Αφορμή για αυτό το σχόλιο είναι η Marilu Margomenou που διαβάζεται με χαρά από τους αριστερούς. Η Marilu είναι γνήσιο τέκνο της εποχής του σημιτικού εκσυγχρονισμού, με επιτυχία στην ελαφρολαϊκού τύπου δημοσιογραφία στις σοβαροαστικού τύπου εφημερίδες. Όσο κι αν ξεχάσαμε την εποχή του Ντα Κάπο, της χρηματιστηριακής έκρηξης, της εκσυγχρονιστικής ανανέωσης, του Τσουκάτου και του Μαντέλη, εκείνη η εποχή διαμόρφωσε υψηλές ποιότητες στη δημοσιογραφία.
Τελευταίο θύμα της Marilu είναι ο Αλέκος και το Μέτωπο. Είναι σοκαριστικό να διαβάζεις τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της συγκέντρωσης στο Σπόρτιγκ. «Γύρω στις 8, η συνιστώσα Μανώλης Γλέζος διασχίζει με αργό βήμα το παρκέ και αποθεώνεται απ’ τις εξέδρες, σαν να βγαίνει ο «Σάρας» στον Τάφο του Ινδού», γράφει η Marilu.
Η αλήθεια είναι ότι η περιγραφή αυτής της συγκέντρωσης μοιάζει ανατριχιαστικά στην περιγραφή μιας άλλης συγκέντρωσης. Στις 9/3/2008 η Marilu σχολιάζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο τη συγκέντρωση των Μακεδονομάχων στο Αλεξάνδρειο. Προσέξτε όμως τις ομοιότητες:
«Οπότε από τη φυσούνα που παραδοσιακά έβγαινε ο Γκάλης εμφανίζεται με αργό βήμα ο μητροπολίτης Ανθιμος – και το πλήθος παραληρεί».
Φαίνεται πως η Marilu έχει ένα πρότυπο εγγράφου για τις συγκεντρώσεις που καλύπτει δημοσιογραφικά, και το χρησιμοποιεί συστηματικά. Απλά αλλάζει τα ονόματα. Παραμένουν όμως οι σταθερές: τα αργά βήματα, το παραλήρημα και οι παραλληλισμοί με τους μεγάλους της μπασκέτας…