Μια διαφορετική ψηφοφορία

Τα «ellinikahoaxes.gr» είναι η πρώτη, και μέχρι στιγμής στη χώρα μας η μοναδική συλλογική προσπάθεια κατάρριψης αναληθών δημοσιευμάτων στο ιντερνέτ. Εργαλείο της είναι έρευνα και συλλογή στοιχείων από αξιόπιστες πηγές. Με την αλλαγή του χρόνου, η συντακτική της ομάδα διάλεξε 50 άρθρα του 2016 και δημιούργησε μια ψηφοφορία στην οποία μπορείτε να συμμετέχετε για να επιλέξετε εσείς τα καλύτερα. Μπορείτε να επιλέξετε έως πέντε και από τις επιλογές σας θα βγουν τα δέκα καλύτερα hoaxes του 2016. Η ψηφοφορία θα διαρκέσει μέχρι και την Κυριακή 8 Ιανουαρίου.

Περισσότερα εδώ:

Ψηφοφορία – Τα δέκα καλύτερα hoaxes του 2016

Πως η “πρώτη φορά Αριστερά” αναδεικνύει την “χρυσή αυγή” μπροστάρη στον αγώνα ενάντια στην διαφθορά και την διαπλοκή...

Σταύρος Κοντονής: Αν ήταν Γιαπωνέζος θα είχε κάνει χαρακίρι...

Τις τελευταίες μέρες τα ΜΜΕ συνεπικουρούμενα από ακραιφνείς αριστερούς μέχρι ακροδεξιούς έκαναν “πρώτο θέμα” τις καταθέσεις της η κ. Κούνεβα και ασχολήθηκαν με αρκετό ζήλο να ανακαλύψουν που τα βρήκε. Όμως δεν έδωσαν καμία σημασία σε ένα άλλο ζήτημα που αφορούσε πολύ μεγαλύτερα ποσά, τα οποία κάποιοι άλλοι επώνυμοι ((Γιάννης Σγουρός,Κωνσταντίνος Λιάσκας, Γιάννης Δημαράς, Γιώργος Λιάνης, Χρήστος Σαλελές, Σοφία Σακοράφα και πολλοί άλλοι) τα καταχράστηκαν και καλούνται να τα επιστρέψουν με απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Το θέμα έχει ενδιαφέρον γιατί εκτός των άλλων δείχνει πως οι υπόγειες και οι φανερές σχέσεις της “πρώτης φοράς Αριστεράς” με διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο, όταν αποτυπώνονται στην κοινοβουλευτική της πρακτική ως "θεσμικό έργο" δίνουν έδαφος στην «χρυσή αυγή» να διευρύνει την λαϊκή της βάση και να αναδειχθεί μπροστάρης στον αγώνα ενάντια στην διαφθορά και την διαπλοκή.

Πού πας σύντροφε με τέτοιον καιρό;

Αναδημοσίευση από τον  "δρόμο της Αριστεράς"

του Στέλιου Ελληνιάδη

Μερικοί μπορεί να στραφούν στο ΚΚΕ σαν ψηφοφόροι. Αλλά μ ε την επίγνωση ότι αυτό δεν βγάζει πουθενά. Το ΚΚΕ έχει λαϊκούς ανθρώπους που πιστεύουν στο σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και κρατούν μια συνεπή στάση. Αλλά το κόμμα είναι ένας μηχανισμός που η δογματική του ερμηνεία της πολιτικής δεν ανταποκρίνεται στην αριστερή αγωνιστική παράδοση και το δέσιμο με μια σημαντική μερίδα των λαϊκών στρωμάτων. Ακόμα και τα οργανωτικά του προτερήματα λειτουργούν σαν μηχανισμοί καθήλωσης και αποκλεισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι στην κρίσιμη στιγμή της όξυνσης των αντιθέσεων ο δυσαρεστημένος «λαός» δεν στράφηκε στο ΚΚΕ. Το κόμμα επέλεξε το ρόλο του παρατηρητή από την κερκίδα. Στον αντικαπιταλιστικό λόγο του δεν υπήρχε το στοιχείο της άμεσης σύγκρουσης και ρήξης με την άγρια καπιταλιστική επίθεση που δεχόταν η χώρα, πέρα από τις συνηθισμένες εκδηλώσεις «πολιτισμένης διαμαρτυρίας». Το ζήτημα της ρήξης μπαίνει σε μια μελλοντική κατάσταση ιδανικών συνθηκών που θα προκύψουν από τη φυσική εξέλιξη της πάλης των τάξεων, μόνο για το μάξιμουμ στόχο. Όποια απόπειρα ρήξης πριν από τη Δευτέρα Παρουσία του σοσιαλισμού θεωρείται αιρετική παρέκκλιση.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, όπως φαίνεται, θα κρατήσει στον πυρήνα του ό,τι έχει απομείνει από το γερασμένο κομμάτι του παλιού ΚΚΕεσ. και του Συνασπισμού και μερικούς ομοϊδεάτες τους, αριστερούς συνταξιούχους που στα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσαν μια μεγάλη μερίδα των συνέδρων. Αλλά οι απώλειές του δεν είναι μικρές, με δεδομένο ότι πάνω από τα μισά (τουλάχιστον) μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποχωρήσει από το φορέα. Απώλειες που υπολογίζουν να αντισταθμιστούν από τους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπάλληλους του ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν πια ούτε όρεξη ούτε κίνητρα για να επιστρέψουν στα παλιά ληγμένα κόμματα, όσο βέβαια, οι μισθοί και οι συντάξεις τους δεν υφίστανται κι άλλες μεγάλες περικοπές. Αναμφίβολα, θα υπάρξουν κάποιοι Αριστεροί που στο όνομα του καθεστωτικού ρεαλισμού θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλο και πιο ένοχα, όλο και πιο ανομολόγητα.

Το 2016 γράφτηκαν πολλά για τον Κάστρο, αλλά πολύ λιγότερα για την Κούβα...

Μια ελληνική κωμωδία: «είσαι η ελπίδα μας, πήδα, πήδα, πήδα μας... »

Πρωταγωνιστής: ο Α. Τσίπρας
Κομπάρσοι: οι «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ
Παραγωγή: Γενάρης 2015

Πέτρος Σταύρου: «Οι κυρίαρχες τάξεις της Ευρώπης βλέπουν την οικονομική κρίση στενά σαν κρίση αναπαραγωγής της κοινωνικής τους ισχύος»

Αλλά πιστεύω, ότι ακόμα και στο σημερινό πλαίσιο, υπάρχει ένα ρεαλιστικό ριζοσπαστικό αίτημα – πλαίσιο για οικονομική αλλαγή. Μια τέτοια πολιτική που θα έχει ως στόχο να θέσει σε λειτουργία μια διαφορετικού είδους αναδιανομή κεφαλαίων και εισοδημάτων. Μια τέτοια οικονομική στρατηγική, η οποία, φυσικά, εξαρτάται και από την κυβερνητική εξουσία, θα παρέμβει με τρεις τρόπους: με μία μονομερή στάση στην εξυπηρέτηση του χρέους, με τον πολιτικό έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδας και την έξοδο από το Ευρωσύστημα, με τη λεπτομερή και αποτελεσματική άσκηση πολιτικής των capital control για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των εισροών και εκροών του συναλλαγματικού κυκλώματος και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Αν υπάρχει μια συνεπής και πειθαρχημένη δράση σε αυτούς τους τρεις τομείς, τότε μπορεί το Ευρώ να μετατραπεί σε «εθνικό» νόμισμα. Δεν χρειάζεται ένα νέο εθνικό νόμισμα. Μπορείς να πας ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, αλλά δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξεις το νόμισμα σου πριν από την απόκτηση του ελέγχου των κεντρικών θεσμών του οικονομικού κυκλώματος. Με τον τρόπο αυτό το Ευρώ μπορεί να μετατραπεί σε ένα νέο νόμισμα. Δεν θα πρέπει να υπάρξει άμεση καταφυγή στην έκδοση ενός νέου νομίσματος, επειδή δεν μπορεί να ελεγχθεί η αξία του ακόμη και αν υπάρχει έλεγχος της ποσότητας του. Δυστυχώς, νομισματική κυριαρχία δεν σημαίνει απλά ο έλεγχος της ποσότητας του νομίσματος. Ένα νόμισμα χαρακτηρίζεται όχι μόνο από την ποσότητα, αλλά και από την αξία του. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να αποκτήσεις το εκδοτικό δικαίωμα ενός νέου νομίσματος, αλλά να μην μπορείς να αγοράσεις τίποτα με αυτό. Αντιθέτως, με τον έλεγχο της ποσότητας και της ροής των πιστώσεων (η βασική μορφή του χρήματος στον καπιταλισμό είναι η πιστωτική), μπορεί να ασκηθεί μια νομισματική πολιτική παράλληλα με την ανασύσταση της παραγωγικής βάσης.

Δήλωση του Μανώλη Γλέζου για την Κωνσταντίνα Κούνεβα

Αιδώς Αργείοι

«Γιγνώσκω, και μοι φρενός ένδοθεν άλγεα κείται »

"Γνωρίζω, και πόνος είναι μέσα στην ψυχή μου" αναφώνησε ο Σόλων, όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης στην Αθηναίων Πολιτεία 5.2

Αντίκρισα όπως είναι το χτυπημένο από βιτριόλι πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα κι' όσες φορές το φέρνω στη μνήμη μου ανατριχιάζω σύγκορμα.
Υπήρξα μάρτυρας των επώδυνων θεραπειών της κι' είναι ως να πονάω ο ίδιος.
Γνωρίζω τις δωρεές που έχουν γίνει για να τη στηρίξουν στο Γολγοθά των θεραπειών της
Ρωτάω λοιπόν όλους τους επικριτές της.
Σε ποια ακριβώς Λογιστική πράξη βρίσκουν έλλειμμα;
Και αν το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει έλλειμμα, το καλύπτουν αυτοί;
Όταν δείχνεις έμπρακτα την αλληλεγγύη σου, ακόμα και σε αυτούς που διαφωνείς, περιμένεις ανταπόδοση;
Πως και πόσο κοστολογείται η Αλληλεγγύη;

Δημοκρατία από τα κάτω, εν μέσω πολέμου

Διαβάζεις αναλύσεις πολλών αριστερών για την κρίση, που με το “Κεφάλαιο” παρα πόδας, πυροβολούν τις κυρίαρχες πολιτικές του κεφαλαίου με τροχιοδεικτικές σφαίρες την «αυξανόμενη οργανική σύνθεση του κεφαλαίου», την «μείωση του ποσοστού κέρδους» την «κρίση υπερσυσσώρευσης» και άλλα φαντεζί μαρξιστικά, για να καταλήξουν ότι ο καπιταλισμός στην χώρα μας επιφυλάσσει αύξηση των ωρών εργασίας, μισθούς Κίνας και άλλα παρόμοια. Πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου και τα γνωρίζεις από πρώτο χέρι. Αισθάνεσαι πως έχασες την ώρα σου με το να τις διαβάζεις και σκέφτεσαι πως η γνωστική αξία αυτών των αναλύσεων είναι ανάλογη αυτής του αποφθέγματος του Λεβέντη: “Την νύχτα δεν βγαίνει ο ήλιος”...

Κάπου πέφτει στο μάτι σου ότι η Κίνα, με τα μεροκάματα της Κίνας, είναι η χώρα που εισάγει τα περισσότερα ρομποτικά συστήματα και ότι η apple στήνει το καινούργιο της εργοστάσιο στο Όστιν του Τέξας που θα δουλεύει μόνο με ρομπότ. Σε πιάνει κατάθλιψη και αναρωτιέσαι “μήπως δεν μας χρειάζονται;”

Ρωτάς τον φίλο σου τον μαρξιστή τι έχει να πει γι' όλα αυτά. Σου κτυπάει καθησυχαστικά την πλάτη και σου λέει: Μην ανησυχείς, σε έχουν ανάγκη. Η υπεραξία που καρπώνονται βγαίνει από την εργατική σου δύναμη και όχι από τα ρομπότ. Έχεις όμως κάποιες αμφιβολίες και αναρωτιέσαι, όπως στο γνωστό ανέκδοτο: “εντάξει, εγώ το ξέρω ότι δεν είμαι καλαμπόκι, η κότα όμως το γνωρίζει;”

Περσινά ξινά σταφύλια…

Άνευ ουσιαστικού ενδιαφέροντος οι νέες αναζητήσεις αριστερής εκλογικής ενότητας

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο της Αριστεράς"

του Γιώργου Παπαϊωάννου

Κανείς δεν θα αμφισβητούσε ότι το σχετικό «τέλμα» στο οποίο οι κινήσεις αμφισβήτησης έχουν περιέλθει τα τελευταία χρόνια, πρέπει να ξεπεραστεί και καθένας να συμβάλλει όπως μπορεί σε αυτό. Δεν υπάρχει όμως μία μόνο άποψη για το πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί, ούτε είναι «αγνωστικιστής» όποιος δεν αποδέχεται την σχεδόν μοναδική ως τώρα προσφερόμενη «λύση». Το σχήμα που υποστηρίζει ότι οι υπαρκτές οργανωμένες δυνάμεις της «πέραν του ΣΥΡΙΖΑ» Αριστεράς θα ενωθούν πάνω σε μια πλατφόρμα, θα μπουν «κουτσά-στραβά» στη Βουλή και μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα, «μπάζει» από παντού.

Ήταν μία Ένωση που την έλεγαν Σοβιετική ...

Θα μπορούσε να συμβεί και στην ΕΣΣΔ αυτό που συνέβη και στην Κίνα: Εκεί κυματίζει ακόμα η κόκκινη σημαία, είναι στα πράγματα το κομμουνιστικό κόμμα και οι καπιταλιστικοί εκσυγχρονισμοί συνεχίζουν να προχωράνε με επιτυχία.
Όμως γιατί δεν συνέβη αυτό στην ΕΣΣΔ;

Πριν 25 χρόνια, τα μεσάνυχτα της 25ης Δεκεμβρίου του 1991 υποστέλλεται, από το Κρεμλίνο, η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο και το αστέρι. Στη θέση της υψώνεται η τρίχρωμη προεπαναστατική. Πολλοί κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο εκείνη την εποχή δάκρυσαν, γιατί θεώρησαν ότι κατέρρευσε η μεγάλη πατρίδα του σοσιαλισμού,

Όμως η υποστολή της σημαίας δεν είναι παρά ένα ασήμαντο γεγονός στην παλινόρθωση του καπιταλισμού στην πρώην ΕΣΣΔ, το οποίο σχετίζεται με δευτερεύοντα ζητήματα αυτής της πορείας. Η παλινόρθωση είχε επιτευχθεί με ομαλό τρόπο αρκετά χρόνια πριν. Αν η επανάσταση του 17 ήταν μια ιστορική τομή στο κράτος με την παρουσία και την συμμετοχή των λαϊκών μαζών, η διάλυση της ΕΣΣΔ ήταν στιγμή στην συνέχεια του κράτους που καταγράφει με συμβολικό τρόπο έναν ακόμα “αστικό εκσυγχρονισμό” του.