Έντεκα βδομάδες όπου μάθαμε και νιώσαμε πολλά

Αναδημοσίευση από τα "ενθέματα"

της Ελευθερίας Βαρουχάκη

H απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων

Οταν, πριν από τρεις σχεδόν μήνες, συνειδητοποιήσαμε ότι θα χάναμε τη δουλειά μας, τρομάξαμε πολύ. Αλλά δεν αιφνιδιαστήκαμε. Δεν ζούσαμε ως τότε ανύποπτοι, δεν ήμασταν αμέτοχοι στην περιρρέουσα αγωνία των τελευταίων χρόνων. Είχε συμβεί σε άλλους πριν από εμάς και πιθανότατα δεν θα ήμασταν οι τελευταίοι. Ομως τώρα είχε έρθει η σειρά μας - και απέναντι σε μια τόσο αποφασιστική τομή στη ζωή μας χρειαζόταν να επινοήσουμε αμέσως μια ξεκάθαρη απάντηση.

Παπαδημούλης, Χατζηνικολάου (και άλλοι...) ξεπλένουν μνημονιακούς!

Παρέμβαση και ματαίωση της παρουσίασης του βιβλίου του Σ. Κοτρώτσου

Τι μας είπαν για το Πολυτεχνείο; (και οι σφαίρες αδέσποτες)

Αναδημοσίευση από το left.gr

Της Δανάης Παναγιωτοπούλου

Είπε ο κύριος Λαζαρίδης ότι ήταν κι αυτός Εκεί αλλά δεν καταδέχτηκε να Το εξαργυρώσει, καταγγέλει τόσο τη δημιουργία όσο και τη χρήση του μύθου (από πέρσι το έγραψε, αλλά φέτος το ξαναβγάλανε γιατί το θέμα μπήκε στο τραπέζι για τα καλά). Λίγο καιρό πριν ειχε μιλήσει η Σώτη Τριανταφύλλου, το πνεύμα της οποίας ακολούθησαν κάμποσα άρθρα στο protagon. Εν ολίγοις, εμείς που συγκινούμαστε, που αναγνωρίζουμε το σύμβολο και που μας αφορά η σημασία του, εμείς που την Κυριακή πήγαμε με τα παιδιά μας να αφήσουμε ένα γαρύφαλλο, είμαστε ιθαγενείς, ανάξιοι της Ευρώπης, αδαείς περί του γεωπολιτικού γίγνεσθαι πάνω στην παγκόσμια σκακιέρα, εν τέλει δεινόσαυροι και παραπλανημένοι. Κι ας αυτοπροσδιοριζόμαστε αριστεροί.

Αντιφασιστικές δράσεις

1. Μια ανακοίνωση του σωματείου εργαζομένων στα ΜΜΕ Λέσβου για την σύλληψη του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα:

Ανακοίνωση για την σύλληψη του Σ. Μπαλάσκα

2. Ερωτήματα για τις προσαγωγές πολιτών στη Λάρισα, την ημέρα γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου:

«Νόμιμες» συλλήψεις/προσαγωγές ΑΘΩΩΝ ΝΕΑΡΩΝ πολιτών στη Λάρισα, την ημέρα γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Κοινωνικοί αγώνες στο σταυροδρόμι των αυτοδιοικητικών εκλογών

 
Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Της Δέσποινας Σπανούδη*

Με τα μεγέθη της κρίσης να αγριεύουν κάθε μέρα που περνάει, τη χώρα να βουλιάζει και να εκποιείται και την ανθρωπιστική κρίση να φουντώνει, μοιάζει σχεδόν πολυτέλεια η ασχολία με τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ιδιαίτερα δε, αφού στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η εμπειρία λέει ότι την επομένη των εκλογών το ενδιαφέρον περιορίζεται σε λίγες αψιμαχίες μέσα στα συμβούλια και στις όποιες πελατειακές σχέσεις μπορούν κάθε φορά να εξυπηρετηθούν μέσω των αιρετών. Και όμως. Παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι τόσο η τοπική όσο και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση είναι εξαιρετικά αδύναμες, χωρίς τη δυνατότητα να ασκήσουν τη «διοίκηση των τοπικών υποθέσεων» όπως το Σύνταγμα ορίζει, και παρά την αντιδημοκρατική συγκρότηση και την αδιαφανή συγκεντρωτική λειτουργία που επιδεινώθηκε με τις μεταρρυθμίσεις του Καποδίστρια και του Καλλικράτη, η αυτοδιοίκηση δεν παύει να είναι προνομιακός χώρος για την κοινωνία των πολιτών. Δεν παύει να είναι ένας καθολικός θεσμός που αφορά ένα μεγάλο φάσμα της ζωής, ακόμη και εκεί όπου δεν έχει ή δεν μπορεί να ασκήσει αρμοδιότητα. Στους δύσκολους καιρούς όταν η κοινωνία μοιάζει να αποσυντίθεται, ο ρόλος αυτοδιοικούμενων γειτονιών, χωριών, πόλεων, περιφερειών θα μπορούσε -και σε μερικές περιπτώσεις επιχειρείται- να είναι κρίσιμος για την αντίσταση, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία, την στήριξη της παραγωγής και της απασχόλησης. Και αντίστροφα. Στους δύσκολους καιρούς που οι δημόσιες λειτουργίες διαλύονται ή ιδιωτικοποιούνται, Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες και λοιποί αιρετοί μπορούν να συνεχίζουν -εκόντες, άκοντες- να παίζουν το ρόλο του μεσάζοντα με ακόμη βαρύτερες συνέπειες.

Εικόνες από την πορεία της 17-11-2003

Πορεία Πολυτεχνείου: Το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα