Είναι και μερικά πράγματα που δεν τα σηκώνει το στομάχι μας...

Το παλαιό σύνθημα του Φαράκου που έχε γίνει κάποτε σημαία της ΚΝΕ “πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα” μας ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό με αφορμή το πρόσφατο διεθνές συνέδριο που οργάνωσε το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ/ΕΛΕ, το οποίο έδειξε πως στα “μαθήματα” καλά τα πάμε, όμως το πώς η ΕΛΕ θα γίνει διεκδίκηση του μαζικού κινήματος είναι ακόμα ζητούμενο...

Στην ιστοσελίδα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ! Διατυπώνεται το παρακάτω ερώτημα:

Το ερώτημά μας είναι το εξής:

Στο πρόγραμμα των εργασιών της τριήμερης διεθνούς συνάντησης (http://elegr.gr/details.php?id=129) αναφέρονται οι ομιλητές καθώς και οι διεθνείς συμμετοχές. Σε ένα pdf (http://www.eurodad.org/uploadedFiles/Whats_New/News/Agenda%20draft_online2104%281%29.pdf?n=4317 ) που βρήκε ένας φίλος στην ιστοσελίδα του Eurodad αναφέρεται, κάτω κάτω, ως χρηματοδότης η Κομισιόν. Στην ιστοσελίδα της ΕΛΕ δεν αναφέρεται αλλά ούτε και στο τελικό αγγλικό κείμενο: (http://www.eurodad.org/uploadedFiles/Whats_New/News/Athens%20FINAL%20Agenda_Public_0305.doc?n=3600). Tι ισχύει τελικά;

Kαι αν ναι γιατί δεν το αναφέρουν και στα ...ελληνικά;

Εμείς θα είμαστε από τους τελευταίους που θα βάζαμε το ερώτημα αν ένα διεθνές επιστημονικό συνέδριο χρηματοδοτείται από την ΕΕ, διότι πιστεύουμε ότι αυτόν τον χαρακτήρα είχε. Όμως για αυτούς που θεωρούν πράγματι ότι το παραπάνω συνέδριο ήταν η πεμπτουσία της αντιευρωπαϊκής πολιτικής, το ερώτημα είναι πως δέχτηκαν να χρηματοδοτηθούν από την ΕΕ; Και αν πράγματι είναι έτσι τα πράγματα, νομίζουμε ότι πιο σημαντικό είναι ότι το έκρυψαν απ' ότι το έκαναν!...

Όμως το ζήτημα αυτό αναδεικνύει και μια άλλη πλευρά των πραγμάτων που δείχνει το μέγεθος της ήττας του “υπαρκτού κομμουνισμού”. Όπως διατυπώθηκε το ερώτημα από την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!, σε κανέναν δε γεννήθηκε η απορία αν πράγματι η ΕΕ θα χρηματοδοτούσε ένα τέτοιο συνέδριο, αλλά αν πραγματικά η πρωτοβουλία για την ΕΛΕ αποδέχτηκε αυτή την χρηματοδότηση ή όχι. Αν λοιπόν γυρίσουμε στον προηγούμενο αιώνα και θεωρήσουμε ότι γίνεται ένα διεθνές συνέδριο στην Ουγγαρία για την έξοδο της χώρας από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και ότι οι οργανωτές τους δέχτηκαν ρούβλια από ΕΣΔΔ για την οργάνωσή του, για ποιό πράγμα θα είχατε αμφιβολίες; Αν τα πήραν ή όχι οι σύντροφοι που θα έκαναν ένα τέτοιο συνέδριο ή αν πράγματι η ΕΣΔΔ θα μπορούσε ποτέ να χρηματοδοτήσει ένα παρόμοιο συνέδριο;...

Αν έγιναν έτσι τα πράγματα όπως τα περιγράφει η "ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!" και αν ακόμη οι σύντροφοι της πρωτοβουλίας το απέκρυψαν, σίγουρα υπάρχει πρόβλημα αλλά κατά την ταπεινή μας γνώμη υπάρχουν άλλα μεγαλύτερα. Άλλα πράγματα μας ανακατεύουν τα άντερα και μας χαλάνε το στομάχι, όπως η σύμπλευση τμημάτων της Αριστεράς με την ακροδεξιά.

Ε, λοιπόν μας χαλάει πολύ περισσότερο να βλέπουμε σε ακροδεξιές ιστοσελίδες να διαφημίζουν το ντοκιμαντέρ Debtocracy/Χρεοκρατία και να μαζεύουν υπογραφές για την πρωτοβουλία της ΕΛΕ μαζί με κείμενα του σερ Β.Μαρκεζίνη. Αν έχετε γερό στομάχι, ρίξτε μια ματιά (ιδιαίτερα στην δεξιά μεριά) στην ιστοσελίδα που έχει ως τίτλο μια αρχαιοπρεπή εκδοχή του συνθήματος “πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα”, εδώ:  “αἰέν ἀριστεύειν”

Σε αυτούς τους ανθρώπους δίνει το “λόγο” η Αριστερά και τους ψιλογλύφει...

...Από εκεί κινήθηκε ένας μηχανισμός από σκέψεις μου, που πέταξε έξω από την Ελλάδα όλους τους μετανάστες. Δεν είναι σωστό όμως και ως κοινωνική συμπεριφορά η Ελλάδα να ανοίγει τις πόρτες της, σαν την πουτ… που ανοίγει τα πόδια της: 1.400.000 ξένοι μέσα στη χώρα; Το 15% της χώρας μετανάστες; Πόσοι Έλληνες μπορούν να απορροφήσουν αυτό το νούμερο; Και όμως έγινε. …Δεν ήθελαν μόνο να κλέψουν. Ήθελαν να σκοτώσουν. Έναν άλλο γείτονα τον έπνιξαν με μαξιλάρι. Εγώ μόλις γλίτωσα. …. Είδα μια εκδικητικότητα φυλετική, ταξική, κοινωνική, εθνική…Ήταν μίσος….

Μετά το επεισόδιο βρέθηκα στο αυτοκίνητο φίλου. Ήρθε ένας Πακιστανός να καθαρίσει τα τζάμια. Του λέει ο φίλος “όχι.”. Εγώ, που είχα περάσει την περιπέτεια, του λέω “δώστου κάτι του νεαρού, δεν πειράζει”. Του έδωσε ένα κέρμα. Το παίρνει ο Πακιστανός, το κοιτάζει και μας το πετά στα μούτρα.

Πήδηξα έξω , τον έπιασα από τον σβέρκο και τον έσουρα με κακία, με ένα μίσος, στο αυτοκίνητο και του ‘πα “βρες το”.

Από πίσω ο κόσμος έβλεπε την εικόνα ενός λευκού που έσερνε έναν φουκαρά Πακιστανό σαν να ήταν σκύλος. Η εντύπωση πού έδωσα ήταν ότι η λευκή ράτσα ταλαιπωρούσε έναν φουκαρά πακιστανό σκύλο. Και όμως συνέβαινε το ανάποδο. Η παρεξήγηση είναι μέσα στη ζωή μας....

Από: Καταπέλτης ο Νίκος Κούνδουρος, για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα

Δοκιμάζεται η φιλία του Άρχοντα της “ΣΠΙΘΑΣ” με τον Κ. Μητσοτάκη με αφορμή την διεκδίκηση των αναδρομικών των βουλευτών...

Δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά στην υπόθεση των αναδρομικών αυξήσεων που διεκδικούν συνταξιούχοι βουλευτές, γιατί είναι γνωστό το θέμα από τον σάλο που ξεσήκωσε αυτή η διεκδίκηση. Ήδη έχουν αρχίσει κάποιοι να κάνουν πίσω. Η πρώτη που παραιτήθηκε από την βουλευτική αξίωση για αναδρομικές αποδοχές ενώπιον της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι η χήρα του βουλευτή του Σπ. Πλασκοβίτη,  Την αγωγή είχε καταθέσει ο σύζυγος της και διεκδικούσε να του καταβληθούν τα αναδρομικά που έλαβαν οι δικαστές.

Πριν μερικές μέρες ο Δ. Παπαδημούλης ζήτησε από τους αρμόδιους υπουργούς να μάθει αν θα δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα των πρώην βουλευτών που διεκδικούν τις εν λόγω αυξήσεις, και αν ανάμεσα στους προσφεύγοντες στη δικαιοσύνη, υπάρχουν κάποιοι στους οποίους έχουν ανατεθεί υψηλές κρατικές θέσεις. Εμείς θα θέλαμε να δημοσιοποιηθούν όχι μόνον τα ονόματα που ζητάει ο κ. Παπαδημούλης, αλλά ΟΛΑ τα ονόματα των βουλευτών που ήδη έχουν κινηθεί να λάβουν αυτά τα αναδρομικά αυτά, τα οποία αντιστοιχούν περίπου σε 200.000 - 250.000 ευρώ κατά μέσο όρο για κάθε προσφεύγοντα συνταξιούχο βουλευτή.

Ανάμεσα σε αυτά λοιπόν τα ονόματα βρίσκεται και το όνομα του Μίκη Θεοδωράκη, του άρχοντα της ΣΠΙΘΑΣ, ο οποίος θεωρεί δίκαιη την διεκδίκηση αυτών των αναδρομικών και οργανώνει τις κινήσεις του για την είσπραξη τους. Σε αντίθεση με τον Μίκη Θεοδωράκη, "θλιβερή" χαρακτήρισε την αξίωση βουλευτών να τους δοθούν οι αναδρομικές αυξήσεις στις συντάξεις τους, βάσει απόφασης που δικαίωνε αναδρομικά υπέρ των δικαστών την περίοδο του 2003-2007 ο πολιτικός του φίλος και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος τον είχε αναδείξει και υπουργό του. Πρόσφατα δήλωσε: «Το αίτημα των συνταξιούχων βουλευτών να πάρουν και αυτοί τα αναδρομικά που πήραν οι δικαστικοί, την περίοδο 2003-2007, ήταν θλιβερή αλλά και αναμενόμενη συνέπεια μιας σειράς λαθών και παραλείψεων του παρελθόντος στην αντιμετώπιση του δύσκολου και σύνθετου θέματος μισθολογίου και συντάξεων των δικαστικών λειτουργών με τους οποίους συνταγματικά εξομοιώνονται, από απόψεως αποδοχών, οι βουλευτές».

Ομιλία-συζήτηση για το στοίχημα της αποανάπτυξης με τον Σερζ Λατούς

Αυτό τον καιρό κάποιοι αγωνιούν για την τύχη της “εθνικής οικονομίας” και αναζητώντας διέξοδο από την σημερινή κρίση στρατεύονται στο όραμα ενός “υγιούς καπιταλισμού” που θα δίνει προτεραιότητα στην “πραγματική οικονομία” και στην “παραγωγική ανάπτυξη” της χώρας. Κάποιοι άλλοι, αναζητούν λύσεις αμφισβητώντας τα ιδεολογικά και πολιτικά πλαίσια που διαμορφώνουν την συναίνεση σε αυτά τα χρεοκοπημένα οράματα του αστισμού.

Σε αυτές τις αναζητήσεις εντάσσεται η εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 10 Μάη στις 19:30 στο Πολυτεχνείο (αμφιθέατρο ΜΑΧ) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με θέμα «το στοίχημα της αποανάπτυξης» και ομιλητή τον καθηγητή Σερζ Λατούς του Πανεπιστημίου Paris-Sud. Ο Λατούς σπούδασε φιλοσοφία, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, έχει διδάξει σε πανεπιστήμια στη Λιλ στη Γαλλία, στο Κονγκό και στο Λάος. Από το 2002 έχει αφιερωθεί στη μελέτη της αποανάπτυξης. Στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Βάνιας” το βιβλίο του με τίτλο “Το στοίχημα της απο-ανάπτυξης”

Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν: αυτόνομο στέκι, περιοδικό πανοπτικόν, εκδόσεις των συναδέλφων, παρατηρητήριο ελεύθερων χώρων, σπόρος, σκόρος. Όπως, αναφέρει το δελτίο τύπου των οργανωτών:

Τη στιγμή που η χρεωκοπία της χώρας είναι χρεωκοπία του μοντέλου ανάπτυξης, ο Λατούς, σε ρήξη με το ωφελιμιστικό φαντασιακό του καπιταλιστικού κόσμου που μας οδήγησε εδώ, προτείνει νέες μορφές κοινωνικής, παραγωγικής και οικολογικής συμβίωσης.

«Η μεγέθυνση και η ανάπτυξη είναι δύο μύθοι της οικονομίας που οδηγούν τον κόσμο στον αφανισμό». Ως εκ τούτου προτείνει την κατασκευή «συμβιωτικών, αυτόνομων, οικονόμων κοινωνιών» με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει «αναδιανομή, αναδόμηση, μείωση, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση κ.α.». Η συγκεκριμένη πρόταση δεν αποτελεί «ετοιμοπαράδοτο μοντέλο» αλλά «ουτοπία κινητήρια και δημιουργική» για να διερευνήσουμε «τρόπους συλλογικής άνθησης που δε θα καταστρέφουν το περιβάλλον και τον κοινωνικό δεσμό».

Με αφορμή αυτή την εκδήλωση σας προτείνουμε μια σειρά κειμένων για την “αποανάπτυξη” και την κριτική που έχει ασκηθεί εναντίον της από κομμάτια της παραδοσιακής αριστεράς:

1. Μανιφέστο του Ελληνικού Δικτύου για την Απoανάπτυξη

Πρόκειται για ένα διακηρυκτικό συλλογικό κείμενο υπογραφών του “ Ελληνικού Δικτύου για την Αποανάπτυξη” το οποίο φιλοδοξεί να συμβάλει στην συγκρότηση ενός χώρου προβληματισμού γύρω από το φαινόμενο της αποανάπτυξης

2. Αποανάπτυξη: Μια απάντηση στην κρίση

Απαντώντας στις ερωτήσεις του tvxs, ο Γιώργος Καλλής, καθηγητής του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, του Ινστιτούτου ICREA και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας για την αποανάπτυξη, αναπτύσσει τη θεωρία και τις εφαρμογές της.

3. Καπιταλισμός και απoανάπτυξη: Το θεώρημα του αδύνατου.

Μια κριτική παρουσίαση της της ιδέας της “αποανάπτυξης” από τον Τζον Μπέλαμι Φόστερ στο Monthly Review σε μετάφραση: Έλενα Παπαδοπούλου

4. Κριτική στο Serge Latouche και τη θεωρία της "αποανάπτυξης" στον καπιταλισμό

Κριτικές παρατηρήσεις επί της «Σύντομης Πραγματείας για την ήπια Αποανάπτυξη» του Serge Latouche από το θεωρητικό όργανο της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας (Ιταλία)

5. O Anselm Jappe για την απο-ανάπτυξη

Ο Anselm Jappe θα μιλήσει την Πέμπτη 12 Μάη στο Μικρόπολις στη Θεσσαλονίκη, ενώ το συγκεκριμένο κείμενο θα περιληφθεί στο βιβλίο “Σημειώσεις της Στέπας” που θα κυκλοφορήσουν από τους συντρόφους των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ

ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ «ΚΑΜΠΑΝΗ 2» ΧΩΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΙΟΥ-ΙΟΥΝΙΟΥ 2011

ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ «ΚΑΜΠΑΝΗ 2»

ΧΩΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Καμπάνη 2 και Αγίου Μελετίου 102,Πλατεία Αμερικής

Email: pezodromoskampani2@gmail.com, τηλ. 210 86 50 092

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΙΟΥ-ΙΟΥΝΙΟΥ 2011

Τετάρτη 11/5, ώρα 19.30 μ. μ.

Παρουσίαση του  βιβλίου του δημοσιογράφου  Δημήτρη Ψαρρά «Ιός, Ελευθεροτυπία» , “Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη – Η τηλεοπτική αναγέννηση της ελληνικής Ακροδεξιάς”, εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2011.

Ομιλητές: ο εικαστικός  Γιώργος  Σαπουνάς και ο δημοσιογράφος  Νίκος Σερβετάς.

Τετάρτη 18/5, ώρα 19.30 μ. μ.

Παρουσίαση του  βιβλίου του Θεσσαλονικιού συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη «Ο γύρος του θανάτου», εκδόσεις Άγρα 2011

Ομιλητές:  Κώστας Καλημέρης-κριτικός λογοτεχνίας, Περικλής Κοροβέσης-συγγραφέας και δημοσιογράφος  και ο ηθοποιός  Σταύρος Μερμήγκης.

Τετάρτη 25/5, ώρα 19.30 μ. μ.

Παρουσίαση της σειράς «Τα Ρεμπέτικα: 1850-1960» του Παναγιώτη Κουνάδη.

Ομιλητές: οι ερευνητές του ρεμπέτικου τραγουδιού Παναγιώτης Κουνάδης και  Νίκος Διονυσόπουλος καθώς και  ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Π. Κοροβέσης.

Θα ακουστούν  παλιές ηχογραφήσεις και θα προβληθεί οπτικό υλικό.

Δευτέρα  30/5, ώρα 19.30 μ. μ.

Αφιέρωμα στους ηθοποιούς που «έφυγαν» Δημήτρη Καμπερίδη, Γιώργο Σαμπάνη, Κώστα Στυλιάρη και  Χρήστο Τσάγκα .Θα μιλήσουν αντίστοιχα για αυτούς : ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης, ο σκηνογράφος Γιάννης Λεκκός, η ηθοποιός Νένα Μεντή και ο σκηνοθέτης Λάμπρος Τσάγκας.

 Θα προβληθεί φιλμάκι διάρκειας 40΄ με  αρχειακό υλικό ,φωτογραφίες, σκηνές από παραστάσεις που έπαιξαν κ. λ. π  που δημιούργησε  ειδικά  ο ηθοποιός Σταύρος Μερμήγκης.

Τετάρτη 1/6, ώρα 19.30 μ. μ.

Παρουσίαση του βιβλίου κόμικ «Η κραυγή του λαού - Η ιστορία της Παρισινής Κομμούνας», των Ζακ Ταρντί, Ζαν Βωτρέν ,εκδόσεις ΚΨΜ 2011

Θα προβληθεί  αρχειακό  φωτογραφικό υλικό από τα γεγονότα της παρισινής Κομμούνας  που έχει  επιμεληθεί ο εκπαιδευτικός Γιώργος Τριβιζάκης.

Κυριακή 5/6,ώρα 11.00 π. μ.

Οι κάτοικοι της γειτονιάς μας, καθώς και οι φίλοι της Καμπάνη, ξεναγούνται  τη πρώτη Κυριακή του Ιούνη στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης (με δωρεάν είσοδο) , από τον αρχαιολόγο και μέλος μας Σωτήρη Περδικάρη.

Ραντεβού στο Μετρό Ακρόπολη, ώρα 11.00 π. μ.

Αναδιάρθρωση της ζωής, όχι του χρέους Πέρα από τη ...λογιστική Αριστερά της δραχμής ή του ευρώ

Tου Κώστα Χαριτάκη

Από το 5ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί

http://efimeridadrasi.blogspot.com

efimeridadrasi@gmail.com

Αναδιάρθρωση της ζωής, όχι του χρέους

Πέρα από τη ...λογιστική Αριστερά της δραχμής ή του ευρώ

Τα απανωτά κύματα σαρωτικής επίθεσης σε όλους τους όρους εργασίας και ζωής δεν αφήνουν πια καμιά αμφιβολία: δεν πρόκειται για έναν «εφιάλτη» από τον οποίο μπορούμε να ξυπνήσουμε ένα ωραίο πρωί, μια παροδική κατάσταση από την οποία μπορούμε να απεμπλακούμε με κάποιες, έστω, «απώλειες». Στην πραγματικότητα, οικοδομείται ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς, που ...έρχεται για να μείνει ακόμη κι αν η «κρίση» παρέλθει κάποια στιγμή. Πρόκειται για ένα καθεστώς λεηλασίας της κοινωνίας και των δημόσιων αγαθών, ριζικής υποβάθμισης της εργασίας σε μια κατάσταση «δουλοπαροικίας», απόρριψης και αποκλεισμού ενός μεγάλου μέρους εργαζομένων, μισοεργαζομένων, ανέργων και μεταναστών, καθολικής εμπορευματοποίησης κάθε πτυχής της ζωής, ανεπίστρεπτης καταστροφής του περιβάλλοντος, διαρκούς επιτήρησης, ελέγχου και καταστολής.

Στην ουσία, και τα δύο βάθρα του μεταπολεμικού καπιταλισμού, η έννοια του πολίτη με τα εγγυημένα τυπικά πολιτικά δικαιώματα και η έννοια του εργαζόμενου με τους εγγυημένους όρους αγοραπωλησίας της εργατικής δύναμης, σαρώνονται από την προσπάθεια του κεφαλαίου και του κράτους να ανασυστήσουν την εκμετάλλευση και την κυριαρχία πέρα από κάθε κοινωνικό και φυσικό όριο και φραγμό. Το «κοινωνικό συμβόλαιο» εμφανίζεται πλέον γυμνό, χωρίς το περιτύλιγμα της ελεύθερης δήθεν σύμπραξης, ως αυτό που είναι κάθε αστικό συμβόλαιο: ωμή ισχύς, εξαναγκασμός, βία και επιβολή του ισχυρού. Τα αφεντικά αγοράζουν εργασία όπως θέλουν, όπου θέλουν, για όσο θέλουν. Το κράτος δεν εγγυάται τίποτα, παρά μόνο ότι η θέληση των αφεντικών θα είναι νόμος.

“O Αληθινός Φασισμός” στο Τριανόν

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΕΠΟΧΗ τιμά την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης

Προβολή της ταινίας «Ο αληθινός φασισμός»

66 χρόνια πέρασαν από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη (9 Μαΐου 1945). 66 χρόνια μετά και φαίνεται πως η λήθη σκέπασε την Ιστορία με αποτέλεσμα η ακροδεξιά να ξανασηκώνει κεφάλι στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη.

Το 1966 ο σοβιετικός σκηνοθέτης Μιχαήλ Ρομ γύρισε την ταινία «Ο αληθινός φασισμός». Μέσα από μία ψυχολογική περισσότερο ερμηνεία, ο Ρομ αγγίζει ουσιαστικά το ζήτημα του φασισμού επικεντρώνοντας στους ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν άμοιροι ευθυνών σε αυτή τη μαζική παραπλάνηση στην οποία οδηγήθηκαν.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης έγραψε για την ταινία το 1966 στη Δημοκρατική Αλλαγή: «Ο φασισμός παρέσυρε τις μάζες γιατί κατόρθωσε να μπει στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου από την πλάγια πόρτα του συναισθηματισμού, παραλύοντας προηγουμένως τέλεια τη λογική».

Η ΕΠΟΧΗ σε συνεργασία με την εταιρία διανομής NEW STAR, τιμώντας την επέτειο της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης και θέλοντας να ενισχύσει τον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, οργανώνει προβολή της ταινίας «Ο αληθινός φασισμός» του Μιχαήλ Ρομ.

Κυριακή 8 Μαΐου, στις 12 το μεσημέρι

Κινηματογράφος ΤΡΙΑΝΟΝ, Κορδιγκτώνος 21, τηλ. 210 8215369

Είσοδος ελεύθερη

Περισσότερα στοιχεία για την ταινία  εδώ: Ο αληθινός φασισμός – Μια ταινία του Μιχαήλ Ρομ

Ζητήματα εργατικής αλληλεγγύης...

Τα προβλήματα της ενότητας και της κοινής δράσης της ριζοσπαστικής αριστεράς στο εργατικό κίνημα δεν φαίνεται να λύνονται στο άμεσο μέλλον. Μέχρι να λυθούν αυτά τα προβλήματα θα πρέπει τουλάχιστον να δυναμώσει το κίνημα αλληλεγγύης ενάντια σε εργαζόμενους που γίνονται αποδέκτες της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η οποία εκδηλώνεται με απειλές και ύβρεις ενάντια στους εργαζόμενους και μπορεί να ξεκινήσει από ένα καψώνι και να καταλήξει στην σωματική βία.

Το Σάββατο 7 Μαΐου στις 13.00, Αγίου Ελευθερίου και Δωδεκανήσου στον Πειραιά – Καμίνια, σας καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας – συνέλευση στο κατάστημα που διαπράχτηκε το περιστατικό στο οποίο αναφέρεται ο ομιλητής στην συνάντηση του ΜΑΑ:

Σε αντίστοιχα προβλήματα με την εργοδοσία αναφέρεται και εργαζόμενος από το “σωματείο εργαζομένων στην wind”:

Μια διαφορετική συνάντηση για το εργατικό κίνημα

Η εκδήλωση του ΜΑΑ που έγινε χθες στην ΑΣΟΕ με θέμα «Γιατί η οργή του λαού δεν μπορεί να συναντηθεί με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα; Επισημάνσεις -Αιτίες -Προτάσεις» ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Σε αυτό βοήθησε σίγουρα και το γεγονός ότι δεν ακολουθήθηκε ο πατροπαράδοτος τρόπος οργάνωσης αντίστοιχων εκδηλώσεων από τους χώρους της Αριστεράς.

Σε κανένα θέατρο, αμφιθέατρο ή Σπόρτιγκ δεν διαμορφώθηκε με συνελευσιακό και αμεσοδημοκρατικό τρόπο καμία από τις σημαντικές πολιτικές ή οργανωτικές προτάσεις για την ριζοσπαστική Αριστερά. Αυτά αποφασίζονται συνήθως πίσω από τραβηγμένες κουρτίνες. Τα ήθη και τα έθιμα της Αριστεράς επιβάλλουν παρόμοιες μαζικές εκδηλώσεις να έχουν κυρίως πανηγυρικό χαρακτήρα. Στο τέλος της εκδήλωσης γίνεται πάντα το γνωστό κλείσιμο - του οποίου το περιεχόμενο είναι ήδη γνωστό από πριν - και περιλαμβάνει την δημόσια εξαγγελία των προειλημμένων/προσυμφωνημένων αποφάσεων των μετεχόντων στην οργάνωση της εκδήλωσης.

Για την εκδήλωση του ΜΑΑ ήταν γνωστό από τα πριν ότι δεν θα υπήρχε εισήγηση από τους οργανωτές ούτε και κλείσιμο με τις αποφάσεις και τα συμπεράσματα στο τέλος. Οι ομιλητές λοιπόν δεν είχαν το δίλημμα να τοποθετηθούν υποστηρίζοντας ή απορρίπτοντας συγκεκριμένες επί του πρακτέου προτάσεις, και μπορούσαν να μεταφέρουν την βιωματική τους εμπειρία αλλά και τις απόψεις τους προβάλλοντας ερωτήματα χωρίς το άγχος των άμεσων απαντήσεων σε αυτά.

Και τα ερωτήματα που διατυπώθηκαν στην συνάντηση ήταν πολλά. Η ίδια διατύπωση του θέματος “Γιατί η οργή του λαού δεν μπορεί να συναντηθεί με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα; ” προξενούσε ερωτήματα. Τόσο ως προς το πρώτο σκέλος της, το οποίο αποφαίνεται με καταφατικό τρόπο για την ύπαρξη της “οργής του λαού”, όσο και ως προς το δεύτερο σκέλος, το οποίο δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με την ανάγκη αυτής της συνάντησης. Μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε πρώτα απ' όλα γιατί αυτή “οργή του λαού” δεν συναντιέται με τις οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς και μετά να απαντήσουμε στο ερώτημα;

Είναι προφανές ότι κανένας δεν περιμένει να αλλάξει σελίδα στο εργατικό κίνημα από μια τέτοια συνάντηση. Όμως φωτίστηκαν κάποιες πλευρές των σχέσεων της αριστεράς με το εργατικό κίνημα, οι οποίες συνήθως θεωρούνται δευτερεύουσες και αποσιωπούνται από τους κομματικούς μηχανισμούς.

Σήμερα, η “πολιτικοποίηση” του εργατικού κινήματος είναι εκ των πραγμάτων δεδομένη, αφού δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ότι ακόμα και μικρές συνδικαλιστικές διεκδικήσεις εργατικού κινήματος δεν μπορούν να κατακτηθούν, αν δεν φύγει αυτή η Κυβέρνηση. Κι όμως αυτές οι συνθήκες - οι οποίες είναι προφανώς ευνοϊκές για να διευρυνθεί η επιρροή της Αριστεράς στο εργατικό κίνημα – αναδεικνύουν τελικά μόνον τις αδυναμίες της.

Παραθέτουμε σε video μερικές χαρακτηριστικές τοποθετήσεις που αναφέρονται - η κάθε μία με το δικό της τρόπο - σε αυτές τις αδυναμίες της Αριστεράς. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε σε αυτό το σύντομο σημείωμα να καλύψουμε το πλούτο των τοποθετήσεων των 40 περίπου ομιλητών, οι οποίοι μίλησαν κατά μέσο όρο πάνω από 7 λεπτά ο καθένας:

Στην συζήτηση υπήρξε ένας μεγάλος απών. Ο απών αυτός αφορά τις συνδικαλιστικές παρατάξεις. Στο σύνολο σχεδόν των τοποθετήσεων υπήρχε από την μια μεριά το εργατικό κίνημα με τα συνδικάτα, τα σωματεία τις ομοσπονδίες και από την άλλη η Αριστερά με τους πολιτικούς της φορείς. Όμως η παρουσία και η δράση της Αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα γίνεται μέσω των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Η λειτουργία και ο ρόλος αυτών των παρατάξεων είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα για την Αριστερά και τις σχέσεις με το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Όμως η κυριαρχία της λογικής – σε όλη σχεδόν την Αριστερά - ότι οι παρατάξεις είναι τα κομματικά μαγαζάκια των πολιτικών μηχανισμών της στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι τόσο μεγάλη ώστε κανένας δεν προτίθεται να τα διαλύσει ή στη θέση τους να συγκροτήσει άλλες πλατιές ενωτικές παρατάξεις που θα λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικά, θα σέβονται την αυτονομία του μαζικού χώρου και θα συσπειρώνουν ευρύτερες δυνάμεις. Το στοίχημα της ενότητας της Αριστεράς στο μαζικό κίνημα εκεί κρίνεται σήμερα: Αν μπορέσει να συνυπάρχει, να συναποφασίζει και να δρα με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο μέσα από κοινά συνδικαλιστικά σχήματα στους μαζικούς χώρους στη δουλειά και στην γειτονιά:

Θα τελειώσουμε αυτή την πρώτη σύντομη ενημέρωση για αυτή την ενδιαφέρουσα εκδήλωση του ΜΑΑ με την ομιλία ενός συναγωνιστή από το ΠΑΣΟΚ. Η ομιλία αυτή έχει ένα σημαντικό στοιχείο, το οποίο διατυπώνεται με αρκετά παραστατικό τρόπο στο τελευταίο τμήμα της . Επαναφέρει την Πολιτική στην θέση της:

Ανακοίνωση πρυτάνεων ΕΜΠ για τη “δίκη του Indymedia”

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Στις 19 Μαίου 2011 δικάζεται στο ΣΤ’ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ το εκλεγμένο Πρυτανικό Συμβούλιο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου της περιόδου 2006-2010 (Κ. Μουτζούρης, πρ. Πρύτανης, Ι. Πολύζος και Γ. Σπαθής, πρ. Αντιπρυτάνεις) για ” παράβαση καθήκοντος με σκοπό να προσπορίσουν παράνομο ηθικό όφελος” λόγω της φιλοξενίας της ιστοσελίδας της διαδικτυακής διεύθυνσης INDYMEDIA ΑΤΗΕΝS σε server του Ιδρύματος.

Η δίωξη ασκήθηκε από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών παρά την Διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών με ημερομηνία 26.4.2010, ότι δεν υφίστανται ενδείξεις παράβασης καθήκοντος για την παραπομπή σε δίκη. Η στοιχειοθέτηση παράβασης καθήκοντος ατταιτεί την ύπαρξη δόλου, η οποία κατά την Διάταξη “…δεν βρίσκει έρεισμα σι κανένα στοιχείο της δικογραφίας…”. Οπως επίσης η συμμόρφωση με κανονισμό της Ε.Δ.Ε.Τ. κατά την ίδια.