Η αδυναμία της χώρας να εκπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της είναι δεδομένη...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Όσο κατανοητή και αν είναι η στάση της κυβέρνησης να μην αποκαλύπτει τους σχεδιασμούς της ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, άλλο τόσο είναι ακατανόητη η στάση της να μην λέει την αλήθεια για την αδυναμία της χώρας να εκπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της και να προετοιμάζει κατάλληλα τον λαό για αυτό το ενδεχόμενο.

Η πρόσφατη πράξη νομοθετικού περιεχομένου καταδεικνύει εκ των πραγμάτων ότι η διαπραγματευτική πολιτική της κυβέρνησης που στηρίχθηκε μέχρι σήμερα στην παραδοχή της εκπλήρωσης των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η μετατόπιση από τον στόχο της διευθέτησης του χρέους στην αναζήτηση προσωρινών πολιτικών που θα επιλύουν το πρόβλημα της ρευστότητας, φαίνεται να κλείνει τον κύκλο της με την κυβέρνηση να έχει μπροστά της μια δυσμενέστερη κατάσταση  απ' αυτή που είχε την επόμενη μέρα των εκλογών: έδωσε, αλλά τίποτα δεν πήρε...

Η σύγκρουση με τους δανειστές είναι αναπόφευκτη αφού το ενδιαφέρον τους για το μέλλον της χώρας, για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, για την ανθρωπιστική κρίση και άλλα παρόμοια, αναδείχτηκαν τα τελευταία που καθορίζουν τις επιδιώξεις τους. Η ιστορία δεν γράφεται με τις επιθυμίες, όπως αυτές αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις: Η διαπίστωση ότι ο ελληνικός λαός δεν θέλει την “σύγκρουση” και ελπίζει σε μια συναινετική λύση δεν αποτυπώνει την εικόνα της πορείας των διαπραγματεύσεων ούτε τις προθέσεις των δανειστών και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την ανατροπή της λαϊκής εντολής προς την νέα κυβέρνηση να βάλει τέλος στις πολιτικές των μνημονίων. 

Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται. Αν λοιπόν η κυβέρνηση συνεχίσει να διαμορφώνει την πολιτική της χαϊδεύοντας τ' αυτιά των συντηρητικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, είναι φανερό ότι θα βρεθεί μπροστά σε καταστάσεις που τα χέρια της θα είναι δεμένα, όπως βρέθηκε και η κυβέρνηση της Κύπρου.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση τις τελευταίες μέρες προβάλλεται από κυβερνητικά στελέχη η εκδοχή της “στάσης πληρωμών”. Πρόκειται για μια επικοινωνιακή διαχείριση της επερχόμενης σύγκρουσης που έχει τον χαρακτήρα μιας αόρατης απειλής. Μιας απειλής η οποία εντείνει το φόβο και δημιουργεί περισσότερες συγχύσεις. Δεν προβάλλεται καν ως μια εναλλακτική πρόταση που μισανοίγει την πόρτα στην ελπίδα για μια άλλη πορεία της χώρας. Είναι ενδεικτικό ότι αυτή η “απειλή” της στάσης πληρωμών δεν συνοδεύεται από κάποιο στοιχειώδες τεχνοκρατικό σχέδιο που να σκιαγραφεί τους όρους της πραγμάτωσής της. Την “σιγή ασύρματου” της κυβέρνησης  έχουν αναλάβει να σπάσουν διάφορα δημοσιεύματα στον τύπο, τα οποία διακατέχονται από ένα μείγμα ιδεοληψιών και ατεκμηρίωτων τεχνικών προτάσεων, ανακατωμένων με κάποια ιστορικά και θεσμικά δεδομένα, όπως τα παρακάτω  παραδείγματα:
καθημερινή: Τι σημαίνει στάση πληρωμών εντός του ευρώ
Σχέδιο Β': Είναι εφικτή και τι συνεπάγεται μια «Χρεοκοπία Εντός Ευρώ»;

Ανάλογες εκδοχές διαβάζουμε και σε ρωσικά ενημερωτικά μέσα, όπου προτείνεται ως καλύτερη εκδοχή για την χώρα η τήρηση των υποχρεώσεών της απέναντι στο ΔΝΤ με ταυτόχρονη στάση πληρωμών προς τους δανειστές εντός της Ευρωζώνης.

Όμως τα δημοσιεύματα του τύπου δεν συγκροτούν κρατικές πολιτικές ούτε μπορούν να τις υποκαταστήσουν, κατ' αναλογία με συζητήσεις καφενείου και  με σενάρια επιστημονικής φαντασίας  συμμετέχουν στην διαμόρφωση των κυρίαρχων λόγων, εμπρόθετα ή μη. Το ίδιο συμβαίνει και με τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών που περιορίζονται μόνον στο επικοινωνιακό επίπεδο. Το ενδεχόμενο μιας στάσης πληρωμών είναι αρκετά σοβαρό συμβάν και δεν μπορεί να ενταχθεί στα πλαίσια μιας μονομερούς κίνησης που αποβλέπει στον “αιφνιδιασμό” του αντιπάλου. Απαιτεί αναλυτικό σχεδιασμό, συντεταγμένες κινήσεις και προετοιμασία του λαϊκού παράγοντα. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει κάνει τέτοιες κινήσεις προς καμία κατεύθυνση. Αντίθετα πιθανός είναι ο κίνδυνος να βρεθεί η κυβέρνηση μπροστά στο ενδεχόμενο ενός άλλου σχεδιασμένου “αιφνιδιασμού” από τους δανειστές, ο οποίος θα έχει τον χαρακτήρα μιας κρίσης ρευστότητας. Τότε τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δυσμενή...