ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Γιατί και οι δύο δρόμοι της αριστεράς είναι αδιέξοδοι: Ούτε Ευρώ, ούτε δραχμή, το πρόβλημα είναι στο κράτος.

Από την ιστοσελίδα "anti-somata"


Διάβασα με προσοχή δυό πρόσφατα άρθρα, το ένα του Μηλιού (εδώ) κι ένα του Λαπαβίτσα (εδώ) σχετικά με τις στρατηγικές εξόδου απο την κρίση. Αν κανείς παρακολουθήσει με προσοχή τις συζητήσεις μέσα στην αριστερά τους τελευταίους 8 μήνες θα παραδεχτεί οτι αυτά τα δύο άρθρα συμπυκνώνουν εν πολλοίς όλες αυτές τις συζητήσεις. Οι συζητήσεις αυτές γυρνάνε συνεχώς γύρω απο ένα δίπολο: ευρώ ή δραχμή; ευρωπαϊσμός/διεθνισμός ή πατριωτισμός; Αν και αρχικά πέρυσι, οι απόψεις του Λαπαβίτσα και των “αριστερών οικονομολόγων” μου είχαν φανεί πιο εύλογες (για παράδειγμα η ουτοπία αποπληρωμής του τεράστιου χρέους και άλλα σχετικά) η ουσιαστική αποστροφή των απλών αριστερών και εν γένει των εργαζομένων στα συνθήματα και τα προτάγματα, τελικά καί των δύο μπλοκ των αριστερών ριζοσπαστών (ας μην πανηγυρίζουν οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν κέρδισαν ψήφους, απογοητευμένους του Σύριζα μάζεψαν), όπως αυτή εκφράστηκε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, με έκανε να προβληματιστώ….

Οριστικά προς την Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη ενάντια στο χρέος και τα σχέδια λιτότητας

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "πολιτικό καφενείο"

Την υιοθέτησε και η συνάντηση του Παρισιού του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ
του Γιώργου Μητραλιά

Όπως εξάλλου αναμενόταν, η συνάντηση της Ευρωπαϊκής Προπαρασκευαστικής Συνέλευσης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, που διεξήχθη στο Παρίσι το περασμένο σαββατοκύριακο 23-24 Οκτωβρίου, δεν διέψευσε τις προσδοκίες μας: Υιοθέτησε με τη σειρά της την πρόταση της ελληνικής Επιτροπής ενάντια στο Χρέος ( www.contra-xreos.gr ) για διοργάνωση «ευρωπαϊκής συνδιάσκεψης ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας», που είχε ήδη υιοθετήσει η ευρωπαϊκή συνάντηση των Βρυξελλών (29/9/2010) που είχε συγκλιθεί με πρωτοβουλία της Cadtm (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου).

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα σημαντικό βήμα μπροστά για ολάκερη την ευρωπαϊκή -πέραν της σοσιαλδημοκρατίας- πολιτική, συνδικαλιστική και κινηματική αριστερά καθώς υπάρχει τώρα στην ημερήσια διάταξή της το κοινό ραντεβού στρατηγικής σημασίας που τόσο έλειπε μέχρι πριν από μερικές βδομάδες. Με δεδομένο μάλιστα τον ιστορικό ξεσηκωμό της γαλλικής κοινωνίας και τις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις διαρκείας του εργατικού της κινήματος, που αρχίζουν πια να επηρεάζουν και πέρα από τα γαλλικά σύνορα, είναι τώρα διάχυτη η άποψη ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε, μια τέτοια πρόταση για αμέσως προσεχή κοινή συνάντηση της ευρωπαϊκής -κάθε λογής- ριζοσπαστικής αριστεράς θα έπρεπε να εφευρεθεί. Και μάλιστα κατεπειγόντως!

Αν και υπάρχουν πάντα σημαντικά περιθώρια διεύρυνσης των υποστηρικτών της πρότασης ώστε η προσεχής Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας να είναι στο ύψος των (πολύ δύσκολων και «πονηρών») περιστάσεων, ο προσωρινός απολογισμός τους είναι ήδη ιδιαίτερα ενθαρρυντικός για τη συνέχεια. Τελικά, υποστηρίζουν -και συνδιοργανώνουν- ριζοσπαστικά συνδικάτα όπως τα γαλλικά Sud-Solidaires και FSU, τα ιταλικά Cobas, η γαλλική Αγροτική Συνομοσπονδία (Confederation Paysanne) όλα τα πέραν της σοσιαλδημοκρατίας γαλλικά πολιτικά κόμματα της αριστεράς (ΚΚΓ, ΝΡΑ, Μέτωπο της Αριστεράς, Ενωτική Αριστερά, Ομοσπονδία, κλπ), κινήματα όπως οι Ευρωπορείες, η Παγκόσμια Πορεία Γυναικών, η Attac Ευρώπης αλλά και Γαλλίας, Γερμανίας και Βελγίου, τα Κοινωνικά Φόρουμ Ρωσίας, Ιταλίας, Τουρκίας, Ρουμανίας, Αυστρίας και Ελλάδας, και αρκετές άλλες οργανώσεις, κινήματα και ΜΚΟ από μια ντουζίνα ευρωπαϊκές χώρες. Ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται επίσης η πρόταση της GUE (Ευρωπαϊκή Ενωμένη Αριστερά), που έγινε μέσω της εκπροσώπου του Transform!, να μετάσχουν οι ευρωβουλευτές της ενεργά στην προσεχή Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας που –σύμφωνα με την πρότασή της- θα μπορούσε να συμπέσει με την πρώτη επέτειο της εξαγγελίας του διαβόητου «σχεδίου βοήθειας» του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Στο τέλος της συνάντησης του Παρισιού ανοίχτηκε ένας πρώτος κατάλογος ονομάτων αγωνιστών που θα συστήσουν την επιτροπή προετοιμασίας της Ευρωπαϊκής Συνδιάσκεψης. Αυτός ο κατάλογος-επιτροπή προετοιμασίας είναι ανοιχτός και θα κάνει τον απολογισμό των εργασιών του στη επόμενη συνάντηση του ΕΚΦ. Περιττό να πούμε ότι η ελληνική αριστερά θα πρέπει να σπεύσει να δηλώσει όχι απλώς την υποστήριξή της, αλλά μάλλον την ενεργό συμμετοχή της μια και είναι αυτή που περισσότερο από κάθε άλλη στην Ευρώπη, νοιώθει την ανάγκη της συνεργασίας και του συντονισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο προκειμένου να αντιμετωπίσει με πιθανότητες επιτυχίας τον κοινό ταξικό εχθρό…

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ANGLO IRISH BANK

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ

«Πέρα από την επιβαλλόμενη στην Ιρλανδία από τις Βρυξέλλες συμμετοχή της στον Μηχανισμό του ΔΝΤ - ΕΚΤ – ΕΕ, σοβαρότατο ενδιαφέρον για την Ελλάδα έχουν οι εξελίξεις στην Anglo Irish Bank.
H τράπεζα αυτή, κύρια υπεύθυνη για την κατάρρευση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος της Ιρλανδίας με τη συμμετοχή της στη φούσκα της αγοράς ακινήτων, ανίκανη να ανταπεξέλθει στα ανοίγματά της, έχει περιέλθει εδώ και αρκετό χρόνο στην κρατική ιδιοκτησία.
Αυτό το Σαββατοκύριακο η κρατική διοίκηση της Anglo Irish Bank αποφάσισε την ανταλλαγή ομολόγων της με νέα ομόλογα της δημόσιας πια τράπεζας στο 20% της αναγραφόμενης αξίας των παλιών. Υπήρξε δηλαδή παραγραφή 80% της αξίας του συγκεκριμένου χρέους. Οι κάτοχοι των ομολόγων αυτών αναγκάσθηκαν στην πλειοψηφία τους να αποδεχθούν αυτή την ανταλλαγή. Αποφασίσθηκε μάλιστα ότι όσοι μέτοχοι δεν την δεχθούν θα αποζημιωθούν τελικά μόνο με το 1% της αρχικής αξίας, δηλαδή παραγραφή 99%.
Ακόμη και μέσα στη λογική του συστήματος η παραγραφή χρεών σε ομόλογα, και μάλιστα σε πολύ υψηλό ποσοστό, έχει αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Προκαλεί, λοιπόν, έκπληξη που ο πρωθυπουργός επιμένει να έχει αποκλείσει την έννοια της παραγραφής όχι μόνο από τις διεκδικήσεις του, αλλά ακόμη και από τους προβληματισμούς του. Η επίδειξη όμως διαγωγής κοσμιωτάτης στα κερδοσκοπικά κεφάλαια γίνεται με απάνθρωπο τίμημα για τον ελληνικό λαό.
Για το Μέτωπο η παραγραφή είναι στο κέντρο της πολιτικής του πρότασης για το χρέος.»

Aθήνα 21.11.2010

Επίσης, σχετικά τις τρέχουσες εξελίξεις στην Ε.Ε. σας προτείνουμε να διαβάσετε 3 άρθρα που κατά την γνώμη μας αξίζει να τα διαβάσει κανείς, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί με τις απόψεις των συγγραφέων τους:
1. Ευρωπαϊσμός ή διεθνισμός; του Στάθη Κουβελάκη

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Μετά τις εκλογές Τι;


..ια επίλογο, θα θυμίσω τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2002. Τότε τα δύο τροτσκιστικά κόμματα η LCR και η LO πήραν από 5%, ενώ το ΚΚ μετά βίας 3,4%. Η αδυναμία τους να παράξουν ένα ενιαίο αντικαπιταλιστικό σχέδιο, οδήγησε και τα δύο κόμματα στο 1,5% μόλις 2 μήνες μετά, στις βουλευτικές εκλογές. Το ΚΚ ξαναήλθε στο προσκήνιο ενώ και τα δύο βολοδέρνουν στα ίδια ποσοστά, αδυνατώντας να κεφαλαιοποιήσουν ακόμα και μεγάλες κινηματικές συγκυρίες όπως οι επιτροπές ενάντια στο ευρωσύνταγμα στα 2006, αφού δημιουργούν ή καταργούν, ταχτικίστικα και προσχηματικά, «κοινά» εκλογικά κατεβάσματα που δεν εμπνέουν καμιά προοπτική.
Αν δεν μπορείς να εκμεταλλευτείς το σημερινό 2+2%, τότε αυτό θα βαραίνει το παρελθόν σου και θα καθιστά πιο σπάνιες τις επόμενες «ευκαιρίες»…

Απόσπασμα,από  κείμενο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Gatouleas, Ολόκληρο θα το βρείτε εδώ: να μη χάσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη δική της ευκαιρία

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Το μετέωρο βήμα του μετώπου

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"


Το μετέωρο βήμα
Όπως κάθε καλός προβοκάτορας που σέβεται τον εαυτό του, το παρόν ιστολόγιο επιθυμούσε διακαώς ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ακόμη κι αν δεν έφερνε τα πάνω κάτω στην κοινωνία, να έφερνε τουλάχιστον ένα ταράκουλο στην αριστερά. Οι ευγενείς μου προσδοκίες δυστυχώς δεν υλοποιήθηκαν, τα αποτελέσματα δεν απελευθέρωσαν αναταράξεις, σεισμικές δονήσεις και τεκτονικές αλλαγές. Πέραν του γνωστού ρήγματος που παρέμεινε ευτελής γράνα, πνιγμένη μάλιστα στα βάτα, ξώκειλε και η απόπειρα του Μετώπου στις ξέρες της απαξίωσης του Σύριζα.

Δεν γνωρίζω πόσοι από τους εναπομείναντες αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου, πέραν του εξαδέλφου Φώντα, επιχείρησαν να μιλήσουν θετικά για την Ελεύθερη Αττική και δεν εισέπραξαν ένα μεγαλειώδες «τα κάνατε σκατά». Ανεξαρτήτως της ευθύνης που έχει ο καθείς στο σκάτωμα και το ξεσκάτωμα, η απόδοση της ευθύνης λειτούργησε συντριπτικά.

Στην αρχή είχα εκπλαγεί με τον δεύτερο γύρο, το ταξίδι στα Κύθηρα, το κλείδωμα της τρόικας έξω από την Περιφέρεια. Αλλά λέω στον εαυτό μου, μην είσαι κλασομπανιέρας, κάτι θα ξέρουν οι σύντροφοι και βάζουν μεγάλους στόχους. Μετά αγριεύτηκα με το «θα πάμε φυλακή για να βρουν οι νέοι δουλειά». Λίαν ευστόχως μου απάντησε η γειτόνισσά μου «να πάτε ρε παιδιά, γιατί να μην πάτε, επιτέλους σε αυτή τη χώρα κάποιος πρέπει να πάει φυλακή». Άντε να της εξηγήσεις ότι δεν εννοεί αυτό ο Αλέκος.
η συνέχεια του κειμένου και σχόλια, εδώ: Το μετέωρο βήμα του μετώπου


ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Του Δημήτρη Μπίρμπα

( Σημειώνουμε ότι ο Δημήτρης Μπίρμας ήταν υποψήφιος δήμαρχος στο Αιγάλαιω, στηρίχτηκε από τον πρώην ενιαίο ΣΥΝασπισμό και πήρε 12,20% και 3.738 ψήφους.)

Οι περιφερειακές και τοπικές εκλογές αποτέλεσαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για διαγνωστική «μαγνητική» τομογραφία των εγκεφαλικών (ιδεολογικών) συνδρόμων της Αριστεράς. Τα είχαμε όλα και σε μεγάλη ένταση, βοναπαρτισμούς, ιδεολογικούς αυτισμούς, σύνδρομα καταδίωξης, ναρκισσισμούς και κρίσεις μεγαλείου, πολιτική δυσλεξία. Είμασταν κυριολεκτικά η χαρά των πολιτικών και ιδεολογικών (ψυχ)αναλυτών μας.

Αν στείλαμε ένα μήνυμα σε μια απογοητευμένη και αμήχανη κοινωνία, -βαθιά συντηρητική και ιδιόρρυθμα θρησκευόμενη μην ξεχνάμε – είναι ότι οι αριστεροί δεν μπορούν να συζητήσουν μεταξύ τους και να συνυπάρχουν. Λένε ωραία πράγματα, κάνουν γενικά καλές διαγνώσεις, αλλά κυριολεκτικά αδυνατούν να συνυπάρξουν αν δεν συμφωνήσουν απόλυτα μεταξύ τους και είναι τέτοια η ένταση αυτών των καυγάδων, διαφωνίες στο μερικό, ώστε εξαφανίζουν κυριολεκτικά από το προσκήνιο – και με τη βοήθεια των συστημικών media – την ουσία των προτάσεών τους. Οι «εχθροί» της μεταμοντέρνας πολιτικής ως οι βασικοί τροφοδότες της, τέτοια διορατικότητα.


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ