Του Σπύρου ΣΚΑΝΙΑΚΟΥ
«Η μετανάστευση διαιρεί τους εργάτες σε δύο ομάδες, στους ντόπιους και στους ξένους και οι τελευταίοι χωρίζονται σε Ιρλανδούς, Γερμανούς και πολλές άλλες μικρές ομάδες, η κάθε μια από τις οποίες καταλαβαίνει µόνο τον εαυτό της. Για να σχηματίσεις από όλους αυτούς ένα ενιαίο κόµµα, απαιτούνται ασυνήθιστα μεγάλες δυνάμεις. Έχουμε συχνά κάποια βίαια ξεσπάσματα, αλλά η μπουρζουαζία δεν έχει παρά να περιμένει υπομονετικά και αυτά τα ανομοιογενή στοιχεία της εργατικής τάξης θα διαχωριστούν και πάλι...» ( αποσπάσμα από την επιστολή του ΄Ενγκελς προς τον Ζόργκε στις 2 ∆εκεµβρίου του 1893)
Οι φορείς αυτών των αντιλήψεων, που αυτοβούλως έχουν επωμιστεί τα βαριά ιστορικά καθήκοντα της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, βρέθηκαν χέρι – χέρι με τις καθεστωτικές δυνάμεις να κάνουν κριτική στους «υποκινητές/καθοδηγητές» των μεταναστών, που έκαναν την κατάληψη στη Νομική. Πρώτο απ' όλους το ΚΚΕ, δεν αναγνωρίζει τους μετανάστες ως κοινωνικό υποκείμενο, που δύναται να συγκροτείται σε κοινωνική δύναμη, αυτοπροσδιορίζοντας τη θέση του στην κοινωνία, και να παράγει πολιτική, παρεμβαίνοντας για να στηρίξει αυτή τη θέση. Όλες λοιπόν οι πολιτικές πρακτικές των κάθε είδους κοινωνικών υποκειμένων, θα πρέπει να είναι υποταγμένες στη γραμμή του κόμματος, αλλιώς κάνουν κακό στο κίνημα και ρίχνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης: