Σαν σήμερα, το 1943 ιδρύονται και με νόμο οι «Γερμανοτσολιάδες»

Για να δείτε το ιδρυτικό διάταγμα, κάντε κλικ στην παραπάνω εικόνα

Το περσινό πραξικόπημα και οι σημερινοί όψιμοι Νιου Ντίλερ

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Τον Μάιο του 2015 στο υπουργείο Οικονομικών, έπειτα από πυρετώδη δουλειά, ολοκληρώθηκε εμπεριστατωμένη πρόταση προς τους δανειστές για ένα Νιου Ντιλ, μια Νέα Συμφωνία ανάκαμψης της χώρας μας. Το σχέδιο προσυπέγραφαν, πέραν εμού, ο καθηγητής Τζεφ Σακς (Πανεπιστήμιο Κολούμπια) και οι τ. υπουργοί Οικονομικών Λάρι Σάμερς και Νόρμαν Λαμόντ (των ΗΠΑ και της Βρετανίας αντίστοιχα).

Το σχέδιό μας βασιζόταν σε πέντε πυλώνες: (1) χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, (2) έξυπνη αναδιάρθρωση χρέους, (3) ίδρυση δημόσιας αναπτυξιακής τράπεζας, (4) ίδρυση δημόσιας εταιρείας διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων (bad bank), και (5) βαθιές μεταρρυθμίσεις στις αγορές προϊόντων και στη δημόσια διοίκηση.

Μην εμπιστεύεστε το ΕΣΠΑ ούτε για την παραλία που θα κάνετε το μπάνιο σας!...

Αρκετοί θα πάνε να κάνουν το 1ο μπάνιο τους στο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στις παραλίες της Αττικής και όχι μόνο. Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος απ' αυτού έχει την περιέργεια να πληροφορηθεί αν η παραλία που έχει επιλέξει να πάει να κάνει το μπάνιο του είναι κατάλληλη για κολύμβηση. Το κράτος μας μαζί με την ΕΕ για όλα φροντίζουν πριν από σας για σας. Γιαυτό λοιπόν έχουν χρηματοδοτήσει μέσω ΕΣΠΑ μια υπηρεσία παροχής για το συγκεκριμένο θέμα. Μπορείτε να την επισκεφθείτε κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα:

Όμως σας προτείνουμε να μην την εμπιστευτείτε. Εκεί φαίνονται ως κατάλληλες παραλίες που σίγουρα δεν είναι.

ένα μήνα πριν τους #ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ υπήρξαν οι #ΑΡΚΕΤΑ...

Αλλά σ' αυτούς κανείς δεν έδωσε σημασία. Το ότι δεν ξεσήκωσαν θύελλα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης δεν οφείλεται στο ήταν πιο light στην συνθηματολογία τους και πιο ρεφόρμες στα πολιτικά τους αιτήματα. Οι #ΑΡΚΕΤΑ αποτύπωναν το θυμό τους στο κεντρικό τους σύνθημα ως μια διάχυτη και γενικευμένη δυσαρέσκεια: αρκετα, ως εδώ, δεν πάει άλλο και άλλα παρόμοια, αλλά δεν προχωρούραν παραπέρα να ζητήσουν #ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ από τους κυβερνώντες. Αποτύπωναν βέβαια και το “οραμά” τους στα λάβαρα και σε κάποια συνθήματα, αλλά ποιός νοιάζεται πραγματικά γι' αυτά όταν η “αξία” τους έχει ήδη υποβαθμιστεί στην κοινωνία;

Οι #ΑΡΚΕΤΑ αν και δεν έθεταν άμεσα μια κυβερνητική αλλαγή (ίσως γιατί δεν είναι πολιτικά «ώριμο» αίτημα επειδή οι ίδιοι δεν είναι ακόμα έτοιμοι ν' αναλάβουν κυβρνητικές ευθύνες, ίσως για και να μην τρομάξουν το κόσμο), έχουν προφητέψει ότι όπου νάναι έρχεται και το τέλος της Κυβέρνησης. Ένας απ' αυτούς, ο επικεφάλης της ΛΑΕ, προέβλεπε τον Νοέμβρη ότι πολύ σύντομα θα έχουμε «αλλαγές»:

Live video: Η Γαλλία ξανά στους δρόμους

Περιαυτολογώντας…

Αναδημοσίευση από το «Καρτέσιος»

Δεν σταμάτησα να γράφω. Το αντίθετο. Γράφω όλο και περισσότερο. Απλώς γράφω αλλού. Την ιδέα μού την έδωσε μια καλή φίλη η οποία μου ζήτησε ένα κείμενο για να το ανεβάσει στο blog που δημιούργησε με μια ομάδα ωραίων ανθρώπων. Φυσικά το υπέγραψα με διαφορετικό ψευδώνυμο. Έτσι, λοιπόν, άρχισα να στέλνω κείμενα σε άλλα blogs και έντυπα, με διαφορετικό ψευδώνυμο κάθε φορά. Κάποιοι τα δημοσιεύουν, κάποιοι όχι. Να “ναι καλά και οι μεν και οι δε.

Σιχαίνομαι την καριέρα, όπως και ο Καρανίκας, με τη διαφορά ότι πιστεύω πως εγώ είμαι φυσιολογικός άνθρωπος, τουτέστιν δεν τον παίζω με τη Μενεγάκη, δεν είμαι σαλιάρης, δεν πληρώνομαι από το Μαξίμου και κάνω μια κανονική δουλειά όπως κάνουν κι όσοι απέμειναν να έχουν δουλειά.

Δε βρίσκω για την ώρα κάποιον λόγο να ασχολούμαι με τα έργα της κυβέρνησης, καθότι μου είναι απεχθέστερα κι από ποντικοκούραδα. Το να καταγράφω τις προδοσίες τους είναι πράγματι βαρετό και για μένα που γράφω και για όσους διαβάζουν. Το «πάλι τα ίδια» με σκοτώνει. Όσοι νιώθουν, μπορούν να αντιληφθούν την τραγωδία, την απάτη και τη λαμογιά τού καθεστώτος με όσα βιώνουν. Αυτοί που δε νιώθουν ή νιώθουν αλλά ελπίζουν στον λειψόμυαλο Κούλη δεν έχουν σωτηρία, όσα κι αν διαβάσουν.

Γιατί ξαφνικά όλους τους έπιασε τόσο μεγάλη καούρα για τους «παραιτηθείτε» ;

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Σκληρές αντιπαραθέσεις εκδηλώνονται στα τηλεοπτικά κανάλια στον τύπο και στα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας τις τελευταίες μέρες αναφορικά με την συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την 15η Ιούνη στο Σύνταγμα. Η οξύτητα και το εύρος της σύγκρουσης έχουν σαφώς δυσανάλογα μεγέθη αν συγκριθούν με αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν στο παρελθόν απέναντι σε εξαγγελίες αντίστοιχων κινητοποιήσεων από παρεμφερείς πρωτοβουλίες. Τι το διαφορετικό έχει αυτή η εκδήλωση, το οποίο πυροδότησε μια ευρύτερη πόλωση ανάμεσα σε αυτούς που την στηρίζουν και σε αυτούς που την καταγγέλλουν;

Είναι φανερό ότι όλος ο καβγάς δεν αφορά στο κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης: “παραιτηθείτε” και στο αν εκφράζει την οργή και την αγανάκτηση του λαϊκού παράγοντα απέναντι σε μια κυβέρνηση που άλλα υποσχέθηκε και άλλα έκανε. Ο καβγάς γίνεται για το μετά, για το ποιοί θα είναι εκείνοι που θα καταλάβουν τις θέσεις των “παραιτηθέντων”. Η μέθοδος που ακολουθείται για τον προσδιορισμό των διαδόχων που θα ανέλθουν στο κυβερνητικό θρόνο είναι απλή. Συνοψίζεται στην απάντηση του ερωτήματος: «Ποιος ωφελείται από το έγκλημα;»

Μοιάζει αυτονόητο αυτός που ωφελείται να έχει και κίνητρο για να το προετοιμάσει. Η «αποκάλυψη» της ταυτότητας των οργανωτών και των συμμετεχόντων σε αυτή την «εκδήλωση - συνωμοσία» κατά της κυβέρνησης παρουσιάζεται ως τεκμήριο για την διαλεύκανση της υπόθεσης. Η κυβέρνηση και οι μιντιακοί κολαούζοι της αναφέρονται σε διαδήλωση «κατσαρόλας» υποδεικνύοντας ταυτόχρονα πως οι πολιτικοί της αντίπαλοι είναι αυτοί που ωφελούνται από το έγκλημα» (την πτώση της). Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτή την ερμηνευτική προσέγγιση φαίνεται πως συμφωνούν και αντικυβερνητικοί και μάλιστα της «αριστερής αντιπολίτευσης».

Οι μάσκες έπεσαν! Καραβάνι στην Αθήνα, δηλώστε συμμετοχή!

Προς τα σωματεία, τις κινήσεις, τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες της εργατικής τάξης, των μαχόμενων κοινωνικών και εργατικών αγώνων. Προς τους ανένταχτους αγωνιστές και τους αλληλέγγυους. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ. 

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

Η ΜΟΝΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΧΑΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Να ενώσουμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας  για να πάρουμε όλα όσα μας ανήκουν!

Τα εργοστάσια στους εργάτες, τα χρέη σε αυτούς που τα δημιούργησαν!

Οι εργαζόμενοι ΒΙΟΜΕ & ΡΟΜΠΕΝ του ξύλου, μαζί με τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, κατεβαίνουμε ενωμένοι στην Αθήνα, στο Υπουργείο Εργασίας, να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν. Κατεβαίνουμε για να ενώσουμε τη φωνή μας με τον μαχόμενο πληθυσμό της Χαλκιδικής που παλεύει ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, με τους εργαζόμενους των συγκοινωνιών, τους λιμενεργάτες, τους ξενοδοχοϋπαλλήλους του LEDRAHOTELπου πτώχευσε, τους νοσοκομειακούς γιατρούς, τα κοινωνικά ιατρεία κι όλους τους εργαζόμενους που ανοίγουν τον αγώνα ενάντια στο 3ο Μνημόνιο, τη κυβέρνηση και τους διεθνείς υποστηρικτές της.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Ένα ρομπότ μού έκλεψε το Πούλιτζερ

Από την τηλεοπτική σειρά “Mr. Robot”, που εξερευνά τις επιπτώσεις της αναπτυσσόμενης τεχνητής νοημοσύνης.

Πώς η «αυτοματοποιημένη δημοσιογραφία» των αλγορίθμων, που χρησιμοποιεί υπολογιστικές πλατφόρμες για να συντάξει έτοιμα δημοσιογραφικά κείμενα προσαρμοσμένα στις αναγνωστικές συνήθειες κάθε διαφορετικού χρήστη, μπορεί, εκτός από την ιδιωτικότητα, να πλήξει και την κριτική σκέψη.

Aπό την Le NONDE diplomatique

του Evgeny Morozov σε μετάφραση Β. Καϊμάκη

Η τεχνολογία έχει άραγε αυτόνομη ύπαρξη; Μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τους ανθρώπους; Στη διάρκεια της ιστορίας, η απάντηση ήταν συχνά θετική, σήμερα ωστόσο πολλοί ιστορικοί και κοινωνιολόγοι πιστεύουν πως κάτι τέτοιο είναι αφελές και αβάσιμο.

Κι όμως, ο χρηματοπιστωτικός τομέας βασίζεται όλο και περισσότερο σε αυτόματες συναλλαγές, τις οποίες εκτελούν αλγόριθμοι, που μπορούν να αναγνωρίσουν και να χρησιμοποιήσουν μεταβολές τις οποίες ένας απλός χρηματιστής ούτε καν θα παρατηρούσε. Το περιοδικό «Forbes», ένα από τα σημαντικότερα του χώρου, ζήτησε πρόσφατα βοήθεια από την εταιρεία Narrative Science καθώς ήθελε να δημιουργεί αυτόματα άρθρα στο Διαδίκτυο, ώστε την παραμονή των οικονομικών αποτελεσμάτων των μεγάλων εταιρειών να υπάρχουν προβλέψεις. Γι’ αυτό, αρκεί να «ταΐσεις» στατιστικά στοιχεία ένα λογισμικό και σε δευτερόλεπτα παράγονται κείμενα που διαβάζονται χωρίς πρόβλημα. «Χάρη στην πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης της Narrative Science, τα δεδομένα μετατρέπονται σε κατανοητά άρθρα», εξηγούν από το «Forbes».

Την κρυφή τους σοβιετοφιλία αποκάλυψαν στο Ποτάμι με την αφίσα τους για το Athens Pride

Αναδημοσίευση από το  luben.tv

Άλλη μια original δημιουργία από το γραφιστικό team του Ποταμιού

Athens Pride παίζει σήμερα το απόγευμα στο Σύνταγμα, με τα καλέσματα και τις στηρίξεις να είναι μπόλικες και ετερόκλητες, όπως κάθε χρόνο. Ανάμεσα στους πολιτικούς χώρους που καλούν στο φετινό Pride και το Ποτάμι, με τούτη δω την αφίσα:

Κοινοί Τόποι - σχόλια για τον ψυχισμό της εποχής

Το editorial από το 

1ο τεύχος του περιοδικού «Κοινοί τόποι»

Το γράφειν ως ονειρεύεσθαι

Γράφουμε, μας έλεγε ο Jean – Bertrand Pontalis, όπως ονειρευόμαστε· ζωγραφίζουμε το έως τότε μη απεικονίσιμο, αυτό που ξυπνάει μέσα μας αμέσως μόλις αναδυθεί η επιθυμία να μετασχηματίσουμε την πραγματικότητα, ανοίγοντας έτσι ρωγμές και σχεδιάζοντας τοπία νέα που έως τότε μας ήταν αόρατα, που ήταν απόντα – διότι, ασφαλώς, κάτι ουσιώδες έβλεπε ο Clastres, όταν έγραφε ότι «κάτι υπάρχει στην απουσία». Γράφουμε όπως ονειρευόμαστε· αλλά, επίσης, γράφουμε επειδή ακριβώς ονειρευόμαστε.

Η έκδοση ενός περιοδικού -το ξέρουμε- δεν μπορεί να φέρει την επανάσταση· μπορεί εντούτοις να συμβάλει στη δημιουργική της «έκρηξη», ως θεσμίζουσας δραστηριότητας που αλλάζει τη ζωή, πουμεταμορφώνει τον κόσμο σύμφωνα με τις επιθυμίες και τα όνειρα των ανθρώπων. Σ’ αυτό προσπαθούν να συμβάλουν οι Κοινοί Τόποι, εγχείρημα που κυοφορείται χρόνια, αλλά κατάφερε να πάρει την οριστική του μορφή μόλις τον Μάιο του 2016 – καθόλου τυχαία, θα λέγαμε, αναλογιζόμενοι τη διαχρονική σημασία και ομορφιά αυτού του μήνα. «Σε αυτή την κοινωνία», έγραφε ένας λησμονημένος μποέμ, ονόματι Ντεμπόρ, «όπου, όπως είναι γνωστό, η αυτοκτονία προοδεύει, οι ειδικοί αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν ενοχλημένοι ότι είχε πέσει σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα τον Μάη του 1968. Εκείνη η άνοιξη αξίωσε επίσης έναν όμορφο ουρανό -χωρίς να ανέλθει με σαφήνεια σε αυτόν κατά τη διάρκεια της εφόδου-, καθώς αρκετά αυτοκίνητα πυρπολήθηκαν και όλα τα υπόλοιπα δεν είχαν τη βενζίνη που χρειάζονταν για να μολύνουν. Όταν βρέχει, όταν υπάρχουν τεχνητά σύννεφα πάνω από το Παρίσι, μην ξεχνάτε ποτέ ότι υπαίτια είναι η εξουσία. Η αλλοτριωμένη βιομηχανική παραγωγή προκαλεί τη βροχή. Η επανάσταση ομορφαίνει τον καιρό».