και λίγη διασκέδαση...

Από τους “πλασιέ” στους “παραγωγούς” των νεοφιλελεύθερων πολιτικών

Το μαφιόζικο πρόσωπο των κυρίαρχων: Πέντε μάνατζερ της Deutsche Bank στο εδώλιο

 (που πας ρε Καραμήτρο!...)

Τα ΜΜΕ και το γραφείο τύπου της Κυβέρνησης ασχολούνται συχνά με δηλώσεις του Jeroen Dijsselbloem του επικεφαλής του Eurogroup. Αυτός ο κύριος όμως είναι “πλασιέ” της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού. Άλλοι είναι οι “παραγωγοί” της. Βασικός εξ αυτών ο Jens Weidmann πρόεδρος της Deutsche Bundesbank και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ECB) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF). Έχει τον αντίστοιχο ρόλο στα επιτελεία της ΕΕ με αυτόν που έχει ο Γ. Δραγασάκης στα επιτελεία της κυβέρνησης.

Αν και ο Jens Weidmann έχει εκφράσει επανειλημμένα και δημόσια την άποψή του για την περίπτωση της χώρας μας, τόσο η κυβέρνηση όσο η αντιπολίτευση αντιμετωπίζουν τις δηλώσεις του όπως τις δηλώσεις του Πολ Χίλιερ, του πρώην υπουργού Άμυνας του Καναδά, που επιμένει ότι “οι εξωγήινοι είναι εδώ, ζουν ανάμεσά μας, αλλά οι κυβερνήσεις μάς κρύβουν την αλήθεια”. Αν έπαιρναν στα σοβαρά τις δηλώσεις του Jens Weidmann, τότε θα ήταν σε δυσχερή θέση να αιτιολογήσουν τις πολιτικές τους απέναντι στους δανειστές, γιατί ως επίδικα της διαπραγμάτευσης θα αναδεικνύονταν άλλα εντελώς διαφορετικά από αυτά που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή και προβάλλονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Ο Jens Weidmann δεν διστάζει να δηλώσει πως “ο νεοφιλελευθερισμός είναι εδώ, ζει ανάμεσά μας, αλλά οι κυβερνήσεις μας κρύβουν την αλήθεια”. Ποιά είναι αυτή η αλήθεια; Τρεις πρόσφατες χαρακτηριστικές φράσεις του την αποτυπώνουν με μεγάλη ακρίβεια:

Προαγγελίες του Βαρουφάκη δυσαρεστούν το Μαξίμου...

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

η συνέχεια
στη σελ. 3-5 της εφημερίδας των συντακτών

Αν η GPO έκανε δημοσκόπηση την 27η Οκτώβρη 1940...

(ένα σχόλιο για την σημερινή δημοσκόπηση του MEGA)

Αν η GPO έκανε δημοσκόπηση την 27η Οκτώβρη 1940 με το ερώτημα αν η χώρα μας θα πρέπει να οδηγηθεί σε ..."ρήξη" με τους φίλους μας τους Γερμανούς, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν πάνω από 90% εναντίον της "ρήξης"; Ξέρετε εσείς κανένα λογικό άνθρωπο που να θέλει τον πόλεμο;

Οι Γερμανοί αναγνωρίζουν την αξία της “53 plus technology” του ΣΥΡΙΖΑ...

«Ένας μαρξιστής θα σώσει την Ελλάδα από την χρεοκοπία» είναι ο τίτλος άρθρου της Deutsche Welle (Ein Marxist soll Griechenland vor der Pleite retten), η οποία αναφέρεται στον Ευκλείδη Τσακαλώτο. 

Η εφημερίδα μεταξύ άλλων γράφει: «Ο οικονομολόγος Τσακαλώτος θεωρείται ένας δοκιμασμένος και έμπειρος άνθρωπος του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της κεντρικής επιτροπής και από το 2012 μέλος του κοινοβουλίου. Σε αντίθεση με τον Βαρουφάκη, είναι καλά δικτυωμένος με την ελληνική οικονομική διοίκηση. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα του υπουργού Οικονομικών ήταν πως εκτός από τις παραξενιές του σταρ, ήταν και αουτσάιντερ στο κόμμα και στη διοίκηση και δεν κατάφερε να αποκτήσει επαφή με την πραγματικότητα. Ο Βαρουφάκης θα έπρεπε να μοχθήσει περισσότερο και να δείξει μεγαλύτερο σεβασμό απέναντι στους διαπραγματευτές εταίρους. Ο Τσακαλώτος θα εκπληρώσει τα καθήκοντά του πιο χαμηλόφωνα και σαν έμπειρος πολιτικός του κόμματος θα ξέρει να κάνει και συμβιβασμούς».

Επίθεση από θαυμαστές του δέχτηκε ο Γιάνης Βαρουφάκης στα Εξάρχεια

 

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Επίθεση από νεαρούς θαυμαστές του δέχτηκε χτες το βράδυ ο Γιάνης Βαρουφάκης, ενώ δειπνούσε σε εστιατόριο στα Εξάρχεια μαζί με τη σύζυγό του.

Περισσότερα από 30 άτομα συγκεντρώθηκαν έξω από το εστιατόριο που δειπνούσε ο Γιάνης Βαρουφάκης, ζητώντας του επίμονα αυτόγραφα.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης αναγκάστηκε να βγει από το εστιατόριο, και, επειδή δεν είχε αυτόγραφα, υπέγραψε στα χέρια και στα μάγουλα των θαυμαστών του.

Στη συνέχεια, ο Γιάνης Βαρουφάκης έκανε μια δωρεάν διάλεξη στους νεαρούς θαυμαστές του, οι οποίοι είναι άσχετοι με τα οικονομικά αλλά είναι διψασμένοι για μάθηση.

Κάποιοι από τους νεαρούς παραπονέθηκαν στον Γιάνη Βαρουφάκη που δεν έχει ούτε ένα μπάτσο για ασφάλεια -αφού ήθελαν να δείρουν κάποιον για να μην πάει χαμένη η βραδιά- αλλά ο Βαρουφάκης τους είπε πως δεν χρειάζεται ασφάλεια γιατί είναι σφίχτερμαν και τους δέρνει όλους μόνος του.

Η αδυναμία της χώρας να εκπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της είναι δεδομένη...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Όσο κατανοητή και αν είναι η στάση της κυβέρνησης να μην αποκαλύπτει τους σχεδιασμούς της ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, άλλο τόσο είναι ακατανόητη η στάση της να μην λέει την αλήθεια για την αδυναμία της χώρας να εκπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της και να προετοιμάζει κατάλληλα τον λαό για αυτό το ενδεχόμενο.

Η πρόσφατη πράξη νομοθετικού περιεχομένου καταδεικνύει εκ των πραγμάτων ότι η διαπραγματευτική πολιτική της κυβέρνησης που στηρίχθηκε μέχρι σήμερα στην παραδοχή της εκπλήρωσης των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η μετατόπιση από τον στόχο της διευθέτησης του χρέους στην αναζήτηση προσωρινών πολιτικών που θα επιλύουν το πρόβλημα της ρευστότητας, φαίνεται να κλείνει τον κύκλο της με την κυβέρνηση να έχει μπροστά της μια δυσμενέστερη κατάσταση  απ' αυτή που είχε την επόμενη μέρα των εκλογών: έδωσε, αλλά τίποτα δεν πήρε...

Πόσο βοηθούν στη διαπραγμάτευση, τα διαθέσιμα δημοσίου-ΟΤΑ;

Αναδημοσίευση από το “Press Publica”

της Δέσποινας Σπανούδη

Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την μεταφορά των διαθέσιμων της αυτοδιοίκησης, πυροδότησε και όχι άδικα έντονες αντιδράσεις που κορυφώθηκαν με τα χθεσινά επεισόδια στην Βουλή. Δηλώνοντας εξαρχής μεροληπτική, θεωρώ ότι η αντιπολίτευση προκάλεσε σκόπιμα μια έκρυθμη όσο και παρακμιακή κοινοβουλευτική εικόνα. Με την εξαίρεση του ΚΚΕ, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αντλούν όλη την ισχύ τους μέσα από τις σχέσεις τους με την ελληνική και όχι μόνο ολιγαρχία. Χαρακτηριστικό εξάλλου είναι το γεγονός, ότι μόνο χλιαρές αντιδράσεις σημειώθηκαν όταν η κυβέρνηση προχώρησε προ ημερών σε πράξη νομοθετικού περιεχομένου που περιλάμβανε φορολογικές απαλλαγές που αφορούν και μεγάλους οφειλέτες.

Έχουν γραφτεί πολλά για το θέμα αυτές τις μέρες. Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν δύο τουλάχιστον μεγάλα ζητήματα. Το πρώτο αφορά τη δημοκρατία και την αυτοδιοίκηση. Το δεύτερο αφορά τα οικονομικά και τη διαπραγμάτευση.

Η “αυγή” πλασάρει την ιδέα του διπλού νομίσματος

Η “αυγή” δημοσίευσε (26-4-15) μια συνέντευξη του Δ. Παπαδημητρίου, πρόεδρου Ινστιτούτου Levy. Η φράση στον τίτλο του δημοσιεύματος: “Αν αποδεχθούν τις προτάσεις οι δανειστές, θα είναι σαν να αποδέχονται πως έκαναν λάθος” προεξοφλεί ότι η πορεία των διαπραγματεύσεων δεν μπορεί να είναι ένας “έντιμος συμβιβασμός”. Μόνον κάποιος που θα πίστευε σε θαύματα, θα μπορούσε να αναμένει ότι οι δανειστές - που έχουν το πάνω χέρι - θα παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος. Το ενδιαφέρον όμως της συγκεκριμένης συνέντευξης δεν εντοπίζεται στο θάρρος της διατύπωσης αυτής της αλήθειας για την πορεία των διαπραγματεύσεων. Εξάλλου ο κίνδυνος μιας ρήξης με τους δανειστές κάθε μέρα που περνάει γίνεται ολοένα και πιο φανερός.

Το πραγματικό ενδιαφέρον της συνέντευξης δεν βρίσκεται στην πρόταση που είναι διατυπωμένη στον τίτλο αλλά σε μια άλλη πρόταση του Δ. Παπαδημητρίου για την διαχείριση αυτής της ρήξης:

Η δική μου άποψη, όπως το έχω πει και γράψει επανειλημμένα είναι ότι η εναλλακτική ενός καλοσχεδιασμένου προγράμματος παράλληλου νομίσματος ή IOUs, αν υιοθετηθεί με ριζικές προδιαγραφές, π.χ., την αξία του έναντι του ευρώ και τη διευθέτηση πληρωμής φόρων με αυτό, μπορεί να γίνει η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της χώρας. Επίσης, νομίζω, από εκτεταμένη έρευνα που έχω κάνει, ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα το απέρριπτε αν πληρούσε μερικές προϋποθέσεις. Δεν θα ήταν η μοναδική λύση στο πρόβλημα της ρευστότητας για την πληρωμή των δανειστών αλλά θα έδινε κυρίως λύση στο πρόβλημα της ανεργίας και φτώχειας. 

Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και επερχόμενες επιλογές

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία η κυβέρνηση μετέφερε τα ταμειακά αποθέματα πολλών δημοσίων φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδας ήταν μια δύσκολη κίνηση που θα ήταν δικαιολογημένη μόνο σε έκτακτες συνθήκες. Δεν υπάρχει φυσικά καμία αμφιβολία για το ότι οι συνθήκες είναι έκτακτες, όπως και ότι μας τις κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Στις 26 Ιανουαρίου το υπουργείο Οικονομικών παρέδωσε στη νέα κυβέρνηση ταμειακά διαθέσιμα 1,634 δις ευρώ. Επαίρονται πολλοί της κυβέρνησης Σαμαρά για το πλεόνασμα αυτό και το παρουσιάζουν ως απόδειξη του αλήστου μνήμης ‘σαξές στόρι’. Μόνο που η πρόβλεψη εσόδων-εξόδων που επίσης παρέδωσε το υπουργείο Οικονομικών εμφάνιζε ταμειακό έλλειμμα 429 εκ ευρώ για τις 24 Φεβρουαρίου, το οποίο μάλιστα θα ανέβαινε σε πάνω από 700 εκ ευρώ τις επόμενες δύο μέρες. Δηλαδή όταν θα πληρώνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις. Αυτή ήταν η ‘επιτυχία’ της κυβέρνησης Σαμαρά.

Ρήξη, ο δρόμος για τον «αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό».

Αναδημοσίευση από το "alterthess"

του Χρήστου Λάσκου

Ο Βόφγκανγκ Μουνχάου, ιδρυτής της γερμανικής έκδοσης των Financial Times, πάει να πει «πιο κατεστημένο πεθαίνεις», σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών σήμερα υποστηρίζει ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι μια συμφωνημένη χρεοκοπία εντός Ευρωζώνης και η αθέτηση του ελληνικού χρέους. Ταυτόχρονα, διαχειρίζεται με πολύ αποδραματοποιημένο τρόπο όλα τα σχετικά με capital controls, παράλληλα νομίσματα και εναλλακτικές χρηματοδοτήσεις δείχνοντας έτσι πόσο μακριά από τον Αρμαγεδδώνα βρίσκονται τέτοιου τύπου επιλογές. Λίγο καιρό πριν άλλος ένας κορυφαίος του mainstream, ο «δικός μας Κύπριος» νομπελίστας Αζαριάδης πρότεινε ψύχραιμα αντίστοιχες επιλογές.

Η ώρα της έντιμης ρήξης

Αναδημοσίευση από το "thepressproject"
του Στάθη Κουβελάκη

Η υψηλού ρίσκου αυτή κίνηση αναδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο την κρισιμότητα της κατάστασης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί δύο μήνες μετά την συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη. Το βασικό, και στην ουσία το μόνο ουσιαστικό, επιχείρημα που είχε τότε διατυπωθεί υπέρ της συμφωνίας ήταν ότι «αγόραζε χρόνο», έστω και με επώδυνο αντίτιμο, έτσι ώστε να προετοιμαστεί με καλύτερους όρους η «μεγάλη διαπραγμάτευση» του καλοκαιριού.

Ο ισχυρισμός ήταν ότι για ένα τετράμηνο η ΕΚΤ θα σταματούσε το «μαρτύριο της σταγόνας» στο οποίο υποβάλλει το τραπεζικό σύστημα, και κατ’επέκταση την οικονομία, από τις 5 Φεβρουαρίου, όταν αποφάσισε να διακόψει τον βασικό μηχανισμό χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών. Διότι όπως είναι πλέον ευρύτερα αποδεκτό, η ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε στην υπογραφή αυτής της ετεροβαρούς συμφωνίας υπό το φάσμα της διογκούμενης φυγής καταθέσεων και της απειλούμενης κατάρρευσης των τραπεζών.