Συνέντευξη του Ηλία Ιωακείμογλου στο left.gr

Αναδημοσίευση από το left.gr

Οικονομικός αναλυτής, επιστημονικός σύμβουλος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ. Ακόμα, ο Ηλίας Ιωακείμογλου είναι πολυγραφότατος συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο «Εσωτερική υποτίμηση και συσσώρευση κεφαλαίου: Μια κριτική προσέγγιση» αποτελεί μια ανεκτίμητη μελέτη για την κατανόηση της παρούσας φάσης του ελληνικού καπιταλισμού. Μπορείτε να το κατεβάσετε σε pdf από εδώ.

Δείτε τη συνέντευξη:


Ακολουθεί πρόσφατο άρθρο του Ηλία Ιωακείμογλου στο RedNotebook 

Να προετοιμαστούμε για τις επερχόμενες ταξικές συγκρούσεις 

Χρειάστηκε πολύς καιρός για να δούμε ένα ολοκληρωμένο κείμενο όπως αυτό του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τον προϋπολογισμό και τα δημοσιονομικά, τις ΔΕΚΟ και τον δημόσιο τομέα, την κοινωνική και την αλληλέγγυα οικονομία.

Απομένει ακόμη να δούμε πολλά ζητήματα οικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής που σχετίζονται άμεσα με τον ταξικό συσχετισμό δυνάμεων. Ένα παράδειγμα: Μια αριστερή οικονομική πολιτική θα βασίζεται, αναγκαστικά, στην ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης προκειμένου να αναχαιτίσει και να αντιστρέψει την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, να μειώσει το ποσοστό ανεργίας και να μετατρέψει έτσι τον ταξικό συσχετισμό δυνάμεων. Σημείο εκκίνησης μιας τέτοιας οικονομικής πολιτικής θα ήταν η ακύρωση των μνημονιακών νόμων που άλλαξαν το θεσμικό πλαίσιο της αγοράς εργασίας, ευνοούν την ισχύ των εργοδοτών στις διαπραγματεύσεις έναντι των εργαζομένων και έχουν οδηγήσει σε δραματικές μειώσεις των μισθών του ιδιωτικού τομέα. Ωστόσο, οι θεσμικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας δεν θα επαναφέρουν αυτομάτως την αγοραστική δύναμη των μισθών σε υψηλότερα επίπεδα, διότι το πολύ μεγάλο ποσοστό ανεργίας έχει μετατρέψει τον συσχετισμό ταξικών δυνάμεων σε βάρος των εργαζομένων. Οι μεν εργοδότες, ακόμη και μετά την ακύρωση των μνημονιακών νόμων, θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν τους χαμηλούς μισθούς και τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας των οποίων απολαμβάνουν τώρα, επινοώντας διάφορους νόμιμους και παράνομους τρόπους παράκαμψης των νόμων και εκβιάζοντας τους εργαζόμενους με την απειλή της απόλυσης. Για τον λόγο αυτό, θα χρειαστούν εκτός από την κατάργηση των μνημονιακών νόμων και μια σειρά άλλων παρεμβάσεων: επανίδρυση της Επιθεώρησης Εργασίας και επιβολή αυστηρών ποινών σε εργοδότες που δεν εφαρμόζουν τη νομοθεσία, αναθεώρηση του νόμου για τα συνδικάτα, ενθάρρυνση ίδρυσης πρωτοβάθμιων σωματείων, συνδικαλιστικός ακτιβισμός στις επιχειρήσεις, ιδεολογική και πολιτική στήριξη των εργαζομένων για να ανακτήσουν το ταξικό τους θάρρος και εκφράσουν το ταξικό τους μίσος (μίσος; μα ποια μπορεί να είναι η φυσιολογική αντίδραση στην ταπείνωση που υφίστανται σήμερα οι εργαζόμενοι από τους εργοδότες τους στο κατώτερο τμήμα της κατανομής των μισθών;).

Η Ευρώπη στον δρόμο του κατά Γκράμσι καισαρισμού

Αναδημοσίευση από την Le Monde diplomatique

Των Durand Cédric , Keucheyan Razmig , [Κούτσης Θανάσης (μτφ)]

Καυστική ειρωνεία, ενθάρρυνση ή επιτάφιος ; Η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση προξενεί αμηχανία όταν, την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Επιτροπή των Βρυξελλών διεξάγουν δημοσιονομικό πόλεμο εναντίον αρκετών κρατών-μελών. Γι’ αυτό και απαιτείται ένας στοχασμός πάνω στη φύση του πολιτικού καθεστώτος που σήμερα οικοδομείται στην Ένωση.

« Αν πετάξουμε καταγής ένα κρύσταλλο, θρυμματίζεται –αλλά όχι με οποιονδήποτε τρόπο : θρυμματίζεται σύμφωνα με τις οδηγίες θραύσης του σε κομμάτια των οποίων η οριοθέτηση, αν και αόρατη, ήταν εκ των προτέρων καθορισμένη από τη δομή του κρυστάλλου ». Η παρατήρηση αυτή του Σίγκμουντ Φρόιντ, που έγινε τη δεκαετία του 1930 [1] και αφορούσε τους ψυχικά ασθενείς, έχει επίσης εφαρμογή και στους πολιτικά ασθενείς, στην πρώτη γραμμή των οποίων βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση : μια δομή όντως γεμάτη ραγίσματα και θραύσματα.

Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2007 φανέρωσε τις εγγενείς αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Κατέδειξε ιδίως ότι η Ένωση εδραζόταν σε ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς, το οποίο ρέπει προς την αναστολή των δημοκρατικών διαδικασιών επικαλούμενο την επείγουσα οικονομική ή χρηματοπιστωτική ανάγκη. Έτσι, κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων ετών, θεσμοί που ξεφεύγουν από κάθε λαϊκό έλεγχο, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπαγόρευσαν τον οδικό χάρτη τους στους λαούς της Ιρλανδίας, της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας κ.ά. –με την ενεργό συνεργασία της άρχουσας τάξης των χωρών αυτών. Η Συνθήκη για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση (ΣΣΣΔ / TSCG), ο έλεγχος του προϋπολογισμού των κρατών-μελών και η επιτήρηση των τραπεζών από την Ένωση παρατείνουν αυτή τη μετατόπιση [2]. Πώς να χαρακτηρίσουμε αυτή τη μορφή διακυβέρνησης των λαών χωρίς τους λαούς ;

Να αφήσουμε την αριστερή μελαγχολία

Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

Του Κώστα Δουζίνα

1. Η Ελλάδα ζει σήμερα το 1989 της. Το σύστημα εξουσίας έφτασε στην άκρη του γκρεμού. Καταρρέει από ιστορική αναγκαιότητα. Για να προχωρήσουμε στη ριζική αλλαγή, χρειάζονται τρία στοιχεία: λαϊκή βούληση, το πολιτικό υποκείμενο που θα την εκφράσει, τέλος ένας καταλύτης που θα συνδέσει τα δύο στοιχεία. Η λαϊκή βούληση εκφράστηκε στις μεγάλες αντιστάσεις του 2011, κυρίως στο κίνημα των πλατειών. Μετά τις 17 Ιουνίου η μετεμφυλιακή και μεταπολιτευτική εξουσία επιβιώνει μισοπεθαμένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ "υιοθετήθηκε" από τον κόσμο ως το υποκείμενο που θα δώσει το τελικό χτύπημα. Είναι έτοιμος;

Υπάρχουν ενέργειες που προετοιμάζεις και άλλες, όπως ο έρωτας ή η επανάσταση, που σε κτυπούν κατακούτελα χωρίς προειδοποίηση. Χαρακτηριστικό τους είναι ακριβώς ότι δεν είσαι ποτέ έτοιμος για αυτό το "θαύμα" που αλλάζει τη ζωή ριζικά. Η "πανουργία της ιστορίας" έριξε τον κλήρο στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει λοιπόν να αλλάξει συνολικά ως κόμμα και ως κίνημα για να πάει στο ραντεβού με την ιστορία και να αλλάξει τον τόπο. Προχωρεί σ' αυτή την κατεύθυνση;

2. Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν ονόμασε "αριστερή μελαγχολία" την κατάσταση του αριστερού που έχει προσκολληθεί σε μια ιδέα ή θεωρία και αγαπάει αυτήν την ιδέα -και την αποτυχία της- περισσότερο από την ευκαιρία να αρπάξει τη δυνατότητα ριζικής αλλαγής. Η ταύτιση με επιλογές και ταυτότητες του παρελθόντος, ένας περίεργος ναρκισσισμός, αδρανοποιεί ή περιθωριοποιεί την υποχρέωση για δράση.

Πόσο ενιαίος, πόσο νέος, πόσο μεγάλος φορέας ο ΣΥΡΙΖΑ;

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Του Ρούντι Ρινάλντι

Οι εργασίες έληξαν, οι προβληματισμοί συνεχίζονται. Αναμφισβήτητα ήταν ένα μεγάλο γεγονός στις διεργασίες, τις εξελίξεις και τη ζωή της Αριστεράς στη χώρα μας. Η κλίμακα του ΣΥΡΙΖΑ έχει τροποποιηθεί όπως και ο ρόλος του στις πολιτικές εξελίξεις και στα τεκταινόμενα στην Αριστερά, που έχει γίνει κομβικός-κεντρικός. Επομένως, η όποια προβληματική-κριτική, ο όποιος απολογισμός πρέπει να λάβει υπ’ όψιν τη σημερινή διάσταση του εγχειρήματος, που δεν επιδέχεται συγκρίσεις με προηγούμενες συνδιασκέψεις, για πολλούς λόγους.

Στις διαδικασίες για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πήραν μέρος δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι (30-35.000) εκλέχτηκαν 3.200 αντιπρόσωποι, τις εργασίες παρακολούθησαν γύρω στις 6.000 άνθρωποι και στις ψηφοφορίες πήραν μέρος περίπου 3.000 αντιπρόσωποι. Όλα αυτά δείχνουν τη νέα κλίμακα και την αλλαγή από τον ΣYΡΙΖΑ του χτες. Τώρα που ο κύκλος αυτός ολοκληρώθηκε, μέχρι να ανοίξει ο επόμενος που θα αφορά το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα, επιτρέπεται και είναι αναγκαίος ένας ουσιαστικός απολογισμός.

…και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Δεν θέλω να μιλήσουμε άλλο για υποκείμενα και εξεγέρσεις και επαναστάσεις και αιτήματα και κοινωνικά συμβόλαια που σπάνε και ηλίθιες θεωρίες των άκρων και αποτελέσματα και στρατηγική και καπιταλισμό και κρίση και βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Θέλω μόνο να μου πεις πάλι εκείνη την ιστορία για εκείνη την πόλη στον νότο που τα παιδιά του Δεκέμβρη σπάγαν τα ATM και καίγαν τις δεσμίδες των χαρτονομισμάτων στα οδοφράγματα. Γιατί είχαν αποφασίσει πως δεν άξιζαν παρά μόνο γι΄αυτό. Μόνη αξία χρήσης, η φωτιά.

Και να σου απαντήσω κι εγώ για τη μέρα που τα κομπρεσέρ έπαιζαν μουσική στα χέρια μας, όταν σπάγαμε τα τσιμέντα του πάρκινγκ και φύτρωναν δέντρα, και για τότε, πολλούς μήνες μετά, που σκάψαμε βαθειά και ρίζωσε το πλατάνι ενώ τα παιδιά χορεύαν γύρω μας και τα χάλκινα παίζαν. Μη με κάνεις λοιπόν να ψάξω πάλι εκείνο το παλιό κινητό που κρατά κάπου στη μνήμη του τις φωτογραφίες του ραγισμένου μπετόν.

Και ύστερα θα μου πεις την ιστορία για το αγόρι απ’ το νησί που εκείνο το βράδυ βρέθηκε να περπατά στην πυροβολημένη καρδιά της πόλης και όταν είδε το πλαστικό δέντρο ήξερε. Ήξερε πως όλοι λέγαν ψέματα για χρόνια, δεν γεννήθηκαν άλλωστε ποτέ σωτήρες στον κόσμο. Και πήρε τον αναπτήρα και άναψε τη φωτιά που ζέστανε τον παγωμένο χειμώνα. Και έφτιαξε με τα χέρια του πιο φωτεινό πλαστικό δέντρο της Ευρώπης. Κι έτσι τέλειωσε για πάντα η θρησκευτική γιορτή, γιατί το μικρό παιδί είχε πια πεθάνει.

Ο ΧΑΡΤΗΣ των ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ της 6ης Δεκέμβρη 2012

Ο ΧΑΡΤΗΣ των ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ της 6ης Δεκέμβρη 2012 στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου 

 

Και μια αναλυτική αναφορά για το θέμα και την συμμετοχή του ΚΚΕ σε αυτές έχει ο σημερινός  "ριζοσπάστης", εδώ:

Σαν σήμερα

Απάντηση της Νεολαίας Συνασπισμού στην εμφυλιοπολεμική ανακοίνωση της ΝΔ

(από τις ένδοξες παραδόσεις του ΕΑΜ)

Ανακοίνωση της Νεολαίας Συνασπισμού για τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ

Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται αύριο, από τη μέρα που ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, έπεσε νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού της ΕΛ.ΑΣ.
Το ξέσπασμα της κοινωνίας με πρωταγωνιστή τη μαθητιώσα νεολαία, ήταν η οργισμένη απάντηση μιας ολόκληρης γενιάς στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της βίας. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν ο αγώνας για ελπίδα και δικαίωμα στη ζωή.
Σήμερα, που η τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά εντείνει την επίθεση στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, που οι ελαστικές σχέσεις απασχόλησης συνιστούν πλέον καθεστώς και η ανεργία καλπάζει, ο αγώνας για ελπίδα και κοινωνική χειραφέτηση αποτελούν πλέον μονόδρομο.
Δεν περιμένουμε πλέον κάποια αφορμή. Η ξοφλημένη μνημονιακή συγκυβέρνηση, πρέπει να ανατραπεί εδώ και τώρα.
Όλοι και όλες στις διαδηλώσεις 11.00 και 17.00 στην Αθήνα στα Προπύλαια, και στις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.

Να τους κάνουμε παρελθόν!

To γραφείο τύπου
5/12/2012

Το “Γαλατικό χωριό” του ΣΥΡΙΖΑ...

Ο Α. Τσίπρας στην δεύτερη ομιλία του επεσήμανε ότι ο ρόλος του είναι “να δημιουργήσει νέα υποδείγματα για το αύριο”,  τα οποία δεν θα τα επιβάλλει (το σχετικό απόσπασμα σε video εδώ) και λίγο παρακάτω πρόσθεσε ότι: “η γέννηση του καινούριου δεν είναι θέμα διαδικαστικό, γιαυτό ζήτησα να διακοπεί αυτή η διαδικασία και να πάρω τον λόγο, δεν κατοχυρώνεται με διατάγματα και καταστατικές αλλαγές, ούτε επιβάλλεται με ψηφοφορίες στο σώμα, με πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Είναι θέμα ηγεμονίας, είναι ζήτημα αντίληψης και νοοτροπίας... κερδίζεται διαρκώς μέσα στην ζωή.”

Όμως ο Α. Τσίπρας δεν δημιούργησε “νέο υπόδειγμα” στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Το σημείο αυτό της ομιλίας του λειτούργησε για να αποτρέψει το σώμα να αποφασίσει τον τρόπο εκλογής των οργάνων. Η κατάθεση λιστών θεωρήθηκε “φυσικό δικαίωμα”, το οποίο μάλιστα δεν μπορούσε να τεθεί σε ψηφοφορία! Με αυτό τον τρόπο επιβλήθηκε στο σώμα το σύστημα εκλογής οργάνων του ΣΥΝασπισμού, το “αριστερό ρεύμα” πήρε τις καρέκλες που διεκδικούσε, και ως αντάλλαγμα από την πρώτη κιόλας μέρα, χαμήλωσε τους τόνους της εσωτερικής αντιπολίτευσης...

Το “νέο υπόδειγμα” στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν ήρθε από τον Α. Τσίπρα αλλά “από τα κάτω”, σε σύγκρουση με πολιτικές πραχτικές μηχανισμών. Γιαυτό δεν προβλήθηκε δημόσια και δεν έγινε ευρύτερα γνωστό.

Ποιοι εκλέγονται στη Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ

Αναικοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα και τα ονόματα όσων εκλέγονται στην πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή. Συνολικά, ψήφισαν 2.897 από το σύνολο των 3.308 εγγεγραμμένων καιτα έγκυρα ψηφοδέλτια ήταν 2.879. Το ενιαίο ψηφοδέλτιο έλαβε 2.008 ψήφους, ποσοστό 74,29% και η Αριστερή Πλατφόρμα 695 ψήφους, ποσοστό 25,71%. Τα ονόματα όσων εκλέγονται είναι:

ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
Τσίπρας Αλέξης Α 2096 72,8
Τσακαλώτος Ευκλείδης Α 971 33,73
Διώτη Ηρώ Γ 833 28,93
Καρίτζης Ανδρέας Α 669 23,24
Κωνσταντοπούλου Ζωή Α 648 22,51
Ρήγος Αλκης Α 638 22,16
Πορτάλιου Ελένη Γ 620 21,54

Ο Αλέξης Τσίπρας: Ο «από μηχανής θεός» που έσωσε το «αριστερό ρεύμα»…

Η δήλωση του Π. Λαφαζάνη «δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε», η οποία είχε προκαλέσει αρκετά σχόλια, αποδείχτηκε ότι είχε αυτοαναφορικό χαρακτήρα για το «αριστερό ρεύμα». Όταν χάνεις και απομονώνεσαι στο ίδιο σου το κόμμα από δικά σου λάθη, τότε είναι σίγουρο ότι θα ηττηθείς και θα απομονωθείς και στην κοινωνία...

Στην πολιτική οι σχέσεις εμπιστοσύνης είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα. Και η «Αριστερή Πλατφόρμα» διέρρηξε αυτές τις σχέσεις με την πρακτική που ακολούθησε στις διαδικασίες της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης με αποτέλεσμα να απομονωθεί από την μεγάλη μάζα των ανένταχτων σε συνιστώσες μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αυτό συνέβη γιατί επέλεξε να επικεντρώσει την μάχη στην καταγραφή της δύναμης του μηχανισμού της και όχι στις θέσεις και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Όπως επισήμανε και ο Άλκης Ρήγος (ολόκληρη η τοποθέτηση του στο video εδώ: 1η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ: Φωτιά στα γενικά επιτελεία!), οι απόψεις του Αριστερού Ρεύματος δεν συνιστούν «πλατφόρμα» αλλά κάποιες προτάσεις τροποποιήσεων στο σχέδιο της πολιτικής απόφασης. Με αυτό το δεδομένο κάποιες απ’ αυτές, αν είχε δοθεί η δυνατότητα να συζητηθούν πραγματικά θα μπορούσαν να συμβάλλουν ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει πιο καθαρές θέσεις, όπως για το θέμα του χρέους, ώστε να μην διατυπώνονται αλληλοσυγκρουόμενες εκδοχές ή για το θέμα της «κυβέρνησης της Αριστεράς», κατά πόσο αποτελεί ένα προπαγανδιστικό ιδεολόγημα ή μια πρόταση που μπορεί να πραγματοποιηθεί.