Αναρτήσεις
Η Γενική απεργία της 20ης Μαΐου είχε μεγάλη επιτυχία όπως και η συμμετοχή του κόσμου στις συγκεντρώσεις και στις πορείες, παρόλο ότι δεν λειτουργούσαν στην Αθήνα το μετρό και τα λεωφορεία. Ο όγκος του συλλαλητηρίου πλησίαζε τα 2/3 αυτού που είχε γίνει στις 5η Μάη. Τα μαγαζιά στο κέντρο ήταν κλειστά σε μεγαλύτερο ποσοστό από ότι στις 5 Μάη. Σε αυτή την κινητοποίηση παρουσιάστηκαν μερικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που θα θέλαμε να τα επισημάνουμε.
Ο κόσμος κυκλοφορούσε περισσότερο από άλλες φορές έξω από κομματικές στοιχήσεις. Αυτό καταγράφεται και στα συνθήματα που φώναζε. Η συμμετοχή της νεολαίας ήταν περιορισμένη, όμως ήταν μεγάλη και μαχητική η συμμετοχή σωματείων και ομοσπονδιών που στηρίζουν την ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Από τα μπλοκ αυτών των σωματείων ακούστηκαν συνθήματα ενάντια στις συνδικαλιστικές ηγεσίες τους και ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Τα μαζικά χαρακτηριστικά αυτού του γεγονότος τρόμαξαν τους διάφορους Πρετεντέρηδες και τους έκαναν να αναρωτιούνται στα βραδινά δελτία ειδήσεων ποιοι είναι αυτοί που βρίζουν την βουλή και τα έχουν βάλει με το πολιτικό σύστημα συνολικά. Οι ιστορίες για προβοκάτορες αυτή την φορά ήταν πιο μετρημένες...
Και αυτή η κινητοποίηση ανέδειξε την αδυναμία της Αριστεράς να καλύψει πολιτικά το κενό που δημιουργεί η κρίση του δικομματισμού. Αυτή η αδυναμία καταγράφηκε και στις φοιτητικές εκλογές, όπου οι δυνάμεις του ΚΚΕ παρουσίασαν μια μικρή πτώση στους ψήφους τους ενώ οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς απλώς διατήρησαν τα κουκιά τους…
Αυτή η κατάσταση θα πρέπει να προβληματίσει αρκετά σοβαρά όσους ενδιαφέρονται για την κατάσταση της Αριστεράς. Οι στοιχήσεις που επιχειρούνται σήμερα πίσω από σχηματικά ιδεολογήματα για την διέξοδο από την κρίση δεν προσφέρουν τίποτα ούτε στο μαζικό κίνημα ούτε στην ίδια την ενότητα της Αριστεράς. Κινούνται στα πλαίσια μικροηγεμονισμών που αποβλέπουν στην ανατροπή των μικροσυσχετισμών ανάμεσα σε διάφορους μηχανισμούς οργανωτικής χειραγώγησης του κόσμου της αριστεράς και όχι στην υπέρβασή τους. Οι εξαιρέσεις είναι λίγες που κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μια τέτοια εξαίρεση αποτελεί το βιβλίο του Π. Παπακωσταντίνου «Επιστροφή στο μέλλον». Αν έχετε αμφιβολίες μπορείτε να δείτε την συνέντευξη με τον συγγραφέα που είχε πρόσφατα δημοσιεύει η ιστοσελίδα «Με αφορμή…»:
Δεν ξέρω αν κόσμος είναι εδώ, ή, η Αριστερά που βρίσκεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεγονός είναι χωρις μια κοινή συνιστάμεμη γνώση δεν θα ξέρει, η αριστερά του ενός πια είναι η δεξιά του άλλου, κιας περπατούν σε παράλληλες πορείες.
Έτσι κι αλλιώς δεδομένης ευκαιρίας,
ποιος τη ζωή του
http://www.scribd.com/doc/7070743/-
και χρήμα του ξέρει να λογαριάζει.
http://vimeo.com/7824149
Η γνώση είναι! δύναμη!
Ένα ψυχιατρείο έχει καταντήσει ..δεν είναι κρίμα Ν.Δ.Σ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι αν η αριστερά
ΑπάντησηΔιαγραφή- δεν πείσει, κυρίως τους ανένταχτους και σκεπτόμενους νέους, ότι φέρει και λειτουργεί με ένα διαφορετικό ήθος από αυτό της κεντρικής πολιτικής σκηνής
- δεν πείσει, ότι δεν καταναλώνει την ενέργεια του κόσμου της σε μεθοδεύσεις καρεκλοκένταυρων, ηγετίσκων
- δεν κάνει την ανατροπή σε νοοτροπίες, θεσμούς αντιπροσώπευσης και ουσιαστικού ελέγχου.
- Δεν διασφαλίσει την καταστροφή των υπαρχόντων εσωτερικών μηχανισμών αλλά και την αποτροπή αντικατάστασή τους
- δεν βγει με πολύ συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις και διεκδικήσεις
Τότε... ξέχνα τα όνειρα που έκανες. Θα βρουν άλλο φορέα.