Προσαρμογή στην πραγματικότητα

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Ανδρέα Καρίτζη

Ένα αρνητικό χαρακτηριστικό της πολιτικής μεθοδολογίας που επικράτησε στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας, όταν αυτή γίνεται πολύ σκληρή. Ψυχολογικοί μηχανισμοί άμυνας αλλά και η βαθειά εμπέδωση ενός παραδοσιακού τρόπου πολιτικής δεν μας επέτρεψαν να ενσωματώσουμε στη μεθοδολογία, την οργανωσιακή διάταξη και την πολιτική μας τακτική τις ραγδαίες αλλαγές των τελευταίων χρόνων, οι οποίες καθιστούν αναποτελεσματικά τα παραδοσιακά εργαλεία πολιτικής. Η κατάκτηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας θεωρήθηκε το βασικό καθήκον μας για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στο πολιτικό και κοινωνικό αίτημα ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής με τα γνωστά αποτελέσματα.

Μερικές παρατηρήσεις στις απόψεις του Σ. Κουβελάκη για την πολιτική συγκρότηση του ΟΧΙ

αριστερός ευρωπαϊσμός with 53 plus technology...

Ο Σ. Κουβελάκης θέτει τρία σαφή ερωτήματα, στα οποία επιχειρεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις στο κείμενο “ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΧΙ”:

- Το πρώτο είναι τι ακριβώς ηττήθηκε μέσα σε αυτή την ήττα.

- Το δεύτερο, όσο και αν φανεί παράδοξο, είναι τι δεν ηττήθηκε μέσα σε αυτή την ήττα, τι μένει και μπορεί να είναι χρήσιμο για το μέλλον.

- Και το τρίτο βεβαίως είναι τι συγκεκριμένα πράττουμε αυτή τη στιγμή.

Εξ αρχής δηλώνουμε την συμφωνία μας με τις απαντήσεις που δίνει ο Σ. Κουβελάκης. Με αυτό το δεδομένο θα θέλαμε να προσθέσουμε μερικές κριτικές παρατηρήσεις:

1. Η ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται στην ήττα του “αριστερού ευρωπαϊσμού”, όπως σωστά ναλύεται. Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ηττήθηκε απλά, αλλά αυτοαναιρέθηκε. Μια πολιτική ήττα είναι διαχειρίσιμη, μια αυτοαναίρεση όμως όχι. Η αυτοαναίρεση προέκυψε μέσα από μια σειρά ηττών στο εσωτερικό του που είχαν ήδη προηγηθεί. Η αυτοαναίρεση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε φανερή στην κοινωνία κυρίως  όχι ως ήττα του “αριστερού ευρωπαϊσμού” αλλά ως κατάργηση της δημοκρατίας: Ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα αναίρεσε την λαϊκή κυριαρχία, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από ένα δημοψήφισμα που ο ίδιος προκάλεσε. Η δημοκρατία εντός του ΣΥΡΙΖΑ είχε ηττηθεί πολύ πριν από αυτό το συμβάν, με την μετατροπή του σε αρχηγικό αστικό κόμμα και με τις συναίνεση ή την ανοχή των “συνιστωσών” του, στις οποίες ανήκει και η σημερινή “αριστερή αντιπολίτευση”.

Από τον Πανελλήνιο στην ΑΣΟΕΕ ένα τσιγάρο δρόμος ή μοναξιά μου όλα;

Αν ο Δεκέμβρης όντως δεν ήταν απάντηση αλλά ερώτημα, μήπως τελικά οι πλατείες ήταν μία πρώτη απάντηση για το πώς οργανωνόμαστε προτού συζητήσουμε και για το τι λέμε; Και ακριβώς για να το συζητήσουμε γόνιμα, ισότιμα και δημιουργικά; Αν δεν αναζητήσουμε σε αυτή τη βάση μια άλλου τύπου αυτοοργάνωση και δημοκρατία, αν δεν προσπαθήσουμε να πάρουμε τα όποια θετικά όσον αφορά στην οργάνωση είχαν εγχειρήματα τύπου Podemos για να φτιάξουμε το δικό μας κίνημα της 5ης Ιούλη του ΟΧΙ, δύσκολα θα δούμε αυτή τη γενιά να μπαίνει στο προσκήνιο. Αν δεν αποκτήσει ο λόγος μας περισσότερο κοινωνικό περιεχόμενο, ριζοσπαστικές αλλά και άμεσες προτάσεις πολιτικής δεν θα νιώσει ότι την αφορά.

Το τελευταίο μέρος από το κείμενο "Νο means no!"

των Χρίστου Τουλιάτου και Σπύρου Δρίτσα

Από τον Πανελλήνιο στην ΑΣΟΕΕ ένα τσιγάρο δρόμος ή μοναξιά μου όλα;

Πήγαμε στις επιτροπές του ΟΧΙ πριν το δημοψήφισμα, συνεχίζουμε και μετά για το όχι μέχρι τέλους. Περάσαμε και από τον Πανελλήνιο στην εκδήλωση της Ίσκρα, πήγαμε και στην ΑΣΟΕΕ στην κοινωνικοπολιτική πρωτοβουλία συνδικαλιστών και αγωνιστών. Κάτι κινείται επιτέλους, μία ελπίδα για ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο αναθερμαίνεται. Κάτι έλειπε όμως. Στον Πανελλήνιο πλειοψηφούσε εμφανώς η γενιά του Πολυτεχνείου που δεν έσκυψε και δεν σκύβει ακόμα το κεφάλι. Στην ΑΣΟΕΕ η γενιά που πολιτικοποιήθηκε στη δεκαετία του ’80 και του ’90 στα πανεπιστήμια και τους χώρους δουλειάς. Στα φοιτητικά κινήματα του ’79, του ’87, του ’90-’91, του ’95, στις απεργίες της ΕΑΣ και την απεργία ενάντια στο ασφαλιστικό Γιαννίτση. Στη συνδικαλιστική δουλειά στο δημόσιο (καθηγητές, δάσκαλοι, νοσοκομεία κλπ.) και στην οικοδόμηση πρωτοβάθμιων σωματείων σε χώρους του ιδιωτικού τομέα.

Για την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και επανίδρυση του φιλελέ ΣΥΝασπισμού...

Η απόφαση της τελευταίας ΚΕ υπέγραψε το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγετική ομάδα αποφάσισε να προχωρήσει σε ιδρυτικό συνέδριο ενός νέου κόμματος του “κρατικού” συριζα, ενώ ο “κοινωνικός” σύριζα βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα της αναζήτησης νέας πολιτικής έκφρασης. Παραθέτουμε ένα κείμενο του Α. Νταβανέλου που είναι στηριγμένο στην παρέμβασή του στην τελευταία ΚΕ και εξηγεί τους όρους αυτής της νέας κατάστασης:

Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα καθοριστούν από πολλά και διαφορετικά σημεία:

1.Αλληλεγγύη: Τις τελευταίες ημέρες είναι σαφές ότι ένα πολιτικο-δημοσιογραφικό «ρουλεμάν» έχει βάλει στο στόχαστρο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που στον α΄ ή στον β΄ βαθμό διαφώνησαν με τη μνημονιακή συμφωνία, όπως τον Π. Λαφαζάνη, τη Ν. Βαλαβάνη, την Ζ. Κωσταντοπούλου, τον Γ. Βαρουφάκη. Είναι εντυπωσιακό ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, επισήμως, έχει «σιωπήσει» μπροστά σε αυτήν την ανήθικη επίθεση. Πρέπει να διατυπώσουμε την απαίτηση να ασκήσει το κόμμα τη δύναμη και την επιρροή του, ώστε αυτό το «ρουλεμάν» να τσακιστεί. Όσοι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει να βλέπουν ως μοντέλο το ΠΑΣΟΚ του 1981, ας κοιτάξουν να ενημερωθούν για το πώς –τότε- αντίστοιχα «ρουλεμάν» (άτυπες συνεργασίες μεταξύ κομματικών παράκεντρων, ΜΜΕ και υπηρεσιών του κράτους) λειτούργησαν συνθλιπτικά για ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που συνδέονταν με πιο ριζοσπαστικές παραδόσεις ή πρακτικές. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αναπαραχθούν τέτοια φαινόμενα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ...

2.Καθαρή εκτίμηση για τη συμφωνία: Διάφοροι σύντροφοι μας καλούν να αποφύγουν συμμετρικά την ωραιοποίηση και τη δραματοποίηση. Οι χαρακτηρισμοί δεν έχουν ενδιαφέρον. Χρειάζεται καθαρή πολιτική εκτίμηση.

Η συμφωνία είναι σκληρό μνημόνιο. Εφοδιασμένο με turbo ΤΑΙΠΕΔ, turbo επιτήρηση, turbo αυτοματισμούς περικοπής κοινωνικών δαπανών ως αντιστάθμισμα σε κάθε οικονομική αστοχία, turbo αντεργατικές αντιμεταρρυθμίσεις.

Αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος" 

Παρά τα όσα διακήρυσσαν προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν στη χώρα το τρίτο και πιο βάρβαρο Μνημόνιο. Και τώρα συγκρούονται και κάνουν δηλώσεις στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Αλέξης Τσίπρας και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει ένα μεγάλο λάθος.

Έχει γίνει μια παρεξήγηση.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ για να βλέπουν τον Αλέξη Τσίπρα να περιφέρεται ασκόπως και να χαζογελάει.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνει κουμάντο η παρέα του Αλέξη Τσίπρα.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνει καριέρα ο Νίκος Παππάς, τον οποίο δεν γνώριζε κανείς.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να τρώνε στη μάπα -μέσα από τα κανάλια των ολιγαρχών- χυδαίες φάτσες σαν του Νίκου Φίλη.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για τις προσωπικές φιλοδοξίες ή ιδεοληψίες του Παναγιώτη Λαφαζάνη, της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Γιάνη Βαρουφάκη και των άλλων μελών της κυβέρνησης και του κόμματος.

Οι πολίτες έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή παρουσίασε ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα και υποσχέθηκε πως θα το υλοποιήσει.

Έξι μήνες μετά τις εκλογές, κανένα σημείο του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει, ενώ η χώρα είναι μπροστά σε ένα νέο Μνημόνιο.

Ποια είναι η χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ;

Ο μύθος του “οργανωμένου σχεδίου εξόδου” και η πραγματικότητα της “άτακτης χρεοκοπίας”...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Πριν μερικές μέρες όταν ρωτήθηκε ο Σόιμπλε αν το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών έχει plan b', απάντησε ότι, επειδή είναι σοβαρό και υπεύθυνο υπουργείο, δεν έχει μόνον plan b', αλλά και plan c' και plan d'...

Σήμερα, σε άρθρο του στη WirtschaftsWoche, ο επικεφαλής του γερμανικού IfO και πρώην συμβοθλος του γερμανού υπουργού Οικονομικών, Χανς Βέρνερ Ζιν, "Yanis Varoufakis' Grexit-Plan war clever" (αξίζει να το διαβάσετε),  αναγνωρίζει ότι το “σχέδιο Βαρουφάκη” ήταν τολμηρό αλλά έξυπνο και εκθέτει τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζει. Ισχυρίζεται ότι η δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος πληρωμών για την αντιμετώπιση της έλλειψης ρευστότητας ήταν ευφυές σχέδιο. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να πληρωθούν φόροι, θα μπορούσε το κράτος να πληρώνει τις υποχρεώσεις του ώστε να μην κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών, ενώ θα μπορούσαν να γίνονται και αποπληρωμές μεταξύ ιδιωτών, σημειώνει ο ίδιος. Με το παράλληλο αυτό σύστημα ο Βαρουφάκης θα μπορούσε να διατηρήσει το κράτος σε καθεστώς φερεγγυότητας για μερικές εβδομάδες, ώστε να αποφευχθούν σημαντικές επιπτώσεις σε περίπτωση “άτακτης χρεωκοπίας”, μέχρι να ακολουθήσουν άλλα μέτρα...

ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: Αρκετός θόρυβος για το ...ΤΙΠΟΤΑ!

Το πρωί, ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ξεστόμισε μια μεγάλη αλήθεια στον 105.5 στο κόκκινο, στην απάντηση που έδωσε στον  δημοσιογράφο, όταν του έκανε την ερώτηση: Έχει γίνει ξανά δημοψήφισμα στον ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση που έλαβε ήταν ότι έχει ξαναγίνει, και αν δεν τον απατά η μνήμη του, αφορούσε στην πρόταση υποψηφιότητας ως πρόεδρου της Δημοκρατίας του Λ. Κύρκου! Αυτό αν έχει συμβεί, έχει συμβεί στον άλλο ΣΥΝασπισμό “της αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας” , όχι όμως  σε τούτο τον ΣΥΝασπισμό, που έχει το ...παρατσούκλι ΣΥΡΙΖΑ! Όμως ο δημοσιογράφος - και αυτός πρώην συνασπιστής - δεν παραξενεύτηκε καθόλου από αυτή την ταύτιση...

NΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ OXI ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ! ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !

Συλλογικό κείμενο[*]

NΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ OXI ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ !

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !

''Στις 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία, το τελεσίγραφο των Πιστωτών, που ενεργούν ως ανελέητοι αποικιοκράτες και καταστροφείς της χώρας μας. Ζήτησε την διακοπή της μνημονιακής πορείας καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, αποικιοποίησης της Ελλάδας, που ξεκίνησε τον Μάιο 2010.

Αυτό το 'Όχι, που άφησε κατάπληκτη όλη την ανθρωπότητα, δόθηκε στις πιο δύσκολες συνθήκες, συνθήκες τρομοκρατίας από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, απειλών και εκβιασμών από τις ισχυρότερες διεθνείς δυνάμεις και αρχόμενου οικονομικού πολέμου, που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Είναι εφάμιλλο των μεγάλων 'Όχι της ιστορίας μας, όπως τα 'Οχι του 1821, του 1940, του 1941-44 και πολλών άλλων, με τα οποία ο ελληνικός λαός διατήρησε την αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό και τις πιο βασικές ηθικές προϋποθέσεις της ύπαρξής του ως συγκροτημένο έθνος.

Σύμφωνα με τις πιο βασικές αρχές του πολιτεύματός μας, αυτό το 'Όχι υπερέχει όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης και της Βουλής. 'Όλα τα ελληνικά κρατικά όργανα και τα ευρωπαϊκά, οφείλουν να το σεβαστούν, πόσο μάλλον που απολύτως τίποτα δεν μεταβλήθηκε από τις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου (αν κάτι έγινε είναι ότι επιδεινώθηκαν οι όροι που επιβάλλουν οι Δανειστές στον ελληνικό λαό).

Η απόφαση ενός δημοψηφίσματος αλλάζει μόνο με άλλο δημοψήφισμα. Η τήρηση αυτών των κανόνων, ο σεβασμός της άμεσης έκφρασης της βούλησης του ελληνικού λαού και της ουσίας του πολιτεύματός μας, δεν είναι μόνο ένα σοβαρό νομικό, πολιτικό και οικονομικό θέμα. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθεί η ειρήνη στην ελληνική κοινωνία.

Α. Τσίπρας εναντίον Α. Τσίπρα!

Σήμερα ένας άλλος Α. Τσίπρας εμφανίστηκε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. θλιβερός απολογητής της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).  Δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε ένα πειστικό επιχείρημα απέναντι στον άλλο Α. Τσίπρα. όχι στον Αλέξη του ΣΥΡΙΖΑ του 4%, ούτε στον Αλέξη του "προγράμματος της Θεσσαλονίκης" και των "προγραμματικών δηλώσεων" της κυβέρνησης. Αλλά στον Αλέξη που μίλησε στην προηγούμενη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την ΚΕ δήλωνε:

- Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς.

- Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες.

- Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία.

- Δηλαδή: Να μας πιέσουν τόσο ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ Π. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ISKRA

...Το μεγάλο ρήγμα είναι ακόμη ενεργό, περισσότερο από ποτέ μάλιστα. Και δεν χωρίζει βέβαια υπαρκτούς ευρωλάγνους και ανύπαρκτους δραχμολάγνους, ούτε ιδεοληπτικούς και ρεαλιστές. Χωρίζει το έθνος των εργαζομένων, την Ελλάδα του σωματικού και πνευματικού μόχθου, από την Ελλάδα των ολιγαρχών και της υποταγής. Χωρίζει την ανάπτυξη με αξιοπρεπή δουλειά για όλους, από την καταστροφική ύφεση και την κοινωνική απόγνωση. Χωρίζει τη δημοκρατία και την εθνική, λαϊκή κυριαρχία, από τη μετατροπή της Ελλάδας σε άθλιο προτεκτοράτο. Είναι το ρήγμα που γέννησε το μεγάλο, λαϊκό και νεανικό κίνημα της 5ης Ιουλίου. Αυτό το μεγάλο ρεύμα του ΟΧΙ, που κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το αφήσει πολιτικά ορφανό, ή ακόμη χειρότερα, έρμαιο της δημαγωγίας της νεοφασιστικής και εγκληματικής Χρυσής Αυγής.

Αυτή είναι η περίφημη «κοινωνία» που μας περιμένει και μας κρίνει όλους. Δεν είναι «κοινωνία» οι ολιγάρχες, οι επαγγελματίες συκοφάντες, οι εκπρόσωποι του παλιού, αναξιόπιστου πολιτικού κόσμου. Η κοινωνία που αγωνιά και αγωνίζεται τους έχει τοποθετήσει όλους αυτούς εκεί που πρέπει. Κι αυτή η κοινωνία χρειάζεται επειγόντως μια καινούργια ελπίδα, ένα μεγάλο μέτωπο όλων των προοδευτικών, λαϊκών, πατριωτικών δυνάμεων, από το οποίο δεν περισσεύει κανείς- εκτός από τη μωροφιλοδοξία, τη μεγαλοστομία και τον μικροηγεμονισμό...

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Νοιώθω μεγάλη χαρά και τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά σας, στη σημερινή γιορτή για τα γενέθλια της Iskra. Μιας ιστοσελίδας που επί πέντε χρόνια αποτελεί έπαλξη των λαϊκών συμφερόντων και βήμα διαλόγου, φιλόξενο για όλα τα ριζοσπαστικά ρεύματα της πατρίδας μας.