Εκτός από τις μέρες, γίνονται προσπάθειες να μειωθούν και οι απόψεις…

Τελικά η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη θα γίνει το Παρασκευή & Σάββατο θα γίνει στο ΣΕΦ, ενώ αύριο στην Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ γίνονται προσπάθειες από πολλές πλευρές να ενοποιηθεί η πρόταση Φλαμπουράρη με την πρόταση Μπανιά – Σαπουνά.

Επίσης, εν όψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ στις 27-28-29 Νοεμβρίου, διοργανώνεται ανοιχτή συνέλευση στο Πολυτεχνείο, με θέμα την «Ανασύνθεση της Αριστεράς και μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ», από την Πρωτοβουλία ενταγμένων και ανένταχτων σε συνιστώσες για την ανασύνθεση της Αριστεράς και το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Πρωτοβουλία συγκροτήθηκε από ανένταχτους/ες του ΣΥΡΙΖΑ, μέλη του ΣΥΝ και από τις συνιστώσες ΑΚΟΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ και ΡΟΖΑ. Η πρώτη της δημόσια παρουσία ήταν η δημοσέυση κειμένου ενόψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ με 200 (αρχικά) υπογραφές. Η συλλογή υπογραφών στο κείμενο συνεχίζεται μέχρι και την Πανελλαδική Σύσκεψη – ήδη έχουν ξεπεράσει τις 700 ενταγμένων και ανένταχτων σε συνιστώσες.

Κανένας πλέον δεν εμπιστεύεται το www.syriza.gr!

Θέλουν να μας κάνουν τα τρία, δύο!

Το ενδιαφέρον για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη είναι τόσο μεγάλο από την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε σκοπεύουν να μειώσουν την διάρκεια των εργασιών από τριήμερο (Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή) σε διήμερο(Παρασκευή - Σάββατο). Οι πληροφορίες λένε ότι ο χώρος που έχουν κλείσει είναι ελεύθερος μέχρι το Σάββατο. Και να σκεφτεί κανείς ότι είμαστε 3 μέρες πριν από την Συνδιάσκεψη και ακόμα δεν έχουν ανακοινώσει που θα γίνει. Από άλλες πηγές υπάρχει η πληροφορία ότι το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τον ΣΥΝασπισμό. Η Ανανεωτική Πτέρυγα πιέζει δηλώνοντας ότι δεν θα συμμετέχει στην Συνδιάσκεψη και η Κουμουνδούρου έχει πανικοβληθεί. Σκέφτεται ακόμα και να προτείνει την αναβολή της...

Η κατάσταση της σήψης που επικρατεί καθρεφτίζεται πρώτα απ’ όλα στους μηχανισμούς ενημέρωσης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η ιστοσελίδα του (http://www.syriza.gr/) θεωρείται αναξιόπιστη από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και έχουν πλέον πάψει να ενημερώνονται από εκεί και αναζητούν αλλού εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης. Ήδη η ιστοσελίδα μας (http://enosy.blogspot.com/) όπως και η ιστοσελίδα της ΠΑΣΑ (http://dosepasa.wordpress.com/) βρίσκονται πλέον με σαφή διαφορά μπροστά στην προτίμηση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Παρακάτω παραθέτουμε στατιστικά στοιχεία από τις τρεις αυτές ιστοσελίδες, όπως και τα στοιχεία του www.in.gr για να βγάλει ο αναγνώστης μόνος του τα συμπεράσματά του.

Μπροστά στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Πραγματοποιήθηκε χθες η 4η ανοικτή συνέλευση μελών του ΣΥΡΙΖΑ στο Αμφιθέατρο ΓΚΙΝΗ με την συμμετοχή 75 συντρόφων και συζητήθηκε η τρέχουσα κατάσταση. Μετά τις τελευταίες αποφάσεις της Γραμματείας είναι προφανές ότι βαδίζουμε πλέον προς άλλη μία συνδιάσκεψη – παρωδία που δεν θα έχει καμία αποφασιστική αρμοδιότητα. Μια πασαρέλα που ο κάθε πικραμένος συριζαίος θα λέει τον πόνο του και στελέχη του ΣΥΝ αλλά και συνιστωσών του θα μας εξηγούν για μια ακόμα φορά τις δυσκολίες που έχουν να παραχωρήσουν στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ευχή του Α. Αλαβάνου στη προηγούμενη πανελλαδική - όταν σήκωνε συμβολικά την κόκκινη κάρτα που είχε μοιράσει η ΠΑΣΑ - δεν θα ευοδωθεί σε αυτή την Συνδιάσκεψη: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αποκτήσει ακόμα μέλη και δεν θα ψηφίσουν σε αυτή την συνδιάσκεψη...

Στην χθεσινή συνέλευση ο εκπρόσωπος του ΔΗΚΚΙ εξήγησε την θέση του κόμματός του για την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Θετική ήταν η παρέμβαση τη Μάνιας Μ. που μίλησε ως εκπρόσωπος της ομάδας ΡΟΖΑ. Βοήθησε ώστε να αρθούν πιθανές παρεξηγήσεις αναφορικά με την στάση της ΡΟΖΑ και κυρίως να διευκρινιστούν οι διαφορές ανάμεσα στις θέσεις που έχουν διαμορφωθεί από την ανοικτή συνέλευση και τις θέσεις που καταγράφονται στο κείμενο υπογραφών που προωθείται από την ομάδα ΡΟΖΑ και άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Επισημαίνουμε μερικές από αυτές που θεωρούμε ότι είναι βασικές:

1. Θέση της γενικής συνέλευσης είναι ότι στην μεταβατική περίοδο θα πρέπει το 50% των μελών των ανώτερων οργάνων να εκλέγονται και το 50% να διορίζονται από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση του άλλου κειμένου για αναλογία 1/3 ΣΥΝ, 1/3 Συνιστώσες και 1/3 ανένταχτοι , δεν οδηγεί σε ένα ενιαίο εκλογικό σώμα αλλά ξεχωριστά, από τα οποία το σώμα των ανένταχτων εκλέγει ανένταχτους. Η γενική συνέλευση θεωρεί ότι θα πρέπει να υπάρχει όσμωση ανάμεσα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ώστε και οι ανένταχτοι να έχουν δυνατότητα να ψηφίζουν και μέλη συνιστωσών αλλά και τα μέλη των συνιστωσών να μπορούν να ψηφίζουν όποιο συριζαίο θέλουν. Αυτό να γίνεται για την εκλογή του 50% των μελών αυτών των οργάνων.

2. Η γενική συνέλευση θεωρεί ότι η λήψη των αποφάσεων με 2/3 σε όλα τα ζητήματα θα πρέπει να γίνεται μόνον σε βασικά ζητήματα όπως αλλαγή καταστατικού ή έγκριση του προγράμματος. Όλες οι άλλες αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται με απλή πλειοψηφία. Το ζήτημα αυτό το έχει αναπτυχθεί αναλυτικά σε διάφορα κείμενα, όπως εδώ: Συναίνεση ή συμμετοχή;

Η 4η Ανοιχτή Συνέλευση “Γκίνη” αποφάσισε να κάνει μια σειρά παρεμβάσεις πριν και κατά την διάρκεια της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης προτείνοντας την θέση:

Η Πανελλαδική Οργανωτική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πάρει τουλάχιστον μία απόφαση: Ο Σύριζα αποκτά μέλη. Οι ήδη υπάρχουσες οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και όσες δημιουργηθούν στο εξής, απονέμουν τον τίτλο του μέλους του Σύριζα σε οποιονδήποτε το ζητήσει αυτοπροσώπως και καταβάλλει μια συμβολική εγγραφή. Η Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου Επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να εκλεγεί από την ΠΣ, θα καταρτίσει το μητρώο των μελών που δημιουργείται με τον παραπάνω τρόπο. 

Ήδη πολλές συνελεύσεις τοπικών και νομαρχιακών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνουν αποφάσεις και εκλέγουν αντιπροσώπους μπροστά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και ξεκινάνε την συγκρότηση μητρώου μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Για όλες αυτές τις αποφάσεις θα αναφερθούμε με αναλυτικό ενημερωτικό σημείωμα τις επόμενες μέρες.

Παράλληλα ο ΣΥΝασπισμός αντιμετωπίζει έντονα προβλήματα στο εσωτερικό του. Η σκληρή γραμμή του κομματικού πατριωτισμού που εκπορεύεται τόσο από την Ανανεωτική Πτέρυγα όσο και από ένα τμήμα του Αριστερού Ρεύματος, συναντά πλέον σημαντικές αντιστάσεις στο εσωτερικό του ΣΥΝασπισμού. Είναι χαρακτηριστική η στάση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, η οποία αποχώρησε από Νομαρχιακή οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν μειοψήφησαν οι θέσεις της, όπως και οι θέσεις του ΣΥΝασπισμού. Επίσης σε κομματικά ακτίφ των τάσεων ΣΥΝ που γίνονται εν όψει της πανελλαδικής συνδιάσκεψης η όξυνση των αντιθέσεων οδηγεί σε αποφάσεις που δηλώνουν έλλειψη ψυχραιμίας και πανικό. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι σε ορισμένες περιοχές ο ΣΥΝασπισμός προχωρά στην συγκρότηση οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ μόνον με τα δικά του μέλη και αποκλείει τους ανένταχτους και μέλη άλλων συνιστωσών με αποτέλεσμα να έχουμε σε τοπικό επίπεδο δύο διαφορετικές οργανώσεις ΣΥΡΙΖΑ...

Όμως ο επιθετικός ηγεμονισμός του ΣΥΝ που εκδηλώθηκε με την επιβολή του Α. Τσίπρα ως αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ έχει φτάσει πλέον και σε ακραίες καταστάσεις ακόμα και σε μαζικούς χώρους όπου υπάρχουν κοινά συνδικαλιστικά σχήματα. Στο “Λιμάνι της Αγωνίας” του Πειραιά παρενέβη για να αποκτήσει με οργανωτικό τρόπο τον πολιτικό έλεγχό του με τις γνωστές παλαιές πρακτικές που έχει κληρονομήσει από το ΚΚΕ. Τουλάχιστον θα αναμέναμε μια ανακοίνωση από τους συντρόφους που δραστηριοποιούνται εκεί και να εκθέσουν δημόσια τι ακριβώς συμβαίνει και κυρίως πως προβλέπουν να εξελίσσονται τα πράγματα εκεί...

Για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλες ευθύνες έχουν εκτός από την Κουμουνδούρου και τα κομμάτια εκείνα των συνιστωσών που συντάχθηκαν μαζί της και την στήριξαν στην επιβολή του Α. Τσίπρα στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως το φάντασμα του Α. Αλαβάνου πλανιέται πάνω από από τα κεφάλια τους. Αποκαλυπτικό είναι το κείμενο του ΚΠΔ : «Σύνοψη της Ολομέλειας του Κοκκινοπράσινου Δίκτυου της 3ης Νοεμβρίου 2009» που ένα μεγάλο τμήμα του αναφέρεται στον Α. Αλαβάνο!...

Ως γνωστόν, το ΠΚΔ πρωτοστάτησε σε αυτή την επιβολή της γραμμής της Κουμουνδούρου που σε πρώτη φάση προέβλεπε την απομάκρυνση του Α. Αλαβάνου από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και σε επόμενο στάδιο την απομάκρυνση ορισμένων ενοχλητικών που δεν είναι πρόθυμοι να υπακούσουν στις εντολές της Κουμουνδούρου. Σήμερα το ΠΚΔ αντλεί την δύναμή του και προσπαθεί να αποκτήσει πολιτική υπεραξία από την διαμεσολάβηση αυτής της πολιτικής. Εντός του ΣΥΝασπισμού, από άποψη συσχετισμού δύναμης είναι μια ασήμαντη μειοψηφία, η οποία δεν μπορεί να παίξει κανένα σημαντικό ρόλο. Αποκτά πολιτική αξία δια μέσου της συμμαχίας με συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και της ένταξής τους στο προεδρικό μπλοκ του ΣΥΝασπιμού. Τώρα αισθάνεται ότι μπορεί να αμφισβητηθεί αυτός ο ρόλος του, γι αυτό ανησυχεί έντονα και συμβουλεύει τον Α. Αλαβάνο “να εγκαταλείψει την προσπάθεια να δημιουργήσει μέτωπο οργανώσεων εναντίον του Συνασπισμού καθώς έτσι βλάπτει εξ αντικειμένου τον ΣΥΡΙΖΑ”...

Είναι προφανές ότι το ΠΚΔ στην προοπτική να εκμαιεύσει πολιτικά ανταλλάγματα από την επιτυχία αυτής της διαμεσολάβησης έκανε και σημαντικές υποχωρήσεις σε βασικά ζητήματα της πολιτικής του ταυτότητας. Κατηγορεί τον Α. Αλαβάνο ότι επινοεί νέες διαχωριστικές γραμμές, εκ των υστέρων, όπως η συγκυβέρνηση του 1989. Όμως, το ΠΚΔ  στην προσπάθειά του να αναβαθμίσει τον πολιτικό του ρόλο στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει ήδη σημαντικές υποχωρήσεις, όπως στο θέμα της πρότασης ενός εθνικιστή ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας. Τότε δεν έκανε καμία δημόσια δήλωση και σε κανένα κείμενό του δεν αναφέρεται σε αυτή την πρωτοβουλία του προέδρου του ΣΥΝασπισμού Α. Τσίπρα. Δεν είναι βέβαια ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ο Πρόεδρος του Συνασπισμού έχει σαφώς εναντιωθεί απέναντι σε βασικές θέσεις που προσδιορίζουν την πολιτική ταυτότητα του ΚΠΔ, όμως το ΠΚΔ ποτέ δεν έχει πει μια κουβέντα δημόσιας κριτικής του παρά μόνον υποστηρικτικά λόγια. Γιατί, άραγε;.....

Μια σημαντική συλλογή κειμένων με θέσεις τάσεων ρευμάτων και συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ είναι δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ, εδώ:   Διάλογος ενόψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

Συναίνεση ή συμμετοχή;

Αναδημοσίευση απο τη ΕΠΟΧΗ, Κυριακή,22 Νοέμβρη 2009

Κακή κληρονομιά από τα κομουνιστικά κόμματα του προηγούμενου αιώνα είναι η αναπαραγωγή μιας ιεραρχικής διαβάθμισης ανάμεσα στα μέλη των πολιτικών σχηματισμών της σύγχρονης Αριστεράς. Η προσπάθεια για μαζικοποίηση - όταν γίνεται με όρους αστικής πολιτικής - διευρύνει ακόμα παραπέρα το χάσμα ανάμεσα στα στελέχη που συγκροτούν τα καθοδηγητικά όργανα και στα απλά μέλη. Στην κορυφή της ιεραρχικής πυραμίδας διαμορφώνονται οι θέσεις και οι αντιθέσεις και λαμβάνονται όλες οι κρίσιμες αποφάσεις. Στην άλλη άκρη της πυραμίδας διαχέεται η έννοια του μέλους στην έννοια του φίλου ή του ψηφοφόρου. Η συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων έχει εκφυλιστεί - στην καλύτερη περίπτωση - στην δημοσκοπική επιλογή προτάσεων που εκπορεύονται από στην κορυφή της πυραμίδας. Αυτά τα χαρακτηριστικά κυριαρχούν στην δομή του ΣΥΝασπισμού, αλλά και πολλών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν θέλουμε η άμεση δημοκρατία να αποτελέσει βασική αρχή συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να κινηθούμε προς αντίθετη κατεύθυνση. Η άμεση δημοκρατία προϋποθέτει πρώτα απ΄ όλα την ενεργή συμμετοχή των μελών. Όμως, όλες σχεδόν οι προτάσεις για το οργανωτικό του ΣΥΡΙΖΑ, φροντίζουν για την κατοχύρωση της συμμετοχής ορίζοντας την απαρτία ίση με το 50% +1 των μελών, ενώ για κατοχύρωση της συναίνεσης προβλέπουν μεγαλύτερα ποσοστά, ορίζοντας για την έγκριση αποφάσεων πλειοψηφίες των 2/3 ή του 75%. Οι προτάσεις για την λήψη των αποφάσεων με διευρυμένες πλειοψηφίες οδηγούν στην καταστατική επικύρωση της πολιτικής ηγεμονίας του ΣΥΝ, γιατί στην πραγματικότητα κατοχυρώνουν το δικαίωμα veto κάθε ισχυρής μειοψηφίας. Είναι άραγε τυχαίο ότι η πρόταση Φλαμπουράρη κατοχυρώνει το δικαίωμα veto στις μειοψηφίες που συγκεντρώνουν το ¼ των ψήφων; Αυτές οι προτάσεις αρμόζουν περισσότερο στις αρχές λειτουργίας διακρατικών ή στρατιωτικών συνασπισμών παρά στις αρχές λειτουργίας σύγχρονων αριστερών πολιτικών σχηματισμών.

Στην πολιτική εκείνο που ενδιαφέρει πρώτα απ΄ όλα είναι η λήψη ορθών αποφάσεων. Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η επιδίωξη διευρυμένων πλειοψηφιών ή ομοφωνιών, συντελεί την λήψη ορθότερων πολιτικών αποφάσεων. Αντίθετα αυτή η επιδίωξη εξασφαλίζει την ενότητα των μηχανισμών και καθιερώνει το «κομπρεμί» ως συστατικό στοιχείο της λειτουργίας τους. Στη δική μας άμεση δημοκρατία οι ψηφοφορίες αφορούν στην καταγραφή των διαφορετικών απόψεων και όχι στην διαχείρισή τους. Η διαχείριση της διαφωνίας και η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων είναι αντικείμενο της πολιτικής συγκρότησης. Φυσικά είναι επιθυμητή η συναίνεση και η σύνθεση, αλλά αυτό δεν κατοχυρώνεται καταστατικά. Αν κάθε διαφωνία που εκδηλώνεται δεν καταγράφεται με σαφήνεια, αλλά κουκουλώνεται κάτω από την επιδίωξη επίτευξης ευρύτερων συναινέσεων ή ομοφωνιών, τότε δεν μπορεί εκ των υστέρων να αρθεί με δημιουργικό και συνθετικό τρόπο. Συνήθως οι σωστές ιδέες όταν εμφανίζονται είναι μειοψηφικές αλλά όταν πλέον γίνουν κτήμα όλων, έχουν αρχίσει να ξεπερνιούνται και να σαπίζουν.

Επιπλέον, οι διευρυμένες πλειοψηφίες των 2/3 ή του 75/% δεν εξασφαλίζουν την λήψη αποφάσεων, ακόμα και για ζητήματα που μπορεί να υπάρχει εκ των προτέρων ομοφωνία ότι θα πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε μια απόφαση, όπως για παράδειγμα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει ένα νομοσχέδιο στη βουλή. Ας υποθέσουμε πως αύριο βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια διαφωνία και ότι στην συνεδρίαση της Κ.Ο από τους 10 παρόντες βουλευτές. οι 6 ψηφίζουν υπέρ της πρότασης καταψήφισης και οι 4 κατά. Είναι προφανές ότι καμία πρόταση δεν συγκεντρώνει πλειοψηφία των 2/3 ή του 75%. Επομένως η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποφασίσει τι θα κάνει στην βουλή την ώρα της ψηφοφορίας…

Γιώργος Καλαντζόπουλος, 

Πρωτοβουλία για την ΑντιΣυστημική Αριστερά (ΠΑΣΑ) 

http://dosepasa.wordpress.com/

ΕΠΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Παρουσίαση της «Μεγάλης Εποχής» της Νάντιας Βαλαβάνη στη Θεσσαλονίκη

ΕΠΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

20-11-2009

Α. ΑΛΑΒΑΝΟΣ

Ο Καρλ Μαρξ έγραψε τρεις τόμους, πάνω από 1500 σελίδες για το «Κεφάλαιο». Άλλες τόσες για τις « Θεωρίες για την υπεραξία». Πάνω από 40 τόμους είναι τα Άπαντα του ιδίου και του Ενγκελς. Και δεν θα βρει κανείς στα Άπαντα ένα ολοκληρωμένο βιβλίο- ανάλυση για τον Σοσιαλισμό.

Αυτή η προσέγγιση – να μιλάς για το αύριο μέσα από το σήμερα κι όχι κατευθείαν για το ίδιο το αύριο - έχει σφραγίσει σε μεγάλο βαθμό την πρόδρομη αριστερή σκέψη. Η κριτική στο καπιταλιστικό σήμερα είναι το σπέρμα για ιδέες, προτάσεις, στοχασμούς για το σοσιαλιστικό αύριο. Έτσι αφήνεται ένα μεγάλο πεδίο ελευθερίας, ευθύνης, ευρηματικότητας, έμπνευσης για τον σύγχρονο ή τον μεταγενέστερο αναγνώστη. Όταν η σύλληψη του καινούριου γίνεται εκ των προτέρων, εγχειριδιακά, εγκεφαλικά, στις λεπτομέρειες – κι αυτό το είδαμε στη Ρωσία – τότε αντί να υπάρξει ένα συγκροτημένο πλαίσιο αναδεικνύεται ένα πνιγηρός θεωρητικός εναγκαλισμός που μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.

Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί…

Φωτογραφία από την σημερινή πορεία

Δεχτήκαμε άδικες επιθέσεις με αφορμή το κείμενο με τίτλο: ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2009: Ο «εκδημοκρατισμός» τύπου Μαρκεζίνη δεν θα περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ!  από νέους συντρόφους που μας κατηγορούν ότι διαστρεβλώνουμε την ιστορία της αριστεράς και σπιλώνουμε τους ιστορικούς ηγέτες της. Δυστυχώς η επίσημη εκδοχή της ιστορίας της αριστεράς που εκφέρεται από τους κυρίαρχους κομματικούς μηχανισμούς υποτάσσεται στις πολιτικές σκοπιμότητες που διαμορφώνονται από τις ανάγκες της τρέχουσας πολιτικής προπαγάνδας. Στα πλαίσια αυτών των σκοπιμοτήτων αρκετοί γνωρίζουν για την «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ Νο 8» , όμως ελάχιστοι έχουν ακούσει για τα «Μαθήματα του Νοέμβρη» του ΚΚΕ εσωτερικού.

Ως αριστεροί, πρώτα απ’ όλα οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και όχι να τα κρύβουμε. Με αφορμή τον φετινό εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αναδημοσιεύουμε μερικά ενδεικτικά αποσπάσματα από μια συνέντευξη του Νίκου ΚΑΡΡΑ ηγετικού στελέχους της ανανεωτικής αριστεράς που δόθηκε στο περιοδικό «Σχολιαστής» το 1988 και αφορούν σε κάποιες πλευρές της ιστορίας της "ανανεωτικής" αριστεράς που δεν είναι ευρέως γνωστές. Ολόκληρη την συνέντευξη βρίσκεται εδώ: «Το ελληνικό '68» 

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2009: Ο «εκδημοκρατισμός» τύπου Μαρκεζίνη δεν θα περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ!

Την Κυριακή 15 Νοεμβρη, η ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού, ενέκρινε το σχέδιο Φλαμπουράρη ως πρόταση για την 3η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση αυτή συνοδεύεται και από την υιοθέτηση της πρότασης για την δημιουργία μιας επιτροπής η οποία θα εξετάσει στο απώτερο μέλλον την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα. Η ομάδα Τσίπρα προσπαθώντας να εκτονώσει την πίεση στο εσωτερικό του ΣΥΝασπισμού πετάει την μπάλα στην εξέδρα (συνιστώσες ) όπως έκανε και στις ευρωεκλογές. Τότε ο ΣΥΝ επέλεξε ότι θα έχει την 1 και την 3 θέση στη λίστα των υποψηφίων ευρωβουλευτών και ότι οι ενδιάμεσες να καλυφθούν από τις συνιστώσες. Επίσης αποφάσισε με «δημοκρατικό» τρόπο ότι η 2η θέση που παραχώρησε στις συνιστώσες θα πρέπει να καλυφθεί υποχρεωτικά από γυναίκα!...

Αυτή είναι η δημοκρατία, όπως την αντιλαμβάνεται η Κουμουνδούρου. Πρόκειται για μια αριστοκρατική αντίληψη της δημοκρατίας, μια αντίληψη που δεν θεωρεί ότι όλοι έχουν ίδια πολιτικά δικαιώματα στην λήψη των αποφάσεων. Γι αυτό δεν εμπιστεύεται ούτε καν τα μέλη του ΣΥΝ, και τους στερεί το δικαίωμα να λαμβάνουν μέρος στην λήψη αποφάσεων για κρίσιμα ζητήματα. Ο κομματικός μηχανισμός κινητοποιείται και οργανώνει ψηφοφορίες για να καθοριστούν οι λίστες των ευρωβουλευτών. Όμως για ένα κρίσιμο ζήτημα, όπως είναι το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του ΣΥΝ, αποφασίζουν μόνον τα 120 άτομα της ΚΠΕ. Τα μέλη του ΣΥΝασπισμού ούτε καν ρωτήθηκαν! Τρέμουν την συμμετοχή των μελών τους στην λήψη των αποφάσεων όπως και τον εκδημοκρατισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεθοδεύσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφιση της πρότασης Φλαμπουράρη θυμίζει τον «εκδημοκρατισμό» που επιχείρησε η χούντα με την λύση «Μαρκεζίνη», λύση που την στήριζε τότε η «ανανεωτική» αριστερά του Λ. Κύρκου. Ήρθε όμως ο Πολυτεχνείο που έδειξε το αληθινό πρόσωπο της Χούντας με το πραξικόπημα του Ιωαννίδη…

Το πρόβλημα με τον εκδημοκρατισμό του ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς δεν βρίσκεται μόνον στην Κουμουνδούρου, αλλά και στις συνιστώσες που ανέχονται αυτό το δημοκρατικό έλλειμμα που έχει επιβάλει ο ΣΥΝασπισμός, μπροστά στα ανταλλάγματα που καρπώνονται από την θεσμική συμμετοχή τους στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν είναι εύκολο να αντιστραφεί.

Θέλειδουλειά πολλή...