Αριστερή κυβέρνηση: η πρόκληση της επόμενης μέρας

(φωτο Α. Καλοδούκας)

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

του Στάθη Κουβελάκη

Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ευρώπη, ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ενδέχεται να αποτελέσει την κύρια δύναμη ενός κυβερνητικού σχήματος. Τα βασικά δεδομένα που θα έχει να αντιμετωπίσει αυτή η αριστερή κυβέρνηση είναι κατά βάση γνωστά: μια καταρρέουσα οικονομία, μια τραυματισμένη κοινωνία κι ένα κράτος σε κατάσταση διάλυσης, κάτω από το διπλό βάρος των συνεπειών του Μνημονίου και της πολιτικής «καμένης γης», που με έναν όλο και πιο συνειδητό τρόπο ακουλουθούν τμήματα του κρατικού μηχανισμού και, γενικότερα, του κυρίαρχου μπλοκ, ειδικότερα μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ένας ίσως ακόμη πιο καθοριστικός παράγοντας, δηλαδή ένα εχθρικό διεθνές περιβάλλον, που παίζει άμεσο και πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας, με το γνωστό καθεστώς της τροϊκανής κηδεμονίας, επιβάλλει το συνολικό, και άκρως περιοριστικό, πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης.

Πέρα από τις εκλογές;

Για ένα καφάσι μπύρες...                                              (από τα στοιχήματα των εκλογών)

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Κώστα Χαριτάκη

Έχει νόημα, άραγε, να συζητάμε λίγες μέρες πριν τις εκλογές, με θέμα “πέρα από τις εκλογές”; Πολλοί θεωρούν περιττή πολυτέλεια ή εγκληματική αφέλεια μια τέτοια συζήτηση. Κατηγορούν, μάλιστα, όσους αρνούνται να σκεφτούν και να πράξουν με τους όρους της “εκλογικής ατζέντας” ότι εγκαταλείπουν την “Πολιτική”, για θολές, αποσπασμένες από την πραγματικότητα, θεωρητικές φλυαρίες...

Αν όμως, όπως λένε ορισμένες ψυχαναλυτικές θεωρίες, η πραγματική “πραγματικότητα” είναι το “απωθημένο”, το “ακατανόμαστο”, αυτό που πρέπει να κρυφτεί βαθιά μέσα στην “πραγματικότητα”, ακριβώς για να μπορέσει αυτή να συνεχίσει να λειτουργεί ομαλά, τότε μήπως αυτές οι “θεωρητικές φλυαρίες” που αποσκοπούν να σκάψουν κάτω από την επιφάνεια, να εξορύξουν αυτό που δεν λέγεται και να κονιορτοποιήσουν τις συνήθεις “αυτονόητες παραδοχές”, βρίσκονται τελικά πιο κοντά στην πραγματικότητα;

εικόνες από την προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΜΟΝΟΙΑ

Οι “αντικαπιταλιστικές” ύαινες...

Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε σήμερα στην διακαναλική συνέντευξη ότι δεν ρίχνει ζάρια στην πολιτική. Εξάλλου, έχει και ένα σοβαρό λόγο να αρνείται να  τα ρίξει,  αφού γνωρίζει από τις κρυφές δημοσκοπήσεις αλλά και από τα γραφεία στοιχημάτων ότι η "τύχη" δεν είναι με το μέρος του. Δυνάμεις από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολουθούν και αυτές τον ίδιο δρόμο. Δεν ρίχνουν ζάρια. Διαλέγουν σίγουρους δρόμους, παράλληλους με αυτούς που έχει χαράξει και πορεύεται με ευλάβεια το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια. Τι κάνουν; Απλά κελάρουν από μακριά τις εξελίξεις και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, “όταν η σκυτάλη πέσει” για να βγουν στο προσκήνιο και να την αρπάξουν, όπως κάνουν οι ύαινες στα θύματά τους την ώρα που πεθαίνουν...

Ιδού πως καταλήγει ένα άρθρο: Η κυβέρνηση, η αριστερά και η κασέτα της ΄άμεσης λύσης' που δημοσιεύεται στο αριστερό blog :"Με δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά. όταν η σκυτάλη πέσει, θα υπάρχουν οι δυνάμεις να την πάνε παρακάτω. Αλλά αυτό κρίνεται τώρα. Όχι αύριο!"

Προηγούνται 3551 λέξεις για να τεκμηριωθεί αυτή η πρόταση! Αν έχετε την αντοχή αξίζει να το διαβάστε. Είναι μια καλή ευκαιρία για να αντιληφθείτε γιατί θα μειωθεί πραγματικά το ποσοστό των ψήφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 17ης Ιούνη.

Κατά την ταπεινή μας γνώμη, εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όχι μόνον δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε το ίδιο τους το σπίτι! Στις εκλογές της 6ης Μάη είχαν την δυνατότητα να ρίξουν τα ζάρια συμμαχώντας με άλλες δυνάμεις εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κυρίως με δυνάμεις προερχόμενες από το ΜΑΑ. Αυτό το ζάρι δεν το έριξαν γιατί με τον φαλλό της “κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης” μπροστά στα μάτια τους δεν μπόρεσαν να διακρίνουν μια μικρή ιστορική ευκαιρία για να κάνουν τις αναγκαίες υπερβάσεις προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τρίτου πόλου ανεξάρτητου από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ικανού να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα και ίσως κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Στη γειτονιά μου...

http://yperastikoi.blogspot.gr/

Πού πάτε, ρε, στη Στοκχόλμη κάνει κρύο!

Αναδημοσίευση από το LEFT.gr

της Δανάης Παναγιωτοπούλου

(Ένα χρόνο πριν - 22 Μαΐου 2011 - από την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού»)

Η εκτροπή που συντελέστηκε το Μάιο του 2010 σφραγίστηκε με το αίμα τεσσάρων ανθρώπων, έστεκε τρίζοντας επί 13 μήνες και έσκασε με κρότο τον Ιούνιο του 2011 στο Σύνταγμα.

Τώρα οραματίζονται μια κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση – άπ’ τ’ αυτί και στην κυβέρνηση.

Οι άνθρωποι που σήμερα είμαστε τριαντακάτι προλάβαμε να συναντήσουμε στα σχολεία μας καθηγητές παλαιού τύπου – αυτούς με τη βέργα στο κεφάλι – αλλά μέσα στην ατμόσφαιρα του ογδόντα μόνο σαν απολιθώματα μπορούσαμε να τους βλέπουμε.

Λένε συχνά καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αυτό που δεν λένε είναι η άλλη όψη του νομίσματος, αυτό που κρύβεται πίσω από την κοινοτοπία, που είναι ότι αναγνωρίζω την εξουσία από όπου κι αν πηγάζει.

Ε, λοιπόν, όχι. Δεν αναγνωρίζουμε την εξουσία ενός αλεξιπτωτιστή υπουργού να υπογράφει ερήμην, ούτε ενός Προέδρου της Δημοκρατίας να ορίζει καρακλαποδόχους ερήμην και κόντρα στο πολίτευμα.

Επείγουσα ανάγκη η αλλαγή παραδείγματος

Έκκληση της Vandana Shiva εν όψει της Διάσκεψης Ρίο+20:

Επείγουσα ανάγκη η αλλαγή παραδείγματος