Πυροσβέστες εναντίον Ματατζήδων...

Του Γιώργου Πρασσά

Προχθεσινή διαδήλωση Βέλγων (οι οποίοι - ως γνωστόν -έτρωγαν πουρνάρια όταν εμείς κλπ) πυροσβεστών - για το συνταξιοδοτικό.

Αρκετές εκατοντάδες πυροσβέστες οι οποίοι αφού έσπασαν τις γραμμές της αστυνομίας έφτασαν στο γραφείο του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες για να διαμαρτυρηθούν για τα σχέδια της κυβέρνησης για το συνταξιοδοτικό. Οι πυροσβέστες ζητούν να μην μειωθεί το όριο συνταξιοδότησης στα 58 τους, υποστηρίζοντας ότι η επίπονη εργασία τους δεν τους επιτρέπει να εργαστούν στα εξήντα τους.

Οι δημοσκόποι θα σώσουν την χώρα και όχι οι οικονομολόγοι!....

Σε αντίθεση με την δική μας Αριστερά, τα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν δείχνουν  τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη ούτε την Επιστήμη της Πολιτικής Οικονομίας, ούτε και στους οικονομολόγους που την υπηρετούν. Γιαυτό εξάλλου στους σχεδιασμούς τους έχουν πάντα και εναλλακτικά πλάνα. Και όταν είναι η στιγμή να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις, προτιμούν να συμβουλευτούν μια δημοσκόπηση παρά, για παράδειγμα, απαντήσεις που προέρχονται από κάποιο μαθηματικό οικονομικό μοντέλο Σραφφαϊανού οικονομολόγου...

Και αυτό συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες. Η συμφωνία με την κυβέρνηση Παπαδήμου κινδυνεύει να μην επικυρωθεί από την ΕΕ και του ΔΝΤ λόγω των δημοσκοπήσεων! Αυτές είδαν και διαπίστωσαν πως η κυβέρνηση δεν διαθέτει την πλειοψηφία και όταν θα γίνουν οι εκλογές τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Γι' αυτό άρχισαν τις γκρίνες και τα σούξου μούξου. Γι' αυτό έφτασαν στο σημείο να ζητάνε δεσμεύσεις όχι μόνο από τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση αλλά και από την Παπαρήγα και τον Τσίπρα. Τον Νοέμβρη το ίδιο έκαναν, γιατί θεωρούσαν ότι την αξιωματική αντιπολίτευση εκπροσωπεί ο Σαμαράς. Σήμερα αντιλήφθηκαν ότι αξιωματική αντιπολίτευση είναι τα κόμματα της Αριστεράς και ότι το σχέδιο τους απέτυχε.

(από την δημοσκόπηση της public issue - Φλεβάρης 2012)

Το πολιτικό πρόβλημα που έχει προκύψει λοιπόν σε σχέση με την συμφωνία δεν αφορά το περιεχόμενό της. Αφορά την αναξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης. Αμφιβάλουν σοβαρά αν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση στη χώρα μας η οποία θα είναι ικανή να υλοποιήσει το περιεχόμενο της συμφωνίας και να τηρήσει τις υποσχέσεις της σε βάθος χρόνου. Και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις είχαν καταλυτικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση...

Η πλατεία Συνταγματος θα είναι το τελευταίο προπύργιο της Κυβέρνησης Παπαδήμου;

Φαίνεται πως η κατοχή της Πλατείας Συντάγματος έχει ιδιαίτερη συμβολική αξία για την εξουσία. Γιαυτό φροντίζει στις μαζικές κινητοποιήσεις να είναι ο πρώτος χώρος που εκκενώνει. Αυτό έγινε και σήμερα. Με τέτοια στοχοπροσύλωση που δείχνουν οι δυνάμεις καταστολής, κινδυνεύει να μείνει αφύλακτη η Βουλή!..

Φαντάζεστε να καταληφθεί η βουλή από τα πλήθη των αγανακτισμένων πολιτών, αλλά η εξουσία να διατηρεί ως τελευταίο προπύργιο την πλατεία συντάγματος και εκεί να συνεδριάζει η κυβέρνηση Παπαδήμου δίπλα στο συντριβανάκι, όπου γίνονταν το καλοκαίρι οι λαϊκές συνελεύσεις;

(εικόνες από τις σημερινές (10/2) επιχειρήσεις των δυνάμεων καταστολής)

Συζητώντας για τον Α. Badiou στο NOSOTROS (9/2/12)

Την Πέμπτη 9/2/2012, το περιοδικό αληthεια και το group Badiou οργάνωσαν στο NOSOTROS βραδιά με ομιλητή τον Δημήτρη Βεργέτη και θέμα: «Α. Badiou: Οι Εξεγέρσεις και η συμβαντική αφύπνιση της ιστορίας».  Η ομιλία του Δ. Βεργέτη εκτός των άλλων ήταν αναμενόμενο ότι θα απαντούσε  και στη κριτική των θέσεων του Μπαντιού,  η οποία δημοσιεύτηκε πριν μερικές μέρες στην ΑΥΓΗ  από τον  Βαγγέλη Μπιτσώρη  Ο Αλαίν Μπαντιού για τις αραβικές εξεγέρσεις. Η δημοκρατία στην παγκόσμια «εποχή των ταραχών».

Σε αυτό το κείμενο της ΑΥΓΗΣ, μεταξύ άλλων ο συγγραφέας του άρθρου αφού σκανδαλίστηκε από την θέση του Μπαντιού, σύμφωνα με την οποία οι Αιγύπτιοι "αγανακτισμένοι" στην Πλατεία Ταχρίρ συνιστούν από μόνοι τους μια «μαζική [...], ταραχιακή δημοκρατία» , την οποία χωρίζει μια άβυσσος από την υποτιθέμενη δυτικο-αστική δημοκρατία, στην συνέχεια εκφράζει την θλίψη του γιατί  σύμφωνα με την άποψή του ο Μπαντιού επανεμφανίζει μασκαρεμένη την «δικτατορία του προλεταριάτου» υπό την επωνυμία «λαϊκή δικτατορία».

Ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης που ακολούθησε περιστράφηκε γύρω απ' αυτά τα ζητήματα.  Σήμερα λοιπόν παρουσιάσουμε ένα μεγάλο μέρος από την συζήτηση που ακολούθησε, ενώ την ομιλία του Δ. Βεργέτη, την αφήνουμε  για επόμενο δημοσίευμα. Αυτό το κάνουμε και για τεχνικούς λόγους, αφού είχε διάρκεια πάνω από 1 1/2 ώρα.

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ψήφισμα από την ανοιχτή συνέλευση στην κατειλημμένη Νομική

Το πολιτικό και οικονομικό θέαμα, έχει χάσει πλέον την αυτοπεποίθησή του. Οι κινήσεις του είναι τελείως σπασμωδικές. Η κυβέρνηση ‘’έκτακτης ανάγκης’’ που έχει αναλάβει τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, αποτυγχάνει να συντηρήσει την εργασιακή και συνάμα καταναλωτική δύναμη του πληθυσμού. Τα νέα μέτρα, με τα οποία το κράτος επιδιώκει να διασφαλίσει την επιβίωση του ελληνικού έθνους στο διεθνή οικονομικό πόλεμο, οδηγεί σε πλήρη στάση πληρωμών για τον κόσμο της εργασίας. Η περικοπή του βασικού μισθού, και τυπικά πλέον, έρχεται σε πλήρη συνάφεια με την κατάργηση κάθε μορφής άμεσου ή κοινωνικού μισθού.

Κάθε κόστος αναπαραγωγής μας εξαφανίζεται. Οι υποδομές υγείας, οι εκπαιδευτικοί χώροι, τα επιδόματα ‘’πρόνοιας’’ και ό, τι μας καθιστά αποδοτικούς στο κυρίαρχο σύστημα αποτελούνε πλέον παρελθόν. Αφού μας ξεζουμίσανε, τώρα μας πετάνε στην πείνα και την εξαθλίωση.

Γιατί δεν τολμά το επόμενο βήμα ο Π. Λαφαζάνης;

Μια χαρά τα είπε ο Π. Λαφαζάνης στην βουλή. Όμως γιατί δεν τολμά το επόμενο βήμα, να σηκωθεί και να φύγει απ' εκεί; Την ημέρα που θα γίνεται η ψηφοφορία τι θα κάνει; Θα είναι στην βουλή και θα προσπαθεί να φύγει το βράδυ με κανένα κλεφτοφάναρο από τον εθνικό κήπο;

Ο Α. Τσίπρας δήλωσε: “Ο λαός είναι υπεύθυνος για τη διατήρηση της ασφάλειας της χώρας,μέσα από το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος. Την Κυριακή το βράδι, όσοι βουλευτές έχουν αίσθηση της κοινωνικής πατριωτικής ευθύνης, όσοι έχουν την εντιμότητα & το θάρρος να κοιτάξουν στα μάτια τις Ελληνίδες & τους Έλληνες, και να μπορούν να κυκλοφορήσουν με το μέτωπο ψηλά στο δρόμο, να καταψηφίσουν αυτά τα μέτρα των κατώτερων των περιστάσεων πολιτικών ηγεσιών και να οδηγηθούμε στην παραίτηση της κυβέρνησης και στην άμεση προσφυγή στη λαική ετυμηγορία, ει δυνατόν εντός του Φλεβάρη-αρχές Μάρτη.”

Πάλι μόνον λόγια, ή θα αναλάβουν και την ευθύνη των δηλώσεων τους και με τις ανάλογες πράξεις που τις αντιστοιχούν σε αυτές;  Η  απάντηση του Α. Τσίπρα  στην ερώτηση γιατί δεν παραιτούνται από την βουλή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μας έπεισε. Οι ευθύνες της Αριστεράς δεν είναι συλλογικές...

Να φύγουν ΤΩΡΑ από την ΒΟΥΛΗ τα κόμματα της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

Η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει χάσει και το τελευταίο ίχνος συναίνεσης. Λαμβάνει αποφάσεις ενάντια στην θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού. Διαχειρίζεται την τύχη της χώρας χωρίς καμία λαϊκή εξουσιοδότηση. Το κοινοβούλιο δεν υφίσταται πλέον ως δημοκρατικός θεσμός.

Η Αριστερά δεν μπορεί πλέον να νομιμοποιεί με την παρουσία της στην Βουλή την δημοκρατική εκτροπή της χώρας. Επιπλέον θα πρέπει να δηλώσει ότι οι αποφάσεις και οι συμβάσεις τις οποίες υπογράφει αυτή η κυβέρνηση  θεωρούνται παράνομες και δεν δεσμεύουν καμία επομένη κυβέρνηση για να τις εφαρμόσει.

Η πλήρης απονομιμοποίηση της Κυβέρνησης στο λαό καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις οι οποίες γίνονται τον τελευταίο καιρό. Επικαλούμαστε τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων επειδή ακριβώς αυτά έχουν τόσο βαρύνουσα σημασία για το πολιτικό σύστημα ώστε  "πολιτεύεται" με βάσει αυτά.  Αυτά λοιπόν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων καταδεικνύουν στις πολιτικές ηγεσίες που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου την τρομακτική έλλειψη συναίνεσης στις επιλογές τους. Παρουσιάζουμε μερικούς πίνακες από το πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue για τον Φεβρουάριο στους οποίους δεν αποδόθηκε η σημασία που έχουν γιατί το ενδιαφέρον των παρουσιάσεων αυτής της δημοσκόπησης μετατοπίστηκε στις θεαματικές πράγματι αλλαγές που σημειώνονται στα ποσοστά της δημοτικότητας των κομμάτων.(όλοι οι πίνακες της δημοσκόπησης είναι [εδώ]).

Εικόνες από το ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Ενημέρωση,σχολιασμός και ειδήσεις από τις διαδηλώσεις και τις απεργιακές δράσεις

ΟΛΟΙ στους ΔΡΟΜΟΥΣ!

Να φύγει ΤΩΡΑ η τρόικα απ΄τη Χώρα.

Να παραιτηθεί ΤΩΡΑ η συγκυβέρνηση Παπαδήμου.

Τρίτη, 7/2/12, ΟΛΟΙ στους ΔΡΟΜΟΥΣ 

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 

Να φύγουν από την ΒΟΥΛΗ

τα κόμματα της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

ΟΧΙ στην νομιμοποίηση της ΧΟΥΝΤΑΣ 

της κυβέρνησης ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ

Ο Αλαίν Μπαντιού για τις αραβικές εξεγέρσεις. Η δημοκρατία στην παγκόσμια «εποχή των ταραχών»

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

του  ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΙΤΣΩΡΗ

Alain Badiou, Le réveil de l’histoire (Lignes, Παρίσι, Οκτώβριος 2011).

Στο τελευταίο βιβλίο του υπό τον τίτλο Le réveil de l’histoire (Η αφύπνιση της ιστορίας, Οκτώβριος 2011) ο Αλαίν Μπαντιού εξετάζει τις πρόσφατες «ταραχές» («émeutes») που ξέσπασαν ανά τον κόσμο: Γαλλία, Ελλάδα, Αγγλία, Kίνα, Ιράν, Παλαιστίνη, Μεξικό και αλλού,  κυρίως όμως στις αραβικές χώρες. Παραθέτω εκτενώς δύο αποσπάσματα από την εισαγωγή του, που εκθέτουν ανάγλυφα και συνοπτικά το πλαίσιο αλλά και τη θεματική του εν λόγω βιβλίου: 

Α. «Η τωρινή χρονική στιγμή είναι στην πραγματικότητα αυτή της πρωταρχής μιας παγκόσμιας λαϊκής έγερσης [levée] [...]. Ακόμη τυφλή, αφελής, διάσπαρτη, χωρίς ισχυρή έννοια και χωρίς διαρκή οργάνωση, μοιάζει προφανώς με τους πρώτους εργατικούς ξεσηκωμούς [soulèvements] του 19ου αιώνα. Ως εκ τούτου προτίθεμαι να πω ότι είμαστε στην εποχή των ταραχών [temps des émeutes], μέσω της οποίας σηματοδοτείται και συγκροτείται η αφύπνιση της Ιστορίας, ενάντια στην καθαρή και απλή επανάληψη του χείριστου» (αυτ., σ. 14).

Β. «Για να μη βαλτώσει αυτή η χρονική στιγμή στα ένδοξα αλλά και ηττημένα επεισόδια των μαζών, αλλά ούτε και στον ατελεύτητο καιροσκοπισμό των ‘αντιπροσωπευτικών’ οργανώσεων, διαφθαρμένων συνδικάτων ή κοινοβουλευτικών κομμάτων, η αφύπνιση της Ιστορίας πρέπει να είναι επίσης η αφύπνιση της Ιδέας. Η μοναδική Ιδέα, ικανή να αντιταχθεί στη διεφθαρμένη και άτονη εκδοχή της ‘δημοκρατίας’ –που έχει γίνει η σημαία των λεγεωνάριων του Κεφαλαίου– [...], είναι η ιδέα του Κομμουνισμού, η οποία επανασυνδέεται και τρέφεται από αυτό που μας διδάσκει η ανθεκτική πολυμορφία των ταραχών [émeutes], όσο πρόσκαιρες και αν είναι αυτές» (αυτ., σ. 14).

Κατά τον Μπαντιού από το 1976 (τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης στη Κίνα) –ειδικότερα από το 1979 (Ιρανική Επανάσταση, που σηματοδοτεί το τέλος της επαναστατικής περιόδου εν γένει)– έως σήμερα (και έως πότε;) βρισκόμαστε ουσιαστικά σε μια αντιδραστική ενδιάμεση, «μεσοδιαστηματική περίοδο» κατά την οποία επανακάμπτει θριαμβευτικά ο «κλασικός καπιταλισμός» υπό το μανδύα της «φιλελεύθερης δημοκρατίας», η οποία προσομοιάζει με την παλινόρθωση της «‘φιλελεύθερης μοναρχίας’ [...] μετά τη συντριβή των τελευταίων σκιρτημάτων της ρεπουμπλικανικής επανάστασης (1815-1850)» (αυτ., σσ. 59, 61). Οι εν λόγω σημερινές