Ένα σκουλήκι ψόφιο ….(*)

Ξεκίνησε το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού χωρίς κανένα πολιτικό ενδιαφέρον, αφού οι εξελίξεις είναι προβλέψιμες εδώ και καιρό για όποιον έχει στοιχειώδη πολιτικά κριτήρια. Ας σταθούμε σε μερικά κρίσιμα σημεία από την ιστορία του:

Ο ΣΥΝ γεννήθηκε μέσα σε συνθήκες μιας συνολικότερης και μακροχρόνιας ήττας της Αριστεράς, μιας ήττας που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές της. Η εμφάνισή του ΣΥΝ στο πολιτικό προσκήνιο δεν έφερνε καλά μαντάτα. Όχι μόνον δεν εμπεριείχε καμία ελπίδα για μια άλλη πορεία της Αριστεράς αλλά εμπέδωσε την υποταγή και τον συμβιβασμό με τις δυνάμεις του αστισμού. Η δημιουργία του ΣΥΝ επικύρωσε και με οργανωτικό τρόπο την ηγεμονία των αντιλήψεων του Λ. Κύρκου και της παρέας του σε ένα ευρύτερο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς.

Για πολλά χρόνια αυτό το κόμμα είχε στην ηγεσία του ένα πρώην πρωτοπαλίκαρο του Ανδρέα Παπανδρέου το οποίο δεν είχε καμία σχέση με την κομμουνιστική αριστερά. Νίκο Κωνσταντόπουλο τον λέγανε, για όσους τον έχουν ξεχάσει. Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΝ μια νέα πολιτική ταυτότητα διαμορφώνεται, η οποία ονομάστηκε «αριστερή στροφή». Κυρίως σηματοδοτήθηκε με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, με το οποίο δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση για την αριστερά στον τόπο μας. Ιδιαίτερα την περίοδο που ήταν διακριτές οι ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφεται η δημιουργία ενός νέου πολιτικού χώρου με αριστερά χαρακτηριστικά που διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στον δικομματισμό.

Το εγχείρημα αυτό δεν κινδυνεύει σήμερα να ακυρωθεί από τον Λ. Κύρκο και τους πολιτικούς του φίλους οι οποίοι δεν απόκτησαν ποτέ καμία σχέση μαζί του, αλλά από την πολιτική ανικανότητα του «αριστερού ρεύματος», την τυχοδιωκτική πολιτική της ομάδας Τσίπρα και των "μισθοφόρων" της εντός και εκτός ΣΥΝασπισμού. Πρακτικά έχει αρχίσει ήδη να υπονομεύεται από την εποχή που η Κουμουνδούρου απέκτησε με την βοήθεια των στηριγμάτων της εκτός του ΣΥΝ, τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνέχεια ανέτρεψαν την συγκρότηση του ως αυτόνομου πολιτικού οργανισμού με μέλη και δημοκρατικές διαδικασίες.

Η κυριαρχία αυτής της πολιτικής, δηλαδή η ανατροπή της αριστερής στροφής και η ηγεμονία των αντιλήψεων της αυτοονομαζόμενης «ανανεωτικής αριστεράς» θα επικυρωθεί από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού που διεξάγεται αυτές τις μέρες. Σε αυτή την αριστερά ανήκουν πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Δ. Παπαδημούλης, ο Ν. Βούτσης, ο Α. Φλαμπουράρης, ο Φ. Κουβέλης αλλά και ο Γ. Μπανιάς. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η επαναφορά του ΣΥΝασπισμού στις πολιτικές αντιλήψεις που επικρατούσαν στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου θα γίνει με τον οργανωτικό περιορισμό και την ουσιαστική διάλυση της ανανεωτικής πτέρυγας και περιορισμό και ίσως την αδρανοποίηση ή απομάκρυνση των πιο πιστών οπαδών του Λ. Κύρκου.

Επίσης, σε μια περίοδο που εντείνονται οι κοινωνικές ανισότητες και ο κόσμος της εργασίας υφίσταται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις που έχουν σημειωθεί τα τελευταία 100 χρόνια, ο μεγάλος χαμένος αυτού του συνέδριου θα είναι η ομάδα του Π. Λαφαζάνη. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι είχε συμμαχήσει με την ανανεωτική πτέρυγα ενάντια στην δημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών και είχε υποστυλώσει τον κομματικό πατριωτισμό των μελών του ΣΥΝασπισμού. Στην πραγματικότητα αυτές οι πολιτικές θέσεις ευνόησαν τα τυχοδιωκτικά σχέδια όλων όσων σήμερα έχουν αναδείξει ως αδιαφιλονίκητο αρχηγό τους τον Α. Τσίπρα...

(*) Ο τίτλος αναφέρεται στην παροιμία: "ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει"

Δήλωση - Καταγγελία της πρωτοβουλίας "Ένα πλοίο για τη Γάζα" (από φυλακή Ισραήλ)

To υπό ελληνική σημαία φορτηγό πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος» με 22 Έλληνες επιβαίνοντες, που συμμετείχε στη διεθνή αποστολή Freedom Flotilla μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια δέχτηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας 31/5 πειρατική επίθεση από πάνοπλους Ισραηλινούς κομάντο στα διεθνή ύδατα. Λίγη ώρα νωρίτερα το επιβατηγό πλοίο «Σφενδόνη», όπου επίσης επέβαιναν Έλληνες, όπως και τα υπόλοιπα 4 σκάφη της αποστολής είχαν δεχθεί παρόμοια βίαιη επίθεση. Έγινε χρήση πραγματικών πυρών, δολοφονήθηκαν άοπλοι πολίτες. Οι Ισραηλινοί κομάντο με προτεταγμένα τα όπλα εφόρμησαν στα πλοία, χτύπησαν βάναυσα Έλληνες επιβαίνοντες ασκώντας σωματική βία και χρησιμοποιώντας όπλα ηλεκτροσοκ, τους έδεσαν με χειροπέδες, τους έσυραν με αγριότητα στο κατάστρωμα.

Η βιαιότητα των Ισραηλινών συνεχίστηκε και στο λιμάνι του Ashdod που οδηγήθηκαν πλοία και επιβαίνοντες, όπου Έλληνες ξυλοκοπήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα και 3 από αυτούς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ή σε ξεχωριστούς χώρους κράτησης. Οι Έλληνες και Ελληνίδες που βρισκόμαστε παράνομα κρατούμενοι στις Ισραηλινές φυλακές αρνούμαστε να δεχτούμε να υπογράψουμε οποιαδήποτε δήλωση που μας ζητά το κράτος – πειρατής. Καταγγέλουμε απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η διεθνής αποστολή. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε διπλωματική σχέση με το Ισραήλ, το κράτος - παρείας που καταργεί 5.000 χρόνια ελεύθερης ναυσιπλοϊας στη Μεσόγειο.

Δηλώνουμε ότι όσο η Γάζα είναι αποκλεισμένη, όσο η Παλαιστίνη υπό κατοχή, όσο η διεθνής κοινότητα δεν τολμά να επιβάλλει στο Ισραήλ τη διεθνή νομιμότητα και τις διεθνείς αποφάσεις, εμείς θα συνεχίσουμε να ετοιμάζουμε νέες αποστολές και να πλέουμε προς τα νερά της Γάζας. Μέχρις ότου το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί στον 21ο αιώνα, να πάψει να υπάρχει.

Τρίτη 1 Ιούνη 2010

Φυλακές Μπερσεμπά, Ισραήλ

υπογράφοντες

Οι 20 της τηλεφωνικής λίστας

Οι 6 γυναίκες

Καρυπίδης Γιάννης

Μπούκας Θόδωρος

Γ.Κ

Video με αποσπάσματα από την συνέντευξη τύπου (1/6/2010) των πρώτων αιχμαλώτων του "Στόλου της Ελευθερίας" που επέστρεψαν στην Αθήνα:

Αναλυτική παρουσίαση της συνέντευξης εδώ: Μαρτυρίες των πρώτων αιχμαλώτων του "Στόλου της Ελευθερίας"

Ο δημοσιογράφος, η πρακτοράτζα και η Marilu

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Αφορμή για αυτό το σχόλιο είναι η Marilu Margomenou που διαβάζεται με χαρά από τους αριστερούς. Η Marilu είναι γνήσιο τέκνο της εποχής του σημιτικού εκσυγχρονισμού, με επιτυχία στην ελαφρολαϊκού τύπου δημοσιογραφία στις σοβαροαστικού τύπου εφημερίδες. Όσο κι αν ξεχάσαμε την εποχή του Ντα Κάπο, της χρηματιστηριακής έκρηξης, της εκσυγχρονιστικής ανανέωσης, του Τσουκάτου και του Μαντέλη, εκείνη η εποχή διαμόρφωσε υψηλές ποιότητες στη δημοσιογραφία.

Τελευταίο θύμα της Marilu είναι ο Αλέκος και το Μέτωπο. Είναι σοκαριστικό να διαβάζεις τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της συγκέντρωσης στο Σπόρτιγκ. «Γύρω στις 8, η συνιστώσα Μανώλης Γλέζος διασχίζει με αργό βήμα το παρκέ και αποθεώνεται απ’ τις εξέδρες, σαν να βγαίνει ο «Σάρας» στον Τάφο του Ινδού», γράφει η Marilu.

Η αλήθεια είναι ότι η περιγραφή αυτής της συγκέντρωσης μοιάζει ανατριχιαστικά στην περιγραφή μιας άλλης συγκέντρωσης. Στις 9/3/2008 η Marilu σχολιάζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο τη συγκέντρωση των Μακεδονομάχων στο Αλεξάνδρειο. Προσέξτε όμως τις ομοιότητες:

«Οπότε από τη φυσούνα που παραδοσιακά έβγαινε ο Γκάλης εμφανίζεται με αργό βήμα ο μητροπολίτης Ανθιμος – και το πλήθος παραληρεί».

Φαίνεται πως η Marilu έχει ένα πρότυπο εγγράφου για τις συγκεντρώσεις που καλύπτει δημοσιογραφικά, και το χρησιμοποιεί συστηματικά. Απλά αλλάζει τα ονόματα. Παραμένουν όμως οι σταθερές: τα αργά βήματα, το παραλήρημα και οι παραλληλισμοί με τους μεγάλους της μπασκέτας…

Γιατί;

             (αφίσα του Δ. Αρβανίτη)

Ενώ η Τουρκία ανακάλεσε τον πρεσβευτή της από το Τελ Αβίβ η δική μας κυβέρνηση προβληματίζεται αν έκανε καλά και ακύρωσε την κοινή στρατιωτική άσκηση με την αεροπορία του Ισραήλ. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε αργά το απόγευμα ο Πρωθυπουργός αρκείται να εκφράσει την θλίψη του για τα τραγικά γεγονότα και να επισημάνει ότι η λύση βρίσκεται στον διάλογο και την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ. Όμως απέφυγε να κατονομάσει ή να χαρακτηρίσει την πράξη των στρατιωτικών δυνάμεων του Ισραήλ. Νωρίς το πρωί  ο  Α. Αλαβάνος έκανε την παρακάτω δήλωση:

ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΟΠΩΣ ΗΔΗ ΕΚΑΝΕ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Μπροστά σε ένα τόσο ακραίο γεγονός, ενάντια σε ανθρώπινες ζωές και το Διεθνές Δίκαιο, όπως με την πολύνεκρη επίθεση των Ισραηλινών στα ειρηνικά «Καράβια για τη Γάζα», η φραστική καταδίκη ή η παραπομπή σε μελλοντικές έρευνες για τα γεγονότα ισοδυναμεί με ανοχή ή και στήριξη. Όπως, ήδη έκανε η Τουρκία, όπως ζήτησε και η Αραβική Ένωση, η Ελλάδα , πλοίο της οποίας δέχθηκε αδικαιολόγητη επίθεση σε διεθνή ύδατα, οφείλει να ανακαλέσει άμεσα τον πρεσβευτή μας στο Ισραήλ. Να παγώσει κάθε συμφωνία με το Ισραήλ, στρατιωτική ή οικονομική. Και να ζητήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση το πάγωμα το ευρωισραηλινών σχέσεων, που έχουν αναβαθμισθεί παρά την τρομοκρατία Νετανιάχου

Το απόγευμα έγινε συγκέντρωση στην ΑΘΗΝΑ έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ. Νωρίς το απόγευμα συγκεντρώθηκε το ΚΚΕ, αλλά τα μάζεψε γρήγορα και έφυγε για να μολυνθεί ο κόσμος του από τους αντιεξουσιαστές, τους οπορτουνιστές και τα άλλα ταξικά καθίκια. Γύρω στις 7.00 μ. μ. άρχισε να μαζεύεται αρκετός κόσμος και όλα τα πράγματα έδειχναν ότι θα είχαμε μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση. Όμως αυτό φαίνεται ότι δεν το ήθελε η κυβέρνηση και έδωσε εντολή στις δυνάμεις καταστολής να επιτεθούν στο κόσμο και να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους πριν καλά καλά συγκεντρωθούν! Η επίθεση συνεχίστηκε στην οδό Πανόρμου και κατά το μήκος της Κηφισίας. Όμως ένα μεγάλο τμήμα των συγκεντρωμένων δεν διαλύθηκε και συνέχισε πορεία προς το κέντρο της Αθήνας αφού προηγουμένως πέρασε από την Αμερικάνικη πρεσβεία.

Επίθεση του Ισραηλινού Ναυτικού με νεκρούς στον "Στόλο της Ελευθερίας"

 Δευτέρα 31 Μάη, 11.45 μμ.

Μετά από αρκετές ώρες άρχισαν να εμφανίζονται και πάλι πλοία στο λιμάνι στο οποίο βρίσκονται τα αιχμάλωτα πλοία του στόλου της Ελευθερίας. Για να το διαπιστώσετε, κάνετε ένα κλικ.[εδώ].  Πότε και πώς εξαφανίστηκαν διαβάστε την συνέχεια του κειμένου

 Δευτέρα 31 Μάη, 6:20 μμ.

Η ιστοσελίδα MarineTraffic.com που μέχρι πριν λίγο έδινε πληροφορίες απ' όλα τα πλοία που βρίσκονται κοντά στα αιχμάλωτα πλοία του "στόλου της ελευθερίας", εδώ και μια ώρα περίπου, σταμάτησε να δίνει αυτές τις πληροφορίες. Η εφαρμογή που προβάλλεται από αυτή  ιστοσελίδα έχει αναπτυχθεί και φιλοξενείται από το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων  Συστημάτων - Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Από τα στοιχεία που παρουσίαζε θα μπορούσε κάποιος να μάθει ποια άλλα πλοία είναι δίπλα στα αιχμάλωτα πλοία και πιθανόν να αναζητούσε πρόσθετες πληροφορίες. 

Η δυνατότητα αυτής της πληροφόρησης  είναι προφανές ότι ενοχλεί το κράτος του Ισραήλ. Εικάζουμε ότι έκανε παρέμβαση στο ελληνικό κράτος να σταματήσει να μεταδίδει αυτά τα στοιχεία και η Ελληνική Κυβέρνηση ικανοποίησε το αίτημά τους. Έτσι σταμάτησε να δίνει πληροφορίες για τα σκάφη που είναι κοντά στο λιμάνι που βρίσκονται πλέον τα αιχμάλωτα σκάφη. Δεν βρίσκουμε κανένα άλλο λόγο ο οποίος να είναι πιστευτός γιατί σταμάτησε αυτή η ιστοσελίδα του Ελληνικού Κράτους να δίνει αυτές τις χρήσιμες πληροφορίες.

Τα στοιχεία με την πορεία και την θέση των πλοίων είναι καταχωρημένα στο σύστημα της ιστοσελίδας MarineTraffic.com το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να τα δώσει στην δημοσιότητα άμεσα. 

Εξάλλου, όπως διαπιστώσαμε από τα στοιχεία της παραπάνω ιστοσελίδας κατά τις ώρες που έγινε η επιχείρηση κατάληψης διάφορα άλλα πλεούμενα έκαναν περίεργες διαδρομές, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ παρενέβησαν και σε άλλα σκάφη και τα διέταξαν να αλλάξουν πορεία και να μην περάσουν κοντά από την περιοχή των επιχειρήσεων. Αυτές οι διαδρομές είναι καταγραμμένες στην βάση δεδομένων της ιστοσελίδας MarineTraffic.com  Θα είχε ενδιαφέρον να έδινε στην δημοσιότητα ένα χάρτη με αυτές τις πορείες....

 Δευτέρα 31 Μάη, 3:40 μμ.

To πλοίο ELEFTHERI MESOGEIOS άρχισε να ξαναδίνει στίγμα. Μπορείτε να παρακολουθήσετε την πορεία του κάνοντας κλίκ "ΕΔΩ"

Τα σημεία  (Α) και (Β) όπου καταλήφθηκαν τα πλοία DEFNA Y και ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Είναι σαφές από την πορεία του DAFNA Y ότι απομακρύνεται από την περιοχή και είχε ακολουθήσει τις εντολές του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ, ενώ το ELEFTHERI MEROSEIOS ακολουθούσε πορεία  παράλληλη προς τις ακτές του Ισραήλ.

DIE LINKE: ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

της Νάντιας Βαλαβάνη

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ της Αριστεράς το Σάββατο, 29.05.2010, σε ελαφρώς συντομευμένη εκδοχή λόγω έκτασης και χώρου, με τίτλο Η ακτινογραφία του Die Linke μετά το συνέδριο του Ροστόκ

Κόμμα, μέλη, ψηφοφόροι

Το Die Linke (DL) δρύθηκε στις 16.06.2007, με συνένωση του PDS (Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού - εξέλιξη του κυβερνώντος κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας SED) και του WASG (Εκλογική Εναλλακτική Λύση για Εργασία και Κοινωνική Δικαιοσύνη - ιδρύθηκε το 2004-2005 από δυτικογερμανούς σοσιαλδημοκράτες συνδικαλιστές κόντρα στην «Ατζέντα 2010» της κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων).

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2009 (πρωτο)μπήκε στην Ομοσπονδιακή Βουλή με 11,9%, 5.133.884 ψήφους και 76 βουλευτές (52,5% γυναίκες). Διαθέτει κοινοβουλευτική ομάδα στα 13 από τα 16 κρατίδια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Berliner Zeitung (17.5.2010), το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του DL προέρχεται από την «αυξανόμενη δεξαμενή εκείνων που απέχουν απ’ τις εκλογικές διαδικασίες». Πρόκειται για ένα άλλο από το παραδοσιακό ανατολικογερμανικό του ακροατήριο. Το DL απέκτησε πρόσβαση στις συνθήκες της κρίσης χάρη σ΄ ένα ριζοσπαστικό αριστερό προφίλ με λίγα «συνθήματα-κλειδιά»: Αυξήσεις στους μισθούς και καθιέρωση κατώτερου ωρομίσθιου, τέρμα σε κοινωνική αποδόμηση, επισφαλή εργασία και ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση του Χαρτς-IV, σύνταξη στα 65 - όχι στα 67, κοινωνικοποίηση τραπεζών και επιχειρήσεων του ενεργειακού τομέα, δημοκρατικός και κοινωνικός έλεγχος στις επιχειρήσεις. Σ΄ αυτό επηρέασε πρωτίστως ο (πρώην Πρόεδρος του ΣΔΚΓ) Όσκαρ Λαφοντέν που, αποχαιρετώντας τους συνέδρους στο Ροστόκ, κατέληξε: «Μια επιτυχημένη πολιτική δεν την αλλάζεις.»

Άλλος αέρας έρχεται από το "Μέτωπο"...

Το video που παρουσιάζουμε είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που στηρίζουν το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής». Είναι ο κόσμος που δίνει το στίγμα με την θέλησή του και το φρόνημά του να αγωνιστεί και να πάρει τα πράγματα στα χέρια του για να βρεθεί μια διέξοδος από την κρίση. Εδώ και τώρα.

Μερικοί αναγνώστες ρωτούν, πώς κρίνουμε τον λόγο του Αλαβάνου. Τι καινούργιο εξήγγειλε σε αυτή την τόσο συζητημένη εκδήλωση, που δεν το έχει ξαναειπωθεί Δυστυχώς θα τους απογοητεύσουμε και δεν θα απαντήσουμε στις ερωτήσεις τους. Τα πράγματα κρίνονται αλλού. Η συγκέντρωση στο Σπόρτιγκ αποτελεί ένα γεγονός η σημασία του οποίου δεν κρίνεται από τις απαντήσεις σε παρόμοιες ερωτήσεις. Η αξία του εντοπίζεται σε εντελώς διαφορετικά πράγματα. Βρίσκεται πρώτα απ όλα στο χαμόγελο που έμεινε στο πρόσωπο των ανθρώπων όταν αποχωρούσαν από το Σπόρτιγκ. Μετριέται από το μέγεθος της διάθεσή τους να υπερβούν την μουντή και μίζερη κατάσταση της Αριστεράς των μικροσυσχετισμών και των μεγαλοπολιτικών που βράζει στο ζουμί της.

Η ύπαρξη παρομοίων πολιτικών εγχειρημάτων προσδιορίζεται πρώτιστα από τα κοινωνικά ερείσματα που μπορούν να εκφράσουν. Δεν κρίνονται από κάποιους τακτικούς ελιγμούς ή «μεγάλες ιδέες» ενός ηγέτη ή μιας κλίκας μηχανισμών. Καμία μεγάλη κοινωνική αλλαγή δεν έγινε επειδή οι λαϊκές μάζες συσπειρώθηκαν πάνω σε κάποια «κομματικά προγράμματα», όπως αυτά που ψηφίζει ο ΣΥΝασπισμός στα συνέδριά του. Τα πράγματα συμβαίνουν συνήθως πολύ πιο απλά απ ότι τα αντιλαμβάνονται οι «επαγγελματίες» πολιτικοί της Αριστεράς.

Αυτό τον καιρό οι μηχανισμοί του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αμήχανοι και τρομαγμένοι επειδή αισθάνονται ότι όλο και περισσότερο περιθωριοποιούνται και απομονώνονται από τον κόσμο που βράζει και αναζητά μια διέξοδο, τοποθετούνται ανταγωνιστικά απέναντι στο «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής». Διαισθάνονται ότι έχει διεισδυτικότητα στην ελληνική κοινωνία όταν διαπιστώνουν ότι αποκτά ευρύτερα ακροατήρια σε πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους με τους οποίους η δική τους αριστερά δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις.

Ό ανταγωνισμός αυτός εκδηλώνεται έντονα τον τελευταίο καιρό με την εμφάνιση απαράδεκτων πρακτικών και μεθοδεύσεων όξυνσης και αντιπαράθεσης που δεν έχουν καμία σχέση με την αριστερά που διεκδικούμε. Αυτή την αριστερά τους την χαρίζουμε. Το μέλλον της είναι προδιαγεγραμμένο. Μυρίζει πτωμαΐνη. Από την στιγμή που αυτές οι πρακτικές ηγεμονεύουν στο ΣΥΡΙΖΑ, επικρατεί και εκεί η ίδια κατάσταση. Η τελευταία Παναθηναϊκή συγκέντρωση είχε περισσότερο σχέση με μνημόσυνο παρά με αγωνιστική κινητοποίηση.

Όμως ο «μακαρίτης» δεν πέθανε ακόμα. Τον βρήκαμε κρυμμένο στα χαμόγελα και την λάμψη των ματιών του κόσμου που συμμετείχε στην συγκέντρωση. Αφιερώνουμε λοιπόν το video μας στους μηχανισμούς του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Το κάναμε μάλιστα ειδικά για αυτή την περίπτωση, στην υψηλότερη δυνατή ανάλυση (1080p) που επιτρέπουν οι τεχνικοί περιορισμοί του internet, ώστε να προβληθούν αυτά τα στοιχεία με την μεγαλύτερη δυνατή ευκρίνεια …

Αλέκο μας ξενέρωσες

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":

Σε μια ομολογουμένως μεγάλη συγκέντρωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, ο Αλαβάνος πέραν των όσων (ξανα) είπε, μας επεφύλασσε και ορισμένες εκπλήξεις. Μόνο που αυτές ξενέρωσαν τους πιστούς φίλους του Αλέκου, και επιβεβαίωσαν το απρόβλεπτο του χαρακτήρα του. Επίτρεψέ μου φίλε Αλέκο να σου απευθυνθώ σε πρώτο πρόσωπο:

Πρώτον, είχες διαρρεύσει ότι θα κάνεις νέο κόμμα και δεν έκανες νέο κόμμα. Και τσάμπα βγήκε στα κεραμίδια το παλιό κόμμα και φώναζε «νάτοι νάτοι οι διασπαστές».

Δεύτερον, είχε διαφανεί ότι θα έστηνες Αντικαπιταλιστικό Μέτωπο. Και αντί για αυτό ξεφουρνίζεις μέτωπο και πέραν της αριστεράς. Και εκεί που υπήρχε έτοιμη η καταγγελία ότι ο αριστερισμός είναι η γεροντική ασθένεια του Αλαβάνου, άντε τώρα πάλι από την αρχή. Παλιο-κρυφο-Πασόκε Αλέκο.

Τρίτον: Και άντε να σε πούμε παλιο-κρυφο-πασόκε. Τι το θες τόσο βρίσιμο στον Γιωργάκη; Πώς γίνεται και παλιο-κρυφο-πασόκος και υβριστής της πρωθυπουργάρας; Γιατί μας μπερδεύεις;

Τέταρτον, τόσους μήνες δεν έπιασες τη λέξη Συριζα στο στόμα σου. Και αυτό τι σήμαινε; Ότι είχες άλλο πολιτικό σχέδιο (όπως αμείλικτα αποκάλυπτε τόσο καιρό ο συγκλονιστικός Βίτσας). Χθες μας είπες ότι η ψυχή του Συριζα είναι ζωντανή και να δώσουμε μάχη για την ανασυγκρότησή του. Θες να μας τρελλάνεις;

Πέμπτον και τελευταίο: Τι το ήθελες αυτό για την Περιφέρεια Αττικής; Φαντάζεσαι τώρα τον Αλέξη να καταθέτει υποψηφιότητα για Περιφερειάρχης; Πάλι συγκρουσιακό καλοκαίρι προβλέπω.

Εικόνες από την εκδήλωση του "Μετώπου Αλληλεγγύης & Ανατροπής" στο ΣΠΟΡΤΙΓΚ

Χθες (Πέμπτη 27/5/2010), ήταν η μέρα με τις περισσότερες πολιτικές συγκεντρώσεις που έκανε ο ΣΥΝασπισμός τον τελευταίο χρόνο. Χθες συνεδρίαζαν αρκετές Τοπικές Οργανώσεις του ΣΥΝασπισμού για να εκλέξουν συνέδρους. Χθες ο όμιλος προβληματισμού «Αριστερά Σήμερα» (ΑΡ.ΣΗ.)οργάνωσε εκδήλωση σε εκδήλωση μνήμης για τον Μ. Παπαγιαννάκη. 

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις για να σας ενημερώσουμε.  Ούτε βεβαίως και ο Α. Αλαβάνος που ήταν ομιλητής στην εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ. Όμως έκανε την παρακάτω δήλωση για τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη:

«Αυτές τις μέρες βιώνουμε πάλι το πένθος από την απώλεια του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Γιατί λείπει ως φίλος και καλός σύντροφος. Λείπει ως αγωνιστής έντιμος και ακέραιος. Λείπει ως πηγή προβληματισμών, στοχασμών και φαντασίας. Κι ακόμη γιατί μια αριστερά που οι διαφορές ή και οι συγκρούσεις της κινούνται στο χώρο των ιδεών, κι όχι αλλού, δεν είναι δύσκολο να αναγεννά συνεχώς την ενότητά της.» 

Θα περιοριστούμε λοιπόν να σας ενημερώσουμε μόνον για την εκδήλωση του "Μετώπου".  Όλες οι ομιλίες δημοσιεύονται στην εφημερίδα "δρόμος" που κυκλοφορεί Σάββατο 29 Μάη.


Επίσης μπορείτε να τις είδε σε video κάνοντας κλικ στην αντίστοιχη εικόνα:

Ομιλία Μ. Μπολαρη

Ομιλία Χ. Κατσούλα

Ομιλία Α. Αλαβάνου

Etienne Balibar, Ευρώπη: Η Τελική Κρίση;

«…Οι λαοί μπορεί να μην έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα, όμως τα έθνη φαίνεται όλο και περισσότερο να έχουν…» 

Etienne Balibar

Στην ιστοσελίδα Radical Desire δημοσιεύεται σε μετάφραση Γιώργου Κατσαμπέκη το κείμενο του Etienne Balibar «Ευρώπη: Η Τελική Κρίση; Μερικές Θέσεις» Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα:

…Οι πραγματικές ροπές της παγκοσμιοποίησης

Όλη αυτή η συζήτηση αναφορικά με το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα (στο οποίο, ας μην ξεχνάμε, κάποιες ευρωπαϊκές χώρες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, συμπεριλαμβανομένων της Μεγάλης Βρετανίας, της Σουηδίας και της Πολωνίας) και το μέλλον της Ευρώπης θα παραμείνει εντελώς αφηρημένη εκτός αν συναρθρωθεί με τις πραγματικές ροπές της Παγκοσμιοποίησης: ειδικά εκείνες τις ροπές που η οικονομική κρίση θα επιταχύνει δυναμικά, εκτός αν υπάρξει πολιτική απάντηση από τους λαούς που επηρεάζονται και από τους ηγέτες τους.

Πώς θα μπορούσαμε να τις συνοψίσουμε; Πρώτον, γινόμαστε μάρτυρες μιας μετάβασης από έναν τύπο διεθνούς ανταγωνισμού σε έναν άλλο: δεν έχουμε να κάνουμε πλέον με έναν ανταγωνισμό (κυρίως) παραγωγικών κεφαλαίων, αλλά με έναν ανταγωνισμό ανάμεσα σε εθνικές επικράτειες, οι οποίες χρησιμοποιούν φορολογικά προνόμια και πιέσεις στους μισθούς των εργαζομένων για να προσελκύσουν περισσότερα κεφάλαια από τους γείτονές τους.

Σήμερα, είναι ξεκάθαρο πως, είτε η Ευρώπη λειτουργήσει ως ένα αποτελεσματικό σύστημα αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη της για να τα προστατέψει από «συστημικά ρίσκα», είτε (πιεσμένη από Κράτη που είναι στιγμιαία πιο ισχυρά, και τις κοινές τους γνώμες) απλώς θέσει ένα νομικό πλαίσιο για να προωθήσει ένα μεγαλύτερο βαθμό ανταγωνισμού ανάμεσα σε αυτά και τους πολίτες τους, αυτό θα καθορίσει το μέλλον της Ευρώπης, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Όμως υπάρχει και μία δεύτερη τάση: ένας μετασχηματισμός του διεθνούς καταμερισμού εργασίας, ο οποίος αποσταθεροποιεί ριζικά την κατανομή της εργασίας στον κόσμο. Έχουμε να κάνουμε με μια νέα παγκόσμια δομή όπου Βορράς και Νότος, ανατολή και Δύση ανταλλάσσουν τώρα θέσεις.