ΣΠΙΘΑ: Είναι βέβαιο πως οι "αγανακτισμένοι" αποτελούν τη συνέχειά μας στο μαζικό επίπεδο...

Πριν μερικές μέρες (H "Σπίθα", η "πεδιάδα" και οι ..."εκλογές") καταδεικνύαμε ότι άρχισε πλέον να προβάλει καθαρά η διεκδίκηση της ηγεμονίας του κινήματος της 25ης Μάη από την "ΣΠΙΘΑ". Σύντομα ένα άλλο κείμενο “Η ΣΠΙΘΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ”, που δημοσιεύεται στην επίσημη ιστοσελίδα της  πάει ένα βήμα παραπέρα: προσπαθεί να αποδείξει ότι η ΣΠΙΘΑ και το κίνημα των “αγανακτισμένων” είναι το ίδιο πράγμα! Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα από αυτό το κείμενο του Γ. Καραμπελιά, μέλους της Συμβουλευτικής Επιτροπής της «Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών» . Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας:

...Απέναντι τους, σταδιακώς, ενισχύεται και συγκροτείται ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο. Ένα κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο που άρχισε να παίρνει μορφή και κατεύθυνση μετά το πρώτο κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη, την 1η Δεκεμβρίου του 2010, και έφτασε σήμερα να έχει πλημμυρίσει όλες τις πλατείες της χώρας, προκαλώντας βαθύτατη κρίση στο σύστημα .

Μαθαίνοντας από τις πλατείες

 του Σταύρου Σταυρίδη

Είναι εύκολο ίσως να αναγνωρίσουμε στην κοινωνία που ζούμε ένα οικονομικό σύστημα σε επιθετικό παροξυσμό. Οι κυρίαρχοι μοιάζει να θεωρούν ότι εκπλήρωσαν και εκπληρώνουν επιτέλους την απόλυτη καπιταλιστική ουτοπία: το χρήμα να γεννά χρήμα χωρίς την ενίοτε απείθαρχη μεσολάβηση των πραγματικών ανθρώπων και την ενίοτε απρόβλεπτη μεσολάβηση των διαδικασιών παραγωγής. Η αλαζονεία και η δύναμη των τραπεζιτών και των χρηματιστών είναι σημάδι των καιρών.

Όμως καθόλου τούτη η εποχή δεν εκτόπισε στα αζήτητα το πρόβλημα της διακυβέρνησης. Τη μηχανή αυτής της ουτοπίας που κόλλησε και κολλά στην λάσπη των πρόσφατων οικονομικο-κοινωνικών κρίσεων, πρέπει να την τροφοδοτούν οι αποκάτω, όχι μόνο με την εργασία τους αλλά και με την εξάρτηση τους από τις τράπεζες για να εκπληρώσουν ως και τις πιο βασικές τους ανάγκες. Το πρόβλημα της διακυβέρνησης σ’ αυτές τις συνθήκες είναι πάνω απ’ όλα το πρόβλημα της μαζικής εξάρτησης των υπηκόων από τους θεσμούς που τους συγκροτούν ως οικονομικά υποκείμενα, με την καταστροφή ταυτόχρονα κάθε δυνατότητας να αρθρώνονται συλλογικές αναφορές με τη μορφή των κοινωνικών χώρων. Η εξατομίκευση δεν συνίσταται μόνο στην εξατομίκευση του μόνιμα ακόρεστου καταναλωτή αλλά και στην εμπεδωμένη καχυποψία απέναντι στις επιδιώξεις των διπλανών. Τούτη η καχυποψία στον καιρό της κρίσης καθίσταται λόγος επιθετικότητας ή απόσυρσης: «εγώ θα τα καταφέρω» και για να τα καταφέρω πρέπει εσείς να μην τα καταφέρετε.

Η μνήμη της χαμένης κοινότητας, βέβαια, και της ασφάλειας που ψευδαισθητικά ή πραγματικά παρείχε δεν είναι και τόσο μακρινή. Σ’ όλο τον κόσμο οι αντιδράσεις, οι αντιστάσεις και οι κοινωνικές εκρήξεις ανατρέχουν σε θεσμούς που ενεργοποιούν κάποιο υπόστρωμα κοινωνικών αναμνήσεων αλλά και επιβιώσεων: από τις ιθαγενικές κοινότητες της Λατινικής Αμερικής ως τις οικογένειες-κοινότητες του εξεγερμένου αραβικού κόσμου τέτοιοι θεσμοί επανανεργοποιούνται και επανανοηματοδοτούνται.

Ίσως γι’ αυτό στη Δύση, και όχι μόνο, αντίδοτο στην εξοντωτική «εξατομίκευση των πεπρωμένων» (μια φράση του Ωζέ) αποτέλεσε η επανακάλυψη της συλλογικής αναφοράς μέσα από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter κ.λπ.). Οι απομονωμένες ατομικότητες δοκιμάζουν, συχνά με υλικό τις καθοδηγούμενες στοιχίσεις σε ρεύματα προτίμησης, να επικοινωνήσουν και να εγκαταστήσουν δεσμούς αλληοαναφοράς. Πλάνη; Οι εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου έδειξαν ότι έστω και με υλικά δανεισμένα από την κυρίαρχη ιδεολογία μπορεί να γεννηθούν μορφές συσχέτισης τέτοιας πολλαπλασιαστικής διάδοσης που να κινητοποιήσουν τεράστιες ποσότητες ανθρώπων.

Τι λέει η "πάνω" πλατεία για την "κάτω";

Σήμερα θα σταθούμε σε δύο ενδιαφέροντα στοιχεία από τις εξελίξεις στην Πλατεία Συντάγματος, φαίνεται και στο παρακάτω video που παραθέτουμε από την 23η νύχτα.

Το πρώτο είναι ότι οι ενισχύθηκαν οι “αδερφικοί” δεσμοί των “πάνω” με τους “κάτω” από τον κοινό αγώνα να κρατηθεί απόρθητη την πλατεία ενάντια στην επιχείρηση καταστολής της 15 Ιούνη που οργάνωσαν οι κρατικοί μηχανισμοί.  Όπως 

Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ενώ άρχισαν να μεταφράζονται και στην γλώσσα των κωφαλάλων τα τεκταινόμενα στην Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, φαίνεται ότι ακόμα κάποιοι από στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και της Αναρχίας δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει γύρω τους.
 

Η πολιτική στο τιμόνι: άρνηση πληρωμής του χρέους εντός της ΟΝΕ και εντός της ΕΕ.

...και στην νοηματική Γλώσσα

Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι η πιο ενδεδειγμένη επιλογή που θα όξυνε παραπέρα την κρίση και θα τρόμαζε τα διευθυντήρια της Ε.Ε και του ΔΝΤ είναι η λύση που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας ως καταστροφική οι αριστεροί και οι δεξιοί οικονομολόγοι: είναι η επιλογή της στάσης πληρωμών – άρνηση αποπληρωμής του χρέους εντός της ΟΝΕ και εντός της ΕΕ.

Ως γνωστόν, οι αριστεροί και οι δεξιοί οικονομολόγοι υπηρέτες της ίδιας “επιστήμης” είναι: της επιστήμης της πολιτικής οικονομίας. Ξεκινούν λοιπόν από τις ίδιες αφετηριακές παραδοχές για να κάνουν τις αναλύσεις τους και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, παραδοχές που “αυτονομούν” την οικονομία από την ταξική πάλη και την πολιτική. Είναι προφανές ότι αν δεν υπήρχε αυτή η “αυτονομία” της οικονομίας, δεν θα μπορούσε να υπάρχει και επιστήμη για την οικονομία, ούτε βεβαίως και ειδικοί επιστήμονες επ' αυτών των θεμάτων.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι οικονομολόγοι ταυτίζονται στον καταστροφικό χαρακτήρα αυτής της επιλογής. Και εκεί ακριβώς σταματάει ο ρόλος τους για την αριστερά που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού. Αν πράγματι η Αριστερά θέλει να κάνει “Πολιτική”, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει είναι να μην αναθέσει αυτό τον ρόλο στους τεχνοκράτες της εξουσίας, που ονομάζονται οικονομολόγοι. Είναι σαφές ότι οι όποιες λύσεις θα προτείνουν (ανεξάρτητα από το αν μιλάνε για έξοδο ή παραμονή στην ΟΝΕ και στην ΕΕ) κινούνται στην κατεύθυνση πως θα ξεπεράσει την κρίση του καπιταλισμού και όρους καπιταλιστικής οικονομίας. Το κύρος και η εμβέλεια της επιστήμης τους περιορίζεται εντός των καπιταλιστικών κοινωνικών σχηματισμών. Ως γνωστόν, δεν υπάρχει “σοσιαλιστική” οικονομική επιστήμη γιατί δεν υπάρχει και “σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής”. Όποιος λοιπόν αναφέρεται σε μια άλλη κοινωνία και κινείται στην κατεύθυνση της ανατροπής των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής οι οικονομολόγοι επιστήμονες δεν μπορούν να προσφέρουν και πολλά πράγματα σε αυτές τις αναζητήσεις...

Είναι χαρακτηριστικό όταν μιλούν οι αριστεροί και οι δεξιοί οικονομολόγοι για “ανάπτυξη” της χώρας και την “παραγωγική βάση” της εννοούν το ίδιο πράγμα, όπως αυτό προσδιορίζεται από την “επιστήμη” τους:  είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Γι αυτό χρησιμοποιούν και τα ίδια μεγέθη και τους ίδιους δείκτες για να την περιγράψουν. Η ανάπτυξη όμως στην οποία αναφέρεται – ή καλύτερα θα έπρεπε να αναφέρεται - η Αριστερά. δεν μπορεί να μπει και να περιγραφεί με τα δικά τους νουμεράκια και τους δικούς τους δείκτες. Πρόκειται για κάτι το εντελώς διαφορετικό, γιατί προσδιορίζεται από πολιτικές προτεραιότητες και όχι προτεραιότητες που επιβάλει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής...

Δύο video που αξίζει να δείτε από την ημέρα της επίθεσης στην Πλατεία Συντάγματος

Εικόνες από την επίθεση στο κέντρο της πλατείας:


και εικόνες από την "κάθαρση" της πλατείας.

Της μέρας τα καμώματα τα βλέπει η ...νύχτα και γελάει!

Χθες το βράδυ 15 Ιούνη, άλλη μια μαγική νύχτα εξελίχθηκε στην πλατεία Συντάγματος.

Την ημέρα, πάνω και γύρω από την πλατεία εξελίχθηκε το γνωστό συστημικό θέαμα που παράγεται από την δημιουργική συνεργασία των κατασταλτικών, των παρακρατικών και των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους και δίνει τροφή στα κανάλια. Και επειδή το κίνημα της 15ης Μάη είχε στερήσει αυτή την τροφή από τα ΜΜΕ, ευκαιρίας δοθείσης διεκόπη η απεργία των δημοσιογράφων ώστε απρόσκοπτα να επανατροφοδοτηθούν...

Η νύχτα που ακολούθησε στην πλατεία Συντάγματος είναι μια έμπρακτη αποκάλυψη του χαρακτήρα αυτού του θεάματος. Η νυχτερινή μαζική συμμετοχή και παρουσία του κόσμου στην πλατεία και στην Λαϊκή Συνέλευση, επαναπροσδιόρησε τα όρια αυτού του κρατικής υπερπαραγωγής θεάματος ως μεθόδου χειραφέτησης του λαϊκού παράγοντα. Χθες δεν γελοιοποιήθηκε μόνον ο Γ. Παπανδρέου με τους χειρισμούς που έκανε για απαλύνει την λήξη της κυβέρνησή του, αλλά και κάποιοι άλλοι “συνεργάτες” του, οι οποίοι επιχείρησαν μαζί με το κράτος να τελειώσουν το κίνημα της 15ης Μάη. Αυτό το κίνημα απέδειξε ότι είναι ο ώριμος καρπός που φύτρωσε από τον σπόρο του “Δεκέμβρη” στην λαϊκή συνείδηση...

Δείτε και αυτό:

Ένα βίντεο από Βαρκελώνη,όπου ο κόσμος εντοπίζει τους "βίαιους διαδηλωτές" που είναι ολοφάνερα μπάτσοι, τους απομονώνει, αυτοί καρφώνονται, και μετά τα ...ΜΑΤ συνοδεύουν και προστατεύουν τους κουκουλοφόρους από τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Η αλήθεια είναι ότι οι οι ηλίθιοι Ισπανοί μπάτσοι είναι πιο άπειροι από τους Έλληνες επαγγελματίες της βίας...

(Από:Los manifestantes de Barcelona denuncian que infiltrados de la policía comenzaron los incidentes)

Μια συζήτηση με τον Ετιέν Μπαλιμπάρ για την κατάσταση την Ελλάδα.

Το Σάββατο 11 Ιούνη σε αίθουσα της Νομικής η εφημερίδα “Εποχή” και το περιοδικό “αληthεια” οργανώσαν μια δημόσια συζήτηση για την κρίση και τα πολύμορφα φαινόμενα εξέγερσης στην Ελλάδα και γενικότερα στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό με κεντρικό εισηγητή τον γάλλο φιλόσοφο Ετιέν Μπαλιμπάρ, ο οποίος είχε έρθει στη χώρα μας για ένα επιστημονικό συνέδριο. Παρουσιάζουμε σε video την ομιλία του, ορισμένες από τις ερωτήσεις/τοποθετήσεις ( Α. Μπαλτά, Γ. Γιαννόπουλου, Ε. Πορτάλιου, Γ. Λιερού) που έγιναν στην συνέχεια της εκδήλωσης καθώς και το κλείσιμο που έκανε στο τέλος.