Οι εποχές των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η αστική τάξη της Ουκρανίας ρίχνει τα ζάρια της για να διατηρήσει την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της, ενώ ο λαϊκός παράγοντας διχασμένος ανάμεσα σε “ευρωπαϊστές” και “ρωσόφιλους” εναποθέτει τις ελπίδες του στους ιμπεριαλιστές της Δύσης και της Ανατολής...
Του Дмитрия Т.
Πριν ένα χρόνο, στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 Βλάντιμιρ Πούτιν προσήλθε στις Βρυξέλλες για τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Ρωσίας εκπλήσσοντας τους Ευρωπαίους συνομιλητές τους , όχι ως εκπρόσωπος της Ρωσίας αλλά ως εκπρόσωπος της «Ευρασιατικής Ένωσης», του νέου ενιαίου οικονομικού χώρου της Ρωσίας με την Λευκορωσία και το Καζακστάν. Μετά από λίγους μήνες, την 1η Μαΐου 2013 υπογράφτηκε και επίσημα η τελική συμφωνία για τη δημιουργία της «Ευρασιατικής Ένωσης» η οποία έθεσε τις βάσεις της δημιουργίας ενός αντίβαρου στην Ε.Ε. Όπως έχει δηλώσει η Tatiana Valovaya εκπροσωπώντας την Ευρασιατική Οικονομική Επιτροπή: "Δεν μπορεί να δημιουργηθεί κοινός Οικονομικός Χώρος μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας, αλλά μόνο μεταξύ ΕΕ και Ευρασιατικής Ένωσης".