Γιατί το νέο κόμμα του Γιωργάκη προκαλεί τόση αναστάτωση στο μνημονιακό μπλοκ;

Με χαμόγελο και ειρωνεία στεκόμαστε μπροστά στις αντιφάσεις της αστικής πολιτικής που εκδηλώνονται με αφορμή την ανάδειξη στην πολιτική σκηνή ως κεντρικού ζητήματος της ίδρυσης νέου κόμματος από τον Γ. Παπανδρέου.Ένας κατά γενική ομολογία ανίκανος πολιτικός έχει  σήμερα την ικανότητα να αναστατώσει το σύνολο των μνημονιακών δυνάμεων της χώρας μας.

 Άχρηστοι και ανίκανοι πολιτικοί υπάρχουν πολλοί. Ο Γ. Παπανδρέου ήταν την προηγούμενη περίοδο κάτι χειρότερο απ' αυτό. Ως εύκολος στόχος είχε αναδειχθεί από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας ως ο “αποδιοπομπαίος τράγος” της επιβολής των μνημονιακών πολιτικών. Για την ένταξη της Αριστεράς σε αυτή την εθνική συγχορδία είχαμε εκφράσει στο παρελθόν τις ενστάσεις μας (όπως εδώ:Ο Θ Καρτερός “διυλίσει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο” ) και είχαμε επικρίνει την άτολμη στάση της  (όπως εδώ:Η αστική τάξη φοβάται την δημοκρατία περισσότερο από την ...δραχμή!) να εκμεταλλευτεί τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του αντίπαλου στρατοπέδου παίρνοντας μια καθαρή θέση υπέρ του δημοψηφίσματος, το οποίου η διεξαγωγή όταν προβλήθηκε από τον Γ. Παπανδρέου και μόνον ως σκέψη, οδήγησε στην ακύρωσή του ιδίου από πρωθυπουργού της χώρας από την συγχορδία του ευρωπαϊκού και ντόπιου πολιτικού κατεστημένου.

Σήμερα, ο φόβος που προκαλεί η επανεμφάνιση στην επικαιρότητα του πιο φθαρμένου προσώπου του πολιτικού συστήματος, από πρώτη ματιά φαίνεται αδικαιολόγητη. Γιαυτό, ακόμα και οι σώφρονες υποστηρικτές του, τον εγκαλούν να μην προβεί στην απονενοημένη πράξη της ίδρυσης ενός νέου κόμματος.

Έχει πιθανότητες επιτυχίας αυτό το εγχείρημα;

Α. Τσίπρας: "Οι θέσεις του Απρίλη”

Σήμερα στο ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ ο Α. Τσίπρας στις 7.30 σε ανοικτή εκδήλωση θα βγάλει το πρώτο προεκλογικό του λόγο που θα μεταδοθεί απευθείας από τα κομματικά μέσα ενημέρωσης. Τον Απρίλη του 13 είχε δώσει μια συνέντευξη στον Α. Παπαχελά, την οποία τότε είχαμε χαρακτηρίσει ως την "η 1η τηλεοπτική συνέντευξη του επόμενου ...πρωθυπουργού". Πριν τον ακούσετε σήμερα, ακούστε ξανά τι έλεγε τότε:

Το πρώτο μέτρο του ΣΥΡΙΖΑ για τον λαϊκό παράγοντα: ο καναπές...

Για μια Κυβέρνηση της Αριστεράς, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οσοδήποτε μεγάλη, δεν αρκεί. Δεν μπορεί να προχωρήσει με τη λογική της ανάθεσης. Με αυτά τα δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ επωμίζεται την ευθύνη να συμβάλλει καθοριστικά στη συγκρότηση αυτού του μεγάλου πολιτικού ρεύματος δημοκρατικής ανατροπής, που θα οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση. Επωμίζεται την ευθύνη να δώσει νέα αποφασιστική ώθηση στη δουλειά του και να δημιουργήσει μια νέα δυναμική η οποία θα υπερβαίνει τη διστακτικότητα ή ακόμη και τη δυσπιστία που εξακολουθούν να υπάρχουν.

(η καταληκτική παράγραφος του 1ου συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ)

Τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ, “με λογισμό και μ' όνειρο”, επωμιζόμενα την ευθύνη της εφαρμογής των συνεδριακών αποφάσεων, την ημέρα που σημαδεύει και θεσμικά το τέλος αυτής της κυβέρνησης, λαμβάνουν όλα εκείνα τα μέτρα που θα δώσουν μια νέα δυναμική στον λαϊκό παράγοντα. Τον καλούν να γιορτάσει αυτή την στιγμή από τον καναπέ του. Επειδή διακρίνονται για την επιμέλειά τους στην συστηματική τεκμηρίωση των προτάσεων τους, η αντίστοιχη θεματική επιτροπή έχει ετοιμάσει και τις τεχνικές προδιαγραφές και το συνοδευτικό κείμενο που περιγράφει τα προτερήματα του καναπέ. Σας παρουσιάζουμε τα πιο βασικά:

με ISO εγκεκριμένο από τον ΣΥΡΙΖΑ

Αράζεις και απολαμβάνεις.

Όλος ο κόσμος μπροστά σου.

Χωρίς έγνοιες.Χωρίς συμμετοχές.Χωρίς απώλειες.

Αν πιαστείς, αλλάζεις πλευρό.

Αν δεν βολεύεσαι μπορείς να χρησιμοποιήσεις 
και τις "συνεδριακές αποφάσεις" ως μαξιλαράκι

Για την συγκυρία (μέρος ΙΙ : Οι κοινωνικές συμμαχίες και το κράτος)

Σε χώρους της Αριστεράς (και όχι μόνο) επικρατούν λαθεμένες αντιλήψεις για την σχέση των πολιτικών κομμάτων με κοινωνικές κατηγορίες και κοινωνικές τάξεις. Θεωρείται ως συστατικό στοιχείο της λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων η έκφραση/εκπροσώπηση συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων και υποτιμάται η λειτουργία τους ως τμημάτων του κοινοβουλευτικού συστήματος, η οποία προσδένει τις λαϊκές τάξεις στην «πολιτική τάξη» της καπιταλιστικής εξουσίας. (αναλυτικά γι' αυτό το θέμα στο τέλος του κειμένου, στο παράρτημα Ι). Αυτές οι αντιλήψεις δεν αφορούν μόνον στα αστικά κόμματα, αλλά και στα κόμματα της Αριστεράς, τα οποία μάλιστα αυτοπροσδιορίζονται στη βάση της “ταξικής εκπροσώπησης” της εργατικής τάξης. Αυτή η διαπίστωση δεν σημαίνει ότι οι πολιτικές πρακτικές των κομμάτων δεν έχουν συγκεκριμένο ταξικό πρόσημο. Αυτό όμως δεν είναι εκ των προτέρων δεδομένο, προσδιορίζεται από την θέση που παίρνουν στις συγκυρίες της ταξικής πάλης.

Αυτές οι αντιλήψεις αναπαράγουν σε ένα δεύτερο επίπεδο ένα λαθεμένο πλαίσιο για την προσέγγιση της σχέσης των πολιτικών συμμαχιών με τις κοινωνικές: Εκλαμβάνεται γενικά ότι οι πολιτικές συμμαχίες/συνεργασίες αντιστοιχίζονται με κοινωνικές συμμαχίες. Αν για παράδειγμα ένα κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο θεωρείται ότι εκφράζει την εργατική τάξη κάνει μια “προγραμματική συμφωνία” με ένα αγροτικό κόμμα, το οποίο θεωρείται ότι εκφράζει το κόσμο της αγροτιάς, τότε αυτή η πολιτική συνεργασία βαφτίζεται συμμαχία των εργατών – αγροτών. Η επιτυχία αυτής της μορφής συγκρότησης κοινωνικών συμμαχιών είναι αντίστοιχη με την τύχη της Σεχραζάντ στο παραμύθι της Χαλιμάς “χίλιες και μία νύχτες”: η επιβίωση της είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, δυστυχώς δεν τον καταργεί όπως στο happy end του παραμυθιού...

Για την συγκυρία (μέρος Ι : εισαγωγή)

"Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο."

Albert Einstein

Σε μια σειρά κειμένων θα εξετάσουμε κατά πόσον οι διακηρύξεις και οι πρακτικών των πολιτικών μορφωμάτων της Αριστεράς ανταποκρίνονται στις ανάγκες της συγκυρίας. Ως εισαγωγή στο θέμα παραπέμπουμε σε τρία κείμενα.

Το πρώτο γράφτηκε το 78 ως κριτική του Λ. Αλτουσέρ στο γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα. Το θέμα που επικεντρώνεται διατηρεί και σήμερα το ενδιαφέρον του: είναι οι πρακτικές προσέγγισης της συγκυρίας μέσω της θεωρίας και των προγραμματικών διακηρύξεων, οι οποίες κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή στα κομμουνιστικά κόμματα. Είναι δημοσιευμένο εδώ: Για μια άλλη πολιτική

Τα άλλα δύο κείμενα είναι πρόσφατα. Το πρώτο είναι το άρθρο του Α. Μπαλτά “Ο κρίκος της συγκυρίας” που δημοσιεύτηκε την 21-12-2014 στην “αυγή” και το δεύτερο μια κριτική σε αυτό ("αυγή" 31-12-14), την οποία και παραθέτουμε:

Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε εκλογική περιφέρεια να ψηφίσουν για τη διαμόρφωση των ψηφοδελτίων

Αποκαλυπτική η δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλη Γλέζου: Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ήθος της Αριστεράς για το κλίμα που επικρατεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την συγκρότηση των ψηφοδελτίων:

“Όραμα των αγωνιστών της Αριστεράς δεν υπήρξε ποτέ το επάγγελμα του πολιτικού· οι αγωνιστές πρόσφεραν και θυσίαζαν και την ίδια τους τη ζωή υπέρ του συνόλου.

Συνεπώς, είναι αδιανόητο ο ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του των προσεχών εκλογών βουλευτές της σημερινής Βουλής, οι οποίοι επιδιώκουν ως καριέρα το βουλευτιλίκι και, για να το επιτύχουν, μετέρχονται μέσα άγνωστα στο ήθος της Αριστεράς. Αν πρόθεση όλων αυτών είναι όντως να υπερψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να φέρει το λαό στην εξουσία, μπορούν να βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού του στόχου, χωρίς να είναι υποψήφιοι στις εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με θέσεις καθαρές, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αποκαθάρει την ατμόσφαιρα του πολιτικού σκηνικού, η οποία μολύνεται από τις αναθυμιάσεις του βόρβορου που δημιουργείται από τους επαγγελματίες πολιτικούς.”

Ο Μανώλης Γλέζος πριν από μια εβδομάδα «Δρόμος της Αριστεράς» είχε δηλώσει:

Εξάλλου, οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα προκύψουν από τις συνελεύσεις των μελών του κόμματος σε κάθε εκλογική περιφέρεια και όχι από τα όργανα. Τα μέλη και μόνο τα μέλη θα κρίνουν ποιοι πρέπει να έχουν θέση στους συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ανάλογη κατεύθυνση ήταν και παρέμβαση της Σόφης Παπαδογιάννη στη τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας την περασμένη εβδομάδα, στην οποία κατέθεσε τροπολογία για εκλογές στις κατά τόπους εκλογικές περιφέρειες από μέλη των νομαρχιακών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ για το ποιοι θα συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια. Ολόκληρη η πρόταση δημοσιεύεται στο iskra.gr, εδώ:

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ ΤΗΣ

Με γέφυρες στο “ποτάμι” προσπαθεί να σώσει το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα ο Σ. Κούλογλου...

Μια επικοινωνιακή πρόταση που αποβλέπει στην σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος και στο να οικοδομήσει γέφυρες ανάμεσα στον ΣΥΝασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και το Ποτάμι διατύπωσε ο Σ. Κούλογλου:

Αντίδοτο στην διαφαινόμενη τακτική της "καμένης γης", συνεχίζει να αποτελεί η πρόταση που διατυπώθηκε από τον Σ. Θεοδωράκη την Παρασκευή, για την συμφωνία υπερψήφισης του Σ. Δήμα από την σημερινή Βουλή με ταυτόχρονη προκήρυξη εκλογών για τα τέλη Ιανουαρίου ή την 1η Φεβρουαρίου. Μια τέτοια συμφωνία θα αποφόρτιζε το κλίμα στέλνοντας θετικά μηνύματα στην ΕΕ και την διεθνή κοινή γνώμη, ενώ θα βοηθούσε και τις επιχειρήσεις που επηρεάζονται αρνητικά από το πολιτικό κλίμα εν μέσω εορτών.

(Από το: "Συναίνεση για Δήμα και εκλογές τώρα, Του Σ. Κούλογλου")

Η πρόταση του Σ. Θεοδοράκη που ενστερνίζεται ο Σ. Κούλογλου στην πραγματικότητα είναι μια πρόταση σωτηρίας του διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού που είναι υπεύθυνο για τις μνημονιακές πολιτικές. Όπως δηλώνει, όλοι οι άλλοι, εκτός από τους “από κάτω,” θα βολεύονταν με αυτή την πρόταση, η οποία: “θα αποφόρτιζε το κλίμα στέλνοντας θετικά μηνύματα στην ΕΕ και την διεθνή κοινή γνώμη, ενώ θα βοηθούσε και τις επιχειρήσεις που επηρεάζονται αρνητικά από το πολιτικό κλίμα εν μέσω εορτών”

Ολιβιέ Μπεζανσενό - Μικαέλ Λοουί: Για τη σύγκλιση μαρξιστών και ελευθεριακών, της κόκκινης και της μαύρης σημαίας

Τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας εμφανίζονται συγκλίσεις οργανωμένων δυνάμεων με την μορφή “συμπορεύσεων” και “ενοποιήσεων”. Θα αναφερθούμε όμως σε σε ένα βιβλίο που επικεντρώνεται σε μια άλλη σύγκλιση, του μαρξισμού και του αναρχισμού, της κόκκινης σημαίας και της μαύρης σημαίας. Πριν από μερικούς μήνες, κυκλοφόρησε στη Γαλλία ένα μικρό βιβλίο που μοιάζει «καταδικασμένο» να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της διεθνούς αριστεράς,  και ειδικότερα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το βιβλίο αυτό έχει τον εύγλωττο τίτλο «Επαναστατικές συγγένειες-Τα κόκκινα και μαύρα άστρα μας», και για υπότιτλο «Για μια αλληλεγγύη μεταξύ μαρξιστών και ελευθεριακών». Οι συγγραφείς του δεν είναι καθόλου άγνωστοι, πρόκειται για τον ηγέτη του γαλλικού Νέου Αντικαπιταλιστικού κόμματος (ΝΡΑ) Ολιβιέ Μπεζανσενό και τον Γαλλο-Βραζιλιάνο μαρξιστή φιλόσοφο, κοινωνιολόγο και οικοσοσιαλιστή Μικαέλ Λοουί.

Περισσότερα εδώ:

Για τη σύγκλιση μαρξιστών και ελευθεριακών, της κόκκινης και της μαύρης σημαίας

Η επόμενη μέρα...

Παρουσιάσουμε τις ομιλίες της Ελένης Πορτάλιου, του Δημήτρη Στρατούλη, του Πάνου Λάμπρου και του Πάνου Κοσμά από στην ανοιχτή πολιτική συζήτηση με τίτλο «Κρίση, κινήματα αντίστασης και Αριστερά» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης ενοποίησης ΔΕΑ-«Κόκκινο», την Παρασκευή 19/12, στην ΑΣΟΕΕ, οι οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί επικεντρώνονται στη περιγραφή των προβλημάτων και των δυσκολιών που έχει να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς από την πρώτη μέρα που θα αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες καθώς και σε εκτιμήσεις και προτάσεις για το τι θα πρέπει να κάνει.

Ελένη Πορτάλιου:

Ο Αλέν Κριβίν στην ΑΣΟΕΕ

Απόσπασμα από την ομιλία του Αλέν Κριβίν στην ανοιχτή πολιτική συζήτηση με τίτλο «Κρίση, κινήματα αντίστασης και Αριστερά» και προσκεκλημένους από διεθνείς οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 19-12-2014 στην ΑΣΟΕΕ, στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης ενοποίησης ΔΕΑ-«Κόκκινο». Σε επόμενο δημοσίευμα θα παρουσιάσουμε αποσπάσματα από την εκδήλωση που αναφέρονται στις εξελίξεις στην χώρα μας και στην προοπτική του σχηματισμού κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.