Jonathan Cook: Από το Ανοιχτό Internet Πίσω στο Μεσαίωνα

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Counterpunch. Ο Jonathan Cook είναι βραβευμένος δημοσιογράφος, ζει στην Ναζαρέτ όπου αρθρογραφεί και γράφει βιβλία για την σύγκρουση Παλαιστίνιων και Ισραηλινών. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Αναδημοσίευση από το «{ } null»

Υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί πως η σχετικά ελεύθερη και ανοιχτή πρόσβαση στο διαδίκτυο στη δύση φτάνει με γρήγορους ρυθμούς στο τέλος της; Στην Κίνα και άλλα αυταρχικά καθεστώτα, οι ηγέτες απλά υποτάσσουν το διαδίκτυο σύμφωνα με την θέληση τους, λογοκρίνοντας περιεχόμενο που απειλεί την εξουσία τους. Στην «δημοκρατική» δύση όμως, γίνεται με διαφορετικό τρόπο. Το κράτος δεν χρειάζεται να επέμβει άμεσα – αναθέτει την βρώμικη δουλειά σε εταιρείες.

Από τον επόμενο μήνα κιόλας, το δίκτυο μπορεί να γίνει το αποκλειστικό παιχνίδι των μεγαλύτερων τέτοιων εταιρειών, αποφασισμένες να αρμέξουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος από το εύρος γραμμής (bandwidth). Στο μεταξύ, τα εργαλεία που μας βοηθούν να ασχοληθούμε με την κριτική σκέψη, ανυπακοή και κοινωνικές κινητοποιήσεις θα χαθούν καθώς η «δικτυακή ουδετερότητα» (net neutrality) θα γίνεται μια υποσημείωση στην ιστορία, μια φάση ανάπτυξης, στην «ωρίμανση» του διαδικτύου.

Τον Δεκέμβριο η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών των ΗΠΑ (FCC) σχεδιάζει να ζητήσει την κατάργηση1 των ήδη κουτσουρεμένων κανονισμών που υπάρχουν για να διατηρούν ένα ελάχιστο ίχνος «δικτυακής ουδετερότητας». Ο επικεφαλής της Ajit Pai, και οι εταιρείες που είναι πάροχοι δικτύου θέλουν να εξαλείψουν αυτούς τους κανόνες, όπως ακριβώς ο τραπεζικός τομέας ξεφορτώθηκε το οικονομικό ρυθμιστικό πλαίσιο ώστε να καταφέρει να φουσκώσει τις οικονομίες μας σε μια τεράστια πυραμίδα.

"Πέρα από την κρίση. Μετά την κατάρρευση της θεσμικής ελπίδας τι;"

Παρουσίαση βιβλίου

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου

"Πέρα από την κρίση. Μετά την κατάρρευση της θεσμικής ελπίδας τι;"

την Παρασκευή 15/12, ώρα 6:30 μμ

στην Αρχιτεκτονική Σχολή, Ισόγειο Κτιρίου Αβέρωφ, Αμφιθέατρο Α002

Θα μιλήσουν:
- Σταύρος Σταυρίδης (Καθηγητής Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ)
- Κατερίνα Νασιώκα (Δρ Κοινωνιολογίας, συνεπιμελήτρια του βιβλίου)
- Γιώργος Σωτηρόπουλος (Δρ Πολιτικών Επιστημών)

Παρέμβαση των John Holloway και Παναγιώτη Δούλου από το Μεξικό

«Η ελπίδα έρχεται. Και τώρα η ελπίδα έφυγε μακριά. Άφησε πίσω της απογοήτευση, κατάθλιψη. Η κρίση είναι εδώ. Η καταιγίδα είναι εδώ. Και έχει ξεσπάσει πολύ δυνατή. Αυτό είναι όλο; Ήταν πράγματι η ελπίδα αυτή που έφυγε; Ή μήπως έφυγε η αυταπάτη, αφήνοντας χώρο σε μια αληθινή ελπίδα; Ή, απλώς, να αποδεχτούμε την κατάθλιψη; Η πρόκληση είναι να σκεφτούμε πέρα από την κρίση, να σκεφτούμε με αφετηρία την οργή, τον πόνο, την πικρία, τη διάψευση της αυταπάτης και, ακόμη, από την εμπειρία αυτών των χρόνων. Αυτό που συνέβη και συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι πολύ μακριά από αυτό που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο: Η οδυνηρή και συχνά βίαιη επίθεση στις συνθήκες διαβίωσης νομιμοποιούνται στο όνομα του χρέους.Η Ελλάδα είναι απλώς ένα ιδιαίτερα δραματικό παράδειγμα μιας γενικότερης σύγκρουσης που εντάθηκε μετά την οικονομική κατάρρευση το 2008 και είναι πιθανό να οξυνθεί ακόμη περισσότερο όσο το κεφάλαιο συνεχίζει να αποτελεί κυρίαρχη μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Να σκεφτούμε πέρα από την κρίση σημαίνει να βγούμε από την παράλυση που προκαλεί η εικόνα της κρίσης ως "βιβλική καταστροφή" που υπαγορεύουν οι "θεϊκές" προσταγές των χρηματαγορών και των εκπροσώπων τους. Σημαίνει να αντιληφθούμε την κρίση όχι σαν ένα "αποκαλυπτικό" γεγονός, αλλά ως μια συνθήκη με ιστορικό καθορισμό και κριτικό περιεχόμενο». (από τον Πρόλογο του βιβλίου)

Το βιβλίο είναι ένας συλλογικός τόμος που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις futura και αποτελείται από οκτώ άρθρα πάνω στην τρέχουσα κοινωνικοπολιτική συγκυρία τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. https://futurabooks.wordpress.com/2017/07/06/918/

Η επίσκεψη Ερντογάν καταγράφει την αλλαγή της τουρκικής πολιτικής για την μειονότητα της Θράκης

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Μια «ανύπαρκτη σελίδα» στο “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” καταγράφει την αλήθεια μιας είδησης σχετική με την πρόσφατη επίσκεψη του Ερντογάν στην ΑΘΗΝΑ. το ψεύδος της οποίας  προβλήθηκε  από πάρα πολλά ΜΜΕ.

Η ψευδής είδηση  καταγράφεται και στο δημοσίευμα στο “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” την πρώτη μέρα της επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα, με τον τίτλο «Ερντογάν: Η μειονότητα στη Δυτική Θράκη είναι τουρκική»: Μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και σε live σύνδεση με τα ελληνικά κανάλια ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντόγαν επιχειρηματολόγησε επί ώρα γιατί πρέπει να αναθεωρηθεί η Συνθήκη της Λωζάνης, γιατί η μειονότητα στη Δυτική Θράκη πρέπει να λέγεται τουρκική και όχι μουσουλμανική, ενώ έθεσε και θέμα Αιγαίου!

Το κείμενο λίγες ώρες μετά την δημοσίευση αποσύρθηκε, αλλά το link αρκετές μέρες μετά παραμένει ακόμα, σε προεξέχουσα θέση στις αναζητήσεις της Google.Ανάλογοι τίτλοι και δημοσιεύματα προβλήθηκαν σε πολλά ΜΜΕ χωρίς όμως ν' αποσυρθούν. Η «είδηση» αυτή, δηλαδή ότι ο Ερντογάν ισχυρίστηκε πως «μουσουλμανική μειονότητα» της Θράκης, όπως αυτής ορίζεται στην συνθήκη της Λωζάνης είναι «τουρκική» είναι ψευδής, επίσης δεν ανταποκρίνεται στις εκτιμήσεις της ελληνικής Κυβέρνησης, ούτε εξυπηρετεί τις πολιτικές της.

Η επιλογή του «Πρώτου Θέματος», δεν είναι τυχαία. Έγινε γιατί είναι το ΜΜΕ που εκφράζει με την μεγαλύτερη πιστότητα και ακρίβεια τις απόψεις του «Υπουργείου Εξωτερικών» και των υπηρεσιών του, όπως έχει αποδειχθεί από δημοσιευμένα κείμενα και πληροφορίες για εθνικά αλλά και για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Εξάλλου, δεν ξεχνά να επαινεί τις πολιτικές επιλογές του  Νίκου Κοτζιά και να τον στηρίζει στις ενδοκυβερνητικές διενέξεις, ακόμα και αν αυτές δεν αποτελούν «πρώτο θέμα» στα μέσα μαζικής ενημέρωσης...

Ο Ερτντογάν είχε στις αποσκευές του καταδικαστικές αποφάσεις της χώρας του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (για τη διάλυση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», του «Πολιτιστικού Συλλόγου Τούρκων Γυναικών Νομού Ροδόπης» και του «Συλλόγου Νεολαίας Μειονότητας Νομού Έβρου»)  για παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις οποίες δεν έχει εκτελέσει.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ από τη Διεθνή Συνάντηση Ανακτημένων Επιχειρήσεων στην Αργεντινή

(κλικ για μεγέθυση)

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου,

19:00, σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 3ος όροφος)

Εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ και μέλη του Εργατικού Ιατρείου και της

Πρωτοβουλίας Αλληλλεγγύης θα παρουσιάσουν τις εμπειρίες τους από τη

συμμετοχή τους στην 6η διεθνή συνάντηση "Οικονομία των εργαζομένων" που

πραγματοποιήθηκε στο Μπουένος Άιρες και από τις συναντήσεις τους με τις

ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής.

Μετά τις 23.00 Θα ακολουθήσει πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης,

στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (Ρήγα Παλαμήδου 2, Ψυρρή)

Νέες μειώσεις για 2,6 εκατ. συνταξιούχους (Πίνακας)

(κλικ για μεγέθυνση)

Αναδημοσίευση από "το ποντίκι"

Νέες συντάξεις για 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχους βγάζουν τα αρχεία του επανυπολογισμού που ολοκληρώνεται στο τέλος του 2017.

Τα νέα ποσά είναι μικρότερα για τους περισσότερους συνταξιούχους. Οι μειώσεις φτάνουν:

• Στο -40,8% για τους συνταξιούχους του πρώην ΤΕΒΕ.

• Στο -27% για συνταξιούχους του Δημοσίου (πολιτικούς και ειδικών μισθολογίων).

• Στο -5% ως -17% για τους απόστρατους (ανάλογα με τα διπλά έτη που είχαν όταν συνταξιοδοτήθηκαν).

• Στο -32,5% για συνταξιούχους του ΙΚΑ.

• Στο -25% για συνταξιούχους των ΔΕΚΟ και τραπεζών, υπό την αίρεση μιας μικρότερης περικοπής (στο -18%), λόγω του μικρού μπόνους που δίνουν οι αυξημένες εισφορές που ίσχυαν για χρόνια στα εν λόγω Ταμεία.

• Στο -45% για τις επικουρικές συντάξεις.

Ο επανυπολογισμός ολοκληρώνεται στο μεγαλύτερο μέρος του στο τέλος του 2017 για όλα τα Ταμεία.

Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018, οι νέες συντάξεις θα περάσουν και θα εμφανιστούν στα ενημερωτικά σημειώματα των συνταξιούχων.

Η διαφορά παλιάς και νέας σύνταξης που θα έχει ο κάθε συνταξιούχος (προσωπική διαφορά) θα συνεχίσει να πληρώνεται και οι συνολικές του αποδοχές θα είναι ίδιες ως και τον Νοέμβριο του 2018. Τον Δεκέμβριο του 2018 όμως με τη σύνταξη Ιανουαρίου 2019 θα δουν μειώσεις συντάξεων που βάσει νόμου θα έχουν «ταβάνι» το -18%.

Δίκτυο 21: Για να θυμούνται οι παλιοι και να μαθαίνουν οι νέοι...

«Σήμερα, η δικτύωση του επεκτείνεται από το εθνικιστικό ΔΗΚΚΙ και τον επικίνδυνα γραφικό Καραμπελιά, μέχρι την πολυδιασπασμένη ακροδεξιά, με σαφή την ενεργητική απασχόληση συμβούλων πανεπιστημιακών στο πλευρό του Υπουργού Εξωτερικών Ν.Κοτζιά, όπως αποκαλύφθηκε και μέσα από την σύγκρουση του Κύπριου Προέδρου Αναστασιάδη με τον πανεπιστημιακό Άγγελο Συρίγο! Μάλιστα, έπρεπε να έχουμε κυβέρνηση πρώτη φορά Αριστερά για να εγκατασταθεί ο Κώστας Ζουράρις στο υπουργείο Παιδείας... »

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (αναδημοσίευση)

Καθεστωτικοί βολεμένοι ευρωλιγούρηδες με το ελληνόμετρο στο χέρι, κοράκια του πολέμου και θιασώτες του μίσους Σε κάθε μεγάλη κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας, σε κάθε στιγμή έντασης του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού για τον έλεγχο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, έρχεται στο προσκήνιο ξανά και ξανά το συγκεκριμένο εθνοκάπηλο ΔΙΚΤΥΟ 21. Αν και πολλοί τονίζουν ότι κοιμάται, ότι διαλύθηκε.. στην πραγματικότητα, οι ιδρυτές του, ο Σαμαράς και τα στελέχη της Πολιτικής Άνοιξης έφτασαν να κυβερνήσουν! Μάλιστα, όπως περιγράφεται αναλυτικά σφιχταγκαλιάστηκαν με τους ΝΑΖΙ της Χρυής Αυγής, με προξενήτρες το Φαήλο Κρανηδιώτη και το Μπαλτάκο, ενσωμάτωσαν ακραίους στρατιωτικούς και ακόμη πιο ακραίους δημοσιογράφους και πανεπιστημιακούς, που συνεργάζονται με δεξαμενές αστικής σκέψης όπως το ΙΔΙΣ, διαπλέκονται με το Υπουργείο Άμυνας και το Υπουργείο Εξωτερικών.

Λογοκριτικοί μηχανισμοί στην κατασκευή «εμβληματικών μορφών» της ελληνικής φωτογραφίας

φωτογράφος NELLY παραλληλισμοί  (κλικ στην εικόνα για περισσότερα)

 Η Έλλη Σεραϊδάρη, ο Σπύρος Μελετζής, η Βούλα Παπαϊωάννου, ο Δημήτρης Χαρισιάδης είναι από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τέτοιων φωτογράφων, η φήμη και η αποδοχή των οποίων θα υπερέβαινε γρήγορα τα στενά φωτογραφικά πλαίσια. Η αφήγηση όμως πάνω στην οποία δομείται, τελικά, η επίσημη ιστορία της ελληνικής φωτογραφίας και φτάνει μέχρι σήμερα είναι επιλεκτική και εξωραϊσμένη. Καθορίζεται δε από μία αποσιώπηση συγκεκριμένων πτυχών του έργου και της βιογραφίας των δημιουργών που κρίνεται ότι υπονομεύουν την επίσημη – πολιτικά ουδέτερη – αφήγηση: Για παράδειγμα, αποσιωπούνται οι σχέσεις της Σεραϊδάρη με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και τη ναζιστική ιδεολογία, απουσιάζουν αναφορές στις επαγγελματικές αναθέσεις (των Αμερικανών και της κυβέρνησης) στην Παπαϊωάννου για την παραγωγή προπαγανδιστικών εικόνων την περίοδο 1945-1949, υποβαθμίζονται διακριτικά οι προπαγανδιστικές φωτογραφίες του Χαρισιάδη από τη Μακρόνησο αλλά και οι σχέσεις του Μελετζή με το Παλάτι από την πλευρά της Αριστεράς.

Αναδημοσίευση από το «{}null»

της Πηνελόπης Πετσίνη

Οι λογοκριτές επιδιώκουν να δημιουργήσουν παρά να απαγορεύσουν. Αυτό που επιθυμούν να φτιάξουν είναι ένα συγκεκριμένο είδος κειμένου, ένα κείμενο που μπορεί να διαβαστεί με έναν μονάχα τρόπο: Η γραμματική (ή λογική)

ΜΑΪΚΛ ΧΟΛΚΒΙΣΤ

Στόχος αυτού του κειμένου είναι η ανάδειξη του καθοριστικού ρόλου που είχε η έννοια της λογοκριτικής λογικής – ενός μηχανισμού αποκλεισμού που κατά τον Φουκώ συνδέει όλα όσα έχουν χαρακτηριστεί ως ανύπαρκτα, απαγορευμένα και ανείπωτα – στο Λόγο περί φωτογραφίας στην Ελλάδα και στην ευρύτερη διάχυση των εκάστοτε «επίσημων» αφηγημάτων. Αν και οι περιπτώσεις είναι αρκετές και όλες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον (και χρίζουν περαιτέρω μελέτης), εδώ θα εξετάσουμε αναλυτικά μόνο την περίπτωση της Έλλης Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη, γνωστής ως Nelly (ή Nelly’s) από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε τις φωτογραφίες της.

Πόσο νεοφιλελεύθερη είναι η «κομμουνιστική» Κίνα;

Ένα πρόσφατο κείμενο στην DW (Πόσο κομμουνιστική είναι η Κίνα; ) επισημαίνει:

«Στην ομιλία του που διήρκησε πάνω από 3μιση ώρες στο κομματικό συνέδριο, ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ επανέλαβε τη λέξη σοσιαλισμός 148 φορές, το όνομα του Καρλ Μαρξ 18 φορές. Το σφυροδρέπανο σε χρυσό βρισκόταν δίπλα στην κόκκινη σημαία της Κίνας. Λόγια και σύμβολα παρέπεμπαν σε ό,τι περιμένει κανείς από ένα συνέδριο κομμουνιστικού κόμματος. Το πνεύμα του Μαρξ ήταν πανταχού παρόν στην Μεγάλη Αίθουσα του Λαού.»

συνεχίζει παρακάτω με την διαπίστωση:

«Όμως, εάν ο γερμανός θεωρητικός του κομμουνισμού γνώριζε τι γίνεται στην Κίνα στο όνομά του, θα έτριζαν τα κόκκαλάτου στον τάφο του. Το τι γίνεται περιγράφεται σε μερικές λέξεις: άγριος καπιταλισμός, εκμετάλλευση, δίψα για κέρδος.»

Το κείμενο στην συνέχεια αν και περιγράφει αναλυτικά αυτή την αντίφαση, δεν δίνει κάποιες ικανοποιητικές εξηγήσεις. Μια πιο συγκεκριμένη αναφορά στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της «κομμουνιστικής Κίνας» και των «πλεονεκτημάτων» που έχει, σε σύγκριση με τις δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, όπως τα παρουσιάζει ένας Κινέζος σε αμερικανικό ακροατήριο στο παρακάτω video, είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτούμε ως Αριστεροί, την εξέλιξη του «λενινιστικού» μοντέλου διακυβέρνησης στις συνθήκες της Κίνας ( το μονοκομματικό σύστημα, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, κλπ) και πως αυτά εντάσσονται σήμερα στον ανταγωνισμό ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις του πλανήτη:

Έξι σκίτσα για τον Ένγκελς (του Τάσου Αναστασίου)

Αναδημοσίευση από το «atexnos.gr»

Για τα γενέθλια (28-11-1820) του Φρήντριχ Ένγκελς

Γ. Μαυρής: Για την διαφορά της «προσαρμογής» από την «συναίνεση» και την πολιτική της σημασία

Αναδημοσίευση από το «www.alterthess.gr»

Ο Γ. Μαυρής, πολιτικός επιστήμονας και επικεφαλής της Public Issue μιλά στο alterthess για την κατάσταση της πολιτικής σκηνής σήμερα. Εξηγεί τους λόγους της επιστροφής του κοινωνικού συντηρητισμού ως ακύρωση της τάσης ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας μετά την επανεκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, διακρίνοντας παράλληλα την κοινωνική προσαρμογή από την κοινωνική συναίνεση στις πολιτικές της λιτότητας. Εκτιμά, ακόμη, ότι το φαινόμενο της απαξίωσης των παραδοσιακών μορφών οργάνωσης ανοίγει το χώρο στην «αδιαμεσολάβητη» εκδήλωση της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Συνέντευξη στον Βασίλη Στόλη και την Σταυρούλα Πουλημένη

Στην τελευταία έρευνα σας τον Οκτώβριο οδηγηθήκατε στο συμπέρασμα ότι κοινωνική προσαρμογή δεν σημαίνει και κοινωνική συναίνεση. Πως εξηγείται το φαινόμενο ότι ενώ- σύμφωνα με το βαρόμετρο -ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου  (47%)  είναι πεπεισμένο ότι η κρίση θα διαρκέσει πάνω από μια δεκαετία και ταυτόχρονα δεν πείθεται από τις κυβερνητικές δηλώσεις ότι “η κρίση πρόκειται σύντομα να ξεπεραστεί σύντομα”, δεν βλέπουμε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και κινηματικούς αγώνες αντίστοιχους με τα πρώτα χρόνια των μνημονίων;

Στην ερώτησή σας εμπεριέχονται δύο διακριτά ζητήματα. Πρώτον, ουδέποτε η αναγνώριση ή και αποδοχή μιας ζοφερής πραγματικότητας δεν σημαίνει αυτομάτως και ύπαρξη συναίνεσης. Η συναίνεση προϋποθέτει την ύπαρξη ιδεολογικής ηγεμονίας που δεν υφίσταται. Στην πραγματικότητα, η πολιτική της λιτότητας που εφαρμόσθηκε από το 2010, όπως ακριβώς συνέβη και οπουδήποτε στον κόσμο επιβλήθηκαν παρόμοια προγράμματα, δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει την κοινωνική συναίνεση, παρά το γεγονός ότι τα κόμματα που τη διαχειρίσθηκαν, ψηφίστηκαν από ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος. Από την αρχή, η στάση της ελληνικής κοινής γνώμης, απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές παρέμεινε πλειοψηφικά αρνητική, με μέσο όρο στην επταετία 2010-2017, 71% κατά και μόλις 20% υπέρ. Η κοινωνική απόρριψη της μνημονιακής πολιτικής εξακολούθησε και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου να παραμένει συντριπτική. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι σήμερα (Οκτώβριος 2017), εξακολουθεί να καταγράφεται σε επίπεδα της τάξης του 80%.