ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018

Η νίκη των Κίτρινων Γιλέκων



– Δηλαδή πιστεύετε ότι τα Κίτρινα Γιλέκα έχουν δίκιο;
– Τα Κίτρινα Γιλέκα είναι ο λαός. Και λαός δεν έχει
ούτε δίκιο ούτε άδικο. Ο λαός αποφασίζει.
Βενσάν Κασέλ, σε βραδινό τοκ σόου.

Τη στιγμή που πολεμάς, δεν πολεμάς επειδή έχεις δίκιο. Πολεμάς για να νικήσεις.
Μισέλ Φουκώ, 1971.
Τα Κίτρινα Γιλέκα νίκησαν. Δεν χρειάζεται να το κουράζουμε άλλο. Αυτό ήταν. Ένα καθαρό κίνημα νίκης, πάνω απ’ όλα. Ούτε καν «κίνημα», στην ουσία. Μια κίνηση νίκης. Ένα ρουά ματ. Μέχρι να καταλάβει ο αριστερός κοινωνιολόγος τι συνέβαινε, τι είχε μπροστά του εκείνη τη στιγμή, μέχρι να μπορέσει να αρθρώσει τα πρώτα σωστά ερωτήματα, να τα βάλει σε μια σειρά που λέμε και να τα κουβεντιάσει, να τα αναλύσει, τα Κίτρινα Γιλέκα είχαν ήδη επινοήσει και επιβάλει το δικό τους παράδειγμα ακηδεμόνευτου (ανεξέλεγκτου) κοινωνικού αγώνα, είχαν καταφέρει να τρομάξουν στ’ αλήθεια την άρχουσα τάξη της Γαλλίας και να την αναγκάσουν σε μια άνευ προηγουμένου απτή υποχώρηση – τουλάχιστον στα χρονικά της Ευρωζώνης. Ο wannabe αρσενικός Θάτσερ συν τη γοητεία, ο φτάνει-πια-με-τους-οπισθοδρομικούς-Γαλάτες και ο θα-τα-βάλω-με-όλους-και-θα-νικήσω, καταγράφεται έτσι ως ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης επί εποχής δόγματος Λιτότητας που τελικά κάνει πίσω, έστω και λίγο, που αποσύρει άδικο φόρο και που επιστρέφει (κάποια) λεφτά στους από κάτω. Και αυτό, όχι μετά από υπόδειξη της Φρανκφούρτης αλλά επειδή τον εξώθησε με τον πιο άμεσο και απειλητικό τρόπο ο ίδιος του ο λαός. Ποιος λαός όμως; Τι «λαός»;

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018

Κίνημα χωρίς «πολιτικό πουκάμισο» αλλά με τη γροθιά στον ουρανό




Η αύξηση του κατωτάτου μισθού κατά 100 ευρώ και η παραβίαση του δημοσιονομικού ορίου του 3% που έχουν θέσει τα επιτελεία της ΕΕ, είναι δυο από κατακτήσεις/ανατροπές που προέκυψαν από μια “διαπραγμάτευση” που έγινε με διάλογο στον δρόμο, χωρίς εκλεγμένους “αντιπροσώπους” και στρογγυλά τραπέζια. Πρόκειται μια μια πραγματική νίκη που υπερβαίνει τις παραδοσιακές πρακτικές των κομματικών μηχανισμών και εργατικών συνδικάτων και επαναθέτει το ζήτημα των μορφών της άσκησης πολιτικής από τις λαϊκές τάξεις στον σύγχρονο καπιταλισμό.
Μερικές παρατηρήσεις για αυτό το ζήτημα στο παρακάτω κείμενο:


Αναδημοσίευση από το "ΠΡΙΝ"
του Κώστα Μπουγιούκου, ανταπόκριση από το Παρίσι

Όσο και να επιχειρήσει κανείς να κάνει μια εκτεταμένη ανασκόπηση, όσο και να προσπαθήσει να αντλήσει πολιτικά συμπεράσματα για το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» που συγκλονίζει τη Γαλλία, δεν θα μπορέσει να καταλήξει κάπου. Οι εξελίξεις, όμως, τρέχουν ραγδαία και απαιτούν τόσο την καταγραφή όσο και την αποκωδικοποίηση τους, δεδομένης της δυναμικής που έχουν αποκτήσει μετά και τα όσα διαδραματίστηκαν χθες, στο τέταρτο κατά σειρά Σάββατο το οποίο σφραγίστηκε από μαζικές και μαχητικές συγκεντρώσεις στο Παρίσι και όλη τη Γαλλία, παρά το κύμα άγριας καταστολής και τρομοκρατίας που έχει εξαπολύσει ο κρατικός μηχανισμός.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

The Νew Jim Crow: ο ρατσισμός ως θεσμικό μέσο ταξικής καταπίεσης



Αναδημοσίευση από το "mera25.gr"

Ο Jim Crow ήταν ένας χαρακτήρας-καρικατούρα στο πλέον διάσημο νούμερο του αμερικανού κωμικού Thomas «Daddy» Rice. Το τραγουδάκι που έφτιαξε ο Rice στις αρχές του 1830 λεγόταν Jump Jim Crow και ο μύθος θέλει ως έμπνευση να υπήρξε ο χορός και το τραγούδι ενός κινητικά ανάπηρου αφρικανού σκλάβου, του Jim Cuff ή Jim Crow. Ο Rice βαφόταν με φούμο, καθότι λευκός, και περιόδευε όλη την αμερικανική επικράτεια για χρόνια, μιας και το νουμεράκι του είχε γίνει τεράστιο σουξέ.

Ο όρος Jim Crow κατέστη συνώνυμος του nigger, σε μια πιο light εκδοχή του όμως. Έτσι μετά το πέρας του αμερικανικού εμφυλίου ονοματοδότησε τους ρατσιστικούς νόμους που πέρασαν στο νότο, με αρχή το 1890, για να διαιωνίσουν και de jure τον φυλετικό διαχωρισμό, καταργώντας στην πράξη το αμερικανικό σύνταγμα και συγκεκριμένα τρία άρθρα του, τα 13,14 και 15, στερώντας συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα από τους μαύρους πολίτες. Οι Jim Crow Laws καταργήθηκαν το 1965, στη κορύφωση του Civil Rights Movement.


Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις των Ελλήνων το "βαθύ κράτος"...


Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν παραδοθεί στην τρόικα, στο ΔΝΤ, στους Αμερικανούς κλπ κλπ, είχε παραδοθεί στο "βαθύ κράτος". Γιαυτό όταν αναρριχήθηκε στην κυβέρνηση, ούτε καν το άγγιξε. Ανέθεσε την "διοίκηση" του στους συμμάχους του. Αυτό το κράτος εμπιστεύεται τελικά όλη η Ελλάδα, αν και  πολίτες και οι πολιτικοί τους μιλούν για την «διάλυση του κράτους» και άλλα παρόμοια και εκφράζουν την δυσπιστία τους στο πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς που το συγκροτούν. Το βαθύ κράτος, ο «ακοίμητος φρουρός» του έθνους, είναι εδώ, ισχυρό και δυνατό και γεμίζει τους κατοίκους αυτής της χώρας εθνική υπερηφάνεια, που δεν χάνουν ευκαιρία να την εκδηλώσουν. Αρκετοί εναποθέτουν τις ελπίδες τους σ' αυτό για να σωθεί η χώρα. Οι ακροδεξιοί το λένε φωναχτά...

Παρουσιάζουμε τους πίνακες από την έρευνα «Ποιους θεσμούς εμπιστεύεται και ποιους όχι η κοινή γνώμη σήμερα στην Ελλάδα – Νοέμβριος 2018» της publicissue και αφήνουμε τους αναγνώστες μας να την σχολιάσουν.




Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

ΒΙΝΤΕΟParis, LIVE – 08 December 2018





Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

Κατάσταση συναγερμού στη Γαλλία


Ελληνικό δείγμα γαλλικής "μόδας" χωρίς ...γαλλική "κουλτούρα"

Αύριο, Σάββατο 8-12-2018 στη Γαλλία, αναμένεται "καταιγίδα".

- έξι ματς της πρώτης ποδοσφαιρικής κατηγορίας έχουν αναβληθεί.
- ο πύργος του Άιφελ θα παραμείνει κλειστός, το ίδιο και το Λούβρο, καθώς και τα εμπορικά καταστήματα στα Σανζ-Ελιζέ.
- ο Εντουάρ Μπαλαντίρ, εκτιμά πως, «ελλείψει συνομιλητή», η διαχείριση της κρίσης ήταν πιο εύκολη τον Μάη του '68 απ' ό,τι είναι σήμερα...

Περισσότερα εδώ:

Για σήμερα,
σας προτείνουμε να δείτε από τον καναπέ σας ένα video που θίγει μερικά ζητήματα της ελληνο-γαλλικής φιλίας των ...λαών:

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018

(Μέρος ΙΙ) Αποκλειστική συνέντευξη με τον Αρχηγό των Εθνομηδενιστών



Αναγνωρίζετε στην φωτογραφία τους δυο πατριώτες, που ο ένας βραβεύει τον άλλον;
Αν όχι, τότε θα σας συνιστούσαμε να μην διαβάσετε το κείμενο που ακολουθεί.

Το 1ο μέρος της συνέντευξης [εδώ]

Όσο περνούσε η ώρα, η συζήτηση άρχισε να γίνεται πιο ζωντανή και να χάνει τον αρχικό της χαρακτήρα. Οι ερωτήσεις έβγαιναν αυθόρμητα και ξέφευγαν από τον αρχικό σχεδιασμό της συνάντησης, αλλά και οι απαντήσεις του ΑΕΜ ήταν όλο και πιο σύντομες. Ο μονόλογος είχε εξαφανιστεί και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε σύντομα να σχολιάζουμε και να συζητάμε μόνοι μας. Ο ΑΕΜ καθόταν σιωπηλός και μας παρακολουθούσε. Κάποια στιγμή σηκώθηκε, πλησίασε το παράθυρο και έκλεισε τις κουρτίνες

Το χαμήλωμα του φωτισμού ήταν το ερέθισμα που μας έκανε να συναισθανθούμε την κατάσταση που είχαμε βρεθεί. Χαμήλωσαν ξαφνικά οι φωνές και η συζήτηση σταμάτησε. Τα βλέμματα όλων στράφηκαν προς το παράθυρο, όπου ο ΑΕΜ σαν καλός νοικοκύρης ταχτοποιούσε τις κουρτίνες του. Πήγε μετά στην βιβλιοθήκη και αφού πήρε στα χέρια ένα τηλεκοντρόλ, επέστρεψε στην θέση του. Κανείς δεν μιλούσε πια. Πάτησε κάποια κουμπιά στο τηλεκοντρόλ και στον απέναντι τοίχο άρχισαν να προβάλλονται οι παρακάτω εικόνες:


Η σιωπή έσπασε όταν μας είπε:

- Η συζήτηση που κάνατε προηγουμένως μου θύμισε το ΠΟΤΑΜΙ!...

Και συνέχισε:

Δεκέμβρης: 10 χρόνια μιας αδιαχείριστης μνήμης



Αναδημοσίευση από το "ΣΚΡΑ punk"

Όλοι το θυμήθηκαν αργά
Ότι ήταν κάποτε και αυτοί παιδιά
Και τους άρεσε να πολεμάνε
Τώρα γέροι αν τους ακούσεις όλο γι’ αυτά μιλάνε
The Boy

Ήταν ένα αυτοκόλλητο πάνω στο ψυγείο. Έγραφε: «Το ότι έχουμε τον Δεκέμβρη μέσα μας, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τον βγάζουμε πού και πού προς τα έξω».

***
Οι αφηγήσεις του Δεκέμβρη συνήθως σταματάνε στην ηρωικότητα των ημερών. Λίγοι μιλούν για την απογοήτευση που ακολούθησε· για αυτούς και αυτές που δεν την «πάλεψαν», για αυτούς και αυτές που «υπέγραψαν», για αυτούς και για αυτές που την έκαναν από δω. Ο Δεκέμβρης άλλωστε πολύ γρήγορα έγινε θέαμα, θέμα διδακτορικών διατριβών, καλαίσθητα ημερολόγια, φθηνές ρεκλάμες και άψυχα στιχάκια.

Όταν γράφαμε στους τοίχους «Ο Δεκέμβρης ήταν μόνο η αρχή» και πιστεύαμε σε κάθε λέξη αυτής της φράσης, κανείς δεν έβλεπε ότι ο Δεκέμβρης ήταν συγχρόνως και ένα τέλος –ένα τέλος βαθιά χωμένο στο άνοιγμα ανάμεσα στο προσωπικό και στο πολιτικό. Από τότε η μηχανή στο τρένο αυτής της ελπίδας έχει χαλάσει και καθόμαστε ώρες σε κάποιον επαρχιακό σταθμό περιμένοντας την αλλαγή της. Εν τω μεταξύ φασίστες έκαναν την εμφάνισή τους, οι λέξεις «ένσημα», «μισθός» και «νοίκι» μπήκαν στην καθημερινή κουβέντα, κάποιοι φίλοι και φίλες έκαναν παιδιά, άλλοι/-ες άρχισαν να παίρνουν χάπια και άλλοι/-ες κυνήγησαν ακαδημαϊκές καριέρες· η αυλή της Βίλας χάθηκε, πολλοί και πολλές πιέστηκαν να αφεθούν στο τέρας της καθημερινότητας που τους κατέτρωγε και άλλοι/-ες φόρεσαν παντόφλες και άνοιξαν την τηλεόρασή τους. Οι ελληνικές σημαίες έπνιξαν τον χώρο και ο χρόνος δεν κερδήθηκε ποτέ.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018

Η ευχάριστη έκπληξη: το πρόγραμμα των κίτρινων γιλέκων






Ένα κείμενο από το : melenchon.fr
Μετάφραση: Γιώργος Τριβιζάκης
Αναδημοσίευση από το "antapocrisis.gr"

Μέσα σε λίγες ώρες και μέσα από πολλά ντοκουμέντα, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων ξεπέρασε πολλά στάδια. Επιβεβαίωσε τη ριζοσπαστική καινοτομία του τόσο στη σύνθεση και τη μορφή της κινητοποίησής του όσο και στο περιεχόμενο των διεκδικήσεών του. Διαβάζοντας τις διεκδικήσεις που λάβαμε, δεν απομένει τίποτα από το μύθο ενός κινήματος καθοδηγούμενου από την άκρα δεξιά. Στα ανά χείρας ντοκουμέντα δεν υπάρχει ίχνος από τις αντιμεταναστευτικές και αντικρατικές εμμονές της συνήθους ακροδεξιάς. Και τίποτα από οικολογική αδιαφορία που του είχαν προσάψει.

Ένας ολόκληρος κόσμος περιφρόνησης και επιφυλακτικότητας καταρρέει μπροστά σε αυτά τα ντοκουμέντα καθώς και μπροστά σε μια κινητοποίηση της οποίας η αντοχή, η επιμονή και το πρόγραμμα δίνουν ένα μάθημα σε όλους εκείνους που της δίνουν μαθήματα από μακριά και αφ’ υψηλού. Επί του παρόντος, το κίνημα έχει αποκτήσει μια ηγεμονία στη συναίνεση της κοινωνίας που μπορεί να διαπιστωθεί στις δημοσκοπήσεις για την υποστήριξη της δράσης του. Αυτό σηματοδοτεί μια πλήρη αποδόμηση του κυβερνητικού σχεδίου φθοράς του.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018

Μαθητικές κινητοποιήσεις σωτήριο έτος 1897


Αναδημοσίευση από το «pitsirikos.net»

Τρομακτικό από κάθε άποψη, φίλε μου Πιτσιρίκο, αυτό που συμβαίνει με τους μαθητές και τις διαμαρτυρίες τους σχετικά με την Μακεδονία. Τρομακτικό και γελοίο, για την ακρίβεια.

Τα παλικαράκια αυτά που αγνοούν σχεδόν το 90% σχεδόν της Ελληνικής Ιστορίας θέλουν να επιβάλουν το όνομα που οι ίδιοι πιστεύουν ότι ταιριάζει στους κατοίκους της ΠΓΔΜ, βροντοφωνάζουν ότι η Μικρά Ασία είναι ελληνική και ίσως μέσα στις κατειλημμένες αίθουσες των σχολείων να τραγουδάνε εκτός από το «Μακεδονία ξακουστή» και κανένα σύνθημα για τον κακομοίρη τον Αλβανό που δεν πρόκειται να γίνει Έλληνας ποτέ.

Βλέποντας τους μαθητές φουσκωμένους από τον εθνικισμό, οι Έλληνες αριστεροί άρχισαν να κατηγορούν την κανονική και imitation (δηλαδή την ΝΔουλα) Χρυσή Αυγή ότι κρύβονται πίσω από τις μαθητικές κινητοποιήσεις, προκαλώντας την αντίδραση του βουλευτή Βορίδη.

Το αστείο στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι μάλλον ο Τσεκουράτος έχει δίκιο, όταν αρνείται την ανάμιξη της κρυφαυγίτικης ΝΔουλας.

Το σύστημα εκπαίδευσης -όπως πολύ όμορφα έγραψες- σε συνδυασμό με την μη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας στέλνει τις κοινωνίες και την νεολαία, φυσικά, στην βολική αγκαλιά της φασιστικής ασπρόμαυρης αντίληψης των πραγμάτων.



ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ