Μετά τους “αριστερούς” οικονομολόγους πλησιάζει η ώρα των “αριστερών” ψυχιάτρων!

Διαβάζοντας το άρθρο “Αγριεύει η κατάσταση ” του Γ. Δελαστίκ στο ΠΡΙΝ το πρώτο πράγμα που πέρασε από το μυαλό μας ήταν η φράση “Που πας ρε Καραμήτρο;” από το γνωστό ανέκδοτο. Το γιατί θα το αντιληφθείτε διαβάζοντας τέσσερα χαρακτηριστικά αποσπάσματα που παρουσιάζουμε παρακάτω:

1. “Η λύσσα με την οποία προσπαθούν οι Γερμανοί να βγάλουν πρώτο κόμμα τη ΝΔ του «κωλοτούμπα» Αντώνη Σαμαρά, συνεπικουρούμενοι από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ελληνική αστική τάξη σύσσωμη, δεν οφείλεται στο ότι φοβούνται τον Τσίπρα ως πρόσωπο ή τον ΣΥΡΙΖΑ ως «επαναστατικό» κόμμα της Αριστεράς. Ξέρουν με ποιους έχουν να κάνουν, ξέρουν ότι έχουν πολύ μεγάλες πιθανότητες να τους καθυποτάξουν και να τους ενσωματώσουν, καθώς ο συσχετισμός δυνάμεων είναι συντριπτικά υπέρ του Βερολίνου. Ένα κόμμα άλλωστε που έχει ως θεμελιώδεις άξονες της πολιτικής του την παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ, είναι εξ ορισμού παιχνίδι στα χέρια των Γερμανών.”

Φαίνεται πως αυτοί οι Γερμανοί είναι τουλάχιστον βιτσιόζοι, αν όχι τρελοί! Εδώ δεν φοβήθηκαν ολόκληρη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σιγά μην φοβηθούν τον ξενέρωτο τον Τσίπρα... Αφού λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά που απειλεί να φτιάξει κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι παιχνίδι στα χέρια των Γερμανών, ενσωματώσιμη και χειρίσιμη από την ΕΕ και το ΔΝΤ, θα πρέπει κατεπειγόντως να βρούμε κάποιους ειδικούς επιστήμονες, ψυχιάτρους και ψυχαναλυτές, για να εξηγήσουν αυτές τις παράλογες και αποκλίνουσες συμπεριφορές των Γερμανών...

Θέλουν να μας κάνουν όλους "τσιγγάνους"!

Ας πάρουμε για παράδειγμα την οικονομία των Παπούα: το δημοσιονομικό της πλεόνασμα κυμαίνεται περίπου στο 0,70% του ΑΕΠ, η ανεργία στο 1,8%, το δημόσιο χρέος είναι μόλις 26% του ΑΕΠ ενώ οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ κυμαίνονται στο 7%. Τα στοιχεία αυτά φαντάζουν ονειρικά και είναι σίγουρο πως η Ελλάδα θα 'σκότωνε' για να τα κάνει δικά της. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Παπούα διαμορφώνεται στα 2500 δολάρια κάτι που καθιστά τους κατοίκους της χώρας πάμπτωχους.

(από το άρθρο: Είναι η οικονομία των Παπούα το νέο μοντέλο για την Ελλάδα;)

η συνέχεια σε ένα κείμενο που γράφτηκε τον Σεπτέμβρη του 11, εδώ : Η Αριστερά του “Ραν Ταν Πλαν” και του “Plan B”

H ψήφος ανοχής στο Σύριζα, η αριστερά του καπιταλισμού και η αναζήτηση της χαμένης αυτονομίας

Του Αθανάσιου Γεωργιλά

Πριν από οποιαδήποτε εισαγωγή, απαραίτητο είναι να κάνουμε μαζί τις εξής 2 παραδοχές:

α) Όλοι, μέσα στα πλαίσια του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού κινήματος, έχουμε γίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποδέκτες του προβληματισμού της ψήφου στο Σύριζα, εντούτοις όμως όλοι προσπαθούμε να κρατήσουμε το θέμα αυτό εκτός του δημοσίου διαλόγου ή απλώς το «κουκουλώνουμε». Πολλοί ήδη ψηφίσαν και ακόμα περισσότεροι θα ψηφίσουν στις εκλογές της 17ης Ιουνίου και αυτό είναι γεγονός.

β) Η ψήφος καθόλου δεν αποτελεί ζήτημα προσωπικής επιλογής του καθενός ( αντιεξουσιαστή ), αποτελεί κρίση εντός του κινήματος και αδυναμία του για ένα πολιτικό με συνεκτικό και υπεύθυνο τρόπο όραμα και αντίστοιχο πράττειν. Η αποσιώπηση και η έλλειψη κριτικής - για άλλη μια φορά αυτή η ιδιότυπη συντεχνιακή ομερτά - καθόλου δεν βοηθά στο ξεπέρασμα του προβλήματος, του οποίου τα αίτια είναι βαθιά ριζωμένα στο χρόνο, το αντίθετο τα διογκώνει και με τον τρόπο αυτό μετατρέπει το αντιεξουσιαστικό κίνημα όλο και πιο σταθερά, από αυτό που θα όφειλε να είναι, σε ένα κίνημα «lifestyle της άρνησης», σε μία δεξαμενή ψηφοφόρων του Σύριζα.

Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑ"

της Ελένης Βαρίκα, του Μικαέλ Λεβύ και του Ετιέν Μπαλιμπάρ

μετάφραση: Ελένη Καλαφάτη

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς προηγούμενο, τουλάχιστον μετά το τέλος της γερμανικής Κατοχής το 1944: βίαιη μείωση των μισθών και των συντάξεων. ανεργία των νέων στο 50%. Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, μικρά εμπορικά καταστήματα, εφημερίδες, εκδοτικοί οίκοι. χιλιάδες επαίτες και άστεγοι στους δρόμους. υπερβολικοί και αυθαίρετοι φόροι, επανειλημμένες περικοπές μισθών και συντάξεων. μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και δόλια καταβύθιση των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση) και της κοινωνικής ασφάλισης. Οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. Και ο κατάλογος των αδικημάτων του «Μνημονίου» δεν έχει τελειωμό.

Αντίθετα, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και η Εκκλησία (ο πιο μεγάλος ιδιοκτήτης γης), αυτοί, δεν φορολογούνται. Αποφασίζεται η μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών αλλά κανείς δεν αγγίζει τις γιγαντιαίες «αμυντικές» δαπάνες: υποχρεώνουν την Ελλάδα να συνεχίσει να αγοράζει στρατιωτικό υλικό εκατομμυρίων ευρώ από αυτούς τους ευρωπαίους προμηθευτές που είναι επίσης –καθαρή σύμπτωση– εκείνοι που απαιτούν την πληρωμή του χρέους (Γερμανία, Γαλλία).

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ενός ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΗ στην Αριστερή Κριτική των Κομμουνιστών

Αναδημοσίευση από το —opsifanis

Του Κ.Η.

"Αντιλαμβάνομαι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι απομονωμένο, μολονότι έχει δύναμη και επιρροή στους εργάτες. 

Τους βλέπω ως εν δυνάμει συμμάχους. Φυσικά δεν θα μπορούσα να πείσω κανένα μέλος του κομμουνιστικού κόμματος ότι οι θεωρίες μου είναι σωστές. Δεν το επιχείρησα καν….

…Δεν έχω καμία στρατηγική για μια βαθιά κοινωνική επανάσταση αλλά μόνο για φάσεις, για στάδια. Όμως πιστεύω ότι κυρίως η επανάσταση θα γίνει με εκείνη τη μεγάλη εξεγερμένη μάζα, την ασυμβίβαστη, που δεν έχει καθόλου ώριμη πολιτική συνείδηση. Εννοώ την ταπεινή και εξεγερμένη μάζα του λαού, εκείνη τη μεγάλη μάζα που έχει τη δύναμη να κάνει την επανάσταση , που είναι ο αποφασιστικός παράγοντας της επανάστασης. Πιστεύω ότι πρέπει να οδηγηθεί στην επανάσταση και ότι πρέπει να οδηγηθεί σταδιακά. Δεν κηρύσσω το σοσιαλισμό ως άμεσο στόχο…

Κάνω εκστρατεία ενάντια στην αδικία, τη φτώχεια, την ανεργία, τα ψηλά ενοίκια, το ξεκλήρισμα των αγροτών, τους χαμηλούς μισθούς και την ανηλεή εκμετάλλευση που έβλεπες παντού. Μια απλή καταγγελία, μια πρόβλεψη και ένα πρόγραμμα για το οποίο ήταν πολύ προετοιμασμένος ο λαός…"

Τα λόγια αυτά είναι του Φιντέλ Κάστρο από το βιβλίο ο Φιντέλ και η Θρησκεία.

Το ΚΚ της Κούβας ασκούσε δίκαιη και σωστή αριστερή κριτική στον Κάστρο που τότε ήταν ένας «μικροαστός» ρεφορμιστής.

Προτού οι συγκυρίες τον μετατρέψουν σε μαρξιστή λενινιστή ο Κάστρο δεν ήταν καν αρκετά Αντιαμερικανός και παρότι σήμερα ακούγεται σουρεαλιστικό οι Κομμουνιστές της εποχής εκείνης τον θεωρούσαν λίγο πιο αριστερό από τον Ανδρέα Παπανδρέου και εξίσου τυχοδιώκτη οπορτουνιστή ύστερα από την επίθεση της 26 Ιούλη στο στρατόπεδο της Μονκάδα.

Οι ευνοϊκές ιστορικές συγκυρίες δεν συμβαίνουν κάθε μέρα, ούτε μας περιμένουν για πολύ καιρό.

Ίσως μια φορά κάθε 30 χρόνια...

Υγειονομική βόμβα είναι το μνημόνιο κι ο ρατσισμός: Ανοιχτή συζήτηση

Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά Δικαιώματα

Το τελευταίο διάστημα, ο όρος "υγειονομική βόμβα" έχει γίνει μέρος του λεξιλόγιου της εξουσίας. Είτε πρόκειται για τους μετανάστες είτε για τις εκδιδόμενες γυναίκες, οι αρμόδιοι υπουργοί παρουσιάζουν τις πιο επισφαλείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ως πολύ σοβαρές απειλές για την υγεία του "κανονικού" μέσου όρου της κοινωνίας. Πέρα όμως από τα λόγια, οι κυβερνώντες προχωρούν σε ενέργειες που παραβιάζουν κατάφωρα την ιατρική δεοντολογία και κουρελιάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, η συμμετοχή γιατρών του ΚΕΛΠΝΟ στα αστυνομικά αποσπάσματα, καθώς και η διενέργεια ιατρικών πράξεων χωρίς τη συγκατάθεση του ασθενούς, εύλογα ανακαλούν στη μνήμη τις πρακτικές του φασισμού. Οι ίδιοι ακριβώς που μέσω των μέτρων του Μνημονίου διαλύουν το ΕΣΥ κι εμποδίζουν την πρόσβαση μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, επιχειρούν να λιντσάρουν τα θύματα της πολιτικής τους, μετατρέποντας τα σε αποδιοπομπαίους τράγους της κρίσης.

Θέλοντας να δούμε τα πράγματα πέρα από την οργανωμένη διαστρέβλωση της κρατικής προπαγάνδας, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα οργανώνει ανοιχτή συζήτηση στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) τη Δευτέρα 28/5/2012 στις 7:00 με θέμα:

Υγειονομική Βόμβα είναι το Μνημόνιο και ο Ρατσισμός

Τη συζήτηση ανοίγουν οι:

Όλγα Κοσμοπούλου, γιατρός, μέλος της Αριστερής Ριζοσπαστικής Συσπείρωσης Ιατρών,

Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρος μίας εκ των προφυλακισμένων οροθετικών γυναικών,

Αγγέλικα Ψαρά, δημοσιογράφος και συγγραφέας

Γιάννα Κούρτοβικ, μέλος του Δικτύου

Μακάρι με ένα “Άντε γαμήσου, ρε μαλάκα!” να ξεμπερδεύαμε...

Σήμερα σας προτείνουμε να δείτε δυο video από έναν αστό οικονομολόγο τον Γ. Γλυνό, στήριγμα του πολιτικού συστήματος όχι μόνο σε θεωρητικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο ως σύμβουλου των τελευταίων πρωθυπουργών της χώρας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν συγκρίνουμε αυτά που λέει ένας απ' αυτούς που έχουν εμπλακεί άμεσα στους χειρισμούς της οικονομικής πολιτικής της χώρας με αυτά που προβάλλονται ως προπαγάνδα αυτής της πολιτικής από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς αλλά και με την κριτική που ασκεί η αριστερά μέσω των “αριστερών” οικονομολόγων της. Στο πρώτο video επισημαίνουμε τις παρατηρήσεις για την παγκοσμιοποίηση και την σχέση της αγοράς (και όχι των αγορών) με τα κράτη της ΕΕ:

14/9/2011

Το δεύτερο video (προς το τέλος) έχει ενδιαφέρον για την απομυθοποίηση ενός ιδεολογήματος που έχει γίνει μάλιστα και πολιτικό πρόσταγμα στα προεκλογικά προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (το ΚΚΕ δεν έχει πέσει σε αυτή την παγίδα). Πρόκειται για την περίφημη παρέμβαση την οικονομία στην κατεύθυνση της “παραγωγικής ανάπτυξης”. Αυτό το ιδεολόγημα χρησιμοποιείται από αριστερές πολιτικές δυνάμεις για να προσδώσει ένα αντικαπιταλιστικό άρωμα σε διαχειριστικές πολιτικές της καπιταλιστικής οικονομίας.

25/5/2012

Βέβαια, όταν ένας αντίπαλος αποδομεί τον πολιτικό μας λόγο, δεν ξεμπερδεύουμε ούτε με ένα “Άντε γαμήσου, ρε μαλάκα!”, ούτε προσθέτοντας αφελείς υπότιτλους... Για να καταλάβετε το τι εννοούμε ρίξτε μια ματιά εδώ: Γ. Γλυνός, για τα λεφτά τα κάνεις όλα

Χρειαζόμαστε νέα συνθήματα: Τι θα γινόταν αν η Ελλάδα έπαιρνε το δρόμο της Αργεντινής;

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "ΔΡΑΣΗ"

Του Λεωνίδα Οικονομάκη

Με την Αριστερά έτοιμη να αναλάβει την κυβέρνηση στην Ελλάδα, καλά θα κάνουμε να θυμηθούμε πώς ο Kirchner σκότωσε τους πικετέρος και έσωσε τον καπιταλισμό στην Αργεντινή.

(Πρέπει να το διαβάσετε ακούγοντας το τραγούδι του Σωκράτη Μάλαμα «Τα παιδιά μες στην πλατεία»)

"Θα έρθει μια νύχτα μαγική, όπως ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή

Και τότε, ας δούμε ποιος θα μπει στο ελικόπτερο πρώτα! "

Αυτό είναι ένα από τα συνθήματα που οι άνθρωποι στην πλατεία φώναζαν κατά τη διάρκεια του καυτού καλοκαιριού του 2011. Ήταν μια αναφορά στην απόδραση με ελικόπτερο του προέδρου της Αργεντινής Fernardo de la Rua από την Casa Rosada -το Προεδρικό Μέγαρο- το Δεκέμβριο του 2001, εν μέσω αιματηρών διαδηλώσεων και βίαιης καταστολής από την αστυνομία.

Λόγω της ομοιότητας της κοινωνικο-πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα σήμερα και την Αργεντινή το 2001-'02, το εν λόγω σύνθημα εκφράζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, που απευθύνεται στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας, το οποίο οι αγανακτισμένοι ονειρεύονται να διώξουν. Με αυτό το άρθρο, θα ήθελα να κάνω μια πρόταση προς την πλατεία: «Ας βρει διαφορετικά συνθήματα!» Γιατί αν κολλήσουμε στο «ελικόπτερο», φοβάμαι ότι πρόκειται να κερδίσουμε μια μάχη, στην καλύτερη περίπτωση, αλλά να χάσουμε τον πόλεμο. Ακριβώς όπως έγινε στην Αργεντινή.

νοσταλγώντας τις μέρες της στάζι

Του Γιώργου Πρασσά

«Συριζικοί» …

Την εποχή που οι Μακεδόνες ενέτασσαν στην επιρροή τους την μία μετά την άλλη τις ελληνικές πόλεις (πλην ΚΚΕ, ε …, συγγνώμη, πλην Λακεδαιμονίων, ήθελα να πω), ένας σπουδαίος ρήτορας, ίσως ο μεγαλύτερος της αρχαιότητας, ο Δημοσθένης, προσπάθησε να αποτρέψει την «συμμαχία» της Αθήνας με το Μακεδονικό βασίλειο. Για τον σκοπό αυτό εκφώνησε λόγους, μοναδικούς σε τελειότητα και ρητορική δεινότητα, που έμειναν γνωστοί στην Ιστορία ως «Φιλιππικοί», επειδή έβαλε κατά του Φιλίππου Β’, βασιλέα των Μακεδόνων.

Ένα αντίστοιχο είδος λόγου, προφορικού και γραπτού, έχει αρχίσει να ανθεί εσχάτως στην χώρα μας, την χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας: οι «Συριζικοί». Διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα ακόμα και αξιωματούχοι ξένων χωρών αισθάνονται την υποχρέωση να αρθρώσουν, ο καθείς από την πλευρά του, τον δικό του «Συριζικό». Άνθρωποι που επί τόσα χρόνια δεν έβλεπαν τίποτα, που ξύπνησαν από τον λήθαργό τους όταν το πολιτικό σύστημα άρχισε να τρίζει επικίνδυνα, που δεν είχαν υποβάλει παρά μικρής κλίμακας ενστάσεις για την πραγματικότητα που διαμορφωνόταν βαθμιαία γύρω μας, επιστρατεύουν όλη τους την οξυδέρκεια, όλη την ρητορική τους ικανότητα, για να μας πείσουν για τα μύρια όσα μας περιμένουν αν ο κόσμος κάνει το λάθος και ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Αν είχε καθιερωθεί φυσικό μέγεθος για την κατανάλωση φαιάς ουσίας ανά μονάδα χρόνου ανά εύρος θέματος, μπορεί να καταγραφόταν για τους «Συριζικούς» επίδοση άξια για το βιβλίο Γκίνες.