωτο “συμβάν” που κατέγραψε την μεγαλύτερη ταξική πόλωση στην ελληνική κοινωνία από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα: το δημοψήφισμα του ΟΧΙ και την ανατροπή του. Για να δούμε, οι προσεχείς εκλογές θα ενισχύσουν ή θα ανατρέψουν όπως και τότε, αυτόν τον νέο δικομματισμό που επιχειρείται να εμπεδωθεί στην χώρα μας

Ας κάνουμε μια διαφορετική αναδρομή σε εκείνη την εποχή, προβάλλοντας κάποια ιδιαίτερα ζητήματα μέσω μιας ελλειπτικής προσέγγισης που απαιτεί και την δική σας συμμετοχή:

Συνέντευξη Γιάνη Βαρουφάκη στο Documento και τη δημοσιογράφο Παναγιώτα Μπίτσικα για το ταξίδι στην Κούβα, το Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων, την εξελισσόμενη θεσμική εκτροπή, τις εκλογές και τις προοπτικές συνεργασίας.

Να βάλουμε φρένο στην κατρακύλα προς ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο.

.

____________________________________
Διαβάστε τη συνέντευξη

Ήσασταν στην Κούβα τις μέρες που η ελληνική βουλή συζητούσε την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης της ΝΔ. Είχε κάποιον συμβολισμό η επιλογή σας, όταν στείλατε βιντεοσκοπημένο σχόλιό σας για τις υποκλοπές από εκεί, να βρίσκεστε στους δρόμους της Αβάνας αντί σε μια αίθουσα;

Ενστικτωδώς επέλεξα να γυρίσουμε το βίντεο-τοποθέτησή μου youtu.be/pLytiXKSqSE στους δρόμους της Παλιάς Αβάνας, χωρίς να σκεφτώ καν την εναλλακτική μιας αίθουσας. Είχε ενδιαφέρον όμως η αντίδραση ακροκεντρώων, αντικομμουνιστών, μενουμευρωπαίων και γενικά αντιδραστικών στο βίντεο αυτό: το είδαν ως ευκαιρία να ζητωκραυγάσουν για την «πλούσια» Ελλάδα σε αντιδιαστολή με την τριτοκοσμική Κούβα, την «δυστοπία» στην οποία το ΜέΡΑ25 και γενικότερα η Αριστερά θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα. Στον αντικομουνιστικό παροξυσμό τους τους διέφυγαν κάποια βασικά πράγματα – π.χ., ότι τα παιδιά που έπαιζαν πίσω μου στην φτωχική αλλά πανέμορφη συνοικία ήταν πιο ανέμελα από τα δικά μας και, επί της ουσίας, λιγότερο φτωχά (με εξασφαλισμένη στέγη, συστήματα υγείας και παιδείας που ούτε στον ύπνο τους δεν έχει η πλειοψηφία των νέων μας).

Πώς βλέπει σήμερα το ΜέΡΑ25 μια πρώην “συνιστώσα” του ΣΥΡΙΖΑ;

Ένας σχολιασμός σε κείμενο κριτικής του ΜέΡΑ25 που δημοσιεύθηκε στο thepressproject.gr, εδώ:

«Και όσο τα αστέρια θα μου δείχνουν το δρόμο που πήρα, θα σιγοτραγουδάω όλα αυτά που με δίδαξε η πείρα»

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Το πρώτο ερώτημα που θέτει το κείμενο είναι “Αρκεί να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη;”

Η απάντηση είναι OXI. Είναι προφανής και δεν χρειάζεται ερμηνείες και εξηγήσεις...

Όμως στις εκλογές που έρχονται αυτό το ζήτημα θα κριθεί. Ανεξάρτητα από τους λόγους που ο καθένας διαλέγει το τι θα κάνει στις εκλογές, από την κοινοβουλευτική εκλογική διαδικασία δεν κρίνεται ούτε η ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, ούτε το ζήτημα του σοσιαλισμού και άλλα ωραία παρόμοια. Αυτό που διαμορφώνεται με τις εκλογές είναι η σύσταση της νέας βουλής: ποιά κόμματα και ποιοί βουλευτές τους θα συμμετέχουν σε αυτή. Από την σύσταση της βουλής θα κριθεί ποιά θα είναι η επόμενη κυβέρνηση.

Στην πραγματικότητα η απάντηση ΟΧΙ στο ερώτημα αν αρκεί να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, θέτει άλλα ζητήματα ως κύρια, τα οποία δεν αφορούν στις εκλογές, είναι δηλωτικό της ανάγκης για την ανατροπή ενός ευρύτερου κοινωνικού συσχετισμού: πρόκειται για ένα ζήτημα που κρίνεται πρώτιστα εκτός κοινοβουλίου, στον χώρο του κοινωνικού ανταγωνισμού και όχι στις κοκορομαχίες μέσα στην βουλή.

Το δεύτερο ερώτημα που θέτει το κείμενο είναι: “Να συμμαχήσουμε για να υπάρχει κοινοβουλευτική αντιπολίτευση;”

Όταν μπροστά στις εκλογές μιλάς για “συμμαχία” προφανώς υπονοείται ότι αναφέρεσαι σε “εκλογική συνεργασία”. Και σε αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Προεκλογικές επαφές μεταξύ ΜέΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑ.Ε

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Αυτές τις μέρες γίνεται 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της μπροστά στις εκλογές που έρχονται. Τους εύχομαι να πάνε καλά οι εργασίες της συνδιάσκεψης και να συνεχίσουν από τα μετερίζια που έχουν επιλέξει να είναι μαχητικοί και να παραμείνουν στην πρώτη γραμμή των αγώνων.

- Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί κάποιοι συριζέοι ανησυχούν για την πορεία που θα χαράξουν οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα ζητήματα των εκλογικών συνεργασιών. Παραξενεύτηκα όταν διάβασα το άρθρο της Νόρα Ράλη στην εφσυν: 

«Προεκλογικές επαφές μεταξύ ΜέΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑ.Ε.».

Η κυρία Νόρα, είναι γνωστή για το μίσος της απέναντι στο ΜέΡΑ25. Και αυτό την τυφλώνει να έχει καθαρή σκέψη και μπερδεύει άσχετα μεταξύ τους πράγματα στο κείμενό της. Ξεκινάει από την πρόταση του ΜέΡΑ25 ότι για να υπάρξει οποιαδήποτε “κυβερνητική συνεργασία” μετά τις εκλογές θα πρέπει πριν από τις εκλογές να υπάρχει μια “προγραμματική συμφωνία” και κάνει το άλμα με εκφράσεις όπως: «Όλα φαίνεται πως θα κριθούν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ»

Και να καταλήξει στο κείμενό της με την φράση:

«Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αυτή που θα καθορίσει τις εξελίξεις, για τις οποίες βέβαια δεν υπάρχει πολύς χρόνος, αλλά είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν – αρκεί να δούμε προς ποια κατεύθυνση.»

Ας δούμε την τρικυμία στο κρανίο της Νόρας. Γράφει:

“Αρχικά την κίνηση έκανε το ΜέΡΑ25. Ηδη, εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, ο γραμματέας του κόμματος Γ. Βαρουφάκης έχει κάνει κάλεσμα πάνω στα 7+1 σημεία που έχει θέσει το ΜέΡΑ25 «ως βάση παλλαϊκής συστράτευσης» όπως την ονομάζει. Ο ίδιος το έλεγε σε κάθε τόνο πως δεν πρόκειται το κόμμα του να συνεργαστεί μετεκλογικά με κανέναν και πως η όποια συνεργασία θα πρέπει να γίνει πριν. Βέβαια, με την κοινοβουλευτική του ομάδα να έχει συρρικνωθεί σημαντικά (έξι βουλευτές έχει πλέον, του κ. Βαρουφάκη συμπεριλαμβανομένου) έπειτα από συνεχείς αποχωρήσεις, και με τις δημοσκοπήσεις να μην είναι υπέρ του, είναι κάπως προφανές το γιατί ήθελε τόσο το κόμμα μια προεκλογική συνεργασία.”

ο Αλέξης, ο Κυριάκος και οι “φίλοι” μας οι Αμερικανοί...

Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι οι “φίλοι” μας οι Αμερικάνοι, εμπιστεύονται περισσότερο τον Αλέξη Τσίπρα απ’ ότι τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πρόκειται περί αμοιβαίας “εμπιστοσύνης” που έχει σφυρηλατηθεί στην πράξη. Μην ξεχνάμε πως ο Αλέξης στην απόφαση να προχωρήσει στη “συμφωνία” και να ανατρέψει το δημοψήφισμα του ΟΧΙ μέτρησε κυρίως το τηλεφώνημα του προέδρου Ομπάμα, που τον προειδοποίησε για την πρόθεση του Σόιμπλε να προκαλέσει Grexit, και του υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει να μη συμβεί αυτό. (αναλυτικά εδώ: Δυο σημαντικές “αποκαλύψεις” για το καυτό καλοκαίρι του ‘15 από την “εφημερίδα των συντακτών”… )


Επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας τήρησε με ευλάβεια το καθεστώς “επιτήρησης” που επιβλήθηκε στην χώρα μας με το ΠΔ 47 (ΦΕΚ 64/10-3-2005) με το οποίο προσδιορίστηκε το “τι είναι νόμιμο”, κυρίως με το αν συνάδει με την τεχνολογία των Αμερικανών στο ζήτημα των ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων. Πρόκειται για ένα “εκσυχρονισμό” που στοίχησε την ζωή του Κώστα Τσαλικίδη εκείνη την εποχή. Γιαυτό εξάλλου “έθαψε” πολιτικά την δικαστική απόφαση που βγήκε αργότερα και χαρακτήριζε “δολοφονία” τον θάνατο του. Όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραβίασε αυτό καθεστώς με την χρήση του predator, παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις που είχαν απευθύνει προς αυτόν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί… ( αναλυτικά εδώ: Σωστά η ΕΥΠ αρνήθηκε την χρήση του predator…