Δικαστική βόμβα στην εφεδρεία

 (αναδημοσίευση από το news247.gr)

Απόφαση κόλαφος για την εργασιακή εφεδρεία στο Δημόσιο. Παγώνει την υπαγωγή εργαζομένου σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Ανοίγει ο δρόμος για εκατοντάδες προσφυγές.

Στον "πάγο" η υπαγωγή σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα εργαζομένου του Δημοσίου με προσωρινή διαταγή του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Ειδικότερα, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, σύμφωνα με την "Ημερησία", εξέδωσε προσωρινή διαταγή με την οποία δικαιώνει υπάλληλο που υπηρετούσε σε Υπηρεσία Δημοσιονομικών Ελέγχων και ο οποίος ετέθη σε καθεστώς προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας. Ο υπάλληλος υποστηρίζει στην αίτηση ακύρωσης της απόφασης ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά του να εξελιχθεί μισθολογικά κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του μέχρι τη νόμιμη συνταξιοδότησή του, το 2013.

Περί χαφιέδων και προβοκατόρων

Αναδημοσίευση από το REDNotebook

Του Στέργιου Κατσαρού

Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το βιβλίο «Υπόθεση Σκάλα, Βαρκελώνη 1978», από τις εκδόσεις «Ισνάφι». Ο συγγραφέας του, Χαβιέρ Κανιάδας Γασκόν, ξαναγυρίζει σ΄ ένα σημαντικό επεισόδιο της ισπανικής Μεταπολίτευσης: την επίθεση μιας ομάδας αναρχικών της CNT σ΄ ένα πολυτελές κέντρο διασκέδασης, τη «Σκάλα», τη μέρα που η κυβέρνηση, όλα τα κόμματα, τα μεγάλα συνδικάτα και ο στρατός καταλήουν σε μια συμφωνία που θα ονομαστεί το «Σύμφωνο της Μονκλόα» (15.1.1978). Από τα συντρίμμια της Σκάλα θα ανασυρθούν τέσσερις εργαζόμενοι νεκροί· το επόμενο πρωί η συναίνεση έχει ήδη νικήσει. Το Red Notebook αναδημοσιεύει τον πρόλογο του βιβλίου, που έγραψε ο Στέργιος Κατσαρός

Όταν μου έγινε η πρόταση να γράψω ένα πρόλογο για το βιβλίο αυτό, η πρώτη μου αντίδραση ήταν αρνητική. Τι νόημα έχει να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο, μια μαρτυρία ενός συντρόφου που είχε εμπλακεί στην υπόθεση Σκάλα στη Βαρκελώνη πριν τριάντα τόσα χρόνια όπου βρήκαν το θάνατο 4 εργαζόμενοι; Το γεγονός επίσης ότι όλοι γνώριζαν ότι η καταστροφή οφειλόταν σε προβοκάτσια της αστυνομίας και όχι σε μολότοφ των παιδιών έκρινα ότι δεν ήταν ικανοποιητικός λόγος να γράψω έναν πρόλογο για τα γεγονότα αυτά. Ωστόσο η σκέψη μου κόλλησε στη τελευταία φράση του κειμένου: «....και αναρχία έπαψε να είναι επικαιρότητα, μετά από 115 χρόνια αγώνων».

Η εκτίμηση αυτή του συντρόφου είναι μάλλον υπερβολική αλλά αυτόματα η σκέψη μου πήγε στην υπόθεση της τράπεζας Μαρφίν, όπου βρήκαν το θάνατο 3 εργαζόμενοι από φωτιά που προκλήθηκε από μολότοφ που ρίχτηκε στη διάρκεια της εργατικής διαδήλωσης της 5ης Μαΐου 2010. Σ’ αυτά θα πρέπει να προστεθεί και θάνατος του οικοδόμου που συμμετείχε στη συγκέντρωση του Π.Α.Μ.Ε. στο Σύνταγμα στις 20 Οκτωβρίου του 2011. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Η περίπτωση της Σκάλα είναι μια καθαρή προβοκάτσια στημένη από την αστυνομία, στη Μαρφίν τα πράγματα δεν είναι ξεκαθαρισμένα. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστούν οι ευθύνες της εργοδοσίας. Ήταν η ίδια η αστική δικαιοσύνη που καταλόγισε ευθύνες. Αυτό δε μας απαλλάσσει από τυχόν ευθύνες. Όχι ευθύνη απέναντι στην αστική δικαιοσύνη ή απέναντι στους κολαούζους της εργοδοσίας στη βουλή που έχουν το θράσος να μιλούν στο όνομα της εργατικής τάξης. Όχι, αν χρωστάμε να απολογηθούμε σε κάποιον είναι στην ίδια την εργατική τάξη και στον εαυτό μας.

Καταλάβετε την παραγωγή

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δράση"

Του RICHARD WOLFF (*)

Καθώς το κίνημα «Occupy» αναπτύσσεται, επιδιώκει λύσεις για τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα, τα εκθέτει και αντιτίθεται σε αυτά. Για πολλούς, το ίδιο το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα είναι το βασικό πρόβλημα. Θέλουν αλλαγή προς ένα άλλο σύστημα, αλλά όχι προς την παραδοσιακή σοσιαλιστική εναλλακτική λύση (π.χ., ΕΣΣΔ ή Κίνα). Το σύστημα αυτό φαίνεται επίσης να χρειάζεται βασικές αλλαγές.

Η κοινή λύση που προτείνουν αυτοί οι ακτιβιστές είναι να αλλάξουμε τις ρυθμίσεις της παραγωγής και στα δύο συστήματα από το μηδέν. Κάθε επιχείρηση πρέπει να εκδημοκρατιστεί. Οι εργαζόμενοι πρέπει να καταλάβουν τις επιχειρήσεις τους, από τη λειτουργία τους έως τη διοίκησή τους. Αυτό θα καταργήσει το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα (εργοδότης-εργαζόμενοι), όπως οι ιστορικοί προκάτοχοί μας κατάργησαν τα παράλληλα εκμεταλλευτικά συστήματα της δουλείας (κύριος-σκλάβος) και της φεουδαρχίας (άρχοντας-δουλοπάροικος).

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Σ' ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΗΓΕΤΗ

Του Γιώργου Πρασσά

Αφού καταγγείλω την - ως συνήθως αντικομμουνιστική - στάση του τέως σ/φου "ΕΟΣ", που έφτασε στο χαμερπές επίπεδο να παραποιεί φωτογραφίες του μεγάλου απροσδόκητα χαμένου μας ηγέτη - σαν μίσθαρνο όργανο των αφεντικών του, παρουσιάζω το πρώτο μέρος του τριμηνιαίου αφιερώματος στη μνήμη του φωτεινού φάρου του σοσιαλισμού :

A. Η καθημερινότητα του σοσιαλιστικού ανθρώπου στη ΛΔΒΚ

Pyongyang, a great place to live

Η πλατεία Ταχρίρ στις φλόγες....

Πυρκαγιές στην πλατεία Ταχρίρ μετά από συγκρούσεις μεταξύ στρατιωτών του στρατού και διαδηλωτών στο Κάιρο, 17 Δεκέμβρη, την δεύτερη ημέρα των συγκρούσεων όπου προκάλεσαν το θάνατο εννέα πολιτών και τραυματίστηκαν πάνω από 300.

Εικόνες από τις τελευταίες κινητοποιήσεις στην Αίγυπτο, [εδώ]

Κουίζ για συνεπείς κομμουνιστές

Με αφορμή το Συλλυπητήριο για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ που απέστειλε η ΚΕ του ΚΚΕ στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας, δημοσιεύουμε την παρακάτω φωτογραφία και καλούμε τους αναγνώστες μας να απαντήσουν:

1) ποιά είναι τα πρόσωπα και

2) ποιόν επαναστατικό χορό χορεύουν;

(το λαγωνικό που ανακάλυψε την φωτογραφία είναι ο Γ.Π.)

Όποιος θέλει ενότητα με το ΚΚΕ είναι άξιος της μοίρας του...

Σύμφωνα με τον "ρ" οι εικονιζόμενοι είναι πράκτορες των ιμπεριαλιστών οι οποίοι το 68 σαμποτάρουν σοβιετικά τανκς την στιγμή μάλιστα που προσέφεραν την διεθνιστική τους αλληλεγγύη  στον λαό της Τσεχοσλοβακίας...

Αναδημοσιεύουμε από τον σημερινό "ριζοσπάστη" ένα κατάπτυστο κείμενο, γραμμένο με τα διδάγματα  του Γκέμπελς για το πως κάνουμε προπαγάνδα. Το αφιερώνουμε στους πρόθυμους συνοδοιπόρους του ΚΚΕ για να "μορφωθούν" πολιτικά και ιστορικά!

Με αυτή την Αριστερά δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση, ούτε με την ιδία, ούτε με την κομματική δικτατορία που επιδιώκει να επιβάλει στη χώρα μας. Μια αριστερά που καταφεύγει σε ψέμματα και  διαστρεβλώσεις της ιστορίας για να αιτιολογήσει σήμερα την ύπαρξή και την πολιτική της, είναι τελειωμένη!  Όσοι θέλουν να συμπορευθούν μαζί της είναι άξιοι της μοίρας τους:

  Τιμούν έναν αντεπαναστάτη

Μεγάλες τιμές από τα αστικά ΜΜΕ για τον Βάτσλαβ Χάβελ, με αφορμή το θάνατό του. Εδωσαν και πήραν τα αφιερώματα, ενώ η αναγγελία τους ήταν πρωτοσέλιδη στον αστικό Τύπο και όχι τυχαία. Αλλωστε το βασικό του προσόν, όπως λένε, ήταν ότι πήρε μέρος στην «εξέγερση του '68, την Ανοιξη της Πράγας», αλλά και στο «κίνημα της Χάρτας 77». Οταν οι αστοί μιλούν για «εξέγερση» και «Ανοιξη» στη σοσιαλιστική Τσεχοσλοβακία, χρησιμοποιούν αυτήν την ορολογία για να χαρακτηρίσουν την αντεπανάσταση του 1968 στη συγκεκριμένη χώρα. Η αντεπανάσταση και τότε, όπως και το 1989-1991, δεν έγινε με επέμβαση απ' έξω. Στις τότε συνθήκες, του '68, συγκρότησαν οργανώσεις μέσα στην Τσεχοσλοβακία για να ανατρέψουν τη σοσιαλιστική ηγεσία. Ηγετικό στέλεχος της αντεπανάστασης τότε, ήταν και ο Β. Χάβελ. Αλλά και το λεγόμενο «κίνημα της Χάρτας 77», (είχε συμβολή στην αντεπανάσταση του 1989), ήταν επίσης μια αντεπαναστατική οργάνωση, με σκοπό την υπονόμευση του σοσιαλισμού από τα μέσα, και με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα», που ήταν από τις αιχμές της προπαγάνδας των αστικών κυβερνήσεων των καπιταλιστικών κρατών ενάντια στη σοσιαλιστική εξουσία.

Το κλείσιμο των εργασιών της 2ης Πανελλαδικής Συνάντησης του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής από τον Αλέκο Αλαβάνο

Εικόνες από την Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής (μέρος ΙΙ)

Πολλοί ομιλητές αναφέρθηκαν στο πολυσυζητημένο θέμα της ενότητας της Αριστεράς. Εδώ παρουσιάζουμε μια τοποθέτηση ως ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του ιδιαίτερου τρόπου που προσεγγίζει το ζήτημα ο κάθε ομιλητής, αποδεικνύοντας ότι όλο και κάτι καινούργιο έχουμε να ακούσουμε:

Όμως πέρα από τις θεωρητικές και ιστορικές προσεγγίσεις του θέματος της ενότητας της Αριστεράς και της μετωπικής δράσης, υπάρχουν και οι προσεγγίσεις μέσα από πρακτικές δράσεις και τις εμπειρίες που αναδεικνύουν με άλλο τρόπο μέσα στην σημερινή συγκυρία αυτά τα ζητήματα. Θα παρουσιάσουμε δύο τοποθετήσεις που είχαν αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά:

Σκέψεις για την άμεση δημοκρατία

...Σε αντίθεση με την επικούρεια έννοια της ελευθερίας ως άρνηση της αναγκαιότητας υπάρχει η στωική έννοιά της ως συνείδηση της αναγκαιότητας: «εκείνον που θέλει οι μοίρες τον οδηγούν, εκείνον που δεν θέλει τον σέρνουν», έλεγε ο Κικέρωνας. Η παρατήρηση δε έχει ως στόχο τις «μοίρες» των αρχαίων στωικών αλλά την «ιστορία» των σύγχρονων «μαρξιστών» —των «μαρξιστών» και όχι του Μαρξ, η διδακτορική διατριβή του οποίου ήταν στον Επίκουρο. Η θεμελιώδης θέση των όσων λέγονται εδώ είναι ότι η ιστορία ούτε οδηγεί ούτε σέρνει κανέναν. Η ιστορία ορίζει εκείνην, ακριβώς, την κοινωνική αναγκαιότητα που ανατρέπει η ελευθερία προκειμένου να είναι κοινωνική ελευθερία, δηλαδή, ελεύθερη συνάντηση των ελεύθερων προσώπων. Είναι η πολιτική εξουσία, αυτή που τελικά —στο όνομα της ιστορίας— οδηγεί και σέρνει...

Απόσπασμα από την ομιλία του Δημήτρη Κωτσάκη στη συνάντηση που διοργάνωσε η δημοτική συνεργασία ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ και οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ στις 13 Δεκεμβρίου του 2011 στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Χαλανδρίου, για την παρουσίαση του βιβλίου Σκέψεις για την άμεση δημοκρατία του Γιώργου Λιερού.

Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: Σκέψεις για την άμεση δημοκρατία