Δήλωση του Νίκου Ρωμανού

Μετά από 31 μέρες σκληρού και ανυποχώρητου αγώνα σταματάω την απεργία πείνας έχοντας σημειώσει μια σημαντική νίκη.

Η τροπολογία που ψηφίστηκε στην Βουλή με μοναδικό αποδέκτη εμένα, είχε μεγάλες διαφορές από τις αρχικές εξαγγελίες του Υπουργού Δικαιοσύνης, κάνοντας εν τέλει αποδεκτή την απαίτησή μου ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται το να “φοράω βραχιολάκι”.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η νίκη ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής πίεσης που ασκήσαμε για αυτό και ο κόσμος του αγώνα και η Μαχητική Αναρχία είναι αδιαμφισβήτητα ηθικά, πολιτικά και πρακτικά οι μεγάλοι νικητές.

Ο πολύμορφος επαναστατικός αγώνας και εμείς ως πολιτικοί κρατούμενοι, βγαίνουμε πιο δυνατοί από αυτήν την μάχη.

Υψώνω την γροθιά μου στέλνοντας τους πιο θερμούς χαιρετισμούς και την απεριόριστη αγάπη μου σε όλους εκείνους τους συντρόφους που στάθηκαν δίπλα μου ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΥΓ1: Θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο τις επόμενες μέρες
ΥΓ2: Θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλους τους γιατρούς του νοσοκομείου που αρνήθηκαν να υποκύψουν στις εισαγγελικές πιέσεις για αναγκαστική σίτιση και με στήριξαν όσο μπορούσαν.

Αλμπέρτο Γκαρθόν: Χωρίς οργάνωση της κοινωνίας δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

 (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΓΚΑΡΘΟΝ}

Στην Ισπανία άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στην προοπτική των πολιτικών εκλογών που προβλέπονται σε ένα χρόνο, στη λήξη της νομοθετικής περιόδου. Την άνοιξη θα υπάρξει η γενική πρόβα: θα ψηφίσουν σε πολλές πόλεις και περιφέρειες, μεταξύ των οποίων και στην Κοινότητα της Μαδρίτης. Η Ενωμένη Αριστερά θα επιλέξει τον υποψήφιό της για την πρωθυπουργία, μέσα από εσωκομματικές εκλογές που θα είναι ανοιχτές και για τους συμπαθούντες: δεν θα λάβει μέρος ο γραμματέας Κάγιο Λάρα, και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο νικητής θα είναι ο Αλμπέρτο Γκαρθόν (μέχρι στιγμής μοναδικός υποψήφιος), οικονομολόγος, βουλευτής ήδη πολύ γνωστός παρά το νεαρό της ηλικίας του. Προέρχεται από το κίνημα των αγανακτισμένων, είναι γονιμότατος συγγραφέας και πάρα πολύ ενεργός στα social media. Του έχει ανατεθεί το καθήκον να βρει μια συνεννόηση με το Pode­mos, το νέο κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας που είναι πρώτο  (27%) σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου η Ενωμένη Αριστερά έφθασε σε ένα καλό 10%, αλλά οι έρευνες της κοινής γνώμης λένε ότι σήμερα έχει μεγάλη πτώση (4,5%): ο πρώτος στόχος του Γκαρθόν είναι να πάρει πάλι τον ανήφορο.

Ο Γκαρθόν επέλεξε την Ιταλία για την πρώτη του «διεθνή αποστολή» από την εποχή που έγινε ο «ισχυρός» υποψήφιος για τις εσωκομματικές εκλογές της Ενωμένης Αριστεράς (Iu) και το «Μανιφέστο» συζητά μαζί του για την απόφασή του να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος, το Ποδέμος και την πιθανότητα συνεργασίας μαζί τους.

Βήματα πίσω ο Αθανασίου, βρέθηκε χρυσή τομή για τον Ρωμανό

Ομόφωνα δεκτή έγινε η τροπολογία για την φοίτηση των κρατούμενων φοιτητών, ύστερα από την μερική υπαναχώρηση που έκανε ο Χ. Αθανασίου, αποδεχόμενος μέρος των προτάσεων από όλες τις πτέρυγες της Βουλής ώστε να δοθεί λύση στην υπόθεση Ρωμανού. Απέσυρε ο ΣΥΡΙΖΑ το αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία.
(από την "αυγή¨)

Η κυβέρνηση θέλει νεκρό τον Νίκο Ρωμανό

(συγκέντρωση σήμερα (Τετάρτη 10/12)  έξω από τη Βουλή κατά την ώρα της ονομαστικής ψηφοφορίας)

Ακούστε τις αποκαλυπτικές δηλώσεις του συνηγόρου του:


Ενώ φουντώνει το κίνημα συμπαράστασης, αυξάνουν οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, διευρύνεται το κίνημα συμπαράστασης από το εξωτερικό (Δεκάδες ευρωπαίοι πανεπιστημιακοί υπέρ Ρωμανού ) και αύριο (Πέμπτη 11/12) οργανώνεται πορεία στην Αθήνα, στην βουλή η αντιπολίτευση κατέθεσε χθες και τρίτη τροπολογία προκειμένου να βρεθεί λύση. Περισσότερα γι αυτό το θέμα εδώ:

Σήμερα η ονομαστική ψηφοφορία για τον Ν. Ρωμανό

και εδώ:

Απεργία ( και) δίψας ξεκινά ο Ν. Ρωμανός

ΗΜΕΡΙΔΑ: Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην ευροζώνη"

Το Σάββατο 13 Δεκέμβρη 2014

διοργανώνεται ημερίδα στο ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ, με αντικείμενο τη συζήτηση της Πρότασης των Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, Γιάννη Μηλιού και Σπύρου Λαπατσιώρα:

"Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην ευροζώνη"

Το πρόγραμμα:

:

Εκλογές δεν μπορεί να γίνουν αν δεν παροπλιστούν τα ΜΑΤ...

ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ "ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΕΤΑΙ" ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ!» 

Η επίσπευση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας επιταχύνει την κατάρρευση της μνημονιακής κυβέρνησης Όμως δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια εναλλαγή όπως αυτή που σημειώθηκε όταν “κατέρρευσε” η κυβέρνηση του Γιωργάκη και ήρθε στην θέση της η κυβέρνηση Παπαδήμου. Το πολιτικό προσωπικό είναι “αναλώσιμο” υλικό, μερικές φορές μόνον μιας χρήσης.Όμως την επόμενη μέρα αυτών των εκλογών το πολιτικό σκηνικό θα είναι εντελώς διαφορετικό: Μαζί με την κατάρρευση της μνημονιακής κυβέρνησης θα καταρρεύσουν και τα πολιτικά μορφώματα που την στηρίζουν.

Είναι φανερό ότι οι πρώτοι που εγκαταλείπουν την μνημονιακή κυβέρνηση είναι οι “προστάτες” της, αυτοί που την στήριζαν μέχρι χθες. Τώρα αναζητούν άλλες εναλλακτικές λύσεις στα πλαίσια διατήρησης των στρατηγικών τους επιλογών. Το μήνυμα που στέλνουν με αυτή την κίνηση είναι σαφές: Αν θέλαμε να διαπραγματευτούμε κάποιες μικρές υποχωρήσεις, αυτό θα το κάναμε στους “δικούς μας” ανθρώπους, δίνοντάς τους ένα χέρι βοήθειας για να επιβιώσουν στην δύσκολη θέση που βρίσκονται...

Γιατί δεν δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε έναν τύπο κεϊνσιανής ή σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής

(ο νεοφιλελευθερισμός ως «ιδιωτικοποιημένος κεϊνσιανισμός»)

Η νεοκλασική οικονομική θεωρία επαγγελλόταν ένα μοντέλο αγορών που απέβλεπε στην κυριαρχία του καταναλωτή. Ο νεοφιλελευθερισμός της Σχολής του Σικάγου προτάσσει αντίθετα το συμφέρον των μετόχων της επιχείρησης. Υποτίθεται ότι η μεγιστοποίηση του κέρδους των μετόχων αυξάνει τον γενικό πλούτο της κοινωνίας, διασφαλίζοντας έτσι την ικανοποίηση των συμφερόντων όλων των κοινωνικών ομάδων. Η άνοδος αυτής της χρηματοοικονομικής μορφής του καπιταλισμού και η συνακόλουθη ανάπτυξη των χρηματαγορών με βάση το μοντέλο της μεγιστοποίησης της μετοχικής ωφέλειας μετατόπισαν τις υλικές βάσεις της ευημερίας: από τη σοσιαλδημοκρατική συνταγή του κράτους πρόνοιας, των δημόσιων παρεμβάσεων στην οικονομία και της διαχείρισης της ζήτησης από τις κυβερνήσεις, περάσαμε στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των χρηματοπιστωτικών αγορών.