Αν και μεσολαβούν σαράντα μέρες ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, οι διαφορές είναι τεράστιες. Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη επιτάχυνση που μεταβάλει ταχύτατα την πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Αν στις 6 Μάη το ερώτημα ήταν το μνημόνιο, στις 17 Ιούνη το ερώτημα είναι η κυβέρνηση. Από το ναι ή όχι στο μνημόνιο, περνάμε στο ναι ή όχι στην αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Είναι ίσως άδικο για την υπόλοιπη αριστερά, αλλά πρόκειται για δίλημμα σαφώς αναβαθμισμένο, που επηρεάζει άμεσα τη λαϊκή επιβίωση. Καθίσταται επικίνδυνο για την αστική πολιτική, αν και όχι ακόμα για την αστική εξουσία.
Η πρόκληση που παράγει τις τεράστιες πολιτικές μετατοπίσεις, την κατάρρευση του δικομματικού εκκρεμούς και την ισχυρή πιθανότητα της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η παλλαϊκή προσδοκία να αλλάξουν τα πράγματα. Να σταματήσει ο κατήφορος. Να μπει πάτος στο βαρέλι. Να επανέλθει ίσως το επίπεδο της ζωής, των μισθών, των εισοδημάτων στην προμνημονιακή εποχή. Σίγουρα όμως να σταματήσει η κόλαση της ολοένα και μεγαλύτερης λιτότητας, φορομπηξίας, ανεργίας, φτωχοποίησης.
Αυτή η προσδοκία είναι ισχυρότατη. Κι ας επιστρατευτούν όλες οι εμφυλιοπολεμικές τακτικές, ας αναδειχτούν όλες οι πολυγλωσσίες του ΣΥΡΙΖΑ, ας ανακαλυφθεί η 17 Νοέμβρη, ας βομβαρδίζεται η χώρα με εγχώριες και έξωθεν απειλές. Τα όπλα του αντιπάλου αυτή τη στιγμή είναι ανίσχυρα, γιατί δεν έχουν αξιοπιστία. Χρεώνονται την κατάρρευση της χώρας και της κοινωνίας. Ο λαός είναι διατεθειμένος να δώσει την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σημαίνει ότι το λαϊκό κίνημα αφυπνίστηκε, βγήκε στο δρόμο ενεργητικά, στρατεύτηκε στην προοπτική ενός άλλου δρόμου. Δίνεται όμως μια δυνατότητα, από αυτές που σπάνια διατίθενται σε δυνάμεις της αριστεράς.
Η συγκυρία ζητά σοβαρότητα γιατί οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Η πρώτη ευφορία από τα ανεπανάληπτα ποσοστά πρέπει να δώσει τη θέση της στην προετοιμασία για μια μετωπική αναμέτρηση. Μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση δεν θα προκύψει με μέσους όρους. Θα προκύψει με συγκρούσεις με τη μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενη πολιτική, διαφορετικά θα αποτύχει. Πολλοί προεξοφλούν συγκερασμούς και υπαναχωρήσεις εκατέρωθεν. Έχουν άδικο. Μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση ή θα προχωρήσει σε ρήξη με τα δεσμά που καταδίκασαν τη χώρα στη χρεοκοπία, ή θα ενσωματωθεί. Και στη δεύτερη περίπτωση δεν θα υπάρξουν νικητές στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Η ήττα θα είναι βαριά και θα είναι για όλους.