Ένας “αμερικάνος” απαντάει στο “ΠΑΜΕ” και όχι μόνο..

Στη χώρα μας δυο αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα στο χώρο της εργασίας, η “ΒΙΟΜΕ” και η “Η εφημερίδα των Συντακτών” είναι τα υποδείγματα που αναδεικνύουν τις πραγματικές στρατηγηκές διαφορές στο χώρο της Αριστεράς για το πως αντιλαμβάνεται τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό. Η Αριστερά που φαντασιώνεται τον σοσιαλισμό ως μετατροπή του έθνους – κράτους στο κόμμα – κράτος, αδιαφορεί ή εναντιώνεται και καταγγέλλει. Ένα στέλεχος του ΚΚΕ, το οποίο εκφέρει τον επίσημο λόγο αυτής της Αριστεράς δηλώνει:


Σαν απάντηση σε αυτές τις αντιλήψεις, δημοσιεύουμε το 2ο απόσπασμα (ιδιαίτερα από το σημείο 3m55s), το οποίο σας είχαμε υποσχεθεί από την παράσταση "Stand-Up Economy/ ο οικοΝομολόγος" του Νίκου Αρβανίτη :

(το 1ο απόσπασμα είναι εδώ “Το ΟΡΕΓΚΟΝ...”)

To Athens Indymedia και ο 98fm βρίσκονται υπό καταστολή

(κλικ στην εικόνα

για το προσωρινό site)

Από την Διαχειριστική Ομάδα του Athens.Indymedia.org

Η καταστολή δεν θα περάσει!

Τρία από τα μέσα αντιπληροφόρησης του ανταγωνιστικού κινήματος, το athens.indymedia.org, ο 98FM και το Ράδιο Ένταση από το μεσημέρι της Πέμπτης 11 Απρίλη δέχτηκαν την κρατική καταστολή.
Διακόπηκε η παροχή internet, μετά από εισαγγελικές πιέσεις.
Σε μια περίοδο που μια ολόκληρη κοινωνία δυσκολεύεται ακόμα και να ανασάνει από την οικονομική, πολιτική και κοινωνική καταστολή, οι μικρές ή μεγάλες τοπικές αντιστάσεις, οι μικροί ή μεγάλοι εργατικοί αγώνες, είναι αναζωογονητικοί και ελπιδοφόροι, και είναι αυτοί που μεταδίδουν την σπίθα της επανάστασης, που εμπνέουν και σπέρνουν τις ανατρεπτικές και ριζοσπαστικές ιδέες για να γκρεμίσουμε μια και καλή τον κόσμο της εκμετάλλευσης…
Ακριβώς αυτή τη στιγμή και ακριβώς επειδή οι πραγματικοί τρομοκράτες τρομοκρατούνται από τις κοινωνικές αντιστάσεις, η εξουσία επιχειρεί να επιβάλλει τον επικοινωνιακό σκοταδισμό των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Το ΚΚΕ αλλάζει γραμμή!...

Η «πολιτική γραμμή» σε αντιδημοκρατικούς κομματικούς μηχανισμούς διαμορφώνεται από τα κομματικά ιερατεία και όχι στα κομματικά συνέδρια. Ο προσυνεδριακός διάλογος για το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ ο οποίος ολοκληρώθηκε πρόσφατα, ήταν μια κομματική διαδικασία η οποία αποβλέπει σε επικοινωνιακές ανάγκες: Να καταγράψει ότι υπάρχει πράγματι «διάλογος», ότι η «βάση» του κόμματος συμμετέχει στην διαμόρφωση της γραμμής αλλά ταυτόχρονα να περιφρουρήσει την «ενότητα» του κομματικού μηχανισμού κάτω από αυτό το δημοκρατικό προσωπείο. 

Όποιος έχει παρακολουθήσει την ιστορία των τριτοδιεθνιστικών κομμουνιστικών κομμάτων γνωρίζει ότι οι μεγάλες αλλαγές στην «γραμμή» δεν γίνονται στα συνέδρια, αλλά πριν ή μετά απ’ αυτά. Τα κομματικά συνέδρια επικυρώνουν απλά αυτές τις αλλαγές: Η επικύρωση δεν αφορά κυρίως σε αλλαγές των λεκτικών διατυπώσεων στα κείμενα των «θέσεων» και των «προγραμμάτων», αλλά στις αλλαγές των προσώπων και κυρίως του «Γραμματέα».

Η κομμουνιστική παράδοση μας λέει ότι όταν αλλάζει ο «Γραμματέας», αλλάζει και η «γραμμή». Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα κομμουνιστικά κόμματα, αλλά και στα αστικά. Αφορά στο γεγονός ότι η «γραμμή» παράγεται πίσω από τις κουρτίνες. Δεν είναι μια ανοικτή και δημόσια διαδικασία. Σε κλειστά γραφεία καθορίζονται οι πραγματικοί «στόχοι» και οι «προτεραιότητες», διαμορφώνονται οι «ταχτικές» και ακολούθως προσδιορίζεται ο «δημόσιος λόγος», ο οποίος υπηρετεί τις επικοινωνιακές -προπαγανδιστικές ανάγκες. Η εκφορά του δημόσιου λόγου λοιπόν είναι ένα επιμέρους στοιχείο της πολιτικής πρακτικής, το οποίο ενδεικτικά και μόνον είναι χρήσιμο για την εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς τους πραγματικούς «πολιτικούς σχεδιασμούς» των επιτελείων.

Μια εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη, το 1995, άνοιξε τον δρόμο στη Χρυσή Αυγή...

Ο Γιάννης Πρετεντέρης υποδέχεται
τον Μιχαλολιάκο στο στούντιο
του ΑΝΤ1 τον Μάιο του 1995,
υπό το βλέμμα του Πλεύρη.
Ηταν η αρχή.

Δεν είναι ο Γιώργος Τράγκας ο πρώτος δημοσιογράφος που προσέφερε τόσο απλόχερα τον τηλεοπτικό του χώρο για την προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής, καλώντας τέσσερα στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης στο στούντιο του ΣΚΑΪ.

Τα πρωτεία στην πρόκληση ανήκουν στον Γιάννη Πρετεντέρη, τον ίδιο που φρόντισε από τη δική του στήλη στο «Βήμα» να εξισώσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή, μέσω της άθλιας ειρωνείας περί «Ζωής Κασιδιάρη». 

Ο κ. Πρετεντέρης είχε προλάβει πριν από 18 χρόνια να παρουσιάσει τον Μιχαλολιάκο και τους υποτακτικούς του σε μια επεισοδιακή εκπομπή που σφράγισε τη νεότευκτη τότε ιδιωτική τηλεόραση.

Ηταν Μάιος του 1995 και συμπληρώνονταν πενήντα χρόνια από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γιάννης Πρετεντέρης επέλεξε να γιορτάσει την ιστορική επέτειο παρέα με τον Μιχαλολιάκο, τον Πλεύρη, και αρκετούς ομοϊδεάτες τους. Η εκπομπή «Τέλος Εποχής» του ΑΝΤ1, την οποία παρουσίαζε, είχε θέμα τον «φασισμό όχι ως ιστορία, τον φασισμό ως επικαιρότητα», ενώ προσκεκλημένοι ήταν και ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Χρήστος Γιανναράς, και ο Ελληνας Εβραίος Σαμ Νεχαμά, ο οποίος επέζησε από τα στρατόπεδα του Αουσβιτς Μπίρκεναου και του Μπούχενβαλντ.

(από το κείμενο του ιού: Οι ναζιστές ως τηλεαστέρες, στην "Εφημερίδα των συντακτών")

Η Ιερισσός ...οχυρώνεται απέναντι στην κρατική τρομοκρατία!

- H μητέρα του ενός προσαχθέντα δήλωσε πως "ο εμφύλιος ξεκινάει από τη Χαλκιδική".

η 1η τηλεοπτική συνέντευξη του επόμενου ...πρωθυπουργού

Ολόκληρη η συνέντευξη (χωρίς διαφημίσεις) του Α. Τσίπρα (1h,25') στην εκπομπή του Α. Παπαχελά στον ΣΚΑΙ.

Το ΟΡΕΓΚΟΝ...

Απέναντι στα θέατρα και τα αμφιθέατρα που συνήθως οργανώνουν οι μηχανισμοί της Αριστεράς για να εκφωνήσουν την “γραμμή” τους, μια πραγματική θεατρική παράσταση έρχεται να ανατρέψει το παγιωμένο σκηνικό εκφοράς πολιτικού λόγου.

Ένας ηθοποιός, που ο ίδιος συνθέτει, σκηνοθετεί και ερμηνεύει, δεν καταργεί μόνο τον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας στο θέατρο, αλλά και στην πολιτική. Πρόκειται για μια παράσταση, μέσα στην οποία αντιστρέφεται πραγματικά και όχι εικονικά το επάγγελμα του ηθοποιού και του πολιτικού. Το ποιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της αντιστροφής είναι ότι αυτή δεν πραγματώνεται μέσω της τέχνης του θεάτρου, αλλά με την τέχνη της πολιτικής: Ο Νίκος Αρβανίτης, απευθύνεται στο κοινό περισσότερο με πολιτικούς όρους από θεατρικούς, συγκριτικά με αυτό που συνήθως συμβαίνει στις ανάλογες παραστάσεις των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς, ενώ το θέαμα από   καλλιτεχνικής πλευράς είναι εξαιρετικό.

Οι “καμμένοι” του ...ΣΥΡΙΖΑ

Αν πιστεύαμε την δήλωση της Α. Παπαρήγα ότι “Οι επαναστάτες δυστυχώς γίνονται και οπορτουνιστές, το αντίθετο όμως δεν γίνεται.” δεν θα στηρίζαμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς πιστεύουμε πως ο κόσμος αλλάζει, και μαζί του αλλάζουν και τα πολιτικά υποκείμενα. Το ποίος είναι επαναστάτης και ποιός είναι οπορτουνιστής κρίνεται εκ των υστέρων, από την πολιτική του πρακτική και όχι από το “επαναστατικό” DNA του...

...του κάθε "Καμμένου"

Όμως η πρακτική του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝασπισμού, αποτελεί την εξαίρεση που έρχεταινα επαληθεύσει αυτή την δήλωση της Παπαρήγα στο δεύτερο σκέλος της. Οι πρώην υπολοχαγοί του Λ. Κύρκου και του Ν. Κωνσταντόπουλου, αν και έγιναν όψιμοι “λενινιστές”, δεν εγκατέλειψαν τον οπορτουνισμό τους. Έναν οπορτουνισμό, ο οποίος είναι αποτέλεσμα πολιτικού εταιροκαθορισμού. Η πολιτική τους διαφωνία δεν είναι πραγματική αλλά μια τακτική μεθόδευση που αποβλέπει αλλού: Ως “κόμμα μέσα στο κόμμα”, το Αριστερό Ρεύμα ενδιαφέρεται  για το πως θα καταλάβει τα ...ανάκτορα της Κουμουνδούρου (με “ιμπεριαλιστικές” διαθέσεις μάλιστα, αφού  η κατάκτηση  της εξουσίας δεν αφορά στον ΣΥΝ, αλλά ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ) .

Όλη η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα (video)

Ολόκληρο το βίντεο της σημερινής συνέντευξης (με τις ερωτο-απαντήσεις)

Ολόκληρη η αρχική τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα:

Θα ήθελα να ξεκινήσω τη σημερινή συνέντευξη με μια κατηγορηματική προειδοποίηση: Βιάστηκαν, τις τελευταίες μέρες, οι πολλαπλασιαστές της υποταγής στη χώρα μας, να αποδώσουν την ήττα της Κύπρου στο ΟΧΙ του λαού της. Βιάστηκαν και οι τρεις ιεράρχες που ελέω Μέρκελ κυβερνούν τη χώρα να ψάλλουν το προπαγανδιστικό απολυτίκιο του ΝΑΙ. Βιάστηκαν γιατί η ιστορία αυτή δεν τελείωσε. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας.

Για το “Άπληστον κέρδος”...

Αναδημοσίευση από "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ"

Μετά την προβολή της ταινίας «Άπληστον κέρδος», ήταν πολύ φυσικό να θέλουμε να κάνουμε μια συζήτηση με το δημιουργό της, όχι μόνο για την ταινία, αλλά και για τα πολιτικά θέματα που η κινηματογραφική αφήγηση επισύρει. Με το Γιάννη Καρυπίδη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, από τον «Παππού», την ταινία μικρού μήκους που είχε κάνει. Από τότε βούτηξε όλο και περισσότερο στον πολιτικό κινηματογράφο, έδρασε πολιτικά και έβαλε μέσα στη ζωή του την κινηματογραφική τέχνη. Αυτή η βιωματική διαδικασία φαίνεται σε αυτή την τελευταία του ταινία. Το θέμα, εκτός αυτών είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, σε όλη την Ελλάδα, τους τελευταίους μήνες. Η συζήτηση που κάναμε, είναι αυτονόητο, έχει έντονο και φορτισμένο πολιτικό χαρακτήρα.

Πως και για ποιο λόγο αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό το θέμα;

Αυτή, δεν είναι η πρώτη ταινία που κάναμε για αυτό το θέμα. Υπάρχει και η ταινία, «Της γης το χρυσάφι», μπορείς να τη βρεις στο youtube, υπάρχει μια βερσίον 90΄ και μια 36΄. Αυτή έγινε πριν δέκα χρόνια. Τυχαία έγινε, δηλαδή τυχαία ενεπλάκην. Είμαι από την περιοχή, έλειπα, πήγα για μια άλλη δουλειά εκεί, βρήκα ένα παιδικό φίλο. Του λέω: «Τι παίζει εδώ;», μου λέει «Είμαστε σε ύφεση τώρα. Αλλά έχουμε σκληρό αγώνα και θα τον έχουμε για 100 χρόνια με τους χρυσοθήρες». Μου εξήγησε τι γίνεται, στήθηκε η παραγωγή, σε δύο χρόνια έγινε. Αυτό το κίνημα στη Θράκη πρωτοστήθηκε. Τα μεταλλεία έπεφταν σε χωριά που ήταν και τουρκόφωνα, άρα για να τους απευθυνθείς θα έπρεπε να τους μιλήσεις στη γλώσσα τους. Επίσης είναι άνθρωποι που, ειδικά στους τουρκόφωνους, σε μεγάλη ηλικία, είναι αγράμματοι, δεν μπορούν να διαβάσουν, οπότε δεν έχει νόημα να τους βάλεις και υπότιτλους. Άρα αυτή η ταινία γυρίστηκε σε δύο γλώσσες, παίχτηκε παντού στα χωριά της περιοχής, ήταν η πρώτη φορά που έβγαινε λίγο προς τα έξω, εκτός της περιοχής, το θέμα του χρυσού. Ήμουν από το μέρος, εκεί όπου είναι ορυχείο από μικρά παιδιά παίζαμε. Κόλλησα και εγώ το μικρόβιο. Είπαμε ότι θα είχαμε το μεταλλείο για 100 χρόνια, ο πόλεμος θα ήταν κατά συνέπεια για 100 χρόνια, γιατί τέτοια ήταν η σύμβαση. Ήταν αναγκαίο για το κίνημα να βγει μια δεύτερη εκδοχή της ταινίας για το τι συμβαίνει εδώ και έγινε το «Άπληστο κέρδος».

η συνέχεια [Εδώ]