Εμείς αυτή την "μπάλα" παίζουμε!

Αναδημοσίευση από το eagainst.com

Κατσουράνη, βάλε αυτογκόλ!

Ναι, το ξέρουμε πως η ελληνική κοινωνία, όντας βυθισμένη στην οικονομική, πολιτική και πνευματική μιζέρια, έχει ανάγκη από συλλογικές χαρές. Ναι, καταναλώσαμε κι εμείς δεκάδες μπύρες κολλημένοι στην οθόνη το 2004, ανεχόμενοι τον υστερικό σχολιαστή που κραύγαζε για το “πειρατικό”. Ναι, είμαστε κι εμείς μέρος της κοινωνίας του θεάματος, όσο κι αν παλεύουμε ν΄ απεξαρτηθούμε απ’ αυτό. Ναι, πράγματι, η πολιτική της Γερμανίας είναι αυτή τη στιγμή ο πιο σκληρός εκφραστής του Νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη. Ναι, συμμετέχουμε κι εμείς στην διαδικασία της αποδόμησης της ιδεολογίας αυτής που προτάσσει ως βασικό της γεγονός τη διάκριση ανάμεσα σε διευθυντές κι εκτελεστές, σε αφεντικά και υπαλλήλους, σε ολιγάρχες κι υπηκόους• της ιδεολογίας που προωθεί τον ατομικισμό, την διάλυση της κοινωνίας με την φτωχοποίησή της, ανάβοντας λαμπάδες στην “Ανάπτυξη” που δεν είναι τίποτα άλλο από δείκτες που μετρούν την παραγωγή πλαστικών σκουπιδιών. Ναι, μας τη σπάει η Μέρκελ, το ίδιο όμως και ο εθνικιστής Σαμαράς ή ο νεοναζί Μιχαλολιάκος. Ναι, τσατιζόμαστε όταν οι αυτόκλητοι οίκοι αξιολόγησης των χωρών μάς στέλνουν χαράτσια με ραβασάκια, το ίδιο όμως παθαίνουν κι οι αυτόκλητοι σεκιουριτάδες της Χρυσής Αυγής που μαχαιρώνουν με γνώμονα το χρώμα, την “τάξη” και την α-πολιτική άποψη. Αλλά αυτοί, οι τελευταίοι, όταν ακούν τον εθνικό ύμνο βλέποντας τα σώβρακα του Κατσουράνη, ηδονίζονται. Δεν ξέρουμε γιατί… αλλά εκεί είναι μια ακόμα διαφορά μας.

Στο internet οργανώνεται η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ...

Δεν καθόλου τυχαία η προτροπή του ΚΚΕ να μην έχουν τα μέλη του λογαριασμούς στο  facebook και σε άλλα παρόμοια κοινωνικά δίκτυα για λόγους "προστασίας" τους. Το μόνο που δεν ξεκαθάρισε το ΚΚΕ είναι ότι αυτή η "προστασία" δεν αφορά την θωράκιση των μελών του κόμματος απέναντι στις σειρήνες των ταξικών εχθρών, αλλά στην προστασία από την εσωκομματική αντιπολίτευση. Στο internet οργανώθηκε σε μεγάλο βαθμό η αντίσταση στα αραβικά καθεστώτα που έφερε την "αραβική άνοιξη". Αυτό τον δρόμο διάλεξε και η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΚΚΕ για να εκφράσει τις θέσεις της και να καταφέρει πλήγμα στο κομματικό ιερατείο του Περισσού.

Το blog Νέα Σπορά, το οποίο εμφανίστηκε πρόσφατα, αποτελεί όργανο έκφρασης αυτής της οργανωμένης αντιπολίτευσης του ΚΚΕ που διάλεξε αυτό τον τρόπο παρέμβασης στην εσωκομματική πάλη. Παρουσιάζουμε ένα μικρο απόσπασμα από το τελευταίο κείμενό τους (ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ), το οποίο με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα κάνει μια συστηματική κριτική στην πολιτική γραμμή του ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια και αποτελεί μια πρώτη πολιτική πλατφόρμα αυτής της ομάδας:

Οι ευθύνες της ηγεσίας του Κόμματος είναι τεράστιες και καθίστανται ακόμη πιο σοβαρές από τη στιγμή που συνεχίζει να αρνείται να τις αναγνωρίσει και να τις παραδεχτεί, από τη στιγμή που ενοχοποιεί, ασυλλόγιστα και ακατανόητα, τις ίδιες τις λαϊκές και εργαζόμενες μάζες, τα μικροαστικά στρώματα, γιατί έπεσαν «θύματα των αυταπατών τους» και της «διαχειριστικής λογικής» της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ!

greek тройка - day 1

Του Γιώργου Πρασσά

1. Βρίσκουμε τις διαφορές - κερδίζουμε επιμήκυνση (5cm)

2. Ξεκίνησε η πάταξη της φοροδιαφυγής (πριν από την καθοριστική συμβολή της ΔΗΜΑΡ)

Η ομιλία του Ντέιβιντ Χάρβεϊ και η συζήτηση που ακολούθησε στο ΕΜΠ

Η ομιλία του Ντέιβιντ Χάρβεϊ  και η συζήτηση που ακολούθησε στο αίθριο κτιρίου Αβέρωφ με θέμα:

«Οι Πόλεις ως τόποι αντίστασης και ελπίδας», Τετάρτη 20 Ιουνίου, 2012

Την Τρίτη 26 Ιουνίου 2012, ώρα 20.00, στο παρκάκι της Τσαμαδού 10, Εξάρχεια διοργανώνεται εκδήλωση με αφορμή την επίσκεψη του Ντέιβιντ Χάρβεϊ στην Αθήνα και αποτελεί συνεργασία του Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ, με το Red Notebook και τα Eνθέματα της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ.  Στην εκδήλωση με θέμα «Οι πολιτικές επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης: Ο νεοφιλελευθερισμός ενάντια στη δημοκρατία».

Επίσης, την Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012, 6:30 μμ - Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Αίθουσα Τελετών (νέο κτίριο, 1ο επίπεδο) με θέμα: «Οι γεωγραφικές παράμετροι της σημερινής κρίσης»

Πάμε παρακάτω…

Από το "Αυθόρμητες μεταβολές"

του Λευτέρη Παπαθανάση

Είναι σαφές ότι κανένα από τα σημεία που προεκλογικά έθεσα σαν παραμέτρους νίκης δεν μπορώ να πω ότι προωθήθηκε μέσα από τις εκλογές τις 17/6. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω πόσο στενοχωρημένος είμαι για το αποτέλεσμα. Περί στενοχώριας και η πρώτη μου παρατήρηση: Είναι περίεργο -και ενδεικτικό για τον τρόπο που γίνεται η όποια συζήτηση στην Αριστερά- να βλέπω ανθρώπους που λίγες μέρες πριν έσκιζαν δημόσια τα ρούχα τους ότι “Σαμαράς και Τσίπρας είναι όψεις του ίδιου νομίσματος”, να είναι σήμερα στενοχωρημένοι. Αυτό για μένα σημαίνει ότι κάποιοι νιώθουν πράγματα που, πιεσμένοι από μια ανόητη ανάγκη ομοφωνίας, δεν μπορούν να εκφράσουν ανοιχτά. Το ίδιο με παραξενεύει η στάση των ανθρώπων που ψήφισαν το απέναντι μπλοκ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι κάθονται σαν βρεγμένες γάτες παρά το γεγονός ότι “νίκησαν”. Δεν πανηγυρίζουν, δεν χαίρονται, μόνο κρύβονται από τα μάτια μας και την κουβέντα μας. Ένοχοι, και πολλοί από δαύτους ξέρουν ότι την έκαναν τη μαλακία, ξέρουν ότι λύγισαν κάτω από την τρομοκρατία της δημοκρατίας τους και ξέρουν ότι δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν χειρότερες υπηρεσίες στα παιδιά τους. Αυτή λοιπόν η “σιωπηρή πλειοψηφία” θα ήθελα μια έστω φορά να αναλάβει τις ευθύνες της. Θέλω να βγουν θαρρετά, με το ίδιο θάρρος που ο κόσμος μας της Αριστεράς υπερασπίζεται τις απόψεις και τη δράση του, και να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Να μας εξηγήσουν και να αναλάβουν την ευθύνη για τη φτώχεια, την ανεργία, το τσάκισμα των δικαιωμάτων, τους ναζί. Στο λέω σοβαρά ότι αν μετά απ’όλα αυτά, ξαναρχίσουν οι ίδιοι άνθρωποι να κατηγορούν το “δημόσιο”, τους συνδικαλιστές, την Αριστερά κλπ, θα πέσει πολύ βρισίδι!

Kαλώς όρισες νέα κυβέρνηση!

Του Γιώργου Πρασσά

1. Η προγραμματική αντιπολίτευση έρχεται :

2. Υπευθυνότητα και συνέπεια Ι

3. Υπευθυνότητα και συνέπεια ΙΙ

4. Μεγάλες προσωπικότητες : ο νέος Παπακωνσταντίνου;

Ένας τραπεζίτης, ο Βασίλης Ράπανος, αφού κατάφερε να φτάσει την μετοχή της Εθνικής πιο κάτω κι απ΄όσο κάνει ένα σουβλάκι, αναλαμβάνει -λέει- να σώσει ως νέος "τσάρος" της, την ελληνική οικονομία...

5. Πάμε όλοι, μπας κι αλλάξει;

Ξαναψηφίζουν την Κυριακή στα Εξάρχεια!

Μια νέα προσπάθεια...

Μπορεί κυβέρνηση να μην καταφέραμε να βγάλουμε, την Κυριακή το βράδυ όμως πιστοποιήθηκε ότι το 27% αυτού του λαού είναι αποφασισμένο να προχωρήσει αψηφώντας τρομοκρατία και καταστολή.

Η δυναμική που κατέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει εκ των πραγμάτων άλλες προοπτικές αλλά και υποχρεώσεις σε όλα τα πεδία των κοινωνικών διεκδικήσεων, ανάμεσα σε αυτά και στο περιβάλλον. Η νέα και πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα όλων μας, κατάσταση δημιουργεί νέου τύπου καθήκοντα τόσο στο επίπεδο της οργάνωσης όσο και στην υλοποίηση, εντέλει, συλλογικών επεξεργασιών.

Σε μια διαιρεμένη κοινωνία δεν υπάρχει άλλος τρόπος πειθούς παρά η επίμονη αντίσταση στα σχέδιά τους παράλληλα με την εφαρμογή ιδεών, προτάσεων, πρακτικών που σηματοδοτούν τον αντίπαλο δρόμο στην οδό της καταστροφής.

Χρειάζεται να σκεφτούμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, να θέσουμε προτεραιότητες και να τις πάμε παρακάτω ταυτόχρονα με τη δημιουργία ενός κοινού χώρου έκφρασης και συμμετοχής με ισότιμες διαδικασίες, με στόχο τη συσπείρωση ενός ριζοσπαστικού δυναμικού που μετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, παράγει και υποστηρίζει την πολιτική πράξη. Το τελευταίο γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό και από την αθρόα (και συντονισμένη) προσέλευση δυνάμεων με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες.

Πιστεύουμε ότι όσοι βρεθήκαμε και βρισκόμαστε τόσο στην θεματική όσο και σε κοινές πρωτοβουλίες, πρέπει και μπορούμε να συμβάλλουμε ως ομάδα δράσης, διεκδίκησης, διαμόρφωσης θέσεων και προτάσεων, υλοποίησης πρακτικών και επικοινωνίας με τα περιβαλλοντικά κινήματα.

Καλούμε σε μια πρώτη συνάντηση, την Παρασκευή 22 Ιουνίου, στις 6.00 μ.μ., στο αυτοδιαχειριζόμενο «κηπάκι της Τσαμαδού» (οικόπεδο διαμορφωμένο σε χώρο πρασίνου απέναντι από το Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξαρχεια) για να συζητήσουμε τις προτάσεις και τους τρόπους για τη συνέχεια.

το παλαιό συντονιστικό

της θεματικής περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ

Παραποίηση της φράσης του Αλ. Τσίπρα από το Ρόιτερς!

 Αναδημοσίευση από το mao.gr

Μια δική μας διευκρίνηση: Η φράση "θα σας ταράξουμε στην νομιμότητα" δεν είναι φράση του Δ. Παπαδημούλη όπως αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου, άλλα φράση που Ηλία Ηλιού. Περισσότερα για αυτό το θέμα στο άρθρο του του Βασίλη Σωτηρόπουλου: Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα: οι πολίτες-ελεγκτές

Το γύρο του διαδικτύου αλλά και των σημερινών πρωινών εφημερίδων (όπως π.χ. το πρωτοσέλιδο σχόλιο του Ριζοσπάστη) κάνει μια φράση που αποδίδεται στον Αλέξη Τσίπρα, ότι “δεν θα καλέσουμε τους υποστηρικτές μας να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα μέτρα λιτότητας”. Όπως αποκαλύπτει το πόρταλ του ΣΥΡΙΖΑ, left.gr, πρόκειται για καθαρή παραποίηση αφού η πραγματική του δήλωση ήταν: “Η αλληλεγγύη και η αντίσταση είναι εξίσου σημαντικές, αλλά αυτή τη στιγμή η αλληλεγγύη είναι πιο σημαντική. Ο ρόλος μας είναι να είμαστε και μέσα και έξω από τη Βουλή, να χειροκροτούμε οτιδήποτε θετικό, να καταδικάζουμε τα αρνητικά και να προτείνουμε εναλλακτικές”.

Στα Αγγλικά το σχετικό κείμενο είναι: “Solidarity and resistance are both important, but right now solidarity is the most important. Our role is to be inside and outside parliament, applauding anything positive and condemning all that is negative and proposing alternatives”.

Οι τάσεις πάντως για θεσμική και όχι μαχητική αντιπολίτευση είναι υπαρκτές και εκφράζονται σήμερα με τον πιο εύγλωττο από τον Δημήτρη Παπαδημούλη, με τη σαφέστατη δήλωσή του στην κάμερα “θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα”.

Ερωτηματικά πάντως δημιουργούνται για άλλη μια φορά για την ποιότητα της δημοσιογραφίας στις ημέρες μας, καθώς ο έλεγχος και η διασταύρωση της πληροφορίας πάει περίπατο…

Στις βάρκες αδερφές μου, στις βάρκες...

Τα κακά νέα είναι ότι ο σύριζας δεν κέρδισε τις εκλογές. Τα καλά νέα είναι ότι ο σύριζας δεν κέρδισε τις εκλογές. Διότι ανεξάρτητα από τον πρώτο (που παίρνει την πίτσα δώρο των 50βουλευτών), οι εκλογές της 17η ιούνη, παγίωσαν λίγο πολύ τις τάσεις που καταγράφηκαν την 6η μάη. Και ο πρώτος με το μπόνους ήταν λίγο πολύ αδιάφορος. Καθώς, το 19% που βρισκόταν εκτός βουλής, και μας μπέρδευε ξεκαθάρισε, και οι απορίες μας λίγο πολύ λύθηκαν για το πως αποκρυσταλλώνεται σήμερα η ελληνική κοινωνία.

Και το σήμερα δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα, σαν το περίφημο κολπάκι του καραμανλή για τα χουντικά εγκλήματα. Οι εκλογές δεν είναι η φωτογραφία μιας στιγμής όπως ισχυρίζονται πολλοί. Γιαυτό και έχω πάθει αυτόν τον έρωτα με τη λέξη αποκρυστάλλωση. Διότι δεν επιτρέπει να πετάμε στο παρελθόν τα σκατά που δεν μας αρέσουν και δεν βολεύουν τις φαντασιώσεις μας. Οι εκλογές είναι το καταστάλαγμα της εμπειρίας, των φαντασιώσεων και των προσδοκιών μιας κοινωνίας που επεκτείνονται από το παρελθόν μέχρι το μέλλον.

Το κείμενο είναι αρκετά μεγάλο, αλλά είναι αρκετά χωρισμένο γιαυτό και μπορείτε να το διαβάσετε σε συνέχειες, εδώ:

Στις βάρκες αδερφές μου, στις βάρκες (aka συμπεράσματα εκλογών)

Έτοιμοι για πόλεμο οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι

Εικόνες που θυμίζουν χώρες της Νοτίου Αμερικής, όπου κυριαρχούν αντάρτικα κινήματα είναι καθημερινές στα πρωτοσέλιδα του ισπανικού Τύπου: ανθρακωρύχοι με αυτοσχέδια όπλα εκτοξεύουν «ρουκέτες» στους αστυνομικούς. Σε άλλα σημεία ρίχουν κορμούς δέντρων στους αυτοκινητοδρόμους για να αποκλείσουν την κυκλοφορία. Ακόμα και οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν αποκλειστεί.