«Μην ντραπείτε να ζητήσετε το φεγγάρι»

 Αναδημοσίευση από την "Ελευθεροτυπία"

 

Του SERGE HALIMI

Η ευρωπαϊκή κρίση, η οποία εκτός από οικονομική είναι επίσης και δημοκρατική, εγείρει τέσσερα θεμελιώδη ερωτήματα. Γιατί κάποιες πολιτικές, παρόλο που η χρεοκοπία τους ήταν προδιαγεγραμμένη, εφαρμόστηκαν σε τέσσερεις χώρες (Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα) με χαρακτηριστική δριμύτητα; Πόσο μεγάλοι φωστήρες μπορεί να είναι οι αρχιτέκτονες αυτών των επιλογών, ώστε η κάθε -προβλεπόμενη- αποτυχία του φαρμάκου που προτείνουν να τους οδηγεί στην απόφαση να δεκαπλασιάζουν τη δόση; Πώς, σε ένα δημοκρατικό σύστημα, να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι οι λαοί που πέφτουν θύματα τέτοιων συνταγών μοιάζουν να μην έχουν άλλη επιλογή από το να αντικαταστήσουν μια αποτυχημένη κυβέρνηση με μια άλλη, ιδεολογική κόπια της προηγούμενης και αποφασισμένη να εφαρμόσει την ίδια «θεραπεία σοκ»; Εντέλει, είναι δυνατόν να γίνουν τα πράγματα αλλιώς; 

Η απάντηση στα δύο πρώτα ερωτήματα είναι επιβεβλημένη, από τη στιγμή που ξεφεύγουμε από τη διαφημιστική φλυαρία περί «γενικού συμφέροντος», «κοινών ευρωπαϊκών αξιών» ή «κοινής διαβίωσης». Οι πολιτικές που εφαρμόζονται δεν είναι παράλογες. Είναι, αντιθέτως, ορθολογιστικές. Και, επί της ουσίας, επιτυγχάνουν τον στόχο τους. Μόνο που αυτός δεν είναι να μπει ένα τέλος στην οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά να δρέψουν κάποιοι τους καρπούς της, που κρύβουν απίστευτο ζουμί. Μια κρίση η οποία επιτρέπει να καταργούνται χιλιάδες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων (στην Ελλάδα, οι εννέα στις δέκα θέσεις που μένουν κενές λόγω συνταξιοδότησης δεν θα αναπληρώνονται), να πετσοκόβονται οι ασφαλιστικές παροχές και η διάρκεια της άδειας μετά αποδοχών, να ξεπουλιούνται ολόκληρα φιλέτα της οικονομίας προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων, να αμφισβητείται το δικαίωμα στην εργασία, να αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι (οι πιο άδικοι) και το κόστος των δημοσίων υπηρεσιών, να μειώνονται οι εισφορές για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να ικανοποιείται, εν συντομία, το όνειρο για μια κοινωνία της αγοράς - η κρίση αποτελεί θείο δώρο για τους θιασώτες του φιλελευθερισμού. Σε κανονικές εποχές, το παραμικρό από τα παραπάνω μέτρα θα τους υποχρέωνε να δώσουν έναν αβέβαιο και άγριο αγώνα. Εδώ, τα πάντα γίνονται μονομιάς. Γιατί, λοιπόν, να επιθυμούν την έξοδο από ένα τούνελ που για αυτούς είναι σαν μια λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας με προορισμό τη Γη της Επαγγελίας; 

Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου;

Αν γύριζε ο χρόνος πίσω και ακούγαμε την ιστορική ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία (22 Οκτωβρίου 1944) θα τον θεωρούσαμε ένα πολιτικάντη της σειράς που πουλάει “πατριωτισμό” και “δημοκρατία” για να προσεταιριστεί την λαϊκή αγανάκτηση και τον πόθο του κόσμου για μια άλλη κοινωνική πραγματικότητα, με στόχο η πολιτική του ΚΚΕ να αποκτήσει ευρύτερη λαϊκή συναίνεση. 

Δυστυχώς διαψεύστηκε οικτρά ο παρακάτω ισχυρισμός του: “Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ. Κι είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους μορφωμένους μας, που δεν τον θέλουν σήμερα, θα ψηφίσουν τότε για να επικρατήσει ο κομμουνισμός”. Τον κομμουνισμό τον επέβαλε ο κόμμα και είδαμε τα αποτελέσματα. Άλλος κομμουνισμός δεν υπήρξε...

Σχεδόν όλα όσα είπε τότε ο Άρης Βελουχιώτης από βάθος της καρδιάς του απευθυνόμενος στο λαό της Λαμίας, σήμερα θα τα απορρίπταμε! Τι να κρατήσουμε;

• Τις ανιστόρητες διακηρύξεις για την “αθάνατη ελληνική φυλή” και την “προδοσία του αλβανικού έπους”;
• Την προβολή της αστικής ηθικής και των αστικών αξιών ως μέσου πολιτικής προπαγάνδας;
• Την εκθείαση της προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας στην ύπαιθρο με τον περιορισμό του εγκλήματος, της ζωοκλοπής και την εμπέδωση της ασφάλειας;
• Την υπεράσπιση της εκκλησίας και του θεσμού της οικογένειας από τους κινδύνους του “κομμουνισμού”;
• Μήπως την παιδαριώδη απάντηση στην κατηγορία ότι το ΚΚΕ ελέγχει πολιτικά και οργανωτικά το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ: “Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται, ότι το ΕΑΜ. και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν’ αποτελέσει ντροπή ή έπαινο;”

Σήμερα λοιπόν δεν έχει να προσφέρει τίποτα η αναπαραγωγή  των απόψεων και αντιλήψεων που συγκρότησαν τότε το ΕΑΜ, ακόμα και αν αυτές ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με τις καλύτερες εκδοχές τους, όπως συμβαίνει με την περίπτωση του Άρη Βελουχιώτη. Αυτή η αναπαραγωγή απλά καταγράφει μόνο πολιτική ένδεια των συντελεστών της. Είναι τραγικό σήμερα το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς προβάλει αυτές ακριβώς τις αντιλήψεις ως πολιτική πρόταση για το σήμερα, αποκομμένες μάλιστα από τον κεντρικό τους πυρήνα που ήταν το αντάρτικο και η ένοπλη πάλη. Αυτή η πολιτική στάση είναι η καλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει η Αριστερά στον αστισμό...

Υπενθυμίζουμε ότι στις 19 Οκτωβρίου είχε απελευθερωθεί η Λαμία. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ, καταφτάνουν στην πόλη. Στις 29 Οκτωβρίου και με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, συγκαλείται στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης, πανηγυρική συγκέντρωση του ΕΑΜ με παμφθιωτική λαϊκή παρουσία. Ο Άρης εκφωνεί από το περίφημο μπαλκόνι τον παρακάτω λόγο:

Γιατί αγωνίστηκα.

Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της!

Από μέρους του Γενικού Στρατηγείου του Ε.Λ.Α.Σ, σας φέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς.

Όπως βλέπετε, πρόκειται «να βγάλω λόγο». Μα ο λόγος μου αυτός δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια. Δεν επιδιώκω ν’ αποσπάσω επαίνους για τη ρητορική μου δεινότητα. Επιδιώκω απλώς ν’ ακούσετε αυτά που θα σας πω. Προσέξτε. Θ’ αρχίσω σαν τα παραμύθια:

Η αθάνατη ελληνική φυλή.

Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται απ’ όλο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.

Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας ήτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.

Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.

Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.

Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι’ αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.

Η νέα δημοσκόπηση της VPRC για τα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" δεν μας λέει πόσο θα έπαιρνε η ΣΠΙΘΑ αν κατέβαινε στις εκλογές....

και του προηγούμενου μήνα, για να κάνετε τις συγκρίσεις:

14 Ιουλίου 1789: Ο λαός κυριεύει το φρούριο της Βαστίλης - 14 Ιουλίου 2011: Η αστυνομία διώχνει τους "αγανακτισμένους"...

Οι "αγανακτισμένοι" διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν χθες βράδυ κοντά στην πλατεία της Βαστίλης στο Παρίσι με σκοπό κατασκηνώσουν ειρηνικά, στο πρότυπο της Πουέρτα ντελ Σολ στη Μαδρίτη, απομακρύνθηκαν τη νύχτα από την αστυνομία

"Στις 04:00 η ώρα, περίπου 50 αστυνομικοί μάς περικύκλωσαν πάνω στη λεωφόρο Ρισάρ Λενουάρ όπου είχαμε κατασκηνώσει και μάς ζήτησαν να διαλυθούμε και να αναχωρήσουμε κατά μικρές ομάδες, όπως και κάναμε", εξήγησε ο Γκρέγκορι Πεσκέγι.

Από τη στιγμή που οι "αγανακτισμένοι" εγκαταστάθηκαν στην πλατεία το βράδυ της Παρασκευής, η αστυνομία άρχισε να διαλύει τον καταυλισμό, αποσυναρμολογώντας τις σκηνές τους και εμποδίζοντας έτσι την παραμονή τους.

Οι διαδηλωτές τελικά άνοιξαν τους υπνόσακούς τους πάνω στο πεζοδρόμιο.

Στόχος τους ήταν να "ανακαταλάβουν τη Βαστίλη", μετά την απομάκρυνση χιλίων διαδηλωτών από τη διάσημη πλατεία στις 29 Μαΐου από την αστυνομία.

Το κίνημα των Γάλλων "αγανακτισμένων" απορρίπτει την "αντιπροσωπευτική δημοκρατία" και "μια ανυπόφορη πλέον οικονομική κατάσταση".

Άρχισε στις 19 Μαΐου στην πλατεία της Βαστίλης, στο πρότυπο του κινήματος το οποίο γεννήθηκε αυθόρμητα στην Πουέρτα ντελ Σολ στη Μαδρίτη που έγινε σύμβολο του εναλλακτικού κινήματος διαμαρτυρίας στην Ισπανία.

(πηγή: http://news247.gr/)

Εικόνες από τον κινέζικο "κομμουνισμό"...

Την 1η Ιουλίου το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας γιόρτασε τα 90 χρόνια του. Παρουσιάζουμε μερικές φωτογραφίες από τον εορτασμό...

Όσο και να το σιδερώνουν, δεν πρόκειται να αποκτήσει την αρχική του ικμάδα...

(Οι εργαζόμενοι σιδερώνουν την σημαία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας σε ένα τραπέζι στο Πεκίνο στο εργοστάσιο Jingong της Red Flag που βρίσκεται στα περίχωρα του Πεκίνου, στις 28 Ιουνίου 2011. Το εργοστάσιο έχει κάνει περισσότερες από 30.000 σημαίες κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων μηνών για τον επερχόμενο εορτασμός για την 90η επέτειο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας την 1η Ιουλίου.)

Είναι φίλοι μας οι Γερμανοί...

(Ερμηνευτές με σημαίες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για να γιορτάσει την 90η επέτειο της ίδρυσης του κόμματος, στη Mercedes-Benz Arena στη Σαγκάη, στις 30 Ιουνίου 2011.)

Ρετουσάρισμα με σύγχρονες δυτικές τεχνικές στο πρόσωπο του μεγάλου τιμονιέρη ...

(Wang Pengkai, ένας ηθοποιός που παίζει το ρόλο του πρώην προέδρου της Κίνας Μάο Τσε Τουνγκ, του εφαρμόζεται make-up, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της επικείμενης τηλεοπτικής δραματικής σειράς για την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας στο Γουεϊχάι επαρχία 13, Ιουνίου 2011.)

Στην Πλατεία Συντάγματος οι "αγανακτισμένοι" βρίσκονται πιο μπροστά στις τεχνικές του ηλεκτρονικού φωτισμού...

(Ένα τεράστιο σύμβολο του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, με σύστημα φωτισμού στην πλατεία Tiananmen στις 30 Ιουνίου 2011, στο Πεκίνο, Κίνα. )

Τις εικόνες τις βρήκαμε στην ιστοσελίδα gekoudi.blogspot.com

Νέο κόμμα με Μίκη και πρώην βουλευτές ΠΑΣΟΚ..

Αναδημοσίευση από "το Ποντίκι"

Ένα νέο κόμμα, με τη συμμετοχή του Μίκη Θεοδωράκη, βρίσκεται στα σκαριά  και η δημιουργία του θα ανακοινωθεί τα επόμενα εικοσιτετράωρα. Σύμφωνα με πληροφορίες  που έχει το ΠΟΝΤΙΚΙ την Πέμπτη πρόκειται να γίνει η συνάντηση των 8 που θα πρωτοστατήσουν στη δημιουργία του νέου κομματικού φορέα.

Ο πρώην πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ  και πρώην συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου Ν. Κοτζιάς, ο πανεπιστημιακός Ν. Μαριάς , ο εργατολόγος Α. Μητρόπουλος η πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σοφία Σακοράφα, ο πρώην σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου σήμερα ανεξάρτητος βουλευτής Β. Παπαχρήστος , ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παν. Κουρουμπλής, ο Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σ. Παπασπύρος αλλα και ο συνταγματολόγος  και στέλεχος του ΣΠΙΘΑ Γ. Κασσιμάτης θα συναντηθούν προκειμένου να προχωρήσουν στη σύνταξη μίας διακήρυξης μέσα στην οποία θα αναφέρεται ότι είναι αναγκαία η δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα που στόχο θα έχει την απήχηση των προβλημάτων της κοινωνίας στη μετά μνημονιακή περίοδο.

Οι πληροφορίες λένε ότι τα στελέχη αυτά βρίσκονται σε ανοικτή επικοινωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς και με το ιστορικό στέλεχος της αριστερές Μανώλη Γλέζο, αλλά και με τον Γιάννη Δημαρά ο οποίος όμως συνομιλεί και με τον Φώτη Κουβέλη.

Όπως γίνεται αντιληπτό μέσα από την δημιουργία αυτού του φορέα θα εκφραστεί το κομμάτι εκείνο των πολιτών που συμφωνούν με τις διαπιστώσεις που έχει εκφράσει κατά καιρούς ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Μίκης  Θεοδωράκης (αφού ο Γ. Κασσιμάτης είναι στενός συνεργάτης του και στέλεχος του ΣΠΙΘΑ) αλλά και ένα κομμάτι των αγανακτισμένων του Συντάγματος. Κάλλας

*Πάντως η βουλευτής Σ. Σακοράφα με τηλεφώνημά της στο «Π» τόνισε ότι δεν μετέχει σε μία τέτοια πολιτική κίνηση.

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται...

Από την στιγμή που οι δημοσκοπήσεις προσφέρουν το σωσίβιο της κοινοβουλευτικής επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ, η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη που προβλέπεται να γίνει στις 16 και 17 Ιουλίου δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και την σχέση του με το μαζικό κίνημα έχουν κριθεί προ πολλού. Το μόνο που απομένει είναι μοίρασμα των θέσεων για τα βουλευτιλίκια. Και αυτό το θέμα αφορά κυρίως τους εναπομείναντες συμμάχους της Κουμουνδούρου, οι οποίοι δεν έχουν άλλο τρόπο για να βγάλουν εκπρόσωπους στην βουλή. Οι ανησυχίες τους μήπως και τους πάρουν τις θέσεις νέα πρόσωπα προερχόμενα από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον μικρές, αφού η πολιτική που εγκαινιάστηκε με την υποψηφιότητα του Α. Μητρόπουλου ως περιφερειάρχη της Αττικής δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα...

Ίσως θα απογοητευτούν εκείνοι που βρίσκονται εκτός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και έχουν ανακαλύψει εκεί προνομιακούς συμμάχους για να οικοδομήσουν μαζί το νέο φορέα της Αριστεράς. Σημασία έχει που βάζει στις πολιτικές αναμετρήσεις ο καθένας τον πήχη. Και ο πήχης για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές που έχει τοποθετηθεί.. Όμως σε ανάλογα σημεία έχει τοποθετηθεί και για άλλους πολιτικούς σχηματισμούς της Αριστεράς. Ένα μεγάλο κομμάτι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα ήταν ικανοποιημένο αν στις επόμενες εκλογές συγκέντρωνε ένα ποσοστό 2%. Είναι σαφές ότι σε αυτή την πολιτική συγκυρία στους πολιτικούς σχηματισμούς της Αριστεράς κυριαρχούν οι όροι αναπαραγωγής και αυτοσυντήρησης τους και όχι οι όροι μετασχηματισμού τους. Η Αριστερά ούτε τον “Δεκέμβρη” μπόρεσε να κατανοήσει, ούτε όμως και το κίνημα της 25ης Μάη. Η αμηχανία της είναι φανερή απέναντι σε αυτό το συμβάν που ανέτρεψε τα πολιτικά δεδομένα της χώρας. Η επιμονή της στην άσκηση πολιτικής με “προγραμματικές θέσεις” που τις κουβαλάει ως κληρονομιά από τον προηγούμενο αιώνα και η αδυναμία της να ανιχνεύσει τις πολιτικές και κοινωνικές συντεταγμένες της σημερινής κρίσης, της αποστερούν κάθε δυνατότητα να συμβάλει στην οικοδόμηση αντιστάσεων που κινούνται στην αναζήτηση του “άλλου κόσμου” που είναι “εφικτός”. Γιαυτό παραπαίει ανάμεσα σε πρακτικές συνδιαχείρισης της κρίσης και κυβερνητισμού και σε ακριβώς αντίθετες πρακτικές που εκφράζονται κυρίως από μαζικά κινήματα με τα οποία δεν έχει στην πραγματικότητα καμία ουσιαστική και οργανική σχέση.

Για όσους αυτές τις μέρες θα ασχοληθούν με την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, καλό είναι να θυμηθούν και λίγο το παρελθόν για να δουν πότε χάθηκαν τα πολιτικά στοιχήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς αυτοί που έχουν την ευθύνη για αυτές τις ήττες, είναι σήμερα στο τιμόνι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετά κείμενα για τις προηγούμενες συνδιασκέψεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε δημοσιεύει και μπορούν να βρουν εκεί αρκετό υλικό.(ένα απ' αυτά: Μπροστά στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ)

Όμως, για να αντιληφθείτε πόση υποκρισία υπάρχει απέναντι στο κίνημα της 25ης Μάη, δείτε αυτά τα video από την 3η Πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Κρίνετε αν μπορείτε να εμπιστεύεστε όλους αυτούς που σήμερα στηρίζουν το κίνημα των πλατειών και μιλάνε για “άμεση δημοκρατία”, τι έπρατταν στο δικό τους το μαγαζί...

Αυτές οι απόψεις ήταν μειοψηφικές στον ΣΥΡΙΖΑ:


Θαυμάστε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ:

Κατανοώντας την κίνηση του πλήθους στις πλατείες: Εφτά κείμενα για την χειραφετική πολιτική και την δημοκρατία στην μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

Το εξώφυλλο της μπροσούρας

Στα μέσα περίπου του προηγούμενου μήνα κυκλοφόρησε από τις "Εκδόσεις του Πλήθους" και μοιράστηκε στην Πλατεία Συντάγματος μια συλλογή κειμένων με τον τίτλο "Κατανοώντας την κίνηση του πλήθους στις πλατείες: Έξη κείμενα για την χειραφετική πολιτική και την δημοκρατία στην μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης". Στην επόμενη ηλεκτρονική επανέκδοση προστέθηκε άλλο ένα ακόμα κείμενο. Αυτή η τελευταία έκδοση περιλαμβάνει τα παρακάτω κείμενα, τα οποία αξίζει να τα διαβάσετε:

Αντί Προλόγου, Μία επιστολή του Slavoj Žižek

1. Το πλήθος στην πλατεία και στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, του Κώστα Δουζίνα

2. Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, του Slavoj Žižek

3. Προς έναν νέο τύπο χειραφετικής πολιτικής: Από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Μαδρίτη και την Αθήνα πολλοί «νέοι κόσμοι» είναι ήδη εδώ!, του Κώστα Χαριτάκη

4. Μαθαίνοντας από τις πλατείες, του Σταύρου Σταυρίδη

5. Πρέπει ακόμη να μιλάμε για δημοκρατία; του Jacques Rancière

6. Επαναοικειοποίηση των κοινών στον κομμουνισμό, του Michael Hardt

7. Επτά λέξεις κλειδιά για την εμπειρία της Μαδρίτης-πλατεία Sol,15M, του Guillermo Kaejane

- Όλα μαζί είναι αναδημοσιευμένα [εδώ].

- Σε μορφή pdf μπορείτε να τα κατεβάσετε και από [εδώ].

Ο “αγανακτισμένος” Παύλος Τσίμας και η Κουμουνδούρου...

Για τον Παύλο Τζίμα είχαμε αναφερθεί πρόσφατα στο κείμενό μας “Ο δικηγόρος του Μ. Θεοδωράκη και ο ...Αριστείδης Μπαλτάς”, όπου καταγράψαμε την σύμπλευσή του με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Κουμουνδούρου στην ανάδειξη του σερ Βασιλείου Μαρκεζίνη σαν  το νέο εξέχον πρόσωπο στην πολιτική σκηνή. Μερικά συνθήματα στους τοίχους και ένα πρόσφατο δημοσίευμα στην ιστοσελίδα “πιτσιρίκος”  με τον τίτλο "Και ο Παύλος Τσίμας αγανακτισμένος" (αξίζει να το διαβάσετε αν δεν το έχετε ήδη κάνει), μας θύμισαν την εποχή που η Κουμουνδούρου ήθελε να κάνει  τον Παύλο Τζίμα γενικό δερβεναγά στα δικά της ΜΜΕ. Αναδημοσιεύουμε μερικά αποσπάσματα από τον τύπο εκείνης της περιόδου:

1. Απόσπασμα από το κείμενο "ΣΥΝασπισμός media group" ("Ελευθεροτυπία" - 06/07/2008)

Πριν από τέσσερις μήνες ο πρόεδρός του Αλ. Τσίπρας και ο γραμματέας Ν. Χουντής είχαν συγκαλέσει μια άτυπη σύσκεψη μελών της Κεντρικής Επιτροπής, τα οποία έχουν εμπειρίες στα ΜΜΕ, όπως οι Ν. Βούτσης, Ν. Φίλης, Γ. Χελάκης, Αγ. Τσέκερης και ο υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου Α. Καρύντζης. Θέμα της, να εξεταστούν οι δυνατότητες που υπάρχουν ώστε η επικοινωνία του κόμματος να ενταχθεί σε ενιαία στρατηγική, οι ιδέες του να αποκτήσουν «πολλαπλασιαστές» στην κοινή γνώμη, τα έντυπά του να εκσυγχρονιστούν και τα στελέχη του να ασκηθούν σε σύγχρονες μεθόδους επαφής με τους έλληνες ψηφοφόρους.

Τις προτεινόμενες αλλαγές βλέπουν θετικά τόσο οι Γ. Σταθάκης (πρόεδρος του δ.σ. της «Αυγής») και Κ. Κάρης (διευθυντής της εφημερίδας), όσο και οι Θ. Καρτερός και Μ. Δαρειώτης (διευθυντής και σύμβουλος αντίστοιχα του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο»).

Ολοι, ωστόσο, επισημαίνουν ότι οι σχεδιασμοί δεν μπορούν να γίνουν πράξη αν δεν υπάρξει ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό. Ετσι, ο Αλ. Τσίπρας έχει αναλάβει το δύσκολο ρόλο να βολιδοσκοπήσει πρόσωπα με γνώσεις, κύρος και επαγγελματική επάρκεια. Ηδη έχει κάνει μια πρώτη συζήτηση με τον Π. Τσίμα (μετά την ευγενική άρνηση του Β. Μουλόπουλου), με στόχο να κάμψει τις αντιρρήσεις του.

«Είναι μια συζήτηση με τον πρόεδρο του ΣΥΝ που βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο», λέει ο ίδιος ο δημοσιογράφος στην «Κ.Ε.». «Μου ζήτησαν να βοηθήσω, ο χώρος έχει πράγματι ανάγκη από ένα νέο εγχείρημα και το βλέπω κατ' αρχήν θετικά».

2. Απόσπασμα από το κείμενο "Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΣΥΖΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ" (ΕΠΟΧΗ - 13/07/2008)

Στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" σε σχετικό ρεπορτάζ αναφέρεται το όνομα του Π. Τσίμα, ο οποίος, μάλιστα, δεν κρύβει ότι έχει κάνει σχετικές συζητήσεις με τον πρόεδρο του Συνασπισμού. Ωστόσο, πολύ δύσκολα θα προχωρήσει η υλοποίηση αυτής της σκέψης, καθώς από τον Συνασπισμό τίθεται ως όρος η αποκλειστικότητα, δηλαδή η μη ενασχόλησή του με "Νέα" και "Μέγκα", κάτι, που ο γνωστός δημοσιογράφος δύσκολα θα το δεχτεί. Μάλιστα, όπως ανέφερε η εφημερίδα "Ποντίκι" ο Παύλος Τσίμας - όπως άλλωστε και ο βουλευτής Γρηγόρης Ψαριανός - υπέγραψε με το ραδιοφωνικό σταθμό της Γ. Αγγελοπούλου City FM, για να παρουσιάζει καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή. Συνεπώς, σε περίπτωση άρνησης να αναλάβει την "Αυγή" - που είναι και το πιθανότερο - θα αναζητηθεί άλλο πρόσωπο από την αγορά. Ανάμεσα σε άλλα ονόματα ακούγεται δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ της Καθημερινής.

3. Για να μην ξεχνιόμαστε, ρίξτε και μια ματιά εδώ:

Ο Τάσος Κουράκης του ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί απολύσεις δημοσιογράφων από την Αυγή

Στη θάλασσα λεφτά υπάρχουν!

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του "ιού" ένα κείμενο της Άντα Ψαρρά που δεν "χώρεσε" στην "Ελευθεροτυπία"...

Οι Έλληνες εφοπλιστές και η κρίση

Στη θάλασσα λεφτά υπάρχουν!

της ΑΝΤΑΣ ΨΑΡΡΑ

Όχι μόνο η αντιπολίτευση αλλά και η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι τα φορολογικά μέτρα είναι άδικα. Κι όμως κανείς δεν τολμά να θίξει τη συνεχιζόμενη τεράστια φοροαπαλλαγή ενός και μόνο κλάδου. Των εφοπλιστών. Είναι τέτοια δε η άνεση και η έκταση των φοροαπαλλαγών αυτών που επιχειρηματίες κάθε κλάδου αγοράζουν ποσοστά σε ναυτιλιακές εταιρείες για να γευτούν και αυτοί τα υψηλά προνόμια.

Κατά την πρόσφατη συζήτηση για το μεσοπρόθεσμο ο Αλέξης Τσίπρας εγκάλεσε τον πρωθυπουργό για τις σκανδαλώδεις 52 φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές. Ο αρχηγός της ΝΔ επαναλαμβάνει συνεχώς και με σθένος ότι θα επαναλειτουργήσει το Υπουργείο Ναυτιλίας ακόμα κι αν ο Χρήστος Παπουτσής αφαίρεσε μόλις μια εβδομάδα πριν την παλιά ταμπέλα από την πρόσοψη. Τέλος ο Γιώργος Καρατζαφέρης κραυγάζει για το συνάλλαγμα που βγάζουν έξω οι μετανάστες «ξεχνώντας» ότι μόνο από τα παράβολα οι μετανάστες συνεισφέρουν στο ΑΕΠ πολύ περισσότερο από τους εφοπλιστές.

Πολλοί από τους εθνικούς αυτούς ευεργέτες στους οποίους -ακόμα- ο απλός κόσμος αποδίδει τα χαρακτηριστικά της καπατσοσύνης και της δημιουργικότητας είναι γνωστό πως έφτασαν να έχουν αυτό τον τεράστιο πλούτο. Το νόμιμο και το ηθικό δεν είναι βέβαια το μοναδικό εργαλείο του εφοπλισμού και αυτό δεν ισχύει φυσικά μόνο για τον ελληνικό εφοπλισμό. Πρόσφατα ο 'πολιτισμένος' διάλογος μεταξύ ΑΛΤΕΡ και ΣΚΑΙ ανάμεσα στα άλλα αποκάλυψε τρόπους θησαυρισμού του εφοπλιστικού και όχι μόνο κεφαλαίου. Παρομοίως το ποδοσφαιρικό «θαύμα» πάλι με εμπλεκόμενους εφοπλιστές και παρατρεχάμενους επιχειρηματίες-μπράβους ξετυλίγει κι αυτό με τη σειρά του πτυχές αυτού του κεφαλαίου. Τα αφορολόγητα υπερκέρδη, οι offshore και οι σημαίες ευκαιρίας είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Όμως οι ελληνικού νόμοι και πάλι ξεπερνάνε εδώ τα όρια της κοινής λογικής.