Του Νίκου Νούλα
Επιτέλους, μια κυβέρνηση που «τολμά να απευθυνθεί στο λαό», «δε φοβάται τη Δημοκρατία και υπερασπίζεται το Σύνταγμα», «δεν υποκύπτει και καλεί σε αντίσταση», «λέει το μεγάλο ιστορικό ΟΧΙ». Πόσο παράταιρα ηχούν τέτοια λόγια από τα στόματα των συντρόφων οπαδών του 47σέλιδου έντιμου συμβιβασμού! Αλλά, για στάσου. Δεν είναι μόνο αυτοί που λένε τα τοιαύτα. Ας πάρουμε τους διαφωνούντες εντός ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί, με ένα ντιλίτ στην κριτική που ασκούσαν, θεωρούν ότι τώρα είναι η ώρα της αριστερής ρελάνς. Παρομοίως και οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι οποίοι προσπαθούν να νοηματοδοτήσουν την επιλογή τους στο μότο «όχι στο ευρώ και την ΕΕ». Ακόμα και σύντροφοι από τα κινήματα και τις πλατείες· «όχι στην υποδούλωση», φωνάζουν. Και δώσ’ του «ήρθε η ώρα να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις», και «όπου να ΄ναι θα σημάνουν οι καμπάνες», και «ήρωες άπαρτα βουνά» και παρόμοια ψυχοκινητικά.