Ποιούς φοβάται πραγματικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;

Ως επαναστατικό υποκείμενο στη χώρα μας φαίνεται ότι δεν αναδεικνύεται ο κόσμος της εργασίας αλλά η μικρή ιδιοκτησία. Τα “ιουλιανά” του 2010 έγιναν από τους φορτηγατζήδες. Τώρα ο “Δεκέμβρης” του 2010 διαδραματίζεται στην Κερατέα με αφορμή την υποβάθμιση μιας περιοχής λόγω των σκουπιδιών. Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πράγματι αυτές τις εκρήξεις φοβάται. Δεν ξεχνάει ότι και οι πρώτες λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στη χούντα του Παπαδόπουλου ξεκίνησαν στα Μέγαρα για ένα ζήτημα που έθιγε τους μικροϊδιοκτήτες της περιοχής λόγω απαλλοτριώσεων. Γι αυτό και εφαρμόζει γενικευμένη καταστολή και δέρνουν ακόμα και γέρους και γριές. Για πρώτη φορά γίνεται και χρήση πλαστικών σφαιρών στην χώρα μας. Ιδού το πειστήριο:

Επίσης, μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον video για αυτό το θέμα με την ομιλία της Παγώνας Στόμη στην εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Κεραμεικό (20/12/10):

Που πας ρε Καραμήτρο!....

Όποιος είδε τον Π. Λαφαζάνη χθες την εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, αντιλαμβάνεται γιατί το “Αριστερό Ρεύμα” όχι μόνον γιατί βρίσκεται - και θα συνεχίσει να βρίσκεται - στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων στο χώρο της Αριστεράς, αλλά και γιατί δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ηγεμονική δύναμη στον ΣΥΝασπισμό. Οι λογικές του “καλού ΚΚΕ” δεν έχουν μέλλον, ούτε μπορούν να πείσουν πλέον κανένα, όπως και οι λογικές της “Συμπαράταξης” της Αριστεράς. Ο Π. Λαφαζάνης είναι σήμερα αναξιόπιστος όταν μιλάει για “συμπαράταξη” όλης της Αριστεράς, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα υπερασπιζόταν με έντονο κομματικό πατριωτισμό την μη διάχυση του ΣΥΝασπισμού στον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, δεν αρθρώνει μια στοιχειώδη κριτική στο ΚΚΕ, όταν ο εκπρόσωπός του μιλάει για μέτωπο “κοινωνικών δυνάμεων” και δεν απαντάει με αυτό που είναι προφανές στον καθένα προοδευτικό άνθρωπο: Θα μιλήσουμε για μέτωπο, όταν θα αρχίσουμε να κατεβαίνουμε πρώτα σε καμιά διαδήλωση μαζί! Απολαύστε τον:

Ο Στάλιν ζει στην συντακτική επιτροπή της ..."ΕΠΟΧΗΣ"!

Pablo Picasso: Στάλιν στην υγειά σου!

Θα θέλαμε να θίξουμε μια πρακτική που εμφανίζεται συχνά σε αρκετές εφημερίδες της αριστεράς σε κείμενα που δημοσιεύουν. Πολλές φορές αλλάζουν αυθαίρετα τον τίτλο του κειμένου ή και την εικονογράφηση που το συνοδεύει από τον συντάκτη τους. Όμως αυτά δεν είναι φαινόμενα  λογοκρισίας και αλλοίωσης του περιεχομένου ενός πνευματικού δημιουργήματος; Σε τι διαφέρει η παραποίηση ενός κειμένου με την αλλαγή του τίτλου του από τις πρακτικές αφαίρεσης ή πρόσθεσης ενός προσώπου σε μια φωτογραφία;

Αυτά τα γράφουμε γιατί παρατηρήσαμε στην ΕΠΟΧΗ που κυκλοφόρησε σήμερα ( προς τιμή της που αποφάσισε να μην συνταχθεί ούτε με τους «πειρατές», ούτε με τους απεργοσπάστες και δεν κυκλοφόρησε την Παρασκευή, όπως έκαναν άλλες εφημερίδες της Αριστεράς) ένα κρούσμα λογοκρισίας του τίτλου του άρθρου του Κώστα Κρεμμυδά, που δημοσιεύεται στην δεύτερη σελίδα. Ο  τίτλος του άρθρου από τον συγγραφέα είναι "Η Αλίκη Βουγιουκλάκη της αριστεράς" Στην "ΕΠΟΧΗ" ο τίτλος έγινε "Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες". 

Το κείμενο υπάρχει προδημοσιευμένο εδώ: Η Αλίκη Βουγιουκλάκη της αριστεράς

Βέβαια, οι υπεύθυνοι της ΕΠΟΧΗΣ, δεν αρκέστηκαν στην αλλαγή του τίτλου, αλλά προχώρησαν και στην αλλαγή του περιεχομένου του άρθρου. Το πρωτότυπο κείμενο γράφει:

Δεν είναι μομφή ο χαρακτηρισμός του τίτλου, (ούτε μου τον υπαγόρευσε ο Αλαβάνος), απλή ερμηνεία επιχειρώ, μια δικαιολογία της ανεπάρκειάς μας, ένα ακόμα «γιατί;» στην αποξένωσή μας απ’ το λαό.

Στην ΕΠΟΧΗ  η φράση έχει αλλάξει:

Δεν είναι μομφή αυτό, (ούτε μου τον υπαγόρευσε ο Αλαβάνος), απλή ερμηνεία επιχειρώ, μια δικαιολογία της ανεπάρκειάς μας, ένα ακόμα «γιατί;» στην αποξένωσή μας απ’ το λαό. 

O Σλάβοϊ Ζίζεκ, στην Αθήνα.

Μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της εκδήλωσης της 19/12/2010 στην Αθήνα όπως και το video  της ομιλίας του Ζίζεκ θα βρείτε στην ιστοσελίδα "με αφορμή...", εδώ "Ζώντας στην εποχή των τεράτων

Το πιο ενδιαφέρον σημείο της εκδήλωσης δεν βρίσκεται σε αυτά που είπε ο Ζιζεκ αλλά στο κοινό που παρακολούθησε αυτή την εκδήλωση. Είναι σίγουρο ότι είτε μιλάει σε αμερικάνικα πανεπιστήμια είτε στο ΕΜΠ ο Ζίζεκ γεμίζει τα αμφιθέατρα. Όμως ότι κόσμος που έχει μεγαλώσει με την κουλτούρα του ΚΚΕ και των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στη χώρα μας, κρέμεται από τα χείλη του Ζίζεκ, είναι θετική εξέλιξη. Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικά αποσπάσματα από την ομιλία του που έρχονται σε ρήξη με τις πολιτικές παραδόσεις αυτού του κόσμου που χειροκροτούσε χθες τον Ζιζεκ: 

Αν σ’ αυτές τις συνθήκες το κομμουνιστικό σχέδιο πρέπει να ανανεωθεί ως πραγματική εναλλακτική λύση στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, τότε οφείλουμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, με μια καθαρή ρήξη με την εμπειρία του κομμουνισμού του εικοστού αιώνα. Πρέπει επίσης να μην ξεχνάμε ότι το 1990 ήταν η ήττα όχι μόνο του κομμουνιστικού κρατικού σοσιαλισμού, αλλά και η ήττα της δυτικής σοσιαλδημοκρατίας. Να γιατί είναι εντελώς εσφαλμένο να εναποθέτει κανείς ελπίδες σε ισχυρά (πλήρως κυρίαρχα) έθνη- κράτη, τα οποία θα μπορούσαν, υποτίθεται, να υπερασπιστούν τα κεκτημένα του κοινωνικού κράτους, απέναντι σε υπερεθνικά σώματα όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία, κατά την ίδια εκδοχή, λειτουργεί ως όργανο του παγκόσμιου κεφαλαίου στην υπηρεσία της αποδόμησης των υπολειμμάτων κοινωνικού κράτους. Από αυτό το σημείο, απέχουμε μόνο ένα βήμα μέχρι να αποδεχθούμε τη «στρατηγική συμμαχία» με την εθνικιστική Δεξιά, η οποία ανησυχεί για τη διάλυση της εθνικής ταυτότητας στην πολυεθνική Ευρώπη.

Περισσότερο από ποτέ, η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου. Η ιδέα του να αντισταθούμε στον παγκόσμιο καπιταλισμό στο όνομα της υπεράσπισης συγκεκριμένων εθνικών ταυτοτήτων είναι σήμερα περισσότερο αυτοχειριαστική από ποτέ, με το φάντασμα του «δόγματος τσούτσε», της Βορειοκορεάτικης εκδοχής της αυτάρκειας, να πλανιέται πάνω μας.

Ο κομμουνισμός σήμερα δεν είναι το όνομα μιας λύσης, αλλά το όνομα ενός προβλήματος: Του προβλήματος των commons, του δημόσιου, κοινού αγαθού σε όλες του τις διαστάσεις- του κοινού αγαθού της Φύσης ως υπόβαθρου της ζωής μας, του κοινού, βιογενετικού μας υλικού, του κοινού πολιτιστικού αγαθού (της συλλογικής μας «πνευματικής ιδιοκτησίας») και, τελευταίο στη σειρά αλλά όχι και σε σημασία, το πρόβλημα του οικουμενικού, δημόσιου χώρου της ανθρωπότητας, από τον οποίο κανείς δεν θα έπρεπε να αποκλείεται. Όποια κι αν είναι η λύση, οφείλουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.

Ο «Δρόμος της Αριστεράς» κυκλοφορεί τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου

Σεβόμενη το χαρακτήρα της εφημερίδας και την κρισιμότητα της συγκυρίας η Συντακτική Επιτροπή του «Δρόμου» αποφάσισε να μην συνταχθεί ούτε με τους «πειρατές», ούτε με τους απεργοσπάστες. Όπως είναι ήδη γνωστό οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ είχαν 48ωρη απεργία (Παρασκευή 17 και Σάββατο 18 Δεκεμβρίου).

Οι διαπλεκόμενοι μεγαλοεκδότες έσπασαν στην πράξη την απεργία, κυκλοφορώντας την Παρασκευή τα κυριακάτικα φύλλα για να πουλήσουν την πραμάτεια τους (dvd και λοιπές προσφορές), πακετάροντάς τη σε μπαγιάτικη ενημέρωση.

Αν και η απεργία δεν αφορά το «Δρόμο της Αριστεράς», αποφασίσαμε ως ελάχιστη αλληλεγγύη στους εργαζόμενους που αγωνίζονται και πιστοί στις αρχές μας για το ποιους υπηρετεί η εφημερίδα, ο «Δρόμος» να κυκλοφορήσει τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου και όχι την Παρασκευή.

Τη Δευτέρα, λοιπόν, μαζικά αγοράστε από τα περίπτερα το «Δρόμο», στις σελίδες του οποίου, όπως κάθε βδομάδα, θα βρείτε αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, σχόλια και αναλύσεις.

Να τονίσουμε ότι ακριβώς την ίδια στάση κράτησε και η εφημερίδα «Εποχή», η οποία, επίσης, κυκλοφορεί τη Δευτέρα 20 Δεκέμβρη.

Η Νέα Καλιφόρνια στο χώρο πολιτισμού @ρουφ

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου, κυκλοφορεί!

Οι «Εκδόσεις των Συναδέλφων», εκδοτική πρωτοβουλία στα πλαίσια του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, οργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου Η νέα Καλιφόρνια, του βραζιλιάνου συγγραφέα Αφόνσο Ενρίκες δε Λίμα Μπαρέτο.

Η παρουσίαση θα γίνει την Δευτέρα 20 Δεκέμβρη στις 8,00 μ.μ. στο χώρο πολιτισμού @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10 Ανδρονίκου 18 – Ρουφ).

Για το βιβλίο, καθώς και για το έργο του συγγραφέα, θα μιλήσει ο Κρίτων Ηλιόπουλος, μεταφραστής της Νέας Καλιφόρνιας.

Η παρουσίαση θα συνοδευτεί με οπτικοακουστικό υλικό.

Ο Κ. Λαπαβίτσας και ο Ν. Χριστοδουλάκης μιλάνε για το χρέος, το ευρώ και τις πολιτικές διεξόδου από την κρίση.

Παρουσιάζουμε τις τοποθετήσεις του Κ. Λαπαβίστα και του Ν. Χριστοδουλάκη σε πρωινή εκπομπή του MEGA για ζητήματα που όλους μας απασχολούν:

Για την Γενική Απεργία της 15ης Δεκέμβρη 2010

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Ανακοίνωση για την Γενική Απεργία της 15ης Δεκέμβρη 2010

Χιλιάδες λαού σʼ όλη την χώρα συμμετείχαν στην γενική Απεργία της 15/12. Βάζοντας λουκέτο σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα πλημύρισαν την Αθήνα και όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας στις απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Έδωσαν ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση και την Τρόικα πως ο πόλεμος που κήρυξαν στην κοινωνία με τις πολιτικές του Μνημονίου δεν τους επιφυλάσσει καλό τέλος σκορπίζοντας τις όποιες ερμηνείες των Γ. Παπανδρέου και Σ. Καν για το αποτέλεσμα των πρόσφατων περιφερειακών εκλογών. Η ελληνική κοινωνία, η εργατική τάξη, η νεολαία δήλωσε γι άλλη μια φορά παρούσα, διαθέσιμη να αντισταθεί και να ανατρέψει αυτή την πολιτική.

Ένα σύνθημα ωριμάζει, δυναμώνει και ενώνει τις οργισμένες διαθέσεις των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, στις ΔΕΚΟ, στα μέσα μεταφοράς, στον Τύπο, στο δημόσιο, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στους δήμους αλλά και τη νεολαία, στις σχολές και στην επισφαλή εργασία και τους χιλιάδες ανέργους καθώς και τα κινήματα πολιτών από την Κερατέα ως το πιο μικρό παρκάκι: να φύγει η κυβέρνηση του Μνημονίου και της Τρόικας μαζί με ταʼ αφεντικά της!

Απέναντι στις αντιστάσεις η κυβέρνηση απαντά με ένα όργιο αυταρχισμού, καταστολής και αστυνομοκρατίας πραγματικά πρωτοφανές για τα μέτρα της δημοκρατίας που γνωρίσαμε από την Μεταπολίτευση και μετά. Στελέχη της κυβέρνησης όπως ο υπουργός των ΜΑΤ που από πρόεδρος της ΕΦΕΕ του ν.815 έφτασε να καθοδηγεί σήμερα μια αστυνομία που συμπεριφέρεται μεταξύ κατοχικού στρατού και συμμορίας της νύχτας, προσπαθούν να επιβάλουν τους «μονοδρόμους» τους αυξάνοντας την κρατική βία. Σʼ αυτή τους την προσπάθεια συνεργάτες τους είναι η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, οι φασιστικές συμμορίες και η πλειοψηφία των τηλεοπτικών καναλιών.

Όμως η μεγαλειώδης απεργιακή διαδήλωση της 15/12 βγάζει μηνύματα για όλους. Χιλιάδες λαού αν και δέχτηκε βάρβαρη επίθεση με χημικά, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις από πεζούς και εποχούμενους επιδρομείς, ένστολους και κουκουλοφόρους δεν τρομοκρατήθηκε και δεν διαλύθηκε. Το σχέδιο «αδειάστε τον χώρο μπροστά απʼ την Βουλή» αναδεικνύει την αγωνία και τον φόβο των κρατούντων. Η κατασταλτική πίεση πάνω στο κίνημα και γενικότερα την κοινωνία αγγίζει τα όρια της ανοχής της και πλησιάζει σʼ ένα κριτικό σημείο. Η υποτίμηση από την πλευρά της κυβέρνησης της κοινωνικής συνείδησης για τις δημοκρατικές κατακτήσεις και δικαιώματα θα γίνει το μοιραίο λάθος της. Η δημοκρατία είναι σήμερα μαζική κοινωνική απαίτηση και είναι αδύνατο να υπάρξει συναίνεση στην περιστολή της. Αντίθετα γίνεται μέρα με τη μέρα κραυγή που συμπυκνώνει τα αιτήματα και ενώνει τα κοινωνικά κομμάτια.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, γραφειοκρατίες μιας προηγούμενης περιόδου δεν μπορούν πια να παίξουν τον ρόλο τους. Η εξαφάνιση του «επίσημου» μπλοκ της ΓΣΕΕ κάπου στην Ομόνοια δεν μείωσε ούτε στο ελάχιστο την μαζικότητα και την μαχητικότητα της διαδήλωσης. Τα εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία αποτέλεσαν τον κορμό της λαοθάλασσας της απεργιακής διαδήλωσης. Η ανάγκη για μαζικό εργατικό συντονισμό αναφύεται πια σε κάθε κίνηση των εργαζόμενων.

Όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται στο αίτημα για Ενότητα! Ενότητα ως αλληλεγγύη και συντονισμός. Ενότητα ως αποτελεσματικότητα και πολιτικό σχέδιο. Η πολιτική του ΠΑΜΕ και κάθε ανάλογου τύπου χρεοκοπεί με κριτήριο ακριβώς την αποτελεσματικότητα. Δεν μπορεί να νικήσει!

Η Γενική Απεργία της 15/12 μας έδωσε μηνύματα: Αντίσταση και συσπείρωση απέναντι στην βία και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης. Απαίτηση για δημοκρατία. Να φύγει η κυβέρνηση μαζί με την Τρόικα. Ενότητα τώρα στο κίνημα και την Αριστερά!

Ειδήσεις από το ...μέλλον!

Ως γνωστόν, αυτές τις μέρες κυκλοφορούν εφημερίδες από το μέλλον. Από την Παρασκευή ήδη μπορούμε να μάθουμε τις ειδήσεις και τα γεγονότα που θα συμβούν ως την Κυριακή. Αν ο αστικός τύπος κατάφερε σήμερα να μπορεί να προφητεύει τα γεγονότα δύο μέρες μπροστά, ο κομμουνιστικός το κάνει εδώ και δεκαετίες! Δημοσιεύουμε μερικά αποσπάσματα από τον ριζοσπάστη, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί δεκαετίες πριν. Αξίζει να τα διαβάσει κανείς, όχι τόσο για το περιεχόμενο τους - αφού είναι σίγουρο ότι το γνωρίζετε προ πολλού - αλλά για το ύφος γραφής και την εκφραστικότητα με την οποία αποδίδει την κομματική γραμμή. Αναφέρονται στην πανεργατική διαδήλωση της 15/12:

...
Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ του BBC, που αναλώνεται στην περιγραφή των επεισοδίων, σημειώνοντας ότι «διαδηλωτές (έτσι ονομάζει τους προβοκάτορες) πέταξαν βόμβες μολότωφ στην αστυνομία, που απάντησε με χημικά σε επεισόδια που σημειώθηκαν έξω από τη Βουλή», προσθέτοντας ότι «ο πρώην υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, περικυκλώθηκε και χτυπήθηκε από το ομάδα διαδηλωτών, οι οποίοι φώναζαν "κλέφτες, ντροπή σας"».

....

Περίπου στις 1.30 και ενώ η πορεία είχε φτάσει στο Σύνταγμα στήθηκε το γνωστό σκηνικό επεισοδίων μεταξύ κουκουλοφόρων και κρανοφόρων με επίκεντρο την πλατεία Συντάγματος. Λίγο πριν τη 1 το μεσημέρι, ομάδα κουκουλοφόρων ξεκίνησε από το χώρο του Μουσείου με... άγνωστη κατεύθυνση. Αργότερα άρχισαν τα επεισόδια στο Σύνταγμα. Ενέργειες προβοκατόρικες που αποτελούν το καλύτερο άλλοθι για την ένταση της αστυνομικής βίας σε βάρος του εργατικού λαϊκού κινήματος. 
....

Τραμπούκικη επίθεση 
Στο μεταξύ, στην αρχή της οδού Πανεπιστημίου, άγνωστοι προχώρησαν σε τραμπούκικη επίθεση σε βάρος του πρώην υπουργού της ΝΔ Κωστή Χατζηδάκη. Με γροθιές αλλά και με ομπρέλες τον τραυμάτισαν στο κεφάλι, ενώ χρειάστηκε η παρέμβαση αστυνομικών προκειμένου να φύγει από το σημείο αιμόφυρτος

Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Της ΡΙΤΣΑΣ ΣΙΜΑΤΟΥ

Σε μια συγκλονιστική διαδήλωση εξελίχθηκε η συγκέντρωση στην Αθήνα για την πανεργατική απεργία της 15/12. Μαζικά τμήματα εργαζομένων, με ιδιαίτερη παρουσία από τις ΔΕΚΟ, τους Τραπεζοϋπάλληλους, τους εκπαιδευτικούς, τη νεολαία, ξεχείλιζαν από λαϊκή, μαχητική οργή, στα όρια του πραγματικού μίσους για το πολιτικό σύστημα.

Η κυβέρνηση, βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου, επιχείρησε να διαλύσει την πορεία, με αλλεπάλληλες επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής (με στολή ή με πολιτικά) με μαζική χρήση χημικών αερίων και χειροβομβίδων κρότου- λάμψης. Ήταν τέτοια η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών που η πορεία όχι μόνο πραγματοποιήθηκε κανονικά, έστω και εν μέσω νεφών χημικών αερίων, αλλά μεγάλο κομμάτι της κατέληξε στη ΓΣΕΕ, προκειμένου να απαιτήσει την άμεση απεργιακή κλιμάκωση του αγώνα από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους. Η Βουλή των κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων βρέθηκε περικυκλωμένη από την εργατική αγανάκτηση, η Αθήνα πλημμύρισε από τα ποτάμια της εργατικής και λαϊκής οργής.

Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, έδωσαν μαζικό και μαχητικό παρών με τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, που τέθηκε επικεφαλής του μπλοκ των ΔΕΚΟ, από το Πεδίο του Άρεως μέχρι την Ομόνοια. Εκεί –και ενώ σταματήσαμε αρκετή ώρα για να περάσουν τα ποτάμια των διαδηλωτών – εν τέλει ανακοινώθηκε από τον Πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ (σε συνεννόηση με τη ΓΣΕΕ όπως είπε), ότι δεν θα συνεχίσουμε και θα διαλυθούμε γιατί «τρία μεγάλα μπλοκ αναρχικών κάνουν επεισόδια». Εν μέσω αποδοκιμασιών, τις οποίες επιδεικτικά αγνόησαν, μάζεψαν τα πανό και αποχώρησαν, ενώ όλες οι υπόλοιπες Ομοσπονδίες συνέχισαν κανονικά και μαζί τους πολλοί συνάδελφοι της ΔΕΗ.

Καμιά κουβέντα για την αστυνομική βία και καταστολή! Καμιά κουβέντα για την κυβέρνηση και τους πραιτοριανούς της! Καμιά κουβέντα για αγώνες, για συγκρούσεις, για νίκες!

«Για να κοιτιόμαστε στα μάτια» όπως εμείς στη ΔΕΗ πολύ συχνά λέμε, εύλογα λοιπόν είναι τα ερωτήματα που δημιουργεί αυτή η στάση. Προφανώς δεν αποχώρησαν γιατί «φοβήθηκαν», ούτε για να «προστατευθεί» ο κόσμος (που δεν κινδύνευε), ούτε γιατί είχαν λάθος πληροφόρηση. Τα συμπεράσματα δικά μας, όπως και ο αγώνας μας. Τη στιγμή που τόσο οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ απαιτούν από την ομοσπονδία τους να αγωνιστεί , όσο και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι προσβλέπουν με ελπίδα στις αγωνιστικές παρακαταθήκες της ΓΕΝΟΠ για κοινό συντονισμό των ΔΕΚΟ, η ΓΕΝΟΠ επέλεξε την αποχώρηση. Αν είναι συμβολική και σηματοδοτεί και τη μελλοντική της στάση στους αγώνες (όπως συμβολικά επιλέγει πότε φέρετρα, πότε αγγελτήρια κηδειών, πότε σταυρωμένο σε ξύλινο σταυρό τεχνίτη, έλεος πια, τόση πίστη στους νικηφόρους αγώνες), θα το δείξουν οι μάχες που έχουμε μπροστά μας. Το σίγουρο είναι πως πια όλο και πιο δύσκολα θα χειραγωγούνται οι συνειδήσεις, αφού στους εργαζόμενους, ο φόβος και η ανασφάλεια πια μεταβάλλονται σε οργή, σε διάθεση ανατροπής και νίκης.