Το ενοχικό «εμείς» είναι ένα δηλητηριώδες σκεύασμα

Ο Μαυροειδής Σ. γράφει στην ΑΥΓΗ:"Φταίμε όλοι. Επειδή θεωρούμε ότι η επίκληση αυτής της συλλογικής ενοχής είναι μια καλοστημένη παγίδα, θέσαμε το ερώτημα "Φταίμε όλοι λοιπόν;" ζητώντας απο την Πέπη Ρηγοπούλου, τον Δημήτρη Σεβαστάκη, τον Σταύρο Σταυρίδη και τον Ξενοφώντα Κομνηνό να απαντήσουν αντικρούοντάς το."

Αναδημοσιεύουμε την απάντηση του Σταύρου Σταυρίδη

Πέραν του αμυντικού "εμείς" του συμφέροντος, της εθνικής ταυτότητας και της καλλιεργούμενης συλλογικής ενοχής, ας αναζητήσουμε τα πολλά "εμείς" μιας ζωής που μπορεί να φτιάχνεται από άλλα συστατικά και άλλες αξίες

Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «εμείς» που τόσο συχνά και εμφατικά χρησιμοποιούν οι κρατούντες για να απευθυνθούν στην κοινωνία στη σημερινή εποχή της κρίσης; Στο όνομα ποιας κοινής μοίρας καλούν την κοινωνία να στηρίξει τις επιλογές τους;

Πρώτα-πρώτα πρόκειται για το "εμείς" μιας φαντασιακής κοινότητας που πρέπει να ξεχάσει, να ξεχνά διαρκώς, τους ανταγωνισμούς και τις αντιστάσεις που την διαπερνούν: «είμαστε όλοι Έλληνες και η χώρα κινδυνεύει, πρέπει λοιπόν να την στηρίξουμε». Τούτο το "εμείς" είναι το "εμείς" μιας κοινής ταυτότητας που απειλείται από τους «άλλους» (τους Γερμανούς, τους μετανάστες κ.ο.κ.).

Ανησυχεί ο Περισσός για την “νέα πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς”

Οι πολιτικοί σχηματισμοί που λειτουργούν κυρίως ως ιδεολογικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να μετεξελιχθούν και να αλλάξουν δομή. Αν εκδηλωθεί κρίση στην λειτουργία τους, τότε απλώς καταρρέουν. Το ΚΚΕ σήμερα εμφανίζει τα πρώτα σημάδια μιας παρόμοιας έκρυθμης κατάστασης, αφού σε μια περίοδο γενικευμένης οικονομικής κρίσης της χώρας ο πολιτικός του λόγος παραμένει περιθωριακός και δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε τα ίδια του τα μέλη και τους οπαδούς του. Αν δεν μπορεί σε τέτοιες συνθήκες να αυξήσει την επιρροή του στην εργατική τάξη και τον λαό, πότε θα το κάνει;

Ο Περισσός γνωρίζει καλά ότι η όξυνση της κρίσης του πολιτικού συστήματος θα συμπαρασύρει και αυτόν στην καταστροφή. Γι αυτό είναι υπέρ της σταθερότητας. Για αυτό δεν προβάλει ως αίτημα εδώ και τώρα την απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης αλλά περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες για την δευτέρα παρουσία του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Γνωρίζει ότι αν φύγει αυτή η κυβέρνηση κάτω από την πίεση της λαϊκής κατακραυγής αυτό δεν θα γίνει με τις δικές του πολιτικές συντεταγμένες. Επίσης γνωρίζει πως ο ελληνικός λαός αν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε ένα πολιτικό σύστημα που θα είναι ανάλογο με αυτό που οραματίζεται το ΚΚΕ ή να γίνει η χώρα μας επαρχία της Γερμανίας, μάλλον θα προτιμήσει το δεύτερο...

Με αυτά τα δεδομένα έχει επιλέξει να αυτοπεριφρουρηθεί επιλέγοντας πολιτικές πρακτικές της απομόνωσης, τις οποίες επενδύει με τον μύθο της “καπιταλιστικής περικύκλωσης” για να γίνουν πιο εύπεπτες στα μέλη και στους οπαδούς του. Σε αυτά τα πλαίσια είναι κομμένες και ραμμένες οι θέσεις που προβάλλονται από τον “Ριζοσπάστη” για την νέα πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς.

Σε ένα πρώτο ανυπόγραφο (δηλαδή της διεύθυνσης) κείμενο που δημοσιεύτηκε στον “¨Ρ” με τίτλο: «Νέα» πρωτοβουλία με ξεθωριασμένες σημαίες, ο υπότιτλος προϊδεάζει τον αναγνώστη για το περιεχόμενό του: "Αναμασήματα για την ενότητα πάνω στο πρόβλημα χωρίς στρατηγική αντιπαράθεση με τον καπιταλισμό, παρουσιάστηκαν χτες σε συνέντευξη Τύπου."

Το κείμενο αυτό στην πραγματικότητα έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα, αν σε αυτή την πρωτοβουλία συμμετέχει και κόσμος του ΚΚΕ. Αξίζει πράγματι βραβείο ταχυδακτυλουργίας ο τρόπος που απαντά η Δνση της εφημερίδας. Γράφει λοιπόν: "Την πρωτοβουλία στηρίζουν - όπως φάνηκε στη σύνθεση του ακροατηρίου - ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το ΝΑΡ και άλλοι αυτοαποκαλούμενοι «ανένταχτοι», ενώ οι στόχοι της ορίζονται από τις προτάσεις διαχείρισης του καπιταλισμού, στις οποίες συγκλίνουν οι υποστηρικτές της."

Οι συντάκτες του άρθρου προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δακτυλάκι τους. Η εκτίμηση τους στηρίζεται λοιπόν από το τι φάνηκε στην σύνθεση του ανώνυμου ακροατηρίου και όχι από τις επώνυμες υπογραφές, που συνοδεύουν το ιδρυτικό κείμενο αυτής της πρωτοβουλίας. Αυτό το κείμενο ήδη είχε δημοσιοποιηθεί και ήταν γνωστό στον Περισσό. Σε αυτές τις υπογραφές λοιπόν φαίνεται ότι υπάρχει και κόσμος από το ΚΚΕ. Και αυτό ακριβώς θέλει να κρύψει ο “Ρ”.

ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΘΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Αναδημοσίευση από την  ΕΠΟΧΗ (11/7/10)

Συνέντευξη με τον Α. Αλαβάνο

ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΘΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Δεν ήταν μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, αλλά σε καμία περίπτωση η κουβέντα μας με τον πρώην πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε το ενδιαφέρον της. Ο Αλέκος Αλαβάνος μιλάει για την αριστερά, τις αδυναμίες, αλλά και τις δυνατότητές της, τη σχέση της με τη νέα γενιά, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη ουσιαστικής επαφής με την κοινωνία και τις ανάγκες του.

Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Λάμπρου

*Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο στην Ελλάδα και την Ευρώπη λόγω της οικονομικής κρίσης. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί ενώ οι επιπτώσεις είναι τόσο επώδυνες για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, οι αντιστάσεις δεν είναι οι αναμενόμενες; Είναι θέμα αδυναμίας των συνδικάτων, της αριστεράς;

Έχουμε μια κρίση με πλανητικές διαστάσεις, μια κρίση οξύτατη, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Αυτή η κρίση έχει φέρει σε μεγάλο βαθμό σε μια χαοτική, αλλοπρόσαλλη και αντιφατική συμπεριφορά την ίδια την ηγεσία της Ευρώπης. Δεν είναι παράλογο να σαστίζει ο κόσμος, να νιώθει αμήχανα. Δημιουργείται η αίσθηση ότι όλα αυτά είναι πάνω από τις δυνάμεις μας, πάνω από τους αγώνες μας, πάνω από την ψήφο μας. Είναι μοιραία. Είναι το μικρότερο κακό. Είναι η θεία τιμωρία για τις αμαρτίες μας

*Ή ότι ο αντίπαλος είναι πολύ πιο ισχυρός από μας …

Όχι, ο αντίπαλος δεν είναι ούτε φαίνεται τόσο ισχυρός. Όταν, όμως, ο αντίπαλος είναι πιο αδύναμος και άρα απρόβλεπτος και επιθετικός μπορεί να ακινητοποιεί τον άλλο Ένας λόγος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ. Ποτέ ίσως τα κεντρικά ΜΜΕ δεν τα έχουμε δει να λειτουργούν σε τέτοιο βαθμό , ως ανθυπασπιστές και λοχίες του συστήματος. Ένας άλλος λόγος είναι η απουσία ενός πολιτικού λόγου, που θα μπορούσε να επιταχύνει τη μετάβαση από το σάστισμα, τον φόβο και την οργή σε μια αγωνιστική κατεύθυνση θετικής προοπτικής και ελπίδας.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004: 6 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…

Του Πάνου Τότσικα

«Η  ιδέα της καταγραφής των συνολικών  επιπτώσεων από την  διεξαγωγή των  Ολυμπιακών  Αγώνων του 2004 στην Αθήνα  σε μια “Μαύρη Βίβλο”, έχει συζητηθεί εδώ  και πολύ καιρό  σε κάποιους κύκλους, οι οποίοι είχαν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους ή την συνολική τους αντίθεση στο όλο εγχείρημα…(Είναι) γεγονός όμως ότι δεν λειτούργησε κάποιος “μηχανισμός” που να καταφέρει να ταξινομήσει, να επεξεργαστεί και να αξιολογήσει το τεράστιο υλικό που είχε συγκεντρωθεί τα 8 χρόνια που προηγήθηκαν των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004…Ίσως, για μια ακόμη φορά, το κενό αυτό καλυφθεί από ακαδημαϊκές μελέτες και έρευνες, από διδακτορικές και μεταπτυχιακές διατριβές. Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία δεν θα γραφτεί τελικά αποκλειστικά από τους ισχυρούς, από αυτούς που έχουν το χρήμα και ελέγχουν τους μηχανισμούς των ΜΜΕ, από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Ας ελπίσουμε ότι οι όποιες αντιστάσεις δεν αφομοιώθηκαν, θα μπορέσουν να βρουν τα “περάσματα” και να αναδείξουν το τι συνέβη πραγματικά στη χώρα μας με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα…»

Τα παραπάνω γράφονταν τον Νοέμβριο του 2004, στον πρόλογο του βιβλίου μου «Η άλλη όψη της Ολυμπιάδας 2004» (εκδόσεις ΚΨΜ), το οποίο αποτέλεσε

μια πρώτη «…ατομική και αποσπασματική παρουσίαση κάποιων πτυχών της Ολυμπιακής Αθήνας και κάποιων επιλεγμένων “αδέσποτων” απόψεων, προκειμένου να καταγραφούν κάποια “ίχνη” έστω, διαφορετικών στάσεων αλλά και αντιστάσεων που εκδηλώθηκαν ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004…» 

Γιατί δεν υπάρχει ανάλογη αντίδραση;

Σήμερα ( Πέμπτη, 8/7), μέρα ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ η διαδήλωση που έγινε στο κέντρο της Αθήνας ήταν μικρότερη από την προηγούμενη. Και δεν οφείλεται μόνον στο γεγονός ότι είχαν απεργία όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ούτε ότι έχουν αρχίσει τα μπάνια του λαού. Μια αναλυτική παρουσίαση της διαδήλωσης υπάρχει στην ιστοσελίδα "Με ΑΦΟΡΜΗ...". Ο Γ. Κατερίνης στο τεύχος 20 (Σάββατο, 3 Ιούλη 2010) της εφημερίδας "ΔΡΟΜΟΣ της αριστεράς" ανιχνεύοντας το ερώτημα «Γιατί δεν κατεβαίνουν οι εργαζόμενοι στις συγκεντρώσεις;»μεταξύ άλλων διατυπώνει την θέση: "Ας μην κρυβόμαστε πίσω από την παντοδυναμία της ΠΑΣΚΕ ή τη μοναχική πορεία του ΠΑΜΕ. Είναι εμπόδια που υπάρχουν, γιατί δεν έχει αναπτυχθεί εναλλακτική δράση από την υπόλοιπη Αριστερά.". Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: "Γιατί δεν υπάρχει ανάλογη αντίδραση;"

Kαι στο ΠΑΣΟΚ κουνιέται κάτι...

Δημοσιεύουμε την ¨ΑΠΟΦΑΣΗ της ΔΙΑΤΟΜΕΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ του ΠΑΣΟΚ για το ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ - ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ¨. Τα σχόλια τα αφήνουμε σε σας...

Πού το πάει λοιπόν η Πρωτοβουλία;

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":

Αφορμή για αυτό το σχόλιο στάθηκε η δημοσίευση της απάντησης του Π. Παπακωνσταντίνου στην Συνέντευξη τύπου της Πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την Κοινή Δράση της Αριστεράς. Εν αναμονή της λοιπής παρουσίασης των ομιλιών από την ΕΟΣ (που ως γνωστόν παρουσιάζει μανιωδώς κάθε επεισόδιο ψυχικού κλονισμού του ρετιρέ της Κουμουνδούρου), μπορούμε να κάνουμε κάποια πρώτα σχόλια:

Συγκινητική ήταν η παρουσία του Ν. Βούτση και του Χ. Παπαδόπουλου από την ντριμ τιμ της ΠΓ της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Με έκδηλα τρομαγμένο βλέμμα για το πού το πάνε οι μπαγάσες (όχι οι εμπνευστές, οι άλλοι)… Συνεπικουρούμενοι από τον εμφανώς ζοριζόμενο Γ. Μπανιά, καθότι η πολυετής αναγνώρισή του ως μεγάλου τροχονόμου, συνομιλητή των όλων, συντονιστή των πάντων, γνώστη ορατών τε και αοράτων, προγνώστη του σύμπαντος, συνδετικού κρίκου, ψυχή της ενότητας, φωνή της συναίνεσης, διδάσκαλου της τακτικής κλπ κλπ, τίθεται εν αμφιβόλω.