Νέες προκλήσεις από την "χρυσή αυγή" μένουν αναπάντητες από την δικαιοσύνη...

Με χειροδικία απείλησε τους βουλευτές που θα ανοίξουν συζήτηση για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ο υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος. Σε συγκέντρωση του κόμματός του είπε, ότι σε περίπτωση που τεθούν εθνικά θέματα στο κοινοβούλιο και ανοίξει συζήτηση για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, "για προειδοποίηση θα τους δείξουμε το βίντεο του ΑΝΤ1 και αν δεν το καταλάβουν θα τους το εξηγήσουμε..."

"Βλέπαμε την κα Κανέλλη όλον αυτόν τον καιρό στα τηλεοπτικά πάνελ, να κάνει ό,τι γουστάρει, να βρίζει, να καπνίζει. Να λοιπόν που βρέθηκε κάποιος, που έκανε αυτό που έπρεπε", δήλωσε ο κ. Παναγιώταρος.

Ακόμη, χαρακτήρισε "μάγκα" τον 24χρονο που "πήρε τον νόμο στα χέρια του στην Παιανία", τραυματίζοντας θανάσιμα τον Αλβανό διαρρήκτη, που εισέβαλε στο σπίτι του.

"Να αγιάσει το χέρι του", είπε χαρακτηριστικά.

Ακόμη, προανήγγειλε την μέθοδο της Χρυσής Αυγής για καλύτερη περίθαλψη των Ελλήνων στα νοσοκομεία.

"Αν μπει", είπε, "η Χρυσή Αυγή στην Βουλή, θα κάνει εφόδους στα νοσοκομεία αλλά και στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και θα πετά στον δρόμο τους "λαθρομετανάστες" και τα παιδια τους για να μπουν στην θέση τους Έλληνες".

  (περισσότερες πληροφορίες στο  news 247)

Τις εισαγγελικές και τις αστυνομικές αρχές δεν τις είδαμε να παρεμβαίνουν! Φαίνεται πως μαζί με την ΝΔ και την κ. Μπακογιάννη ψάχνουν ακόμα τους κουκουλοφόρους από τον "Δεκέμβρη" και δεν βλέπουν τι γίνεται δίπλα τους.  Ίσως μετά την 17η Ιούνη θα πρέπει να επανέλθει ο θεσμός των "λαϊκών δικαστηρίων" και της "λαϊκής πολιτοφυλακής" και οι δικαστές μαζί με τα αφοπλισμένα σώματα ασφαλείας να ασχολούνται με δενδροφυτεύσεις, την καθαριότητα των ακτών και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες, όπου ίσως τα καταφέρουν καλύτερα...

Ποιά είναι η αλήθεια για τον ΑΜΥΡΑ;

Το ψέμα δεν μπορεί να μπει στην υπηρεσία της πολιτικής σκοπιμότητας για την Αριστερά.  Και δυστυχώς στην υπόθεση ΑΜΥΡΑ στην στάση του ΣΥΡΙΖΑ  διακρίνουμε τέτοιες πλευρές. Με το θέμα, αν και το είχαμε αναδείξει παλιότερα, θεωρήσαμε ότι είχε κλείσει με την απόρριψη της συμμετοχής της υποψηφιότητας του Αμυρά στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα όμως επανερχόμαστε μετά από ορισμένους  λαθεμένους χειρισμούς από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από μια προκλητική ανακοίνωση του ΔΗΚΚΙ που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη και να αποσιωπηθεί κάτω τον οξύ χαρακτήρα της προεκλογικής αντιπαράθεσης με το "μαύρο μέτωπο".

Απέναντι στον Αμυρά ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλοι (π.χ. εδώ: Ο Ιφικράτης Αμυράς απάντησε!!!) ενήργησαν σύμφωνα με τις σταλινικές παραδόσεις. Προσπάθησαν να τον βγάλουν τρελό και σαλεμένο για να μην τοποθετηθούν στις πολιτικές του απόψεις, τις οποίες απαξιώνουν να αναφερθούν. Στην πραγματικότητα αυτή η απαξίωση υποκρύπτει την συνενοχή και την κάλυψη από ένα ευρύτερο φάσμα δυνάμεων της "πατριωτικής" αριστεράς, εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν παρόμοιες απόψεις αντιλήψεις και πρακτικές με τον Αμυρά.

Εξάλλου ο λόγος του Αμυρά είναι σαφώς πιο συγκροτημένος και πιο δομημένος από τον μέσο όρο του στελεχικού δυναμικού των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία η  ευκολία με την οποία μεταπήδησε από το ΕΠΑΜ του Καζάκη στο ΔΗΚΚΙ, ανέλαβε τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης του ΔΗΚΚΙ και  έγινε ευπρόσδεκτος από μια μερίδα δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Λοιπόν ο  Αμυράς προτάθηκε από το ΔΗΚΚΙ στο ψηφοδέλτιο της Α' Αθήνας και στηρίχθηκε από τις δυνάμεις του Αριστερού Ρεύματος και όχι μόνο... Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι στην ιστοσελίδα του Αριστερού Ρεύματος την "ισκρα" είχε δημοσιευθεί το όνομα του ως υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η βουλευτής του ΔΗΚΚΙ Ευγενία (Τζένη) Βαμβακά στην Β' Πειραιά βγήκε στις εκλογές της 6η Μάη με ψήφους του Αριστερού Ρεύματος. 

Το νέο δεκάλεπτο του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές τις 17 Ιούνη

και για να μην ξεχνιώμαστε, μια ματιά εδώ για το τι έλεγε ο κ. Αντωκάκης πέρσι τέτοια εποχή...

Ο παραδειγματικός χαρακτήρας της ελληνικής κρίσης

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ"

Οι ιστορικές ιδιαιτερότητες και η πολιτική της σημασία σήμερα

του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Από την πρώτη κιόλας μέρα, ένα φάντασμα στοιχειώνει τους Έλληνες: το φάντασμα της ιστορικής τους μοναδικότητας. Η βαριά καταγωγική σφραγίδα τούς αντιδιέστειλε προς τη «βάρβαρη» μουσουλμανική Ανατολή και η ένδοξη ελληνική γλώσσα τούς ξεχώριζε από τους κατά τεκμήριον άξεστους σλαβόφωνους γείτονές της. Την ίδια στιγμή όμως, το υπανάπτυκτο και φτωχό λίκνο του πολιτισμού δεν μπορούσε παρά να παραμένει ριζικά «άλλο» σε σχέση με τον ανεπτυγμένο κόσμο της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης. 

Οι συνέπειες υπήρξαν μακροπρόθεσμα καταλυτικές. Σε καμία άλλη χώρα τα πολιτιστικά και πολιτικά διλήμματα δεν υπήρξαν τόσο εγγενή και έμμονα. Ακόμα και σήμερα, το ερώτημα «πού ανήκουμε» εξακολουθεί να ταλανίζει το συλλογικό συνειδητό. Έχοντας υπάρξει ταυτόχρονα τα θύματα, οι αναγκαίοι συνεργοί και οι πρόθυμοι διαμεσολαβητές ενός επείσακτου, διαμεσολαβημένου και κακοχωνεμένου ελληνοκεντρικού οριενταλισμού, οι «ανάδελφοι» Έλληνες δεν έπαψαν σε καμιά στιγμή να κοιτάζονται στον παραμορφωτικό καθρέφτη της φυσιολογικής τους μοναδικότητας. Ίσως, άλλωστε, αυτή να είναι η κοινή μοίρα των λεγόμενων «περιούσιων» λαών. Ενδοσκοπώντας ακατάπαυστα και ψυχαναγκαστικά γύρω από τους ιδρυτικούς τους μύθους, τείνουν να παραβλέψουν ότι, όπως έλεγε ο Καρλ Μαρξ σε σχέση με τους Εβραίους, επιζούν και υπάρχουν όχι εις πείσμα, αλλά λόγω της Ιστορίας, προφανώς δε και της πανουργίας της.

Θα χρειαστούν πάνω από εκατό χρόνια και μια ανεπανόρθωτη καταστροφή για να μπορέσουν οι Έλληνες να αποδεχτούν ότι, από ορισμένες έστω απόψεις, είναι ένας λαός σαν όλους τους άλλους, να συνομιλήσουν με τους γείτονές τους σε συμβολικά ισότιμη βάση και να αρχίσουν να προβληματίζονται για τις ιδεολογικές προεκτάσεις της έμμονης ιδιαιτερότητάς τους. Όμως, η ιστορία είχε άλλη γνώμη. Ο ρους του Δεύτερου Πολέμου και του Εμφυλίου οδήγησαν τη χώρα σε μια νέα «ιδιαιτερότητα», αντικειμενική αυτή τη φορά. Ακόμα μια φορά, η μοίρα των λαών που μας περιέβαλλαν δεν εμφανίζονταν ευθέως συγκρίσιμη με εκείνη των Ελλήνων. Το γεγονός ότι η κατεστραμμένη Ελλάδα που αναδύθηκε από τα ερείπια ήταν η πιο φτωχή χώρα του ελεύθερου κόσμου και, ταυτόχρονα, η μόνη καπιταλιστική χώρα των Βαλκανίων, προδίκαζε και πάλι μια εντελώς ιδιαίτερη ιστορική εξέλιξη.

πριν από τις 17 Ιούνη αβάσταχτη ελαφρότητα σε πολύ βαρύ κλίμα

Αναδημοσίευση από το IteaNet

Ενα σημείωμα για τις εκλογές που έρχονται από την Δέσποινα Σπανούδη

Υπάρχει αλήθεια έστω και ένας άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα που βουλιάζει, που να πιστεύει ότι τα κόμματα, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ενδιαφέρονται περισσότερο για την επιβίωση των πολιτών απ’ ότι για τη δική τους επιβίωση;

Ακόμη και αν κάποιος δεν είχε καμιά προσωπική εμπειρία από τη δράση των κομμάτων, ακόμη και αν δεν είχε ακούσει για τις αδιαφανείς εσωτερικές λειτουργίες και τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, ακόμη και αν δεν είχε ζήσει την παραλυτική λειτουργία κομματικών στελεχών σε κάθε τομέα του κοινωνικού βίου, στον συνδικαλισμό, την αυτοδιοίκηση, τους συλλόγους, στις κινητοποιήσεις, ακόμη και αν κάποιος προσγειωνόταν στην χώρα στις 7 Μαΐου θα χρειαζόταν λίγες μέρες (ή λίγες ώρες τηλεθέασης) για να βγάλει συμπεράσματα.

Μια χώρα ληστεμένη, σοκαρισμένη και αγανακτισμένη, που γύρισε την πλάτη σε αυτούς που... ψήφιζε τα περασμένα 30 χρόνια, αρπάζοντας σαν σανίδα σωτηρίας κόμματα που υπόσχονταν ρήξη με το καθεστώς της εκποίησης και της υποτέλειας. Υπερψηφίζοντας, ανάμεσα στα τελευταία, το αριστερό κόμμα που δήλωσε ότι διεκδικεί την εξουσία, προτείνοντας συμμαχία με τα άλλα κόμματα της αριστεράς.

Ποια θα ήταν η λογική συνέχεια;

Τα αναβολικά του φασισμού

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ"

του Δημήτρη Ψαρρά

Ειρωνεία της τύχης. Έμελλε να είναι βουλευτίνα του ΚΚΕ (η Λιάνα Κανέλλη), η πρώτη που, μαζί με τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ (τη Ρένα Δούρου), θα γινόταν δημόσιος στόχος της χρυσαυγίτικης βίας. Διαψεύστηκε έτσι με τραγικό τρόπο η προεκλογική βεβαιότητα της Αλέκας Παπαρήγα ότι μόλις μπουν οι ναζιστές στη Βουλή θα φορέσουν γραβατούλες και ταγεράκια και θα γίνουν καλά παιδιά.

Το δυστύχημα είναι ότι χρειάστηκε να δούμε «ζωντανά» στην τηλεόραση αυτό το ελάχιστο δείγμα πολιτικής δράσης της Χρυσής Αυγής για να καταλάβουν ακόμα και οι πιο αδιάφοροι ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτό τον «διάλογο» που έχει ανοίξει με τους ναζιστές, κάτω από τους κανόνες που ορίζει για την προβολή των κομμάτων ο εκλογικός νόμος και οι προδιαγραφές του ΕΣΡ.

- Δεν μας έφταναν τα εκατοντάδες θύματα των πογκρόμ που διοργανώνει η ναζιστική συμμορία εδώ και χρόνια.

- Δεν δώσαμε σημασία στις δικαστικές αποφάσεις που αφορούν την ποινική δράση των μελών της ούτε καθ στις δίκες που εκκρεμούν εις βάρος στελεχών της για αδικήματα βίας.

- Αψηφήσαμε ακόμα και την τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο (απόφαση Ποινικού Τμήματος 1167/2010), σύμφωνα με την οποία δέκα μέλη της οργάνωσης, με επικεφαλής τον υπαρχηγό της, οργάνωσαν δολοφονική απόπειρα εναντίον ενός αριστερού φοιτητή.

Όλα αυτά τα στοιχεία θα αρκούσαν για να θέσει κανείς εκτός δημοκρατικού πλαισίου τη Χρυσή Αυγή και τους εκπροσώπους της πολύ πριν αρχίσει η προεκλογική περίοδος των περασμένων εκλογών. Στην περίπτωσή της δεν έχει καμιά εφαρμογή η αρχή που θέλει τη δημοκρατία να είναι ανεκτική ακόμα και απέναντι στους εχθρούς της. Γιατί δεν είναι οι «ιδέες» της Χρυσής Αυγής που πρέπει να αποκρουστούν, αλλά οι ίδιες οι πράξεις της.