Μια διαφορετική συνάντηση για το εργατικό κίνημα

Η εκδήλωση του ΜΑΑ που έγινε χθες στην ΑΣΟΕ με θέμα «Γιατί η οργή του λαού δεν μπορεί να συναντηθεί με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα; Επισημάνσεις -Αιτίες -Προτάσεις» ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Σε αυτό βοήθησε σίγουρα και το γεγονός ότι δεν ακολουθήθηκε ο πατροπαράδοτος τρόπος οργάνωσης αντίστοιχων εκδηλώσεων από τους χώρους της Αριστεράς.

Σε κανένα θέατρο, αμφιθέατρο ή Σπόρτιγκ δεν διαμορφώθηκε με συνελευσιακό και αμεσοδημοκρατικό τρόπο καμία από τις σημαντικές πολιτικές ή οργανωτικές προτάσεις για την ριζοσπαστική Αριστερά. Αυτά αποφασίζονται συνήθως πίσω από τραβηγμένες κουρτίνες. Τα ήθη και τα έθιμα της Αριστεράς επιβάλλουν παρόμοιες μαζικές εκδηλώσεις να έχουν κυρίως πανηγυρικό χαρακτήρα. Στο τέλος της εκδήλωσης γίνεται πάντα το γνωστό κλείσιμο - του οποίου το περιεχόμενο είναι ήδη γνωστό από πριν - και περιλαμβάνει την δημόσια εξαγγελία των προειλημμένων/προσυμφωνημένων αποφάσεων των μετεχόντων στην οργάνωση της εκδήλωσης.

Για την εκδήλωση του ΜΑΑ ήταν γνωστό από τα πριν ότι δεν θα υπήρχε εισήγηση από τους οργανωτές ούτε και κλείσιμο με τις αποφάσεις και τα συμπεράσματα στο τέλος. Οι ομιλητές λοιπόν δεν είχαν το δίλημμα να τοποθετηθούν υποστηρίζοντας ή απορρίπτοντας συγκεκριμένες επί του πρακτέου προτάσεις, και μπορούσαν να μεταφέρουν την βιωματική τους εμπειρία αλλά και τις απόψεις τους προβάλλοντας ερωτήματα χωρίς το άγχος των άμεσων απαντήσεων σε αυτά.

Και τα ερωτήματα που διατυπώθηκαν στην συνάντηση ήταν πολλά. Η ίδια διατύπωση του θέματος “Γιατί η οργή του λαού δεν μπορεί να συναντηθεί με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα; ” προξενούσε ερωτήματα. Τόσο ως προς το πρώτο σκέλος της, το οποίο αποφαίνεται με καταφατικό τρόπο για την ύπαρξη της “οργής του λαού”, όσο και ως προς το δεύτερο σκέλος, το οποίο δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με την ανάγκη αυτής της συνάντησης. Μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε πρώτα απ' όλα γιατί αυτή “οργή του λαού” δεν συναντιέται με τις οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς και μετά να απαντήσουμε στο ερώτημα;

Είναι προφανές ότι κανένας δεν περιμένει να αλλάξει σελίδα στο εργατικό κίνημα από μια τέτοια συνάντηση. Όμως φωτίστηκαν κάποιες πλευρές των σχέσεων της αριστεράς με το εργατικό κίνημα, οι οποίες συνήθως θεωρούνται δευτερεύουσες και αποσιωπούνται από τους κομματικούς μηχανισμούς.

Σήμερα, η “πολιτικοποίηση” του εργατικού κινήματος είναι εκ των πραγμάτων δεδομένη, αφού δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ότι ακόμα και μικρές συνδικαλιστικές διεκδικήσεις εργατικού κινήματος δεν μπορούν να κατακτηθούν, αν δεν φύγει αυτή η Κυβέρνηση. Κι όμως αυτές οι συνθήκες - οι οποίες είναι προφανώς ευνοϊκές για να διευρυνθεί η επιρροή της Αριστεράς στο εργατικό κίνημα – αναδεικνύουν τελικά μόνον τις αδυναμίες της.

Παραθέτουμε σε video μερικές χαρακτηριστικές τοποθετήσεις που αναφέρονται - η κάθε μία με το δικό της τρόπο - σε αυτές τις αδυναμίες της Αριστεράς. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε σε αυτό το σύντομο σημείωμα να καλύψουμε το πλούτο των τοποθετήσεων των 40 περίπου ομιλητών, οι οποίοι μίλησαν κατά μέσο όρο πάνω από 7 λεπτά ο καθένας:

Στην συζήτηση υπήρξε ένας μεγάλος απών. Ο απών αυτός αφορά τις συνδικαλιστικές παρατάξεις. Στο σύνολο σχεδόν των τοποθετήσεων υπήρχε από την μια μεριά το εργατικό κίνημα με τα συνδικάτα, τα σωματεία τις ομοσπονδίες και από την άλλη η Αριστερά με τους πολιτικούς της φορείς. Όμως η παρουσία και η δράση της Αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα γίνεται μέσω των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Η λειτουργία και ο ρόλος αυτών των παρατάξεων είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα για την Αριστερά και τις σχέσεις με το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Όμως η κυριαρχία της λογικής – σε όλη σχεδόν την Αριστερά - ότι οι παρατάξεις είναι τα κομματικά μαγαζάκια των πολιτικών μηχανισμών της στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι τόσο μεγάλη ώστε κανένας δεν προτίθεται να τα διαλύσει ή στη θέση τους να συγκροτήσει άλλες πλατιές ενωτικές παρατάξεις που θα λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικά, θα σέβονται την αυτονομία του μαζικού χώρου και θα συσπειρώνουν ευρύτερες δυνάμεις. Το στοίχημα της ενότητας της Αριστεράς στο μαζικό κίνημα εκεί κρίνεται σήμερα: Αν μπορέσει να συνυπάρχει, να συναποφασίζει και να δρα με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο μέσα από κοινά συνδικαλιστικά σχήματα στους μαζικούς χώρους στη δουλειά και στην γειτονιά:

Θα τελειώσουμε αυτή την πρώτη σύντομη ενημέρωση για αυτή την ενδιαφέρουσα εκδήλωση του ΜΑΑ με την ομιλία ενός συναγωνιστή από το ΠΑΣΟΚ. Η ομιλία αυτή έχει ένα σημαντικό στοιχείο, το οποίο διατυπώνεται με αρκετά παραστατικό τρόπο στο τελευταίο τμήμα της . Επαναφέρει την Πολιτική στην θέση της: