Ποιός θυμάται σήμερα την Κερατέα; Η Αριστερά είναι σίγουρο ότι θα την θυμηθεί μετά τις επόμενες εκλογές, όταν θα καταμετράει τα δυσμενή για αυτήν εκλογικά αποτελέσματα στις κάλπες που θα στηθούν εκεί, στα εκλογικά τμήματα...
Η πολιτική συγκυρία - δυστυχώς - προσδιορίζεται από τις ενδοαστικές αντιθέσεις και οι ταξικές συγκρούσεις διεξάγονται κάτω από την ηγεμονία του αστισμού. Το λαϊκό κίνημα και η αριστερά βρίσκονται στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων και δεν μπορούν να βάλουν την δική τους σφραγίδα σε αυτές. Το ΚΚΕ, παρ' όλο ότι σήμερα έχει πιο σωστές προσεγγίσεις για την πολιτική συγκυρία από άλλα κομμάτια της Αριστεράς, δεν μπορεί να μεγαλώσει την επιρροή του στις λαϊκές μάζες γιατί προβάλει ως όραμα για μια άλλη κοινωνία, την επαναφορά του μοντέλου του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, όραμα που έχει χρεοκοπήσει στην συνείδηση τους...
Οι διέξοδοι που προβάλλονται σήμερα στην πολιτική σκηνή και ο διλληματικος τρόπος που τίθενται τα ζητήματα - ναι ή όχι στο Ευρώ και την Ε.Ε. - αφορούν πολιτικές λύσεις που σχετίζονται άμεσα με αντιμαχόμενα συμφέροντα του αστισμού, αφού δεν συγκροτούν απαιτήσεις μαζικού κινήματος, διακριτού από τις αστικές επιλογές, αυτόνομου από το κράτος και ικανού να διαπραγματευτεί τους όρους επιβολής τους. Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας- ο κόσμος που ζει από την εργατική του δύναμη - γνωρίζει ότι με τον υπάρχοντα κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό, είτε μείνει η χώρα στο Ευρώ και την ΟΝΕ και την Ε.Ε, είτε φύγει, αυτός θα πληρώσει τα σπασμένα. Γνωρίζει ότι όποια και από τις δύο αυτές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης επιβληθεί, αυτά που έχασε τον τελευταίο χρόνο δεν πρόκειται να τα πάρει πίσω την άλλη μέρα, αλλά θα πρέπει να κάνει και πάλι θυσίες.
Γνωρίζει ότι αυτά που προτείνει η Αριστερά, μπορεί να ικανοποιούν την “εθνική” του υπερηφάνεια, όπως δεν τον απαλλάσσουν από νέες θυσίες. Επίσης, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι ότι όλα αυτά λειτουργούν προς όφελος όλων εκείνων που είναι ήδη προετοιμασμένοι να συμμετέχουν στην βίαιη και ληστρική αναδιανομή του πλούτου που θα πραγματοποιηθεί, με όποια από τις δύο διλληματικές εκδοχές αν επιβληθεί τελικά εφόσον δεν υπάρξει μαζικό κίνημα που θα ανατρέψει το σημερινό πολιτικό σκηνικό...
Ποιό είναι το κύριο πρόβλημα που έχουν οι ελληνικές τράπεζες σήμερα; Μήπως τα “τοξικά ομόλογα”; Όχι! Είναι ότι κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν επειδή αρκετοί από αυτούς τους“Ελληναράδες” που φωνάζουν να φύγουμε από την Ε.Ε. και την ΟΝΕ, έχουν πάρει τα λεφτά τους και τα έχουν πάει στο εξωτερικό ή τα έχουν κάτω από το προσκεφάλι τους. Και δεν είναι μόνον το "μεγάλο" κεφάλαιο που ακολουθεί αυτές τις πολιτικές, αλλά όλοι οι μικρομεσαίοι και οι εργαζόμενοι που είχαν κάποιες αποταμιεύσεις στις τράπεζες ή είχαν φοβηθεί το χρηματιστήριο και δεν τα είχαν ακουμπήσει εκεί. Απ' ότι φαίνεται, θα αρκούσε να λυθεί το θέμα του χρέους μόνο με το 1/10 των χρημάτων που έχουν "αποσυρθεί" από τις ελληνικές τράπεζες τα τελευταία δύο χρόνια αν πήγαινε στον κρατικό κορβανά. Αυτά όμως δεν μας τα λένε οι αριστεροί “οικονομολόγοι” γιατί ισχυρίζονται ότι δεν διαθέτουν στοιχεία. Και πράγματι δεν είναι τα μόνα στοιχεία που δεν γνωρίζουμε από το τι συμβαίνει στην οικονομία. Εδώ για να πληροφορηθούμε πόσο ακριβώς είναι το χρέος, πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να το υπολογίσουν, και αυτό πάλι είναι στο περίπου...
Όμως, η Αριστερά τυφλωμένη από τις μικροπολιτικές της σκοπιμότητες δεν μπορεί καν να έχει μια κοινή άποψη για το ποιά είναι η κύρια αιτία της αύξησης του χρέους της χώρας. Σε αυτό τουλάχιστον το ζήτημα, θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι πιο απλά απ' ότι τα παρουσιάζουν διάφοροι “αριστεροί” οικονομολόγοι που σερβίρουν μουχλιασμένες “ρώσικες” σαλάτες γαρνιρισμένες με αντιευρωπαϊκά καρότα, που παρέμειναν στα ψυγεία του αγγλοσαξονικού καπιταλισμού από την εποχή που επέλεξε την μη ένταξή του στην ΟΝΕ. Μια ματιά να ρίξουμε στο τι συμβαίνει εδώ, αρκεί να σχηματίσουμε γνώμη για το χρέος της χώρας μας:
ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αναρτήσεις
Γαργάρα μέχρι τώρα έχουν κάνει τις διαδηλώσεις στην Ισπανία τα έγκριτα τηλεοπτικά και ιντερνετικά μέσα στη χώρα μας. Τσιμουδιά μέχρι χτες, για να μη μας μπαίνουν ιδέες, μη μας τη βαρέσει και κατασκηνώσουμε κι εμείς στους δρόμους και τις πλατείες, μην αρχίσουμε κι εμείς και επικοινωνούμε ανά δύο, ανά τρεις, ανά χιλιοιδεκατρείς. Βλέπεις, αυτοί εκεί δεν είναι αιγύπτιοι ή λίβυοι για να έχουν τις ιδιαιτερότητες (sic) που κάνουν τις εξεγέρσεις να διαφέρουν απείρως (sic) και τα κινηματικά προτάγματα να μην συγχρονίζονται (sic καi lol). Αυτοί εδώ είναι Μεσόγειοι, αυτοί είναι κοντινοί, αυτοί δεν είναι τριτοκοσμικοί (tres sic), αυτοί είναι σαν εμάς (που δεν είμαστε τριτοκοσμικοί -45 απανωτά lol). Αυτοί το άλλο Σάββατο θα σηκώσουν ευρωπαϊκή κούπα, αλλά δεν φαίνεται να τους καίει και τόσο -όταν ήδη έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια τους. Δεν είναι σαν κι εμάς, που κάθε κέλευσμα για πρωτιά από Ευρώπη μεριά, σημαίνει και επίταξη εθνικής υπομονής προς χάριν του μεγάλου σκοπού, του εθνικού στόχου, μαζί με εξαναγκασμό εθνικής ενότητας. Έστω και για την τρέχουσα βδομάδα, την κάθε βδομάδα που πιθανώς θα λάβει χώρα κι ένα μεγαλείο. Στη θέση του μεγαλείου και του στόχου βάλε ένα χλιδάτο ραπ ζεϊμπέκικο και τις κλωτσιές του Καραγκούνη.
